ვაი შენ არაგვო

ვაი შენ არაგვო როგორ შეიწირე, ნუთუ შეცოდების არ გაქვს ნატამალი?

გავიდა დრო

რამდენი თვე და ეს სამი წელი გავიდა როცა სულ ბოლოს გნახე, მაგრამ კვლავ მაინც დაუძლეველი გამხდარა ჩემთვის მაგ თვალთა მახე. რამდენი თვე და ეს სამი წელი გავიდა როცა ვთქვი მე ნახვამდის, მაგრამ ეს ნახვა ამ წლიდან წლამდე მუდმივად ისევ ჩუმად გადადის.

საქართველო კვლავ გაბრწყინდება

საქართველოში იბადებოდნენ,იბადებიან და დაიბადებიან რჩეულნი ხალხნი, სიყვარული და ღვთის მორჩილება წინაპართაგან მოგვზდევს ქართველებს.

***

კართან ვიდექი, არ გავდიოდი, რადგან ველოდი სიკვდილის ალერსს. უძლეველ სიტყვას თურმე მე ვძლიე და ეს კალამიც ანნაზე დაწერს. მისი თვალები ქვესკნელს ანათებს, ზეცაში თურმე ის ხმალსაც ალესს და ის მიიღებს ამ განსხვავებულ, სულ არავის მსგავს მშვენიერ რვა ფერს.

ბები მომენატრე

ბები მომენატრე იცი??? ახლა ვწევარ ასე მთვრალი... რატომ არ მოდიხარ ხშირად.. იქნებ დაგავიწყდი ქალი...

შენს სარკმელთან

ვზივარ ღამით შენს სარკმელთან, სიბნელეს ვჭვრეტ ირგვლივ თვალით, იქნებ სადმე შემეყარო, გზა გავაგნო შენი კვალით.

მთიული ბიჭი

ეს ლექსი დავწერე 2020წლის 11მაისს და მივუძღვენი ჩემი ძმაკაცის ხსოვნას, რომელიც სუათისის მყინვარს შეეწირა 2016წლის 11მაისს თავის დაბადებისდღეზე. მე მთის შვილი ვარ და მთებში მოვკვდები ჯიხვურ ცხოვრებას ვარ მე ჩვეული. მე მთის შვილი ვარ მტკიცე და

''ვარსკვლავბიჭუნას''

როგორ გაგვიფრინდი ასე, ახლა გაგიცანი კარგად.. სულში ტკივილებად დამდევ, გულში მონატრებად მყავხარ...

ტანჯული ერი.....

ნდობა გამქრალი, სისხლი გამშრალი, გული დაღლილი და გადაღლილი, სული დაბალი კაცი მაღალი, აღარ არსებობს აქ სამართალი...

იცი გავიზარდე

იცი გავიზარდე და მე ბავშვობა მომინდა, ის დრო მომნატრებია როცა დავნარნარობდი,