ოლეანდრა (9)

შუაღამე იყო, როცა თავადის სახლი შემზარავმა კივილმა მოიცვა. მსახურებს ვერ გაებედათ თავადთან ასვლა, თუმცა შეშინებულები და დაბნეულები შიშისაგან ერთიანად კანკალებდნენ. ქალი სასოწარკვეთით, ტკივილიანად კიოდა. თითქოს დარდსა და ფიქრს ამოაყოლებდა და

ოლეანდრა (8)

*-*-* ხუთი წლისა იყო ქალიშვილი, როცა პირველად დაურღვია ღამის მშვიდი ძილი საზარელმა ხმამ. თეთრი საბანი გადაიძრო, საწოლიდან გადმოძვრა და საკუთარი საძინებლის შეღებული კარის უკან დაიმალა. დერეფნებში, კედლებზე ჩამოკიდებული სანთლებიდან იღვრებოდა მოყვითალო

ოლეანდრა (7)

ქალი კლდის ნაპირას იდგა, მისი წითელი კაბის კალთა ფრიალებდა და ნისლს ერთვოდა. ამოუხსნელ დარდებს შეეპყროთ ქალის გული. თითქოს კვირეების წინ რომ ეშმაკი გამოძვრა და გული გამოწურა, ის კიდევ აქ იყო. არ სრულდებოდა ტკივილი მარცხნივ, გულის ბნელ კუთხეში.

ოლეანდრა (6)

*-*-* მარმარილოზე სისხლივით დაიღვარა კაბის კალთები. ყელმოღერებული, თავაწეული მობრძანდებოდა ქალი. მისი თვალებით ადევნებდა სხეულში ჩასვენებული ეშმაკი გარემოს თვალყურს. წითური თმა მაღლა აეწია ქალს, პაწაწინა დალალები ეცემოდა მისი ლავიწების

ოლეანდრა (5)

ბნელ დარბაზში დაბალ ხმაზე შრიალებდნენ ფარდები. ვიღაც ფრთხილად მოძრაობდა, მაღალ ავეჯს ეფარებოდა და ყოველ წამს კარისკენ აპარებდა მზერას. მაღალი ფანჯრებიდან მთვარის რძისფერი შუქი იღვრებოდა და მარმარილოს იატაკს სიკვდილისფრად ზემოდან აწვებოდა. ჩუმი ღამე

ოლეანდრა (4)

ნამდვილი, ტრადიციული ფრანგული საღამო ჩამომდგარიყო. პარიზის ერთ-ერთ ყველაზე მდიდრულ რაიონში, ჟან ნიკოლა რიჩარდსის უზარმაზარ ვილაში საღამო გამართულიყო. ხმები დადიოდა, საფრანგეთის წარჩინებული, დამსახურებული ბატონი მოსახლეობას საჩუქარს უმზადებდა.

ოლეანდრა (3)

*-*-* მეორე კვირა იწურებოდა, თავადთან არასახარბიელო ჭორები მიდიოდა. იმ დღეს, ქალაქისა თუ ახლომახლო სოფლების მაცხოვრებლები თავადის სახლში მომხდარ ამბავზე ჩურჩულებდნენ. მანამ სჯეროდათ მომხდარის აბსურდულობის, სანამ ახალგაზრდა, ცხრამეტიოდე წლის ბიჭმა

ოლეანდრა (2)

მესამე დილა თენდებოდა, რაც ქალიშვილს თავადი თვალითაც კი არ ენახა. შეწუხებული დადიოდა აქეთ-იქით, სახლის თვალიერება და მისი ოკეანის ხედით ტკბობაც მოიბეზრა, მსახურებთან საუბარი და ქალაქის ამბების კითხვაც ძალიან მოსწყინდა.

ოლეანდრა (1)

დეკემბერი მიწურულიყო. ღელავდა ზღვა, ეხეთქებოდა სველ, გაშავებულ კლდეს. ბობოქრობდნენ ტალღები, გამწარებულებსა და გაშმაგებულებს ქაფი ადგებოდათ, იღვრებოდნენ, თუმცა ნაპირი არსად ჩანდა. ზღვიდან სიცივე მოდიოდა.

ფსიქოზი (სრულად)

წვიმდა. ნისლივით გადაჰკვროდა ღამისფერ ცას შავი ღრუბელი. ელვა დაიკლაკნებოდა ცაზე, გამაყრუებელი, საზარელი ხმით. ღრუბლებიდან ცვიოდნენ წვიმის წვეთები.