ანტონიო იმაზე უკეთ გიცნობ ვიდრე შენ გგონია მეც ისევერ გამაცურებ რომორც ლადოს ეს არ გამოგივა ამჯერად რა დაგეგმე? მე შენი ღიმილით ვერ მომატყუებ.თითქმის ბნელ ოთახში იჯდნენ ონტონიო და მათე და ლაპარაკობდნენ მათე ეჭვისთვალით უყურებდა ანტონიოს მითხარი რა გინდა ასე რატომ იქცევი არ მესმის შენი მაგრამ ვიცი რომ რაღაცას გეგმავ და აუცილებლად გავარკვევ.უთხრა ანტონიოს და წავიდა ანტონიო ისევ ისე იჯდა და ფიქრობდა რატომ არ ჯერა ჩემი მე ხომ პირველად მოვინდომე სხვისი ბედნიერება ალბათ ამიტომ.
ლილე ძილში ბორგავდა თითქმის ერთი კვირა გავბიდა მაგრამ ის ვერ მშვიდდებოდა გული ცუდს უგრძნობდა ანტონიოს მაინც არ ენდობოდა ამიტომ გადაწყვიტა ზურას დალაპარაკებოდა გამოვიდა ოთახიდან და იქვე მჯდარ ზურას შეხედა რომელიც კომპიუტერში ჩამძვრალიყო..
-ლილეეეე
-ხო ზურა
-რამე საქმე გაქვს? ვატყობ რომ რამოდენიმე დღეა რაღაცის თქმა გინდა და ყოყმანობ.ხომ იცი რომ თუ რამე დაგჭირდება შეგიძლია მომმართო ვატყობ რომ რაღაც გიჭირს მაგრამ თუ მოყოლა არ გინდა არ დაგაძალებ
-ზურა არ ვიცი როგორ დავიწყო მიჭირს ამ თემაზე შენთან საუბარი მაგრამ სანამ სხვისგან გაიგებ მინდა მე გითხრა ვიცი ეს არ უნდა მომხდარიყო მაგრამ ხომ იცი გულს ვერ უბრძანებ.......ზურა ლადო შემიყვარდა.შევამჩნიე რომ არ გაკვირვებია და ამ ამბავს მშვიდად შეხვდა.
-ეჰ ლილე ლილე ამას მეც ვხვდებოდი მაგრამ არ ვიმჩნევდი ველოდებოდი როდის მეტყოდით რახან ერთმანეთი გიყვართ იყავით ბედნიერები ვიცი რას ნიშნავს სიყვარული და რაც მთავარია ვენდობი ჩემს მეგობარს და ვიცი რომ მართლა რომ არ უყვარდე არ გააბამდა შენთან ურთიერთობას.
-მადლობა რომ ასე გიყვარვარ და ძმობას მიწევ ვუთხარი და ჩავეხუტე.რუსო შემივიდა თვალების ფშვნეტით არ მეტყვით აქ რა ხდება რამ გაგაბედნიერათ ასე რას მიმალავთ?წარბები აათამაშა და მაცდურად გაგვიღიმა.უცებ ორივე წამოვდექით და ჩავეხუტეთ გვიყვარხარ.რა ხდება ჩემო ძვირფასო და გვეშველა შენმა დამ ცხოვრებაზე დაიწყო ფიქრი,შეყვარებულია გესმის მე მართალი ვიყავი მათ ერთმანეთი უყვართ.მას შემდეგ ლადოს უფრო ხშირად ვნახულობდი.ყოველ დილით ბალიშთან ალპენ გოლდი მხვდებოდა ლადო მანებივრებდა მაგრამ ერთ დღეს არც შოკოლადი დამხვდა და არც ლადოს წერილი ტელეფონი ავიღე და დავრეკე მაგრამ ტელეფონი გამორთული იყო დამშვიდება ვცადე მაგრამ არაფერი გამომდიოდა ერთი სული მქონდა უნივერსიტეტში მივსულიყავი რომ დათოსთვის მეკითხა რამე ხომ არ ხდებოდა მაგრამ ამაოდ არც დათო ჩანდა არსად გულს ვერაფერს ვუდებდი თან გამოცდები ახლოვდებოდა რამოდენიმე დღე ისე გავიდა არც დათო ჩანდა და არც ლადო არც ლადოს ოჯახისწევრები უკვე პანიკამ მომიცვა ყოველი დღე ტირილით იწყებოდა და მთავრდებოდა ცრემლებიც გამიშრა ჩემი გული დაიფერფლა გიჟივით ყველა ნაცნობს ლადოზე ვეკითხებოდი სუსხიან ზამთარში საათობით დავხეტიალობდი ბოლოს უკვე ლოგინად ჩავვარდი მხოლოდ იმას ვითხოვდი რომ ეთქვათ ცოცხალი იყო....
-იზოლდა დეიდა შენც ხომ ქალი ხარ არასოდეს გყვარებია სულის შეხუთვამდე არც შენ არ გინდა მითხრა რა ხდება რატომ გაქრნენ ასე უცებ ლადო და მისი ოჯახი გული ცუდს მიგრძნობს ვიცი რომ რაღაც მოხდა მხოლოდ ის მითხარით რომ კარგადაა რომ ცოცხალია და სუნთქავს რომ ბედნიერია თუნდაც სხვა ქალთან....ცრემლებს ვეღარ ვაჩერებდი თავს ვერ ვერეოდი სიცოცხლე აღარ მინდოდა....
-შვილო ეგ როგორ იფიქრე რომ სხვა ქალთან ბედნიერი იქნება შენს გარეშე მოვა დრო და ყველაფერს გაიგებ ძალა მოიკრიბე და თავს მოერიე შენმა მაშობლებმა ასეთ დღეში არ უნდა გნახონ ხომ იცი ზურას პრობლემები შეექმნება ეხლა უნივერსიტეტში წადი გამოცდაზე არ დაგაგვიანდეს...გამოცდაზე რა დავწერე არც კი მახსოვს გარეთ გამოვედი თავს ცუდად ვგრძნობდი ვიცოდი დათოსთვის დარეკვას აზრი არ ქონდა არ მიპასუხებდა თავს მარიდებდა უჭირდა ჩემს ასეთ დღეში ნახვა მაგრამ სიმართლეს არ მეუბნებოდა.ძალა მოვიკრიბე და კიბეზე ჩასვმა ვცადე უცებ შევბორძიკდი წელზე ძლიერი ხელი ვიგრძენი და თვალებზე ბინდი გადამეკრა...თვალები ნელა გავახილე და წამოდგომა ვცადე მაგრამ ძალანარ მეყო და ისევ საწოლზე დავეცი კარები ფართოდ გაიღო საჭმლით ხელში დათო დავინახე გაფითრებული იყო საწოლზე ჩამოჯდა წამოდგომაში დამეხმარა და მითხრა..
-ლილე რას აკეთებ შენს საქციელზე დაფიქრდი შენი და მაინც არ გეცოდება 3წელია ის და ზურა ექიმიდან ექიმთან დადიოდნენ რომ ბავშვი ყოლოდათ შენ კი მას ანერვიულებ რა გინდა ბავშვი დაკარგოს რა პასუხს გასცემ მშობლებ რომლებმაც არაფერი დაგაკლეს გაგზარდეს განათლება მოგცეს ყველანაირად ცდილობენ რომ კარგი პირობები შეგიქმნან ზურას რას ეტყვი მაპატიეო და ამით ეშველება შენ რომ რამე მოგივიდეს შენი მშობლები მას არ აპატიებენ ჩვენს ქალიშვილს ვერ გაუფრთხილდიო.ცხოვრებას ვერ შეძლებენ ამ ტვირთის გამო.ნუ იქნები ეგოისტი და მხოლოდ შენს თავზე ნუ იფიქრებ იფიქრე იმ ადამიანებზე ვისაც უყვარხარ შენ გგონია ჩვენ არ გვტკივა გული და არ ვიტანჯებით როცა ასეთ დღეში გხედავთ ეხლა შენი ხმა არ გავიგონო და საჭმელი ბოლომდე შეჭამე ხვალ წახვალ და ანალიზებს ჩააბარებ ექიმს უნდა შენთან დალაპარაკება.საჭმელი ბოლომდე შევჭამე ძალა მოვიკრიბე და გარეთ გავედი ექიმი კიდე აქ იყო გამარჯობათ პატარა ქალბატონო ძალიან შეგვაშინეთ თქვენთან სერიოზული საქმე მაქვს....მისმა სიტყვებმა ძალა გამომაცალა მუხლებში და ძლივს მოვასწარი დაჯდომა რომ არ წავქცეულიყავი პატარა ქალბატონიზე ისევ ჩემი წითური გამახსენდა მწარედ გავიღიმე და ექიმს ვუთხარი
-გისმენთ რაშია საქმე
-შვილო შენს ოჯახში ვინმეს შაქრიანი დიაბეტი აქვს?....ძალა გამომეცალა საერთოდ ესღა მაკლდა ისევ გონებას ვკარგავდი პირიც მიშრებოდა დათოს ვთხოვე წყალი მოეტანა ჩემთვის.
-დიახ ბებიაჩემს დედაჩემის დედას და დეიდაჩემს.
-პირი ხშირად გიშრება?მალ მალე გშივდება?
-დიახ ასეა ექიმებმა გვითხრეს რომ მიდრეკილება შაქრიანი დიაბეტისკენ ყველას გვაქვს.
-მართალია ამიტომ ხვალ დილით უჭმელი ანალიზებს გაიკეთებ და მერე ვილაპარაკოთ.იმედია ჩემი ეჭვები არ გამართლდება.
ექიმის წასვლის შემდეგ დიდიხანი გაუნძრევლად ვიჯექი დათოც არ მელაპარაკებოდა უნდოდა დავემშვიდებინე მაგრამ რა უნდა ეთქვა ცოტა ხნის წინ ექომმა პირდაპირ არა მაგრამ მითხრა რომ შეიძლება დიაბეტი მქონდეს.რატომ ღმერთო რატომ ასეთი რა დავაშავე რატომ არ შეიძლება ბედნიერი ვიყო.თავიხელშიავიყვანე და სახლში წავედი..
-რუსო მაპატიე შენც მაპატიე ზურა ვიცი რომ ეგოისტი ვარ მხოლოდ საკუთარ თავზე ვფიქრობდი თქვენზე არ მიფიქრია როგორ განერვიულეთ.....მერე რისოს მუცელთან დავიხარე და ვაკოცე შენც მაპატიე დეიდა შენ არ იცი როგორ მიყვარხარ და გელოდები ჩემი ეგოისტობის გამო ყურადღებაც ვერ მოგაქციე როდის გაიზარდე ასე ვეც კი შევნიშნე.მართლა პრინცესაა თუ პრინცი ჩვენი პატარა.
-პატარა არა საყვარელო ცოლის დავ პატარები გვეყოლება და ველოდებით ამიტომ არ ვიცით რა არიან..ამდენი ხნის მერე პირველად ვიყავი ბედნიერი ორი პატარა რა ბედნიერებაა...
-ხოდა არ ავღნიშნოთ მშია თქვენ არ გშიათ??ისე გაახარათ იმ ამბავმა რომ ჭამას ვაპირებდი ზურამ საკუთარი ხელით მომიმზადა საჭმელი და რუსომ მაჭამა.გვიან დავწექით დილით ადრე ავდექი რუსოს უკვე გაემზადევინა საუზმე რა არ მოვიფიქრე რომ არ მეჭამა დათომ დამირეკა მითხრა რომ კლინიკაში წამიყვანდა მაგრამ უარი ვუთხარი მარტო წავედი პასუხებსაც დაველოდე როცა ხელში კონვერტი ავიღე ხელები ამიკანკალდა ექიმის კაბინეტთან ძლივს მივედი კარზე ფრთხილად დავაკაკუნე კაბინეტში შევედი და ექიმის წინ ფრთხილად დავჯექი კონვერტი მივაწოდე და პასუხს დაველოდე გული გამალებით მიცემდა პირი მიშრებოდა გონება მებინდებოდა მაგრამ თავს ვერეოდი ექიმმა შემომხედა ღრმად ჩაისუნთქა და დაიწყო
-მინდა დაგაიმედოთ მაგრამ არ შემიძლია მაპატიეთ ძალიან ვწუხვარ ვიცი დღეიდან თქვენი ცხოვრება რადიკალურად შეიცვლება მაგრამ ვერაფერს გავხდებით თქვენ დიაბეტი გაქვთ..კიდევ ბევრი მელაპარაკა ექიმმა წამლები გამომიწერა და დიეტა დამინიშნა მე კი მხოლოდ ორი სიტყვა მიტრიალებდა გონებაში "დიაბეტი გაქვთ" მხოლოდ ეს სიტყვები ჩამესმოდა ტაქსი ძლივს გავაჩერე ჩავჯექი და წავედი ტაქსი გაჩერდა და გონს მოვედი ვერც ვხვდებოდი აქ რატომ მოვედი რა მინდოდა მაგრამ მაინც ჩამოვჯექი ქვაზე ფოტოდან თოვლი გადავსუფთე და მივაშტერდი....
-ანამარია შენ არ იცი ეხლა როგორ მიჭირს არ ვიცი რა გავაკეთო ვის ველაპარაკო ვის გავანდო ჩემი გულისტკივილი როგორ ვუთხრა ჩემს მშობლებს რომ დიაბეტი მაქვს ჩემს დას როგორ ვუთხრა მას ისედაც რთული ფეხმძიმობა აქვს რა გავაკეთო ვინ დამიდგება მხარში ვინ გამამხნევებს ახლა მჭირდება ლადო რომელიც მპირდებოდა რომ ყველაფერს ერთად გადავლახავდით მაგრამ გაქრა 3 თვეზე მეტია თითქოს მიწამ ჩაყლაპა არც არავინ მეუბნება არაფერს.....გული გამისკდება და იქნებ მაშინ მაინც იყოს ყველაფერი კარგად......ანამარისთან საუბარმა ცოტა დამამშვიდა....ტელეფონი ავიღე და კახას დავურეკე....მჭირდები სადმე მყუდრო ადგილი აარჩიე და შევხვდეთ უნდა გელაპარაკო......როგორც კი ვნახე გულში ჩამიკრა როგორ მაკლდა მისი გამხნევება ის ერთდერთი იყო რომელმაც ჩემზე ყველაფერი იცოდა და ახლაც მზად იყო მოესმინა ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი ისიც ვუთხარი რომ დიაბეტი მაქვს...გულში ჩამიკრა და თმაზე მეფერებოდა..….ჩემი სულელი გოგო ამდენი რამე მარტომ როგორ გადაიტანე ამ პატარა სხეულმა როგორ გაუძლო ამდენს რატომ არ დამირეკე და არ მითხარი არაფერი ამ ყველაფერს ერთად უფრო ადვილად გადავლახავდით 16 წელია ერთად მივდივართ რამდენ რამეს გავუძელით ერთად და ახლა მარტომ გინდა გააგრძელო გზა არ მოგცემ ამის უფლებას...
-მადლობა კახა მადლობა ღმერთს რომ შენ მყავხარ შენ მართლაც საუკეთესო მეგობარი ხარ ამ სიტყვის მთელი გაგებით..სახლში მიმაცილა და მიბრძანა რომ აღარ მეტირა და მენარვიულა კარგად მეჭამა და თავისთვის მიმეხედა....ზურა ოთახში იჯდა და ნერვიულად აბაკუნებდა თითებს მაგიდაზე
-სად იყვი აქამდე და რატომ გქონდა ტელეფონი გამორთული? იცი როგორ ვინერვიულეთ გული ლამის გაგვისკდა..გავმწარდი იმიტომ რომ ზურამ ხმას აუწია
-სად ვიყავი მართლა გაინტერესებს? სად ვიყავი და საავადმყოფოში ანალიზები ჩავაბარე და იცი რა მითხრეს?....რომ ჩემი ცხოვრება აღარასოდეს იქნება სრულფასოვანი იმიტომ რომ დიაბეტი მაქვს..კედლებმა ექოდ გამოსცეს ჩემი ბოლო სიტყვები ზურა გაყინული იდგა.
-რა თქვი ლილე ექიმმა რა გითხრა?ენის ბორძიკით მითხრა რუსომ და სკამზე ძლივს ჩამოჯდა უცებ ზურა გამიფხიზლდა მოვიდა და მომეხვია
-არ ინერვიულო ერთად მოვერევით ყველაფერს ერთად გავუძლებთ.
-მაპატიეთ არ მინდოდა ასე გაგეგოთ მაგრამ ორი დღეა არ ვიცი რას ვაკეთებ....ჩემი ლამაზი დაიკო რამდენის გადატანა მოგიწია 18 წლის ასაკში რუსოს კალთაში თავჩარგული ვტიროდი რუსოც ჩემთან ერთად ტიროდა და ცდილობდა დავემშვიდებინე ისე ჩამეძინა მის კალთაში თავჩარგულს,დილით კი ჩემს საწოლში გავიღვიძე....რამოდენიმე დღე გავიდა მშობლებს ვუთხარი დიაბეტის შესახებ დედა ცრემლებად დაიღვარა არც გამკვირვებია მაგრამ მამას თვალზე ცრემლების დანახვამ მორალურად გამტეხა ვცდილობდი ამეხსნა რომ ამით არ მოვკვდებოდი უბრალოდ ყველაფერს ვერ შევჭამდი მამა ყოველთვის თავდაჭერილი იყო ჩვენთან მხოლოდ ძილში თუ მოგვეფერებოდა ზღაპრებს არასოდეს გვიკითხავდა მაგრამ ვუყვარდით თავისებურად და არაამქვწყნიურად ჩემიმუმცროსი დაიკო მხარში მედგა ერთი ცრემლიც არ ჩამივარდნია მშურდა მისი სიძლიერის მართლა მშურდა..ჩემმა პატარა სიამაყემ ჩემმა გულმა კი მხოლოდ ის გაიგო რომ მის დას შოკოლადები არ ეჭმეოდა და მას უფრო მეტი შეხვდებოდა ყველას ვეცოდებოდი მეკი ეს მაღიზიანებდა....დრო სწრაფად გადიოდა ლადოზე უფრო ცოტას ვფიქროდი კურსელებიც მხარში მედგნენ დიაბეტური შოკოლადი და მწარე ყავა მოქონდათ ჩემთვის,მათი მზრუნველობა მაბედნიერებდა უკვე აპრილი დაიწყო 5 თვე ლადოზე არაფერი ვიცოდი დათოსგან და ზურასგან მხოლოდ ის მესმოდა მალე გაიგებ ყველაფერს მეც მოთმინებით ველოდი ამ მალეს....დღეს 18 აპრილია ხვალ დაბადების დღე მაქვს ყველა ემზადება მათშორის მეც მიყვარს ეს დღე მიუხედავად იმისა რომ ბევრი ცუდი მოხდა მაინც მიხაროდა ჩემი დაბადების დღე უკვე 11 საათი იქნებოდა რუსომ რომ დაიკივლა....მშობიარობა დაეწყო სამშობიაროში მისვლამდე ბავშვებს ველაპარაკებოდი..
-კარგით რა დედას სიხარულებო ცოტა მოიცადეთ ჯერ ადრეა თქვენ ხომ დამპირდით რომ ჩემს დაბადების დღეზე გაჩნდებოდით და ჩემი საჩუქრები იქნებოდით რატომ მტკენთ გულს...რუსოს ტკივილმა უკლო აშკარად ესმოდათ პატარებს ჩემი სამშობიაროს კარებთან ვიდექი და ველოდი მალე დედა და მამა მოვიდნენ მამამ მითხრა:
-19 წლის წინ ზუსტად ამ დღეს მე და 5 წლის რუსო შენს დაბადებას ველოდით რუსო დაფრინავდა სიხარულიგან ისე უნდოდა თოჯინა და მართლაც ულამაზესი თოჯინა დაიბადა ახლა კი ჩემს წინ უკვე დიდი გოგონა დგას როდის გაიზარდე შვილო რატომ ვერ შევნიშნე?
-არ მინდა გაზრდა მამა მინდა შენი პატარა ლილე ვიყო ყოველთვის.
-ასეც იქნება სანამ შენ გენდომება ეს.
გილოცავთ ორი უმშვენიერესი პატარა ყავს თქვენს ქალიშვილს ახლა პალატაში გადავიყვანთ და შეგიძლიათ ნახოთ.ლილე და იოანე ორი უსაყვარლესი პატარა რა ბედნიერი ვარ მთელი ღამე იქ ვიყავი ჩემს მეცხრამმეტე დაბადების დღეს სამშობიაროში შევხვდი მაგრამ უფრო ბედნიერი ვიქნებოდი ლადო აქ რომ იყოს ჩემთან ამ ფიქრებში გართული სახლისკენ მძიმედ მივაბიჯებდი როცა შევნიშნე რომ ლადოს სახლის კარი ღია იყო ტანში ჟრიანტელმა დამიარა გულმა ფანცქსლი დამიწყო გონებამ კი იკითხა დაბრუნდაა??.........
...............
ესეც მეხუთე თავი შემდეგ თავს მთლად ლადოს დავუთმობ და გაიგებთ რა მოუვიდა და რატომ არ ჩანდა...იმედია მოგეწონებათ ველოდები თქვენს შეფასებას ❤