დასაწყისიდან დასასრულამდე

თავი 27 დასასრული გული აუჩქარდა როცა მიხვდა საით მიდიოდა ალექსი. დაბნეულმა ჯერ დედას გადახედა, მერე კი იმ უცხო გოგოს გზაში რომ შეუერთდათ. ის ჩუმად იჯდა და ხმას არ იღებდა. ოდნავ გამომწვევად იყო ჩაცმული და ზედმეტად გადაპრანჭულიც კი ეჩვენა. უნდოდა

დროებითი ინტიმი (თავი მეოთხე)

თვალებით მოვათვალიერე ჩემთვის ნაცნობი ადამიანი და მალევე ვიპოვე, უამრავ ხალხში მაინც გამოირჩეოდა, არ ვიცი რა იყო ის გრძნობა რასაც განვიცდიდი, იმდენი ხანია ნორმალური ურთიერთობა არ მქონია მამაკაცთან, მგონი ყველანაირი გრძნობა თუ სურვილი ახლა გაშიშვლდა

უსასრულო წამი"ცხოვრება. (1 თავი)

Elene, არის 25 წლის ცხოვრობს თბილიში, ყავს პატარა“ და“ნიაკო 5 წლის. მამას ანდრია ,დედას კი დიანა. ელენეს „განსაკუთრებულად ყოველთვის ის უნდოდა რაც მას , მოსწონდა.თუმცა იყო თავისებური ხასიეთის და მგძნობიარე. თუმცა შინაგანად მას

OLIVIA ნაწილი 4(ის)

შხაპუნა წვიმა მოდიოდა , მიყვარს წვიმა , მითუმეტეს ასეთი . გაშტერებული მივაბიჯებდი , სველ მწვანე ბალახზე და თან წვიმის ხმას ვუსმენდი . -გაიგეს არა ? -მოკეტე ! -ხომ გითხარი ყნდა გეთქვა თქო ! -მეც

ჰომოსექსუალიზმისგან განკურნებული ნაწილი 4

ეკას იმ ღამეს ყველაზე უჩვეულო რამ დაესიზმრა: ვითომ ტრიალ მინდორზე იყო , ირგვლივ მიმოიხედა ვერაფერი დაინახა დაიყვირა, მაგრამ არავინ გააგონა. უცებ მიწა გიახსნა და შიგ ჩაიტანა, მთელი ძალით დაენარცხა მიწაზე შემდეგ

მინდა, რომ მყავდე!

მინდა საკუთარი სამყარო მქონდეს, აქედან შორს... წარმოვიდგენ ულამაზეს მინდვრებს, რომლებშიც მშვიდად ვდგავარ და თმებში გულმოდგინედ ვიწნავ გვირილებს... ვგრძნობ ჩემი ილუზიის წმინდა სუნთქვას, ოცნების ნაზ ამბორს გადაღეღილ მკერდზე... ამ დროს მინდა, რომ

წამის ბედნიერება ( 1)

უაზრობისგან გადაღლილი, ფერდაკარგულ ქალაქში ფეხით ხეტიალზე კარგი არაფერია. ზშირად საზლიდან ,, უნიში'' და პირიქით უნიდან სახში ფეხით გავდივარ. ნაცნობ ბევრჯერ დანახულ და დამახსოვრებულ მაღაზიებს და სტენდებს ჩავუვლი წამის სიმშვიდეს შევიგრძნობ და მერე

გაწელილი წამი

მეძახი. შენსკენ არ ვბრუნდები. ვცდილობ შენს მიერ წარმოთქმული ჩემი სახელი გონებაში რაც შეიძლება ბევრჯერ გავამეორო, რომ არასოდეს წაიშალოს ჩემი მეხსიერებიდან... მიახლოვდები. ზურგით ვდგავარ, მაგრამ ვგრძნობ, გეფიცები, მიუხედავად იმისა რომ ვერ გხედავ,

20:00 (სრულად)

-მე მთვრალი არ ვარ,- იყვირა ახალგაზრდა გოგონამ და წაბორძიკდა,- ეს დედამიწა დათვრა და ბარბაცებს, ამიტომაც ვერ დავდივარ სწორ ხაზზე,- იძახდა ხმამაღლა და გამომწვევ მზერას არ აშორებდა მეტროს პლატფორმაზე შეკრებილ ხალხს. ხალხს ჩურჩულის ტალღამ გადაუარა.

ჩანახატი..))

რა უცნაური ხმა ჩამესმის ისევ,წვიმიან ღამეში... შემოდგომა გვეწვია, და ისევ აცივდა დღესაც... გაგვიუცხოვდა სამყარო, ვეღარ გავიგე რა ფერად ვხედავ სამყაროს..დრო გადის და სხვა ნაპირებს მივყვებით,ვინ რა იცის, რა გზას ვადგევართ..ხელს გავუწოდებთ და,