ექიმები (მეოთხე თავი)

დროთა განმავლობაში ლევანი და თამთა დაახლოვდნენ, თავისუფალ დროს სულ ერთად ატარებდნენ მაგრამ ერთმანეთის შესახებ არ საუბრობდნენ, მათი სასაუბრო თემა, პაციენტები, მოგზაურობა, მუსიკა, წიგნები, სიყვარული, ბედნიერება და სასმელი იყო რომელსაც არჩევდნენ.

ალქაჯების მამიკო (1)

აღმაშენებლის ქუჩა ისევ გადატვირთულია ... ეს ტაქსის მძღლებიც არ წყვეტენ ამ აჯაფსანდალის კეთებას, ყვითელი მარშუტკებიც არაკლებენ...არადა ახლაც რომ დავაგვიანო უეჭველად გამაგდებენ ... ამ ნაყინით ვაჭრობაც მომბეზრდა... შუქნიშანზე მწვანე აინთო,

ბედნიერების რეცეპტი (ოცდამეცამეტე თავი)

როგორც ყოველთვის, პირობა ამჯერადაც შეასრულა მამაომ, ზუსტად ორ საათში ორთაჭალის ციხესთან გააჩერა არაბულისეული ძველი მოდელის წითელი ნივა, რომელიც ტრადიციისამებრ ისევ აკამ აღუდგინა. უცნაური შესახედი იყო დუგებით გალამაზებული, გათანამედროვებული

ძიძა თავი მეათე

მაღვიძარას დაყენება დამავიწყდა.თვალები რომ გავახილე უკვე რვის ნახევარი იყო, ელდანაკრავივით წამოვვარდი საწოლიდან. ნიკო შეშინებული შეხტა საწოლში და გაოცებული მზერა მომაპყრო -გადაირიე გოგო? ხელისგულებით თვალები მოიფშვნიტა და ზანტად გაიზმორა. -ბავშვები

ასკინკილა (ნაწილი პირველი)

კესო ვაშაკიძე - ოცდასამი წლის. მსახიობი, მოცეკვავე. მუშაობს თეატრში, თუმცა ეს მისთვის სამუშაოზე ბევრად მეტია. ცეკვავს ანსამბლ "სუხიშვილებში". მისი ჰობია წერა. ალექსანდრე გოგინავა - იგივე სანდრო. ოცდახუთი წლის. მშობლების ბიზნეს აქციების დიდი ნაწილის

ფერები ?! ...4...

მადლობა...-მხოლოდ ამის თქმას ვახერხებ, ისიც ხელს უფრო ძლიერად მიჭერს, მეც შეძლებისდაგვარად "ვპასუხობ". ხელები უფრო საუბრობენ და მომწონს, ძალიან შორეულ მაგრამ ჩემეულ გრძნობას განვიცდი. არვიცი ეს რა არის, სიამოვნება? იქნებ სიხარული ან

სინათლის სხივი წყვდიადში (6)

მე და დანიელმა დალევა დავიწყეთ, ღია ზღვაში ჩვენი შეშლილი ოჯახებისგან შორს თავს თვისუფლად ვგრძნობდით, თუმცა ჩვენი დალევის საღამო მშვიდი არ გამოდგა. ჩვენი ნიშნობის საჯაროობამ ახალ ორლეანში არა მარტო ჩემი საუკეთესო მეგბარი ელის მილერი მოიყვანა, არამედ

პირველად რომ დაგინახე... (7)

ხვალ... კაბის ასარჩევად მივდივართ. -კაი. -ხო, კიდე ყვავილები ქორწილისთვის... -შავი ვარდი. -შავი ვარდი? ქორწილში?

ნაბიჯები (თავი 1 - ბეტანი)

რომ გადავთვალო მხოლოდ სამი ნაბიჯი მაშორებს ყველაფერს, ალბათ იმ დასასრულსაც, რომელიც ყველაფერს ბოლოს მოუღებს და იმ დასაწყისსაც, რაც ამ ცხოვრების დასრულების შემდეგ დაიწყება. ამის შემდეგ რა იქნება? სავარაუდოდ დაუსრულებელი შავი ფერი, არაფრისმთქმელად,

მოვაწყობ ჯოჯოხეთს!

შიშველ ფეხებით მივუყვები ცხოვრების ბილიკს, მე დავიღალე, გადავიწვი, გადავიღალე... ბოროტი ხმები გზაზე ეკლებად მიგლეჯენ ტერფებს!, გამოვიფიტე , გავუცხოვდი და შევიშალე!...