მოიცადე!
სანამ კარში შემოხვიდოდე, სუფთა ჰაერი ღრმად ჩაისუთნქე, რადგან როცა შემოხვალ, შეიძლება ოთახში გამეფებული ტკივილისგან გაიგუდო. მე უკვე ცუდად ვარ. შენ კი დაიგვიანე, ისევ ისე საშინლად დაიგვიანე. რა მოხდა, ისევ საქმეებს გადაყევი? თუ სხვა ქალებთან ფლირტაობაში დრო გაგეპარა? მე, შენი მომლოდინე, მრავალნაგემმა უშენობით აღსავსე ღამემ გადამთელა ძვირფასო. მერე ზურგზე ტვირთად დამაწვა რეალობა, რომელსაც გონებაში ფიქრადაც არ ვივლებდი. წასვლა დავაპირე, მაგრამ შებღალული აწმყოსგან დამცირებული ბედნიერი მოგონებებით აღსავსე წარსულმა შემაჩერა. მომინდა მხოლოდ ერთხელ ჩამეხედა შენს მატყუარა თვალებში და მეკითხა. "რატომ?" ვიცოდი, შენ, მოღალატე არ ღირდი ჩემს ცრემლებად. მაგრამ მეც ხომ ადამიანივარ? ტკივილმა მძლია. გათელილი ღირსებისგან, უფსკრულში თვალდაუხამხამებლად გადაგდებული სიყვარულისგან, დამსხვრეული თავშეკავებისგან და შენი უარაფრო, დაცარიელებული სხეულისგან, რომელიც ვინ იცის როდიდან ბილწავდა იმ სიწმინდეს, რასაც ცოლ-ქმრობა ერქვა... ავქვითინდი. რა იყო? შეგეშინდა? რისი? ჩემი წასვლის? ნეტავ მაშინ არ გეშინოდა როცა თავად გამიშვი? ახლა რაღა მოხდა? ასე გვიან რატომ დაბრუნდი? ისევ სამსახურის საქმეებს შეყევი? თუ საყვარლებთან გართობაში გაგეპარა დრო? სანამ კარში შემოხვიდოდი სუფთა ჰაერი ხომ ღრმად ჩაისუნთქე? ხედავ ჯერ კიდევ შენზე ვდარდობ: მიდი, ფანჯარა გამოაღე, შეძლება ჩემიდან გადმოღვრილმა ტკივილმა და იმედგაცრუებამ გაგგუდოს. |
ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ქალის და მამაკაცის ურთიერთობაში უპირველესი არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.