გაიღვიძეთ!ეს გიშველით

თვალები გეწვის, გიცრემლიანდება, მაგრამ უძლებ,არ გინდა,რომ შენც დაიძინო.გინდა იყვირო, იღრიალო ისე,რომ ბგერის ტალღა ყველას გადაწვდეს და ყველა გააღვიძოს,მაგრამ შენ იცი,რომ თუ ყველა გაიღვიძებს შენ მაინც მარტო იქნები.

როგორ შევუყვარდი მაფიოზს...თავი 12 (ნაწილი მეორე)

გამთენიისას დავიშალეთ. ცოტა ნასვიმი ვიყავი და ძალიან დაღლილი, ისეთი დაღლილი რომ ფეხზე ძლივს ვიდექი. სახლი თავდაყირა იდგა. იქვე ბუხრის წინ სავარძლზე ჩამოვჯექი და ცეცხლის მოიზგიზე ალს მივაშტერდი.

სიყვარულის დრო " 3 ნაწილი "

ორი დღის განმავლობაში იწვა და არ ინძრეოდა,არც არაფერი უჭამია.მარია გვერდიდან არ სცილდებოდა,თაია იძწვა და დუმდა.ამ ორი დღის განმავლობაში ხმაც არ ამოუღია,იმდენად იყო მოცული წარსულის მოგონებებით რეალობას ვერ აღიქვამდა.ვერ ახერხებდა აღექვა რა ხდებოდა

სიყვარული

საიდან დავიწყო სიყვარულზე საუბარი?- ყველაზე განსაკუთრებული გრძნობაა, რომელიც გვაბედნიერებს. მაგრამ, ხანდახან სიყვარული ქრება და რჩება მოგონებები მეორე ნახევრის დაკარგვა ძალიან ძნელია.სიტყვებს ვერ

მაინც შემიყვარებ (სრულად)

მაინც შემიყვარებ!!-არ მაინტერესებ გადი დამანებე თავი ვერ გიტან-სიტყვები შეარჩიე გოგო ნერვებს ნუ მიშლი გაისმა ყვირილი აუდიტორიიდან და კარის მიჯახუნების ხმაც მალევე გაისმა და კიბეებზე ბიჭმა ჩამოირბინა

მე + შენ = უსასრულობას (სრულად)

ახლა კი ვნატრობ მხოლოდ ერთ რამეს,რომ ჩაგეხუტო სულ ყველა ღამეს,შენზე ფიქრებში რომ აღარ დავთვრე,დიდხანს ვუყურო შენს ზღვისფერ თვალებს ფუნჯით დავხატო ეგ შენი სახე,და შეგადარო ლამაზ თეთრ მთვარეს

ასეც ხდება ხოლმე (ნაწ.2 თავი 1)

ღამის სიჩუმეში გახვეული თბილისი, მიძინებული ქალაქის პოზიციაზე მყოფიც კი ინარჩუნებდა თავის ხიბლს, რომელიც ულამაზესი იყო და ძველი უბნების, შესანიშნავი ხედებით იწონებდა თავს.

თავადაზნაურული ამბები (12)

ერთ-ერთ ღამის კლუბში ვიყავით,ჩემი რუჯით კმაყოფილი ყოველ ხუთ წუთში ერთხელ სარკეში ვიყურებოდი და ბედნიერი ვუღიმოდი ჩემს თავს,მერე წითელ პომადას ვიმატებდი ტუჩზე და კიდევ ორმაგად ბედნიერი ვიყურებოდი. -რა თვითკმაყოფილი იდიოტივით იკრიჭეები?-ყურში ჩამყვირა

ჩემი წესები (1)

დივანზე ვზივარ, ჩემს სახლში, იქ სადაც გავიზარდე, ვისწავლე სიარული, ლაპარაკი. ვზივარ, ფეხები მოკეცილი მაქ და ხელები ფეხებზე მაქ შემოხვეული, გარშემო ვიყურები, და ვათვალიერებ გარემოს, რომელმაც ამდენი

ცამდე და ცის იქით ღმერთამდე (9თავი)

დილით,რომ გავიღვიძე ჩემ ოთხში ვიყავი.მახსოვს გუშინდელი დღე,ან რატომ უნდა დამავიწყდეს?დარწმუნებული ვარ მუდამ მემახსოვრება.დღე რომელსაც სახელიც შევურჩიე,შეიძლება ეს სულელურად ჟღერდეს მაგრა ასეა „ერთ დღე დემეტრე დადეშქელიანთნ ერთდ“ ისე ჟღერს