განშორების დღეს იყავი მშვიდი,
მოსიყვარულე, საოცრად თბილი,
განშორების დღეს მიმზერდი რიდით,
უკანასკნელად გავმართეთ ლხინი...
სუფრასთან ისევ გვერდით მეჯექი,
მადღეგრძელებდი, ამაყად სვამდი,
და არ მეგონა, თუ ჩვენს სიყვარულს,
ძვირფასო მაშინ წერტილს უსვამდი.
იმ დღეს ზედმეტად იყავი თბილი,
თუმცა თვალები გქონდა წყლიანი,
იქნებ და დარდობ ახლა უჩემოდ,
თან გგონია, რომ არის გვიანი...
განშორების დღე ისეთი იყო,
რომ მასზე ფიქრი წამს არ მშორდება,
ისე ლამაზი, გასაოცარი,
როგორ დაარქვი მას განშორება?!