ლუციფერი (სრულად) +18
- ჟანეეეეეეეეეეეეტ ???????? ოთახში საშუალო სიმაღლის, გამხდარი, ძალიან გამხდარიც კი, შავი მოკლედ შეჭრილი და ბოლოებში აპრეხილ თმიანი, ასევე აპრეხილი ცხვირით, თხელი ტუჩებით, სიფრიფანა, ნარნარა, მუქი მწვანე თვალებით, გაფითრებული იმდენად თეთრ კანიანი გოგონა შემოვარდა. თეთრი გამჭრვალე კაბა ეცვა უკანალს ძლივს უფარავდა, ჩაწიწკწიკებულ კბილებს ანათებდა, ყელზე შავი ჩოკერი ამშვენბდა და ხელზე ტატუ პატარა შავი გული, ხტუნაობდა და ბოლო ხმაზე კისკისებდა) - ღმერთოოო ამოისუნთქე ვიქტორია დაემუქრა ჟანეტი ვიქტორიას - ვიქტორია ასე ხო? გაიბუტა ნარნარა გოგო და ცხვირი აიბზუა ჟანეტი გვერდით მიუჯდა და კოცნა დაუწყო, მასავით გამხდარი და მასზე ოდნავ მაღალი გოგონა, რომელსაც მხრებამდე ხვეული და წითური თმა ქონდა, ცისფერი თვალები და წითელი ძალიან წითელი ტუჩები, ოდნავი ჭორფლები გასჩენოდა ცხვირის მიდამოებში და უბადლო სილამაზეს უქმნიდა ულამაზეს ჟანეტს, ვიკის წყენა მალევე გადაუარა, დაქალს მოეხვია და ყურში ჩასძახა - გაგიჟდებიიიიიიი, სამი თვეა ამ მიყრუებულ ადგილას ცხოვრობ თვალი მოავლო, ქალაგგარეთ მდებარე ორ სართულიან კერძო ბინას, მდინარესთან ახლოს, თითქმის ტყეშიც კი, სუპერმარკეტამდე ნახევარი საატი რომ მაინც გჭირდება და მთავარ გზამდე 1 საათი თუ არა მეტი - თავიდან არ დაიწყოოო ვიკიიი - კარგი კარგი ისევ გაეღიმა ვიქტორიას - მოკლედ შე საწყალო, სამი თვეა აქ ცხოვრობ ისევ მოავლო იქაურობას თვალი და გაბაგრძო - სამი თვეა მე ყოველ დღე შენთან დავდივარ და მე აქ მამაკაცი არ მინახავს, თან რა მამაკაცი, ღმერთოოოო მამაკაციცარის და მამაკაციც შეჳზლება ჭკუაზე გადახვიდე დაააო აღფრთოვანებული უყვებოდა დაქალს ამ "სასიხარულო" ამბავს და პატარა მრგვალი თვალები უციმციმებდა, თუმცა უცბად დასერიოზულდა - ჩემთვის კი არ მინდა (აიბზუა ისევ ცხვირი) - შენნნთიიიიის სიტყვა გაწელა, ჟანეტი ხარხარებდა მის სახეზე და თან ფიქრობდა როოოგოორ შეიძლება ადამიანი ასეთი პატარა, საყვარელი, თბილი და ამავე დროს ასეთი მოსაბეზრებელი იყოვო - მმმმმ ვინარის ??ამიხწერე მალე მალე - სიტყვები არ მყოფნის დივანზე გადაწვა ვიკი და თვალები მინაბა - კარგი რა ვიკიი ასეთი ბოროტი როგორ ხარ? შენ ნახე და მე არც კი მიხწერ ახლა ჟანეტი გაიბუტა და ისედაც თეთრი და ფითქინდა უფრო გაფითრდა - არ შემიძლია რატომარ გესმის? სრული სერიოზულობით განაცხადა გოგონამ - ის ისეთი ჰარმონიულია - ოპაა მართლა დავინტერესდი წამო ვნახოთ რა - გარეთ რეცხავდა მანქანას შიშველი შენ არც კი იცი ეს რაიყო ჩემთის, სახლამდე ძლივს მოვახწიეეე ამოისლუკუნა ვიკიმ და ამაზე ორივემ გადაიხარხარა - რომელ მხარეს გადმოვიდა? - ფანჯრიდან მგონი გამოჩნდება, მართალია აქ შუა ტაიგაა და სახლები 50 კილომეტრის დაშორებით გიდგათ ერთმანეთისგან მარა ვცადოთ იქნებ გამოჩნდეს რამე ისევ ნამიოკი ჩაურტყდა დაქალს აქ სად გადმოხვედიო, ჟანეტის მშობლები გაშორდნენ..დედამისი მეორედ გათხოვდა და ბედნიერ თაფლობისთვეშია,მამამისი დეპრესიაში იყო მერე ძლივს ერთ ქალთან დაიწყო ურთიერთობა და ჟანეტმაც ჩათვალა ასე სჯობდა ბუნება და კერძო სახლი მუდამ უყვარდა ამიტომ იყიდა ქალაგგარეთ ბინა - ისე მაინტერესებს ის ბიჭი, ამას გავატარებ თითი დაუქნია ცხვირთან, სიცილით გადაწიეს ფარდა და ზუსტად ამ დროს ბიჭმა გამოიხედა, ფარდა წამსვე გადმოწიეს გაწითლებულებმა - ღმერთო ჟანეტ მგონი დაგვინახაა დარცხვენილი იზახდა ვიქტორია - აუუ კაი რა ვიკი ეგ კი არა საერთოდ ვერ მოვკარი თვალიი რააა აბუზღუნდა წითური ჟანეტი, კარზე ზარი რომ გაისმა. - ალბათ ემეტია ემეტი ვიკის შეყვარებულია 5 წელია საშველი არ დაადგათ დაქორწინდნენ, ერთად ცხოვრობენ მაგრამ არ ქორწინდებიან ამბობენ ასე თავისუფლად უკეთ ვართო, მაღალი დაკუნთული ბიჭია, შავგვრემანი, ცისფერი თვალებით, მორაგბეა და დიდი წარმატებაც აქვს კარიერაში, პატარა ვიკი მის მკლავებში პატარა ჭიანჭველას გავს ხოლმე, ისე უყვართ ერთმანეთი გიჯდებიან, ვიკი ჩვეული სინარნარით გაიქცა კარის გამოსაღებად და) - ჯანდაბაა ამის დედაც ხმამაღლა ამოიხავლდა ვიკიმ და კინაღამ გული წაუვიდა,მაღალი ქერა მამაკაცი, ღია ყავისფერი თითქმის ცისფერი თვალებით, დაკუნთული, ტანს ზევით შიშველი, სველი და ირონიული მზერით აკვირდებოდა პატარა ქალბატონს - ჟა... ჟან... ხმას ვერიღებდა და ტანზე უყურებდა ვიქტორია ბიჭს - რაჯანდა დაგ... - გამარჯობაა გამარჯობაა წარმოთქვა მამაკაცმა საოცარი ბარიტონით და ახლა ჟანეტს დაუწყო ყურება ოღონდ ვნებიანად - გამარჯობა ხელი გაუწოდა გოგონემ და ვიკი იქვე დასვა - შევამჩნიე ახლოდან დაგაინტერესეთ და მეც გადავწყვიტე გამეცანით ორივე შეცბა, თუმცა ვიკიმ ჟანეტს დაასწრო ად დაიწყო - გენაცვალე, ასეთი ტანი რომ გაქვს და წელ ზევით შიშველი დადიხარ აქ ავღელდებოდით ახალგაზრდა გასათხოვარი გოგონები აბა არა ? გასათხოვარს ხაზი გაუსვა, ამაზე სამივეს გაეღიმა - ვიქტორია გოგონამ ხელი გაუწოდა - რაც ძლიერს და ლამაზს ნიშნავს გაუღიმა, ბიჭმა ახლა მეორეს გადახედა - ჟანეტი არ ვიცი რას ნიშნავს (გაეცინათ) - დეამინი რაც დემონს ნიშნავს ბიჭმა ხელი გაუწოდა ჯერ ერთს მერე მეორეს, ერთმანეთს გადახედეს სახელის გაგონებაზე - როგორი სასიამოვნო სახელებია, მოკლედ ლამაზო ქალბატონებო ორი დღეა რაც აქ გახლავართ მე და ჩემი ძმა ლუციუსი ხელით ანიშნა ბიჭზე რომელიც ამდროს სახლიდან გამოვიდა დეამინზე მაღალი, უფრო მეტად დაკუნთული მამაკაცი გამოვიდა, თუმცა ის მისგან განსხვავებით შავგვრემანი იყო, შავი კუპრივით თვალწარბი უელავდა და ძმას მომაბეზრებლდა გახედა და ანიშნა მოდი რა მეტი საქმე არ გაქვსო?გოგონებისთვის არ შეუხედავს თუმცა მათ კი დაინახეს უმშვენიერესი მამაკაცი - აქ სულ მოხუც ხალხს ვხედავთ გაგვიხარდება თუ გვესტუმრებით საღამოს, თვალი ჩაუკრა და უკან გაბრუნდა, მაგრამ წამით შეჩერდა და გამოხედა გაკვირვებულ დაქალებს) - და ჰო ლუციუსი-ლუციფერს ნიშნავს ხმამაღლა გადაიხარხარა მათი გაგიჟებულის ახეების დანახვისას ქერამ და სახლში გაუჩინარდა ორივე კარში იდგა და ძმების სახლს მიშტერებოდა - დეამინიოო? აღმოხდა ვიკის, ისე რომ მათი სახლისთვის თვალი არ მოუშორებია - და ლუციუსიო? ჟანეტმაც იგივე გააკეთა, წამით დადუმდნენ და მერე ორივე ახარხარდა - დემონეი არიან? (კისკისებდა ვიკი) - არაააააა გოგო, რას ვერ მიხვდი, ერთი დემონია მეორე თავად ლუციფერი აღარ შემიძლია, კარის ზღურბლთან იდგნენ და გაჰკიოდნენ ისე იოცინოდნენ, წამით ჟანეტმა თვალი მოკლა შავგვრემან მამაკაცს, რომელიც ფანჯრიიდან უყურებდა და თვალები შავი კი არა ახლა იმდენად წითელი ჰონდა, რომ იქიდანაც კი ამჩნევდა გოგო, გაუღიმა, თუმცა ეს ირონია თუ მუქარა იყო ვერ მიხვდა და სიცილიც შეწყვიტა, ბიჭიც წამებში გაუჩინარდა, სერიოზული სახით მიმართა ჯერ კიდევ მოკისკისე დაქალს) - წამო რა შევიდეთ გეხვეწები თავი2 სახლში შესულებმა, ყავა მოიდუღეს და სალაპარაკოდ დასხდნენ, ხან ვისზე დაიწყეს საუბარი, ხან ვისზე, თუმცა ბოლოს ისევ ძმებს უბრუნდბოდნენ. - რა ჩავიცვააა ? იკითხა ვიქტორიამ - სადად ჩავიცვათ, რესტორანში ხომარ მივდივართ?იტყვიან თვალი დაგვადგესო სიცილი აუტყდათ - არაა მაინც რომელი ძმა უფრო სიმპატიურია ვიკ ? - ნუუუუ მეკითხები ეგეთ რაღაცეეებს რა აი მთვარე დავტოვოთ დედამიწაზე თუ მზეო ეგეთი რაღაცაა ისევ ცხვირი აიბზუა სიფრიფანა - სერიოზულად გადაირიე (გაეცინა ჟანეტს) ხომ, მაგრამ მე რომელზე ვინადირო ხომუნდა ვიცოდე? ამიტომ გირჩევ მითხრა რომელი მეტად მოგწონს ისევ ახარხარდნენ - კარგიიი რა აღარ შემიძლია პატარა ხელებს მუცელზე იჭერდა ვიკი და იკრიჭებოდა - ის ლუციუსი შენი იყოს, ძაან უჟმურია, დაინახე ?არც კი მოგვესალმა - ჰოო ორაზროვნად ჩაილაპარაკა ჟანეტმა, მერე დედამის დაურეკა სკაიპით, შემდეგ ისევ ძმები გაჭორეს, მერე ემეტის ჯერი დადგა, ბოლოს როგორღაც გაიყვანეს დრო, ვიქტორიამ გაშვებული კრემისფერი კაბა მოირგო უკან ზურგ ამოღებული, ძალიან სადა და ჩვეულებრივი.ჟანეტი კი მართლა გადაყვა საკუთარ თავს, სამი რამ გამოიცვალა ვერ ჩამოყალიბდა წუწუნებდა, ბოლოს არაფერი მაქვსო ტიროდა ორ სართულიანი გარდეროფის წინ - თავბრუ დამეხვა გოგო რამე ჩაიცვი (ნერვის ძაფი გაუწყდა საწყალ ვიკის) - და მაინც რააა ისევ წუწუნი დაიწყო - ღმერთო დამღალე იცი?წეღან ამბობდი სულერთია რას ჩავიცმევთო ახლა ამდენი ტანსაცმლიდან ვერაფერი ჩაგიცვამს, აი მაგალითად ეს ჩაიცვი და მომეშვიიიი მიაწოდა კოჭებამდე შავი სადა კაბა, ორივე მხარეს მუხლამდე შეხსნილი, სიარულის დროს რომ მის გრძელ ფეხებს აჩენდა და მეტად ამაღლებდა, ახლა იმაზე დაიწყო წუწუნი ამას ფეხზე კეტი არ მოუხდებაო - აუტანელი ხარ, რამე ჩაიცვიიიიი, დიახ ალოო (საუბარი მობილურის ზარმა შეაწყვეტინა) - ეი პატარა მოვდივარ მალე გამოდი რა გთხოვ ოღონდ, ჟანეტს ბოდიში მოუხადე ძაან დაღლილი ვარ ეგრევე სახლში დავაწვეთ (ემეტი იყო, ვიკის შეყვარებული) - ემეტ ჟანეტი შეყვარებულია, დღეს მასთან ვრჩები, ქალური ამბები და რჩევები ხომ გესმის საყვარელო?? - რააა? რა ვარ ? თვალები გადმოუცვივდა ჟანეტს - კაი მეც მიყვარხარ ბიჭუნიიი, ღმერთოოო პირველად მოვატყუე ემეტი გათიშა თუ არა აღელდა ვიკი და ნერვიულ დაიწყო თითების მტვრევა - რომელ მოტყუებას გულისხმობ ?სატანისტ ძმებთან რომ ვახშმობთ თუ შეყვარებული რომ მყავს ირონია არ დააკლო ჟანეტმა - მე ვიტყოდი სიმპპათიურ ძმებთან რომ ვახშმობთ თვალები აუციმციმდა და წეღანდელი ემეტი სულ დაავიწყდა, მობილური ისევ აწკრიალდა, არ დაუხედავს ისე უპასუხა - ხო ძვირფასო? - ოჰოოო აი ეს მესმის, ერთი დღის გაცნობილს თუ ძვირფასოს მეძახიი მალე იმაზე მეტნი გავხდებით ვიდრე შენ გგონია ბოხი ბარიტონი გაისმა მობილურში და დაკიდა, ვიკი წამით გაშეშდა მობილურზე აღნიშნულ ნომერს დახედა და ამოიცნო ნომერი რომელსაც სახელად "დეამინი" ეწერა - მაგრამ მე ნომერი არ ჩამიწერია ამოიჩურჩულა - მე მითხარი რამე? აბაზანიდან ჟანეტი გამოვიდა - ჟანეტ მე ნომერი არ ჩამიწერია საწოლზე მოწყვეტით დაეშვა - რა ?რამოხდა? მობილური მიაწოდა და ჟანეტიც რომ გაშეშდა მერე მართლა მიხვდა რომ არ მოლანდებია - დაგვენ..ა დაო ორივე ჩუმად ისხდა ისევ მობილური რომ აწკრიალდა, ჟანეტმა მობილური გამოგლიჟა გაგიჟებულ ვიკის და მკაცრად უთხრა) - ეს რა ხუმრობაა? - კიდევ დიდხანს უნდა ისხდეთ ?საჭმელი გაცივდა ნუ გადმომიყვანთ, გელოდებით ისევ მოკლე პასუხი და გათიშვა - მანიაკები რომ იყვნენ ? (ამაზე წამით დაფიქრდნენ დ ამერე სიცილი აუტყდათ, სულ დაავიწყდა ვიკის წეღანდელი გულის გახეთქვა ისევ დაიწყო - ოდესღაც ხომ მაინც უნდა მოვკვდე ?რამნიშვნელობა აქვს არ ჯობს ახალგაზრდა ლამაზი და მშვენიერი, ორ უძლიერეს უსიმპათიურეს ბიჭს ჩავაკვდე ხეელბში ?? - ღმერთოოოოო ვიკი ხელები მაღლა აიშვირა და თითქოს ღმერთს მიმართა ჟანეტმა, ჭკუა ასე რატომ დააკელიო, ბოლო ბოლო მოწესრიგდნენ და გავიდნენ სახლიდან) - კარს კეტავ? - აქვე არ ვართ? - იქნებ კანიბალები არიან და შევჭამონ, შენს სახლს კიდევ ქურდები გაიტანენ გურწფელად თქვა ვიკიმ - რამნიშვნელობა აქვს, თუ შეგვჭამეს მერე ჩემს დაკეტილ სახლს ძმებიც გაიტანენ ამიტომ ქურდებმა წაიღონ მირჩევნია ნივთები ისევ ახარხარდნენ, კარგ ხასიათზე დადგნენ მაგრამ აი კარებთან ორივეს მოეკეცა მუხლები - ვინ დარეკავს ? (თვალები გააფაციცა ჟანეტმა) - მე არა - არც მე უცბად კარი გაიხსნა და სმოკინგში გამოწყობილი დეამინი გამოვიდა, ისეთი სიმპათიური იყო ორივე კინაღამ მოკვდ) - ჰოდა მე გავაღებ (გაიკრიჭა ყურებამდე)ძალიან ლამაზები ხართ (ყურადღებიანიო იყო ჩვენი დეამინი) - ღმერთოოო როგორ შემაშინე საწყალი ვიკი ჰაერში შეხტა - რა გარეთ დგახართ, მობრძანდით სახლში შეიპატიჯა გოგონები და მათ უკან გაყვა, ვიკიმ ჟანეტს გადაუჩჲრჩულა - თუ რამეა უკანა გასასვლელიც არის, დეამინმა რათქმაუნდა გაიგონა და სცადა არ ახარხარებულიყო, სად აპირებდნენ გაქცევას?ან ვისგან?სცოდნენოდათ ვინ იყვნენ ძმები და სცოდნოდათ რომ ვერასოდეს ვერავინ გაექცეოდა მათ, სასტუმრო ოთახში შეიყვანა სადაც ბუხარი გიზგიზებდა, სახლი იმდენად დიდი იყო ორივე პირღია ათვალიერებდა ჩუქურთმებითა და დიდი საოცარი კიბეებით, მაღალი ქანდაკებებითა დ ალომის დიდი თავებით გარშემოფარგლური - მგონი ცოცხლად არ გვჭამენ - მეც ეგრე მგონია, ბუხარში შეგვწვავენ - მოხარშულს ვამჯობინებდი გოგონებო უკნიდან შამპანურის ბოთლით ამოუდგა გოგონებს დეამინი - ვხუმრობდით ცალყბად გაიცინა ვიკიმ - ჰო აბა რა, მოკლედ კაცები ვართ ოჯახში ამიტომ ცოტა გაგვიჭირდა რაღაცეები, ვიკი სამზარეულოში თუ დამეხმარები გამახარებ, ჟანეტ იქნებ დაბლა ჩახვიდე სარდაფია 1980 წლის გამოშვების წითელი ღვინო წამოიღე ადვილად მიაგნებ ღვინოები წლების მიხედვითაა დახარისხებული ისე მიომაჯადოვებლად გაუღიმა გოგონებს ორივე ისე დათანხმდა არც კი გაუაზრებია, დეამინმა წინ ვიკი გაუშვა და უკან გაჰყვა თან ათვალიერებდა კოჭებიდან ამოყვა, - გრძელი ფეხები აქვს, გაეღიმა, მერე უკაანალის შესწავლას მოანდობა 3 წუთი, მოშიშვლებულ წელზე ძლივს გადაიტანა ყურადღება და ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა, მგონი გადაკეტილიც ჰქონდა რომარა სიფრიფანას ბავშვური კითხვა) - დემიან ?ჩვეულებრივ საჭმელს ჭამთ ? - რაა ? სახე მოეღრიცა, მერე მიხვდა რაც იგულისხმა და ცუდათ გახდა იმდენი იცინა - მოიცა მოიცა ვამპირები გგონივართ ?? სიცილს ვერ წყვეტდა - უფფფ (გაიბუსხა სიფრიფანა) აბა ნომერი როგორ მოხვდა ჩემს მობილურში? - რა ნომერი ? ვითომ ვერ მიხვდა - შენი ნომერი? - შენ არ გამომართვი ? - რაა?რას მადებილებ? - მართლააა სანამ შეხვიდოდი ჩავიწერ იქნებ ვერ მოვაგნოვო - მგრამ თქვენ ხომ აქვე ცხოვრობთ ? გურწფელად იკითხა ისევ გოგონამ (სიცილის შეკავება კიდევ სცადა დეამინმა, მაგრამ არ გამოუვიდა წითელი ფერი ედო სახეზე) - შენ სულ ასეთი ხარ? იცინოდა დეამინი - შემეშვი დეგენერატო ა ხლა ვიკი გაბრაზდა და სამზარეულოდან გასვლა სცადა, დეამინი წინ რომ აესვეტა - როგორ იქცევი?ბავშვი ხომარ ხარ ?უბრალოდ გავიხუმრე უფრო ახლოს მიიზიდა გოგო და ფლირტი გაუბა, სიფრიფანამ წარბები ეშმაკურად აათამაშა ისიც მიეკრო ბიჭს, მერე ხელი კისერზე აუცურა თავისკენ მისწია და როდესაც კარის მანძილი განსაზღვრა, უცბად დაუძვრა ბიჭს ტორებისგან და გაიქცა, დეამინს მის ბავშურ ქცევაზე ჩაეღიმა და რატომღაც ვიკი, რომელიც მეორე სართულის კიბეებზე არბოდა და ეგონა დეამინი უკან გამოეკდიებოდა წინ დაუხვდა - არაააარსებობს აი ახლა კი მართლააა ამის დედაც გაჩერდა და ბიჭი აათვალიერა შენ რა ადამიანი ხარ აბა ამოღერღე კისერი გადაწია და ცალი თვალით დაუწყო ყურება ცალი კი მოჭუტა - არ გარბიხარ? გაეცინა დემიანს - არაა, რომ გდომოდა აქამდე შემჭამდი ისევ ის ბავშვურობა, ისევ ის ღიმილი დეამინს ვინარ უნახავს მაგრამ ასეთი უცნაური ?/არაა ჯერ არავინ, ერთი შეხედვაც საკმაარისი იყო ამოეცნე, ახლა კი მთელი დღეა ამ ქალბატონს უყურებს და ვერ გაუგია ეს რა არსებაა. - რატომ ცდილობ მოვლენებს გაუსწრო? ნელ ნელა გაიგებ ვინ ვარ - და შენ რატომ ცდილობ პირველივე დღესვე გამოავლინო თავი?არ ჯობდა რომ ჯერ კარგად შეგჩვეოდით და მერე გამოგეყო ბჭყალები ? დეამის ისევ გაეცინა - რა მოსაბეზებელი ხარ, პირდაპირი ადამიანი ვარ რა ვქნა? წამო წამო სამზარეულოში მჭირდები ისედაც სიფრიფანა სხეული კიდევ უფრო მსუბუქად აიტაცა ხელში, მერე ერთი მოძრაობით ზურგზე მოიგდო და სამზარეულოსკენ გააქანა ისე რომ მისი პატარა მუშტებისთვის ყურადღება არ მიუქცევია, პირიქით კვდებოდა სიცილით ასეც არ გინდა მტკივაოო ეხუმრებოდა, ჟანეტი ?ჟანეტი ამდროს შიშისგან კვდებოდა სარდაფი იმაზე დიდი აღმოჩნდა ვიდრე ელოდა, მიწის ქვეშ ბეტონის კინეებს ჩაუყვა და სიბნელეში ძლივს შეაბბიჯა - ყველა ღვინო ვნახე მის გარდა, რაღა 1980 ამის დედაც თითის წვერებზე შედგა და მაღლითა თაროებს დაუწყო სინჯვა - გინადა დაგეხმარო ? სამარადისებულ სიჩუმეში მოესმა სასწაულად ბოხი ბაიტონი, აარამქვეყნიურიც კი გოგონა შეხტა და ბოთლი გაუტყდა, კედელს აესვეტა შეშინებული და გულზე ხელი ძლიერად მიიჭირა, მალევე დალანდა მაღალი შავგვრემანი სილუეტი და ოდნავ მოეშვა - შემაშინე - დავინახე რომ დახმარება გინდოდა ჯერ კიდევ გულზე ჰქონდა ხელები საწყალ გოგოს მიბჯენილი და მძიმედ სუნთქავდა, ახლა უკეთ დააკვირდა მამაკაცს, რაანიირი მამაკაცური იყო, დაკუნთული, შავგვრემანი შავი თვალები ულავდა, სახეზე არაფრისმთქმელი გამომეტყველება აღებეჭდებოდა, თუმცა თვალებში დიდი სევდა ედგა. - კიდევ დიდხანს მიყურებ ? არადა ლუციუსიც გაიტაცა გოგონას საოცარმა გარეგნობამ - რა უხეში და უტაქტო ხარ გაბრუნება სცადა, ბიჭმა ხელი რომ სტაცა კედელზე რასაც ქვია მიახეთქა და თვალებში ჩააშტერდა - ასე აღარ მომმართო, თორემ გავბრაზდები მერე მის ბაგეებს დაეწაფა და გაშმაგებული კოცნიდა, ჟანეტმა ორივე ხელი მკერძე მიაბჯინა და მისი მოშერება სცადა, ხელებს ურტყავდა და რაც უფრო ცდილობდა მითუფრო გაშმაგებული კოცნიდა, ბოლოს მოეშვა მიენდო და მამაკაციც განაზდა, ახლა ნაზად აკოცა და მოშორდა თვალები დახუჭა და გაეღიმა) - გემრიელი ხარ ადგილიდან გაუჩინარდ) - რ.. რა..რაიყო ეს? ტუჩებზე თითს ისმევდა საწყალი გოგო და აქეთ იქით იყურებოდა - აღარ დამსვავ იდიოტო? დეამინი თან საჭმელს ურევდა ქვაბში და თან ზურგზე მოკიდებულ სიფრიფანას ტრაკზე წაარტყამდა ხოლმე - ახლა კიდევ წაგარტყამ ურჩობისთვის, რა გითხრაი??იდიოტო კი არა ბატონო დეამინ თქოო ვითომ მკაცრად წარმოთქვა არადა თვითონვე ეღიმებოდა) - ჰაა დაჯექი დაჯექი და ეს თეფშები მისაღებში გააცუხცუხე - შენ რაღაც ძაან გამიშინაურდი ხომიცი, არც კი გიცნოოობ და დადექი და შენ თვითონ გაიტანე შენი თეფშები გაბარზდა სიფრიფანა და ხელები გადაიჯვარედინა - არაფერს გაჭმევ იცოდე თითი დაუქნია დეამინმდმა - მოვედი კარში ჟანეტი გამოჩნდა, სახე წაშლილი და ღვინის ბოთლი მიაწოდა დეამინს - რა გჭირს? - დავიღალე ძლივს მივაგენი იცრუა გოგონამ, დეამინმაც და ვიკიმაც გაკვირვებით შეხედეს, როგორც იქნა ყველაფერი დაასრულეს და სუფრას შემოუსხდნენ მხოლოდ ლუციუსი არ ჩანდა, სუფრა 6 კაცზე იყო გაშლილი დეამინმა პირჯვარი გადაისახა და თითქოს ირონიულად წარმოთქვა - დაეე იყოს ნება შენი (კარში ლუციუსი და ორი ახმახი მამაკაცი შემოვიდა, ლუციუსს არც კი შეუხედავს ოფროსფერ თმიანი ჟანეტისთვის, თვალებში ისევ სიწითლე ჩასდგომოდა და ნაღველი, მუშტები დაეჭიმა და კიდევ უფრო ბოხი ბარიტონით რაღაცას ჩურჩულებდა ძლივს გაარჩია ჟანეტმა სიტყვები "- ყველაფერი რომ დასრულდება, დედამიწაზე დაგვტოვებთ ? - ლუციფერ დაგავიწყდა ვინ ხარ ?" ეს სიტყვები საკმარის აღმოჩნდა საკმარისზე მეტიც ჟანეტისთვის. თავი3 დეამინმა ჟანეტის მზერას გააყოლა თვალი და მიხვდა, რომ გოგონა დაინტერესებული და დაძაბული უსმენდა) - მაპატიეთ (ფეხზე წამოდგა და კაბინეტში ისიც შეიკეტა) - რაღაც ხდება (აღნიშნა ჟანეტმა) - რა მაინც? - მაკოცა წყალი სასულეში გადასცდა ვიქტორიას - ვ..ვინ? ძლივს ამოღერღა - შენიიი აზრით ვიკი ვინ ? - ლუციუსმა? წარბები ზევით აზიდა - ხო ვიკი ხო - რ ა უფლებით ? ახლა გაცეცხლდა პატარა ქალბატონი, თუმცა გაახსენდა დეამინი ტრაკზე, როგორ ურტყამდე და გაისუსა ცოტა გაწითლდა კიდევაც, შემდეგ ჩუმად წარმოთქვა - მოგწონს ?? - თუ ხვდები რომ სულელობ ?სიმპათიურია ძალიან თან, მაგრამ ერთ დღეში ასე მომვარდა და მაკოცა ან რამ გადარია ? - ადამიანები არარიან ახლა ჟანეტს გადასცდა წყალი - რა ?? ნერვიულად გაიცინა - ხო ზუსტად არ ვიცი რა არიან, მაგრამ ადამიანები რომარარიან ნამდვილად ვიცი (კიდევ უნდოდა რაღაცის თქმა, კარი რომ გაიღო და მამაკაცები ოთახიდან გამოვიდნენ, დეამინი გაბრაზებული ჩანდი, ლუციუს კი არაფრის მთქმელი გამომეტყველება ეხატა სახეზე) - არ დარჩებით ? მიუგო ლუციუსმა, კაცებმა უხმოდ გაუქნიეს თავი და სახლი დატოვეს თუმცა მანამდე გოგონებს დაკვირვებით გადმოხედეს) - მოკლედ ბოდიშით გაუგებრობისთვის ისევ პირჯვარი გადაისახა დეამინმა და რაღაც ჩაიბუტბუტა, ლუციუსი სუფრასთან ისე დაჯდა გოგონასთვის არც კი შეუხედავს, ჟანეტისთვის გეკითხათ ახლა როგორ იყო?როგორია ქალისთვის, როცა ძალიან სიმპათიური მამაკაცი მოგვარდება გაკოცებს და მერე არც გიმჩნევს, თან ერთი დღის გაცნობილი - რისი ხორცია? სიჩუმე დაარღვია ლუციუსმა - გველთევზის დეამინმა გაიღიმა, როდესაც გოგონებს ტუჩთან მიტანილი საკვები კინაღამ გაუვარდათ, ვიქტორიამ უკან დააბრუნდა ჩანგანი, ჟანეტმა კი უხერხულიაო და გადაყლაპა თან ცდილობდა უკან არ ამოეღო, ეს ლუციუსმაც შენიშნა და გაეღიმა, თუმცა ძმას მიუბრუნდა - რა სასაცილოა დეამინ, ვერ ხედავ ?გადავბჯირდით ხელი მომარტყი თორემ ვერ ვსუნთქავ დეამინი კი მიწაზე ხოხავდა სიცილით. ვიქტორიაც აყვა, რომ მიხვდა ხორცი გველთევზის არიყო და საწყალ ჟნაეტსაც მოეშვა გულის რევა - ჰო არა ?აი ჟანეტის სახეზე ისე გაგეღიმა მეც ეგრე ვიფიქრე რომ სასაცილო იყო ძმაო ოდნავ წამოიწია, ძმას გადაწვდა და ხელი ზურგზე დაარტყა ირონიით, ჟანეტი გაწითლდა...ვიკის ისევ გაეღიმა აი ლუციუსმა კი მუქარის სახე აიკრა -წავლენ სტუმრები დეამინო ზუსტად ასეთი - სულ ასეთი უჟმური კი არ იყო, უბრალოდ დაბერდა, მოხუცდა დაუძლურდა და მგონი კლიმაქსი აქვს ახლა (მიმართა გოგონებს დეამინმა, გოგონები მაქსიმალურად ეცადნენ არ გადაბჯირებულიყვნენ, ლუციუსი ხმას არ იღებდა მხოლოდ ჟანეტს აკვირდებოდა, საუბრის თემა ვიკიმ შეცვალა) - აბა ძმებო რას საქმიანობთ ? - ლუციუს ეტყვი თუ ვუთხრა ? - ნუუუ მე ავიღებ ამ მძიმე პასუხისმგებლობას თავზე - ხო ძმაო მე უბრალოდარ შემიძლია (გოგონები გაკვირვებულები უყურებდნენ ძმებს და ფერები გადასდიოდათ სახეზე) - მოკლედ ჩვენ...მოკლედ , ვიცი რთული ასაღქმელია...ასეთი ცხოვრება არც ჩვენ გვინდოდა - ხო გოგონებო უბრალოდ ასე მოხდა (თავი ჩახარა დეამინმაც, ვიკიმ მხარზე ხელი რომ დაუტყაპუნა ლუციუს - ნუ ღელავ მძიმე წარსული ვისარ გვქონიაო, პიკი იყო, ორივე ძმა გადაბჟირდა ლუციუსი, რომ ლუციუსია ისიც კი იცინოდა) - დაინახეეეე დაიჯერეს (კვდებოდა სიცილით) - რა ჯანდაბა გაცინებთ ? (საუბარში გამწარებული ჟანეტი ჩაერთო) - ღმერთოოო აღარ შემიძლიააა (ოხრავდა დეამინი) - რას უნდა ვსაქმიანობდეთ, ჩვეულებრივი ტიპები ვართ, ცალკე ცხოვრება მოგვინდა და გადმოვედით ამ ულამაზეს ადგილას როგორც შენ არა ჟანეტ ?? (დასერიოზულდა ლუციუსი და პირველად გაუყარა თვალი თვალში გოგონას) - ხო (მოკლე პასუხი გასცა გოგონამ) - ვიკი რა გიყვარს ? (სიტვაცია განმუხტა დეამინმა) - რაა ? (გაოცდა ვიკი) - ყველაზე მეტად რა გიყვარს? - მმმ რავიცი ყვითელი ფერი, ცისარტყელა. გემრიელი ყავა, ტანსაცმელი და ჩემი შეყვარებული ემეტი, შეენ ? (გაუღიმა დეამინს) - ჭამაა ჭამაა და შენი დებილური კითხვების გამო ვერ ვჭამ ძვირფასო ხომ ხედავ იმდენს ვიცინი და საერთოდ შენი შეყვარებული თუ გიყვარს რატომ მოატყუე, რომ ქალური ამბების გამო რჩებოდი (რატომღაც გაღიზიანდა ემეტი და აწყენინა ვიკის) - რაა?რა იდიოტი ხარ?ამაზე უარესი ვახშამი არსად მქონია, მოდიხარ ? (ჟანეტს გადახედა და ფეხზე ადგა, პასუხს არც დაუცადა ისე გავარდა წინ) - მადლობ და კარგად (ჟანეტიც ისე გამოვიდა ლუციუსისთვის ზედარ შეუხედავს) - იქნებ ცოტა დაჭკვიანდე დეამინ ისედაც შენი ახირებების გამო ვართ აქ და ქალებს მაინც ეცი პატიივი (თავში წაარტყა ლუციუსმა) - მამაჩემი კი არ ხარ შენღა მმაკლიხარ (ქურთუკი აიღო და ისიც გარეთ გავიდა) - ვიკი ?დამელოდე რა - არა დაინახე ??აკლია გეფიცები (მუჭით იწმენდა ცრემლებს) - რა გატირებს ასეთი რა გითხრა ?? - არააა აკლია (არცხრებოდა პატარა სიფრიფანა) - წამო რა ქუჩაში ყვირი შევიდეთ - არა გთხოვ სახლში მირჩევნია რა - კარგი მაგრამ - არა არა წავალ (მანქანის კარს აღებდა უკვე ვიკი) - დამირეკე (მიაძახა ჟანეტმა და სახლში შევიდა) (მუსიკებს აუწია ფანჯარა ჩამოწია და სიმღერა დაიწყო, მერე სიგარეტი ამოიღო და მოუკიდა ცოტა დაწყნარდა თან მაინც ლანძღავდა) - არააა იდიოტია იდიოტი (მანქანას ისეთი ხმა ჰქონდა გეგონება რამეს გადაუარაო და გაჩერდა) - ახლა რაღა მოხდაააა (გადმოხტა მანქანიდან და გამსკდარი ბორბალი დაინახა) რაა ?მეხუმრები ღმერთოოო ? (მანქანაში შეხტა და თვალი მოავლო გარემოს, ჟრუანტელმა დაუარა იმის გახსენებაზე სად იმყოფებოდა ამ სიბნელეში,ფანჯრებს ამოუწია, მობილურის ძებნა დაიწყო, მაგრამ) ღმერთოოოოო იმ იდიოტებთან დამრჩა, ახლა რავქნაააა (ტირილის პირას იყო მისული ფანჯარაზე რომ მოუკაკუნეს) - აააააააააააააააააააააააააააააააააააააა (კიოდა ბოლო ხმაზე) - რა გაღრიალებს გოგო მევაააარ (ახლა კარი გამოაღო დაგაკრეჭილი აეტუზა ვიკის დეამინი) - შენ საერთოდ ნორმალური თუ ხარ ??ნუთუ ასე დაგაკლო ღმერთმა ჭკუაა შენ მე შაქარს, ანემიას, კიბოს დამმართებ (კიოდა ვიკი და მუშტებს ურტყავდა დეამინს) - კიბო ნერვიულობაზე არ ჩნდება პატარა, თუმცა შეიძლება ისე შეგაშინო ენა დაგებას მაგრამ შენ ჩემს დანახვაზე ისედაც გებნევა ენაა - რაააა?მე შე კრეტინო ?აქ რაჯანდაბა გინდააა? ხმის მიცემა სტატისტიკა ყველა გამოკ - რავიცი ვსეირნობდი და იმ იდიოტებთან დამრჩა მობილურიო და მივხვდი რომ მეძახდი - ჟანეტიდან დიდი ხნის წინ წამოვედი, შენაქ ვერ მოხვდებოდი ფეხით - მანქანით ვსეირნობდი - კარგიი რა დეამინ (გაიბუსხა გოგო) - ჰო კარგი კარგი მიიწიე რა (მანქანაში შეძვრა და ლამის კალთაში ჩაუჯდა ვიკის) მოკლედ ბოდიში (თავი ჩახარა) გაგაბრაზე - არ მაინტერესებს - ოო კაი რა არავისთვის მითქვამს ბოდიშიიი - კაი რა - გეფიცები მართლაა (შეიცხადა დეამინმა) სულ მე მიხდიან ბოდიშს - და ამიტომ უნდა გაპატიო? - სახლამდე მიგიყვან (გაეკრიჭა დეამინი) - ეგ ისედაც უნდა გააკეთო ამხელა მკაცი ხარ სხვა რამეს მოვიფიქრებ (ისევ ცხვირი აიბზუა ვიკიმ) - რა უცნაური გოგო ხარ რა (გაიბუტა დეამინი) ხოდა ახლა იჯექი აქ მე ვბრუნდებიუ (გადმოვიდა და მის მანქანაში ჩაჯდა) - რაა ??დეამინ აქ არ დამტოვებ - ვითომ რატომ ? (ფანჯარა ჩამოწია და კარები ჩაკეტა, რომ ვიკის არ გაეღო) - კარგი რა დეამინ - ხვალ რამოდენიმე დღით დასასვენებლად გამომყვები?მე და ჩემი ძმა მივდივართ - რააააა ?არააა რასამბობ, მე შეყვარებული მყავს - კაი ერთი (ფანჯარას აუწია და მიდიოდა ვიკი რომ ატირდა ლამის) - კაიიი კაი კაი დეამინ კაი, წამოვალ - იცოდე თუ არ წამოხვალ ჩემს დემონურ ხასიათს ნახავ (თითი დაუქნია დეამინმა, მანქნაში ჩაჯდა და გაისუსა, გული უცემდა და დეამინს არ უყურებდა სახეში) - ეს არასწორეა - რა ვიკი - მე მიყვარს ემეტი - მე შენ - რაა ? (კინაღამ ცუდათ გახდა ვიკი) - ამოგიჩემე და ვსიო - რომ ამომიჩემე მაგიტომ უნდა დამინგრიო ცხოვრება? - ნუ ტიტინებ (გადმოიხარა და ღვედი შეუკრა ვიკის თან ცხვირის წვერზე აკოცა) - არანორმალური ხარ (ცოტახნით ხმა არცერთს აღარ ამოუღია, 3 ხდებოდა კორპუსთან რომ გააჩერა დეამინმა მანქანა და მძინარე ვიკის გახედა) - ხო მოვდივარ მოვდივარ (მძინარე ემეტმა კარი გააღო და ხელში ვიკი შერჩა მძინარე დეამინს ხელში აეყვანა) - ვინ ხარ ? - ვიქტორია მოვიყვანე ჩაიბარე და მიხედე ხვალამდე, ხვალ გამოვუვლი - რას იზავ ?ცნობისთთვის მე... (აღარ დაასრულებინა სიტყვა გოგონა სწრაფად მაგრამ ნაზად მიაწოდა და გაუჩინარდა) ............................................................................ (ჟანეტმა წყალი გადაივლო, სულ ლუციფერის კოცნაზე ფიქრობდა ხან რაზე ხან რაზე, თავიდან იფიქრა იქნებ სხვა მიზნისთვის ვუნდიარო, მაგრამ მერე გადაიფიქრა...ასეთ კაცს ისედაც ეყოლება ამისთVის ქალებიო, ნუთუ შევუყვარდიო?არა ერთ დღეში ეს ხომ უაზრობააო, ბოლოს მდუღარე წყლის წვეშ იმდენი ხანი გაატარა ფიქრებში რომ დაიწვა კინაღამ, ვიკი გაახსენდა და იმიტომ გამოვიდა აბაზანიდა, საათი 4 ის წუთებს აჩვენებდა, სულ შიშველი მობილურს იღებად კარზე ზარი რომ გაისმა, ხალათი შემოიცვა და სველი თმა უკან გადაიყარა) - ვიინუნდა იყოს (ცაილაპარაკა და სახლიდან დაიძახა) ვინხარ? - ლუციუსი (მოესმა მამაკაცის ხმა და 2 წუთი დაფიქრდა ახლა აქ რაუნდოდა ლუციუს?იქნებ მასზე უნდა ეძალადა?ან ან არიცოდა,,,კარი გააღო და გაღიმებული მამაკაცი დახვდა რომელმაც ურცხვად თავიდან ფეხებამდე აათვალიერა და შემდეგ ტუჩებზე დააკვდა ისე რომ თვალი არ მოუშორებია დაიწყო) - ეს დაგრჩათ (მიაწოდად მობილური) - თვალებში მიყურე დამავალებ (ირონიულადა გაუღიმა ჟანეტმა) ხო ვიკისია გმადლობ (მობილური გამოართვა და ცოტახანს ასე უხმოდ იდგენენ) - შემოხვალ? - სხვა დროს (შებრუნდა ლუციუსი და ჟანეტმაც კარი მიიხურა, უცბად ისევ ზარი დაირეკა, შემობრუნად ჟანეტი და კარი გააღო) - მოხდა რამე? - შენი ტუჩები - რა? - გაიმეორებდა კაცი (ტუჩის კუთხეში ჩაიცინა, ხელი სახეზე ჩამოუსვა და ისევ გაუჩინარდა ისევ ასე დატოვა ჟანეტი რომელიც მალე გააფრენდა) - დიახ (მძინარემ ძლივს ამოღერღა სიტყვა) - აუუ ჟააან (სლუკუნებდა ვიკი) - რაა ?რამოხდა? - აუუუ გუშინ სახლში დეამინმა მომიყვანა, მანქანა გაფუჭდა მობილური დამრჩა, არაააო არ წაგიყვანო, გთვოვ თქოო, მერე კაიაო ხვალ წამოხვალო, მერე თურმე მიმეძინა, ემეტი გაგიჟდა, ახლა რომარ წავიდე დეამინიც გაგიჟდება ხოდა - რააააა ?ვერაფერი გავიგე გოგო (თავი ბალიშიდან აწია ჟანეტმა, როცა ვიკიმ ყველაფერი დაწვრილებით მოუყვაგაგიჟდა) - ხოდა ასე ემეტი დღეს დილით დედამისთან წავიდა მე იქ ვიქნები ცოტახანს უნდა ვიფიქრო ხომარ გაკლიაო - რაგითხრა ვიკი არცკი ვიცი - და უარესი უნდა წავიდეთ - წავიდეთთთ? - ხოოო ჟანეტ ხომიცი თუ არ წავალ დეამინი რაღაცას ნამდვილად იზავს, ძალიათ წამათრევს ამ ერთ დღეშიც კი გავიცანი ეს ველურები გთხოვ მარტო როგორ მიშვებ - კაი რა ვიკი, რა უნდა გიქნას დეამინმა? - მეხუმრები>? (თავის სიტყვებში დაფიქრდა ჟანეტი, არადა მართლა ყველაფრის გამკეთებელი ჩანდა დეამინი) - ტეხავს რა - მეხომარ ვუთხარი წამიყვანე თქო რა ტეხავს გოგო? - არვიცი რა - კაი რააა მარტო როგორ მიშვებ? - კაი გაემზადე და მოდი (გულის სიღრმეში მასაც სურდა წასვლა) ...................................................................... - შეეეენ ხომარ გაკლიააა (ბოლო ხმაზე ღრიალებდა ლუციუსი) - კაი რა ლუუუც რა - არ გინდა ეგ ლუც და მოფერებითი სახელები ჯერერთი ის გოგო რამ მიგაყვანინა სახლში თუ შეყვარებული ყავს, მერე რატომ დაპატიჯე გოგოები როცა იცი იმ სახლში დასავნებლად მივდივართ მე და შენ, ძმებიიიიი - რას გიშავებენ ასეთს ეს გოგოები - არ მინდაააა და მორჩააა - მოგწონს ლუცი (უცბად შეხტა ლუციუსი) - რაა?ვინ ? - ჟანეტი (კმაყოფილმა ახედა ძმას) - შენ გაკლია, მართლა გაკლია...ჩვენნაირებს სიყვარული არ შეუძლიათ, სადმე გაგიგია რომ ლუციფეეერს ქალი უყვარდეს? - ზუსტადაც რომ მოგწონს, გხიბლავს და თან გეშინია ლუციუს რომ წავალთ რა იქნება იმის - შემეშვი დეამინ თორემ დავივიწყებ რომ (დეამინმა აღარ დაასრულებინა) - ძმაო ჩვენ დედამიწაზე ვართ, დ ე დ ა მ ი წ ა ზ ე მოდუნდი და დატკბი სანამ აქ ვართ (ლუციუსი რაღაცის თქმას კიდევ აპირებდა კარზე ზარი რომ გაისმა და გოგონები შემოლაგდნენ) - ძალიან მიხარია რომ მოდიხართ (გაეცინა დეამინს) არა ძმაო? (ლუციუსი დაიბნა და ჟანეტს შეხედა) - ხო ახლა ვეუბნებოდი დეამინს რა კარგია რომ გოგოებსაც უთხარი თქო (იცრუა ლუციუსმა და დეამინმა სიცილით გადმოხედა და ყურთან უჩურჩUლა) - ხომ ვამბობ გაბნევს - დეამინ იცოდე (ახლაც დეამინმა გააწყვეტინა სიტყვა) - მე და ვიკი ჩემი მანქანით წავალთ, აბა შენიცი ძმაო ჟანეტს გაუფრთხილდი (და სანამ ლუციუსი მოკლავდა, მანამდე მოკიდა ვიკის ხელი და კარში გაუჩინარდა) - იდიოტი (ჩაიბურტყუნდა ლუციუსმა) - გაგიტყდა რომ მოვდივარ ? - რაა ? (უცბად გამოერკვა ფიქრებიდან სადაც დეამინს ანაწევრებდა და წვავდა) არა არა, წამოდი წინ საინტერესო და გრძელი გზა გვაქვს, ( ირონიულად გაუღიმა, წელზე ხელი შემოხვია და კარში ისიც გაუჩინარდა) (წელზე ხელი მანამ არ მოუშორებია სანამ მანქანამდე არ მივიდნენ, ჟანეტი იწვოდა და უხერხულად გრძნობდა თავს, მამაკაცი კი არც ხელს უშვებდა და არც ჩქარობდა თითქოს, "ეკიდა" და არც "ეკიდა" ქალი ... ზუსტად ასე გაურკვევლად, თვითონაც არ იცოდა რა უნდოდა, უბრალოდ მოწონდა ჟანეტი როგორ იბნეოდა და ეს ფლირტი სიამოვნებდა, მასზე სერიოზულად არ ფიქრობდა როგორც ეს დეამინს ეგონა, ან უბრალოდ უნდოდა რომ ასე ტოფილიყო...რადგან ასე ხომ შეძლებდა დეამინი დედამიწაზე დარჩენას, მათი ნიძლავიც ხომ ასეთი იყო) - დაბრძანდი (კარი გაუღო და ჟანეტმა თავისთვის ჩაილაპარაკა) - ეს ლუციფერია თუ ზრდილობის ნასახი - მე მკითხე რამე ? (ახლა უკვე საჭესთან მჯდომმა ლუციუსმა გაუყარა თვალი თვალში და ისე უთხრა) - არაფერი - ასეც ვიფიქრე - რააა უჟმური ხარ ? - უჟმური თუ ვარ შეგეძლო ჩემს ძმას გაჰყოლოდი, მაგრამ არა შენ რატომღაც არც კი გაგიპროტესტებია ჩემთან ყოფნა, ეგრევე მანქანაში შემომიხტი (გაღიზიანებული საუბრობდა ლუციუსი და ჟანეტსაც მეტი რა უნდოდა მიზეზი მიეცა) - ჯერერთი ტონი შეარჩიე, მეორე კიდევ შენ მე ის ქალი ხომარ გგონივარ მსგავს შეურაწყობებს რომ მაყენებ, ვისთანაც ყოველდღიურად დადიხარ? (ახლა ჟანეტმა აუწია ხმას და ლუციუსმა წარბები ზევით აქაჩა) - ერთი ამას დამიხედეთ შენ რა იცი მე ვისთან დავდივარ??- გზას უყურე - გეკითხებიიიი? (ახლა ყვირილზე გადავიდა ბიჭი ისე რომ ქალისთის სახე არ მოუცილებია) - ლუციუს დავიმტვრევით წინ უყურე - აღააარ გამამამეორებინო კითხვაა (თვალები ისევ გაუწითლდა, ძარღვები დაებერა და საჭეს ისე ძლიერად უჭერდა ხელებს წამით ჟანეტს მოეჩვენა რომ მანქანის დანაკუწებაც შეეძლო ლუციუს) - დამშვიდდი და ისე ვისაუბროდ (თავისი პატარა ნაწი თითები9, მის ტორებს დაადო და ფერება დაუწყო, წამში ჩაუქრა წითელი თვალები მამაკაცს და ხელი ააკვრევინა ქალს) - მოდი ნუ მეხები და გაჩჲმდე ჯობს სანამ დაგანახე რას წარმოვადგენ - მეც ეგ მინდა მანახე რას წარმოადგენ )ოდნავ ხმას აუწია ჟანეტმა) - თავიდან მიწვევ? - ჯერ მომვარდი მაკოცე, მერე ტუჩებზე მაკვდები, მერე ამბობ რომ მანქანაში შემოგიხტი მერე ნუ მეხებიო მგონი არ ხარ ნორმალური იცი? - ნუ შემაჩვევ ენას და ნუ გამიბედავ იმას რაც ჯერ არავის გაუბედია, ცუდათ დაასრულებ ჟანეტ (ლუციუსმა თითი დაუქნია ცხვირთან ისე რომ არ შეუხედავს მისთვის) - ნუ შემაჩვევ ენას და ნუ გამიბედავ იმას რაც ჯერ არავის გაუბედია ჩემთვის ლუციუს (გაუმეორა იგივე ქალმა) - ოჰოოო თორემ რა ? (ირონიით გადახედა ქალს და ზიზღნარევი მზერა ესროლა, ჟანეტი ცოტაც და მანქანიდან გადმოხტებოდა და ფეხით გაიქცეოდა სახლში, მაგრამ ამ თავხედისთის როგორ უნდა შეერჩინა ამდენი) - დავიწყოთ იქიდან რომ მე ქალი ვარ და პატივი უნდა მცე მეორე კიდევ არ გავჩუნდები არ დავდუმდებნი არ დაგემორჩილები და არ ვიქნები ისე როგორც შენ გინდა, არ მაკოცებ როცა გაგისწორდება და არ მაკადრებ მერე უაზრობებს როცა ხასიათზე აღარ იქნები გასაგებია? - პატივს გცემ თორემ აქამდე ფანჯრიდან გადაგაგდებდი ჟანეტ დამიჯერე (გურწფელად გაეცინა ლუციფერს) როგორი მომთხოვნი ხარ არადა თავდაპირველად სიამოვნებით მკოცნიდი (ახლა ირონიული გახდა მამაკაცი და თან ურცხვად აათვალიერა გოგოს ტანი) - ჯერ ერთი შენ მაკოცე ყველანაირად ვეცადე მომეშოორებინე, მეორე ლუციუს ახლა გავჩუმდები დავიძინებ და გეფიცები კიდევ რამე რომ მითხრა მოგკლავ. სხეულით თუ ვერა ისეთს გეტყვი სულიერად მაინც მოგსპობ - მეეეეე ?? (სიცილი აუტყდა ლუციუს) შეეენ ??თბილი ანგელოზი კი არ ვარ, არც სიკეთის და სიყვარულის ანგელოზი ვარ სულიერება რომ გამაჩნდეს ძვირფასო - მიქაელ-გაბრიელზე რა აზრის ხარ ?მაინც შენს მოკვლას ვაპირებ (ახლა გოგონა გახდა ირონიული) - ეგ კიდევ შეიძლება, მიცვალებულებთან აქვს შეხება ისევე როგორც მე (ხმა გაიმკაცრა ლუციუსმა და ჟანეტს წამიერად უცნაურმა ტაომ დააყარა მთელ ტანზე, რაღაც არასასიამოვნოდ მოხვდა ყურს...მაგრამ არ ჩაძიებულა უბრალოდ გაჩუმებ ამჯობინა) - ბედნიერი მგზავრობა - ტკბილი ძილი (ჩაიჩურჩულა და მთელი ხნის განმავლობაში მისკენ წამითაც აღარ გაუხედავს, საჭეს ნერვიულად ჩაბღაუჭებოდა და გზას აწითლებული თვალებით უყურებდა, ვიქტორია მანქანაში ჩაჯდა თუ არა ჩაეძინა ლუციფერისგან განსხვავებით დეამინი მთელი გზა მის სახეს ათვალიერებდა, როგორ უნდოდა ვინმეს ყვარებოდა ასე ხომ ის ნიძლავს მოიგებდა და ლუციუსიც ხომ დედამიწაზე დარჩენის ნებას დართავდა, თვითონ კი მოსწონდა ვიკი მაგრამ რთული იქნებოდა ვიკისაც ეგრძნო იგივე, ესემესი მოუვიდა ვიკის და დაუკიითხავად აიღო მისი მობილური მამაკაცი ემეტი წერდა "კარგი ჰო მომენატრე პატარა" გაბრაზდა სასწაულად გაბრაზდა..) - მოვედით ... მოვედით თქო (ოდნავ ხმას აუწია დეამინმა) - რა გაჩხავლებს მერე ? - ადექი და გადმოდი, ბარგი წამოიღე შენი (ვიკის წარბები ზევით აუვიდა) - მისმინე დეამინ?ჩემს შეყვარებულს რომ ჩემი თავი ხელში აყვანს მიაჩეჩე და კინაღამ ყველაფერი დაანგრიე, ვინ გთხოვდა?Aხლა აგეყვანე აქ რომ მიყვირიხარ აქ - აა ანუ საყვარლობას მთავაზობ ?სადაც შენი ბიჭუნა არ იქნება იქ შემეძლება ყველაფრის კეთება ?? (ირონიაზე გადავიდა დამიანი) - ისევ იგივეს აგრძელებ რასაც წინა ვახშამზე დეამინ, მაგრამ აღარ გაპატიებ თუ არ მორჩები (სიფრიფანამ ცხვირი აიბზუა და მანქანიდან გადმოვიდა) - როგორ შემაშინე (გამოაჯავრა დეამინმა და ისიც გადმოვიდა) - აი ეს მეეეესმიიის (ვიკიმ თვალი მოავლო 5 სართულიან უზარმაზარ სახლს, ძველი ნაგებობებით, ბუნებაში მთლიანად ჩაფლულს, ვერანდას, სახლის თითოეულ სართულზე დიდ, საწაულ კიბეებს...ეზოში მდგარ ქანდაკებებს საიდანაც წყალი გადმოდიოდა, აუზით და სასწაული ბაღით, სიმშვიდე და ჰარომონიულობა იგრძნობოდა ... ვიკის ასეთი ადგილები არასოდეს ხიბლავდა მაგრამ იმდენად გააოცა მოლოდინმა გაშტერებული იდგაა) - სასწაულია დეამინ ჟანეტი გაგიჯდება - შენ შიგნით უნდა ნახო - მალე მანახეეე მანახე (კისკისით გაიქცა და სახლში შევარდა დაემინი გაოცებული უყურებდა მის სიბავშვეს) ............................................................................ - ჩავედით ? (თვალები გაახილა ჟანეტმა და ნამძინარევი თმით უთხრა მამაკაცს) - არა - მალე მივალთ ? - ალბათ - როგორი ადგილია? - კარგი - ვაიმეე რა გჭირს ??გთხოვა ვინმემ წამომიყვანეო ?... შენ გელაპარაკები ? ... ლუციუუუს (ბიჭი არადაარ იხედებოდა ქალისკენ) გავიგე რომ ვერ მიტან ცოტახანიც ამიტანე როგორმე - ურაა (წარმოთქვა უემოციოდ ისე რომ ისევ არ გაუხედია ქალისკენ) - უჟმური. -გავიგონე - ზუსტად მაგიტომ ვთქვი რომ გაგეგონა... - მოვედით, (მანქანა გააჩერა და ჟანეტს მხეცივით ხელში წვდა) აწი თვალში არ მომხვდე და თავი ჩემგან შორს დაიჭირე - მე კი დავიჭერ მაგრა,. შენ გიჭირს უჩემობა ორი დღეა მოსვენებას არ მაძლევ - ნუ მეთამაშები (კარი გააღო და სახლისკენ წავიდა, ჟანეტი გაბრაზებული გადმოვიდა მაგრამ გარემომ იმდენად იმოქმედა სულ გადაავიწყდა ყველაფერი) - ღმერთოოო ეს რა სილამაზეა ეს რაარის (სასწრაფოდ მობილური ამოიღო და ფოტოების გადაღება დაიწყო, სახლში არც შესულა პატარა ბილიკს გაყვა და ტყეში გავიდა, საოცარი სურნელი იდგა..მიდვრის ყვავილების და მწვანე ფოთლების, ჩიტების ჭიკჭიკი ერეოდა ამ ყველაფერს და საოცარ ჰარმონიას ჰმნიდა) - ეი რომელი ხარ ? (ჟანეტმა ქვა აიღო და ხის უკან მიყუსულ არსებას დააკვირდა) - არ მჯერაა ირემია (გაეცინა პატარა დაბნეული შველის დანახვაზე ჟანეტს და ჩAიკუზა, ახლოს მიწევა დაიწყოდა გზად ფოთლებს იღებდა ძირიდან) - მოდი მოდი ნახე რა გაჭამო, მოდი (ჯერ პატარა შველი მოიტყუა, მერე დედა ირემი შენიშნა შორიდან უყურებდა გოგონას, ნელნელა მისი მოტყუებაც მოახერხა და ახლა ორივეს გაყუსული ეფერებოდა, სუნთქვისაც კი ეშინოდა არ დაეფრთხო რომელიმე) ........................................................................................ - რამხელა სახლია მართლა გაგიჯებას ვარ (შავ თმიანი სიფრიფანა დეამინის ცისფერ თვალებს აღტაცებით უყვებოდა ამ სახლის ნახვით გამოხატულ ბედნიერებას) - ტვინი ამხადე უკვე მიდი და რამე მოამზადე (გაღიზიანებული ესაუბრებოდა დეამინი ვიკის თვითონაც არ იცოდა ასე რატომ ექცეოდა) - უკვე მესამედ ცდილობ ნერვები ამიშალო, დადექი და თვითონ მოამზადე გამოშტერებულო (ამის თქმა და მისი კედელზე შემონარცხება ერთი იყო ბოლო ხმაზე ღრიალებდა დეამინი სადაც იყო გოგოს მოკლავდა) - ასეთ სიტყვებს მეტყვი კიდევ და არ გაპატიებ, არაააა (ვიკის ცრემლები მოსდიოდა, არა შიშისგან არამედ ტკივილისგან იმდენად უჭერდა ხელებს...სინამდვილეში მიზეზი ემეტი იყო...ვიკი ხომ ერთადერთი შანსი იყო რომ აეხდინა ოცნება, ერთადერთი ქალი მოეწონა ცხოვრებაში, როცა ყველას იწუნებდა და ისიც სხვისი შეყვარებული...ეჭვიანი მამაკაცი რა სანახავია და თუ ეს მამაკაცი დეამინის ნაირი დაკუნთული მაღალი მხარბეჭიანი კაციია მითუმეტეს თუ არაადამიანი, დემონური ძალებით საქმე მართლაც რთულადაა) - ეტკინაა შენ ხომარ გაუბერე (ლუციუსმა ხელიდან გამოსტაცა გოგონა და ზურგს უკან მიიკედლა) - ლუციუუუუს (მხეცის ხმით ღრიალებდა უკვე დამიანი და ის ცისფერი თვალები, ქერა თმა, სიმპატიური სხეული ნელნელა სადღაც ქრებოდა და მის მაგიერ რაღაც სიმახინჯე წარმოიქმნებოდა) - რაცარუნდა მოხდეს არ გამოიხედო (უთხრა ვიქტორიას როცა სახეში დეამინის ძლიერი მუშტი მოხვდა და ახლა მას გაუწითლდა შავი კუპრივით თვალები, აფექტი ხომ ძნელი საკითხია თან თუ ლუციფერი ხარ, ლ უ ც ი ფ ე რ ი ) თავი5 - დაიმალე (დაიმალე...იმალე..მალე...ლე...ექოსავით გაისმა ოთახში შემზერავი ხმა,ვიკი ისე რიომ არც კი მოტრიალებული ზევით გაიოქცა და ოთახში შეიკეტა... კედლები დაიბზარნენ, მაგიდა შეზანზარდა, სკამები წაიქცა, თითქმის ყველა ფანჯარა ჩაიმსხვრა და დაილეწა, მთლიან სახლში ორი მხეცის ხმა ისმოდა, ადამინები კი არა დაჭრილი მგლების ღმუილი გეგონებოდათ, ერთმანეთს რომ ჯიჯგნიან ხორცის გამო, ვერავი იფიქრებდა ორი უმახინჯესი არსება თუ 2 წუთის წინ ახალგაზრდა მამაკაცი იყო, ადამიანობის ნასახი არ გააჩნდა არცერთს, ღრიალებდნენ სასწაულ ხმებზე, თითოეული ხმა ხვადასხვა გვარი იყო, ქალის კაცის, ბავშვის რა ხმას არ ირგებდა ორი დემონი...ახლა აჩვენეს ნამდვილი სახეები და ვერ გაჩერდებოდნენ მანამ სანამ ერთ ერთი არ დამარცხდებოდა...თუმცა დამარცხებას არცერთი ფიქრობდა, დეამინი გამეტებით ურტყავდა ძმას ხოლო ლუციუსი მხოლოდ იმიტომ რომ მასში ბრაზი ჩაეხშო და გაეჩერებინა, კარგად ესმოდა როცა ასეთი მოძღვავებული ძალა გაქვს დემონს აფექტშიც ადვილად ვარდები და გაჩერებაც სულ უფრო და უფრო რთულია, თითქოს ლუციუსი ახაბედა გამოუცდელ ძმას თავს აცემინებდა, იმიტომ რომ ის დაღლილიყო და გაჩერებულიყო...თვითონაც უკვირდა ამდენს რომ ფიქრობდა, რომ შეეძლო გაენალიზებინა ის ყველაფერი რომ ძმაზე ღელავდა, მისთის ხომ ყველაფერი ეს წესით უაზრო უნდა ყოფილიყო ის ხომ ლუციფერია...იმ სამყაროს ჯოჯოხეთის მბრძანებელი, მასში ხომ არანაირი კეთილი, არანაირი წმინდა არ უნდა იდოს,გრძნობებზე საუბარიც ხომ ზედმეტია და აი მას სტკივა...ის ხომ სატანას მერე ყველაზე უგრძნობი დემონია...თუმცა სტკივა ძალიან სტკივა ის არა რომ ურტყავენ, სტკივა რომ ძმას ვერ შველის, მის ძმას რომელსაც ასე უნდოდა ადამიანობა, ასე უნდოდა გრძნობები ჰქონოდა, ბოროტი საშინელი ლუციფერი ხომ სულ ამცირებდა სულ დასცინოდა შენ არავის შეუყვარდები დემონიმ (დემონიმს ეძახდა მის ნამდვილ სახელს და ამით უფრო სტკენდა) შემ ხომ დემონი ხარ დემონიმ, შენ ხომ სატანას ძმა ხარ დემონიმ, შენ ვინ შეგიყვარებს დემონიმ და აი როცა დეამინმა სთხოვა მისთის ერთი შანსი მიეცა ლუციუს როცა მთელი გულით სთხოვა დაებრუნებინა დედამიწაზე ცოტახნით და ის შეძლებდა რომ აადამიანებისთვის თავი შეეყვარებინა, ლუციფერი სიცილით კვდებოდა შემზარავ ხმაზე დასცინოდა ძმას და ბოლოს დასთანხმდა და ეშმაკთან გარიგება დადო...დასთანხმა ძმას იმიტომ კი არა რომ ძმა გაეხარებინა, იმიტომ რომ ენახა მას არავინ შეიყვარებდა და ამით დეამინი (დეამინი დაემსგავსა საზარელ ურჩხულს, რომელსაც ადამიანობის არაფერი სცხოდა, ვიქტორია ლუციუსის უკან ატუზული იდგა და ცახცახებდა, დეამინმა ლუციუს გაარტყა და თუ არა ისიც რაღაც სასწაულ არსებად გადაისახა ფრთები გამოეზარდა თვალები წითელი გაუხდა და არაადამინურ ხმაზე იწყო ძახილი)ბოლოსდაბოლოს დაიჯერებდა რომ მათნაირები არავის უყვარს და ახლა თითქმის რომ მიახწია მიზანს, სტკივა მისი ძმის გრძნობები, სტკივა ყველაფერი ის რასაც მისი ძმა ახლა გრძნობს, არუნდა დასთანხმებოდა...არუნდა გამოეშვა, თვითონაც ხომიცოდა ვერავინ შეიყვარებდა მათნაირებს რატომ ატკინა, გაბრაზდებოდა დეამინი და გადაავიწყდებოდა რატომ გამოუშვა და რატომ გამოყვა რათა ახლოდან ენახა და დაეცინა, სინამდვილეში მანაც ხომ იგივე გამოიარა სინამდვილეში ისიც ხომიყო ახალბედა, მასაც არ შეეძლო ხშირად თავი ეკონტროლებინა, დამშვიდებულიყო არ გაცეცხლებულიყო...დგას და სტკივა, ბოლო მუშტი დაარტყა დეამინმა და თან კვლავ მხეცის ხმაზე უღრიალა) - შეეეენიიიი, შენი ბრალია ლუციფერ (როცა ბრჭყალები გამოყო და კაცმა იცის რას აპირებდა ოთახიდან ვიქტორია ჩამოვიდა და ყვირილი დაიწყო) - გაჩერდი, გაჩერდი დეამინ გაჩერდი, უბრალოდ დამშვიდდი...აქ ვარ არ გინდა გაჩრდი (თან პატარა თვალებს არ ახელდა არ უნდოდა სტკენოდა, ძალიან სტკენოდა ნანახით გაგიჟებულს უბრალოდ ცდილობდა შველა ორივესთვის ეშველა, განა ბევრია ასეთი ქალი?ხვდებოდე რამდენად საშინელ "ადამიანებთან" გიწევს ყოფნა დ ამაინც გადარდებს ისინი) - გთხოვ დეამინ უბრალოდ გაჩერდი, მორჩა ყველაფერი (დეამინი წამით გაშეშდა თუმცა კვლავ დემონურმა მხარემ სძლია და ახლა ემეტის ხმით დაუწყო საუბარი) - თვალები გაახილი ვიკი, თვალებს რატომ არ ახელ ვიკი? (ესაუბრებოდა გამომწვევად და ტკბილად) - არააა, არა ვიქტორია, თვალები არ გაახილო თუ ღმერთი გწამს (თუ ღმერთჳ გწამსო?წამით თავად გაშეშდა, გაქვავდა, დადუმდა...წამით დეამინიც კი შეხტა მის სიტყვაზე...ღმერთის გწამსო??ეს რა თქვა?ეს რაა თქვა?ლუციფერი თითქოს ასტარლში გავიდა, საკუთარ თავს-სხეულს გამოეყო მისი სული და სხეულს შორიდან უყურებდა, აკვირდებოდა ისე თითქოს ვიღაც უცხო ყოფილიყო იმდენად გაკვირვებული იყო თავისი სიტყვებით რომ რამოდენიმე ძმა ორი წუთით გაშტერებული იდგა...ახლა მიმართა ღმერთს??ახლა?) - ღმეეერთს ლუცი?ღმეერთს ? (ახლა ქალის ხმით დაიწყო საუბარი დეამინმა და ახარხარდა) შემომხედე თქოოო (ახლა ისევ სასწაულად ბოხი ხმა გაისმა და კიდევ ერთი ფანჯარა ჩაიმტვრა, ისევ დაიწყეს ძმებმა ჩხუბი ისევ არაადამიანური ხმები ისევ გარტყმა ვიკი კი თვალებ დახუჭული იდგა და ტიროდა ბოლოს ... ბოლოს უბრალოდ დაიღალა) - მორჩაააა მორჩაა (დაიწყო პატარა გოგომ ყვირილი და თვალები გაახილა, ნეტავ მიწა გასკდომოდა...ნეტავ ვინმეს მოეკლა მაგრამ ეს არ ენახა...საშინელება,,,საზიზღრობა, შემადრწუნებელი ორი უზარმაზარი არსება, ერთმანეთზე მახინჯები როგორ მისჩერებოდნენ გოგონას, ერთი რომელსაც უზარმაზარი კუდი და წითელი თვალები ჰქონდა მისკენ წამოიწია და საუბარი დაიწყო) - ვიქტორია - არა მოკეტეთ (გაოგნებული და გაგიჯებული ცდილობდა ცრემლების გადაფარვას, ხმა უკანკალებდა და თვალებს ხუჭავდა და ახელდა რათა მისი "წარმოსახვა, ფანტაზია" გაექრო) ჯანდაბა...უბრალოდ რაცარუნდა იყოთ, ვინცარუნდა იყოთ...გეყოფათ, გ ე ყ ო ფ ა თ...ძმები ხართ ძმები. (არ ახსოვს ეს სიტყვები როგორ თქვა უბრალოდ გონება დაკარგა, ჟანეტი იმდენად გაიტაცა ცხოველებმა ყველაფერი გადაავიწყდა ოქროსფერ თმიანი გოგონა ტყეში ღრმად შედიოდა და არავინ და არაფერი ახსოვდა მის მეხსიერებას) ................................................................................. (თვალები რომ გაახილა დიდ თეთრ ულამაზეს ოთახში იწვა, ორსაწოლიან ლოგინში ჩასვებულიყო...გვერდით წყალი ედო, მის წინა კრესლოში თავჩაღუნული მამაკაცი იჯდა,,,წამით იფიქრა რომ ყველაფერი მოელანდა მაგრამ წამსვე შენიშნა ჭერსა და კედლებზე ბზარები) - არა (ამოიჩურჩულა და წამოიწია, მამაკაცს ისე რომ თავი არ აუღია მიმართა) - არ ადგე, თავბრუ დაგეხვევა (ლუციუსი იყო ხმაზე იცნო, საოცრად ნაღვლიანი და სევდიანი ბოხი ძალიან ბოხი ბარიტონი) - ნუ შემომხედავ გემუდარები (თვალები დახუჭა და ცრემლები გადაყლაპა) - არგიყურებ (მოკლე პასუხი ამის შემდეგ სიჩუმე ჩამოვარდა დიდხანს) - ლუციუს შენ და ის თქვენ ლუციუს....ახლა შენ ჩვეულებრივი და ის - ისიც (ისევ მოკლე პასუხი და დუმილი) - ჟანეტი (გოგონა ფეხზე წამოვარდა და აქეთ იქით სიარული დაიწყო, ცდილობდა ბიჭისთის არ შეეხედა ჯერ კიდევ ეშინოდა) - ხო ჟანეტი სულ დამავიწყდა (სავარძლიდან წამოიწია ლუციუსი და დამღლელი ხმით წარმოთქვა) მოვძებნი - აქ აქ მარტო უნდა ვიყო? (ახლა გოგონამ გამბედაობა მოიკრიბა და თვალი თვალში გაუყარა მამაკაცს) - არაფერს გავნებს, ის ჩემზე უკეთსია, ბევრად უკეთესია...ჩემზე კი არა ის კარგია მე ვარ რაც ვარ ვიქტორია, მას ბრაზის კონტროლი არ შეუძლია, ახლა ოთახშია და დარწმუნებულ ვარ სიგიჟემდე ნანობს (მეტი არაფერი უთქვამს, ოთახი დატოვა...კიდევ უნდოდა ვიკის რამე ეთქვა მაგრამ არ დასცალდა...ლუციუსი სანამ ქვევით კიბეებს ჩაუყვებოდა წამით მისი ძმის ოთახთან შეჩერდა ხელი მოიმარჯვა დასაკაკუნებლდად მაგრამ კართან შეაჩერა წამით დაყოვნდა მაგრამ კიბეებზე დაეშვა) ............................................................................... - რა პატარები ხართ რა საოცრებაა (აღფრთოვანებული ანათებდა მწვანე თვალებს ლამაზ ცხოველებს და ხან რომელს ეფერებოდა ხან რომელს, ისიყო ბაჭია უნდა აეყვანა ხელში რომ რაღაცამ გაიშხუილა და მამაკაცმა გულზე აიკრა ვერც კი მიხვდა რა მოხდა გაოგნებული იდგა და გახშირებული სუნთქვადა,შეამჩნია ცხოვეელები როგორ მიიმალნენ, მხოლოდ პატარა ირემი ხაოდა სასწაულ ხმაზე... ლუციუსმა ნაზად გამოწია და ჰკითხა) - როგორხარ >? - რა მოხდა? (მამაკაცის სახეს მზერა გააყოლა და ისრით განგმირული ირემი შეამჩნია, ისარი გულს უგმირავდა და საცოდავად ფართხალებდა საწყალი ცხოველი) - ლუციუს ის (ცრემლები გადმოყარა გოგონამ და მისგან განთავისუფლებას შეეცადა, მაგრამ კაცმა ძლიერად მიიკრა გულზე) - მორჩა არ ეშველება - ლუციუს ის ის (ცრემლებს ვერ იკავებდა ჟანეტი, ლუციუსი კი ოქროსფერ თმაზე ეფერებოდა) - მორჩა ჩუ ჩუ (ტაშის ხმამ გააშეშა ლუციუსი, როდესაც მის წინ ერთერთი დემონი დაეშვა და ისრები ხელში აათამაშა მომღიმარი სახით, ლუციუსი აინთო, მუშტები დამუშტა და კვლავ წითელი თვალები მიაპყრო კაცს) - კინაღამ მოკალი (თან ჟანეტს ხელს ძლიერად უჭერდა რომ მასაც არ ენახა ის შემზარავი ქმნილება, როგორიც თავად იყო გოგონა კი ცდილობდა მობრუნებულიყო, თუმცა ლუციუსი გულმკერძე ძლიერად იხუტებდა) - ხომარ მომკვდარა (ვითომც არაფერიო ისე წარმოთქვა დემონმა) - ხოოო შაითან იმიტომ რომ გადავარჩინე (ცოტაც და ისიც მის წინ მდებარე დემონს დაემსგავსებოდა) - ირემი, გემრიელი ჩანს (კვლავ ირონიას აგრძელებდა შაითანი) მბრძანებელმა შემოგითვალა, რაო ლუციფერ ძმის აზრზე ხომარ გადასულხარ დედამიწის მშვენიერებასთან დაკავშირებითო (ახლა მეტი ცინიზმი ჩადო, დემონმა რომელსაც ყოველთVის სურდა ყოფილიყო ლუციფერის ადგილას, ახლა კი სიგიჯემდე უნდა ის ან დაისაჯოს ან დედამიწაზე დარჩეს მუდამ) - ვიცი რომ მოგენატრეთ განსაკუთრებით შენ შაითან, მალე მოგისიყვარულებთ (ახლა ლუციუსი გადავიდა ირონიაზე და ჟანეტთან ერთად აორთქლდა...გოგონა ხმას არ იღებდა უბრალოდ უკან მიყვებოდა, ბოლოს გაბრაზებულმა ლუციუსმა დაიწყო) - ასე შორს რომარ უნდა წახვიდე არ იცი? - ცხოველებსვეფერებოდი (ჯერ ისევ ტიროდა გოგონა) - დ აიცი რომ შეიძლებოდა მომკვდარიყავი? (ხმას აუწია ლუციუსმა და თან გოგონას მიათრევდა ხელით, ქალმა ხელი გამოგლიჯა და წინ აესვეტა) - ვინ ხარ ბოლო ბოლო? - ლუციფერი - ლუციფერი ანუ ? - ანუ ლუციუსი - ლუციუსი ანუ? - ლუცი - მე შენკნინობით სახელებს მოფერებით სახელებს და ბავშვობის სახელებს არ გთხოვ ვინ ხარ ვიიინ ? (ჩაიკეცა საწყალი გოგონა და აქვითინდა) - კარგი გეყოფ ადექი (მაღლიდან დაჰყურებდა ჩაკეცილ გოგონას და გულში სურვილი ჰქონდა მოხვეოდა და აეყენებინა, ბოლოს მოთმინება ამოეწურა და მხარზე ნახად შეეხო) - წამოდი ცივა - დაინახე?მოკვდა ლუციუს მოკვდა - კარგი რა კიდევ იმ ირემზე ფიქრობ ? (სახე დამანჭა და როდესაც გოგნას ცრემლიანი სახე დაინახა სიგიჟემდე მოუნდა მისულიყო და სახე დაეკოცნა, ცისფერი თვალები კიდევ უფრო გაღიავებოდაა..პატარა ცხვირი გაწითლებოდა და ტუჩები კიდევ უფრო დაწითლებოდა) - მერე რა მერეე რააა ლუციუს ის ცოცხალი არსება იყო პატარა შველი ჰყავდა - კარგი მოდი აქ (წამოეყანა და ხელები ძლიერად მოხვია, რაღაც იგრძნო იქ მარცხნივ რაღაცამ დაარტყა და სუნთქვის შეკავება სცადა ეგონა რომ რაღაცის გამო ხდებოდა, ასეთი რამ ხომ არასოდეს უგრძვნია, გოგონამაც ხელები რომ შემოხვია აი მანდ გაორმაგდ ყველაფერი...საერთოდ და მიხვდა რომ უბრალოდ დაერხა.) ................................................................................ (ვიქტორია იდგა და მოსუვენრად დადიოდა ოთახში არ იცოდა რა ექნა რ აგააკეთებინა, თითქოს იცოდა და თან არ იცოდა ... ხვდებოდა მაგრამ არ უნდოდა მიხვედრილიყო, თან ეცოდებოდა თან ეშინოდა, არ ახსოვს შიში როგორ დაძლია, არ ახსოვს როგორ აღმოჩნდა დეამის ოთახის წინ და ძალა მოიკრიბა და დააკაკუნა) - წადი (მოესმა ბოხი და სევდიანი ხმა, აღარ დაუკაკუნებია უბრალოდ სახელურს ჩაავლო ხელი და ოთახში შევიდა, დეამინი სიგარეტს ეწეოდა, სავარძელში ჩასვენებულიყო რასაც ჰქვია და ფანჯრიდან რაღაცას ისე უყურებდა თითქოს ამ სიბნელეში ხედავდა, ან იქნებ ხედავდა ... მსგავსი აზრები თავის გაქნევით მოიშორა გოგონამ და ჩუმი ხმით ჰკითხა) - როგორხარ ? (ამის თქმა და ბიჭის ჟრუანტელი ერთი იყო, შერცხვა სიგიჯემდე შერცხვა გოგონასი და კიდევ უფრო მოიკუნტა ამხელა მამაკაცი და ჩაიმალა, ვიკიმ კიდევ ერთი ნაბიჯი გადადგა წინ და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა) - გაჩერდი და წადი (ხმის კანკალით უთხრა დეამინმა) - გტკივა რაიმე? (გოგონა კიდევ ერთი ნაბიოჯით მიუახლოვდა და ახლა დეამინი ყვირილზე გადავიდა) - რატომარ გესმის რომ საშიში ვარ, წადიიიიი რ აუბრალოდ წადი რამეს გატკენ, რამეს დაგიშავებ (ახლა სახეში შეხედა სიფრიფანას რომელსაც გამბედავი ხმის მიუხედავად მობუზული გამომეტყველება ჰქონდა მხრები მაღლა აეშვირა და მოხრილიყო, დაინახა მამაკაცის ცისფერი ჩაწითლებული თვალები და დასიებული უპეები, ოღონდ ისე არა როგორც მაშინ იმ საძარელ დროს...ახლა ტირილისგან დ ანერვიულობისკენ ჩასიებოდა სახე, მის თვალებში ამოიკითხა რომ თავად კაცსაც საშინლად ეშინოდა, არაფერს აღარ დალოდებია გაიქცა დ აჩაეხუტა) - ნუ გეშინი თავი6 (მამაკაცი გაყინული იდგა და სუნთქვის შეკავებას ცდილობდა...გოოგნა ეკვროდა და თან სლუკუნებდა...მიხვდა ჟანეტი რაშიც იყო საქმე და ნამტირალევი ჩახლეჩილი ხმით მიმართა) - მოეშვი - რაა ? (წამით შეკრთა ლუციუსი და გოგონა განზე გაწია) - უბრალოდ მოდუნდი და შემომიშვი (აღარ დალოდებია კაცი სრეაქციას ისევ ჩაეხუტა, ახლა მართლა სცადა ესუნთქა...ჯერ ღრმად ჩაისუნთქა მერე ამოისუნთქა..გოგონას მკლავები კისერზე რომ იგრძნო ისევ დაახშო სუნთქვა ეგონა ამის გამო უცემდა გული ასე ძლიერ და ქალის რცხვენოდა..თუმცა მერე თითქოს მართლაც მოდუნდა ბებერი ნატანჯი ძვლები გაულღვა და ის სითბო რაც ჟანეტში იყო მასში შემოვიდა,,,ქალმა თვალები შეანათა და კითხა) - ვინ ხარ ? (წამით ეგონა რომ ქალი თუ გაიგებდა ბოლოს დაბოლოს ვინიყო უბრალოდ შეიძულებდა, ზიზღმა მოიცვა...სიძულვილის გრძნობამ დაუარა, სძულდა საკუთარი თავი რომ ასეთი იყო, რომ ასეთად გაჩდდა...სძულდა საკუთარი სიმახინჯე....მახინჯი სული და მახინჯი სხეული, ქალს ხელი კრა და ჩვეული დემონური ირონიით დაიწყო) - ერთხელ ზრდილოს გამო ჩაგეხუტე ხომარ გაგიტკბა? (ისევ იმ ამაზეზენი თვალებით უყურებდა, არ სძულდა მაგრამ ცდილობდა შეძიძღებოდა მთელი ძალით შეზიზღებოდა, თითქოს რაღაცის ეშინოდა...) - რაა? (გოგონა შეკრთა და მის თვალებს რომელშიც არანაირი ადამიანური არ იკითხებოდა მიაშტერდა და მისი საკუთარი ცისფერი თვალებით ეცადა სხივების შეტენას, მაგრამ მამაკაცმა წამსვე მოარიდა მზერა და კვლავ იმ ცივი ხმით დაიწყო) - ან წამოდი ან ააქ დარჩი, პატარა ბავშვივით ყველგან ვერ გდევ (ისე რომ უკან არც მოუხედავს გზა გააგრძელა) - ღმერთო ასეთი აუტანელი როგორ ხარ?თითქოს შენში ორი პიროვნება ცხოვრობს...(მიაძახა ჟანეტმა მაგრამ ის უკვე სახლში შედიოდა) ...................................................................................... (ვიქტორიამ პატარა სიფრიფანა მკლავები მოხვია დეამინს და გაისუსა, ეშინოდა სიგიჟემდე ეშინოდა მისი მაგრამ დედამისი მუდამ ასწავლიდა..არ დატოვო ადამიანები მარტო, ხანდახან რომც არ გინოდეს, რომც გძულდეს, რომც ვერ იტანდე მათთვის შენ შეიძლება სიცოცხლის გაგრძელების ერთადერთი შანსი იყო, შენ შეიძლება ამით იხსნა ისინი, ბოროტი კეთილისკენ შემოაბრუნო...ტკივილიანს იარები შეუმსუბოქო არასოდეს მიატოვო არასოდეს ვიქტორია, ჯობს მათ მიგატოვონ ვიდრე შენ მიატოვო არასოდეს ატკინო ადამიანებს, არასოდეს აწყენინო...შენ გატკენენ ? არაუშავს წაიქცევი და ადგები ვიქტორია, ცხოვრება ხომ ფეხბურთს გავს ?ხან ვიტანთ ხან გვიტანენ ვიქტორია, კიდევ წაიქცევი?არაუშავს შემდეგ უკვე დაინახავ გვერდით ვინ დაგიდეგბა და იმ ხალხს ამოიცნობ ვინც სანდოა, კიდევ გატკენენ?შემდეგ უკვე გაძლიერდები მომდევნო ტკენაზე აღარ გეტკინება, მერე საერთოდ აღარ იგრძნობ ტკენას, ადამიანების გარჩევას დაიწყებ და გეცოდინება ვინ ვინარის ვიქტორია, არაუშავს უბრალოდ შენ არ ატკინო...შენარ მიატოვო შენ რა იცი თუნდაც ერთი "ნუ გეშინია შენ მარტო არ ხარ" ამ სიტყვისთვის რამდენი მოაბრუნო სწორ გზაზე ვიქტორია...დედა ხომ სულ ეუბნებოდა თავიდან ეს უბრალოდ სიტყვები ეგონა მაგრამ როდესაც დედამისმა მისმა საკუთარმა დედამ, რომელსაც ქმარი გაექცა სხვა ქალთან, ვიკის მამამ სხვა ცოლი მოიყვანა და შვილიც კი ყავდა მასთან...აი იმ ბავშვს იმ 1 წლის ბავშვს გული გადაუნერგა...საყვარელი კაცის სხვა ქალისგან გაჩენილ ბავშვს საკუთარი გული მისცა... საშინლად გაბრაზდა აფსურდათ ეჩვენებოდა, დედას ლანძღავვდა ვერ იტანდა... მაგრამ ახლა მიხვდა ვიქტორია რას ნიშნავდა დედის სიტყვები და უბრალოდ ახლა ძალიან უნდოდა დედას ეამაყა მისით ძალიან მოუნდა წამით მასთან გაჩენილიყო და დაენახა რომ მანაც შეძლო დემონს ჩახუტებოდა და ეთქვა) - დეამინ?ნუ გეშინია მე შენთან ვარ ............................................................................... - ავადმყოფია (სახლში გიჟივით შემოვარდა ჟანეტი და დალეწილი დანგრეული დაფლეტილი სახლი რომ ნახა კიდევ უფრო გაგიჟდა) რ აჯანდაბა მოხდა? - ვიჩხუბეთ (სიბნელეში კრესლოში ჩასვენებული მამაკაცის ხმა კარგად გაარკვია ჟანეტმა, ოხ როგორ ვერიტანდა მის უჟმურ მხარეს...უხეშს და ცინიკურს როგორ სძულდა და ეზიზღებოდა, მაგრამ ვაი რომ მისი ზრდილოაბიაი ყურადღებიანი მხარე ძალიან იზიდავდა და მის მიმართ სურვილს უჩენდა) - შენ ხალხის შეშინებაც დაიწყე ყველაფერთან ერთად? (გულზე ხელი მიიდო ჟანეტმა და იქვე ჩამოჯდა ახლაღა შეამჩნია მამკაცის თითებზე სისხლი, წარბზეც ნაკაწრები და უფრო მეტად დააკვირდა) - ვინ შაითანმა ? (წარმოთქვა დემონის სახელი და ელვის სისწრაფით წამოხტა ლუციუსი სავარძლიდან მის წინ აისვეტა და პირზე ხელი ააფარა კედელთან ააყუდა და გაისუსა ცოტახანი ასე იდგენენ მერე ჩურჩული დაიწყო) - მისი სახელი აღარასდროს ახსენო ჟანეტ (ჩურჩულებდა მაგრამ გაბრაზებულ ტონს მაინც ვერ ფარავდა, გოგონამაც მის სახესთან ახლოს დაიწყო ჩურჩული) - არ მეგონა ვინმე ასე თუ გაშინებდა ლუციუს (და ირონიით თუმცა მომნუსხველად გაუღიმა) - მე გაგაფრთხილე აღარ ახსენო კი არა აღარც კი გაიფიქრო ეგ სახელი (თითი ცხვირთან აუფრიალა და ის იყო მოტრიალებას აპირებდა ჟანეტმა საკმაოდ ხმამაღლა და მკაცრად რომ თქვა) - შაითანი (მამაკაცი შეხტა და გაცეცხლებული მობრუნდა) - რა თქვი? (ხელები დამუშტა და ძარღვები დაებერა, ახლაღ აშეამჩნია ქალს მოკლე მოტკეცილი კაბა როგორ უხდებოდა, ჟღალი თმები თითქმის არუჩანდა მაგრამ მის სიგრძეს ხედავდა სახეზე ჩამოფხატოდა ..არც ნამტირალევი თვალები ჩანდა მაგრამ ხმა ისეთი ჰქონდა...ისეთი დაღლილი და დაცლილი...ხარბად აათვალიერა, კიდევკარგი არაფერი ჩანდა თორემ ჟანეტი მართლა ვეღარ გაუძლებდა მის ასეთ საქციელებს, თუმცა დემონი რის დემონია ისევ შემოუტია აზრებმა რომ ქალი ცდუნებაა, რომ ის ლუციფერი ად ამას ვერასოდეს ვერავინ შეიყვარებს...ჟანეტიც გაიგებს ერთხელ ვინარის სინამდვილეში და წავა წავა ის ეროგორც სხვები...ქალი წელში გასწორადა, თვალი თვალში გაუყარა და ახლა დამარცვლა დაიწყო) - შ ა ი თ ა ნ ი (ერთ წამს ესიამოვნა, ესიამოვნა ის რომ ქალი ასეთი ჯიუტი და შეუუდრეკელი იყო, მოწონდა ის რომ ის ერთადერთი იყო ვინც მას ეპასუხებოდა, ვისაც შეეძლო შეწინააღმდეგებოდა და არ შეშინებოდა თუმცა წამით...მერე ისევ გონება დაუბინდდა და გაცეცხლებული ეცა ქალს) - შეეენ მე რა გაგაფრთხილე რომ უნდა გაჩუმდე და არუნდ ამეტლიკინოოო (დაიწყო ყვირილი რომელსაც თავად ატყობდა რომ ღრიალში გაადსდიოდა) - მეტკინა მხეცო (მხეცოვო?უკვე პარანოია ეწყებოდა...იცის...იცის ვინც ვარ ეუბნებოდა შინაგანი ხმა და ეს უფრო აგიჯებდა, ეგონა ჟანეტს შეძულდებოდა მისი ნამდვილი რაობის დანახვა ამიტომ უნდა დაესწრო და სანამ ქალი ატკენდა მანამდე უნდა ეტკინა ჟანეტისთვის, თვითონაც ვერ მიხვდა როდის დაარტყა მუშტები კედლებს და ისედაც გაბზარული კედლები როგორ ჩამოშალა, ვერ გაიაზრა როდის დაიწყო კვლავ არაადამიანურ ხმაზე ღრიალი და ჟანეტის გაოგნებული სახის არაფრად ჩაგდება, როდის აღმოხდა შემზარავი ხმები, როდის დაეწყო თვალების ჩასისხლიანება გონზე ძმამ მოიყვანა) - რა...რა (სიტყვებს ვერ აბავდა ჟანეტი ერთმანეთს...ვიქტორია დეამინს ეხუტებოდა და წამითაც არ ფიქრობდა რომ რაიმე ცუდს ჩადიოდა, დეამინს კი ის ჭინკები ისევ ასთამაშებოდნენ თვალებში და გეგმებში უკვე დაწყობილი ჰქონდა ემეტის გაქრობა არადა ვიკის მხოლოდ ის უნდოდა ეხსნა ის ამ ტკივილისგან) - გაიგონე ?? (წამით შეკრთა ვიკი და დეამინს თვალებში ჩახედა) - ლუციუსია - რაიცი? - მის ამ ხმას დამიჯერე ... არასოდეს, არასოდეს დავივიწყებ (კარი გამოაღო და კიბეებზე დაეშვა, ვიქტორია ჯერ გაშტერებული იდგა წამით წარმოიდგინა კვლავ როგორ დაიწყებოდა მათი ჩხუბი და ტანში გასცრა, შემდეგ ჟანეტი გაახსენდა რომელთანაც ბოლოს ლუციუსი გაუშვა და დეამისნ უკან ისიც გაყვა, კიბებზე რომ სვებოდა ჟანეტის შეშინებული სახე და დეამინის მუდარა გაიგონა) - ლუციუს დამშვიდდი რა (ევედრებოდა ძმა, ნახევრად გარდაქმნილ ლუცის) - შემეშვი რა (ხმა ისევ ადამიანის გაუხდა და ხელი კრა დეამინს) - წეღან შენ არ დამტოვე ახლა არც მე დაგტოვებ - მზრუნველი ძამიკოო, არ გინდა გეხხვეწები არ ვიცოდეთ მაინც რომ აქ ჩემს გამო ხარ, რომ შენ შე საწყალო (ზიზღნარევი თვალები ააყოლა ძმას და გაეცინა) ადამიანი კი არა არაადამიანიც არ შეგიყვარებს დეამინ - ვიცი ამას ჩემს გასაბრაზებლად აკეთებ, როცა გონება დაბინდული მქონდა და არ ვიცოდი რას ვაკეთებდი მაშინ სხვაგვარად იქცეოდი ლუციუს უბრალოდ ვიცი გინდა ცივი არსების სახე შეინარჩუნო (იხტიბარს არ იტეხდა დეამინი) - კარგი რააა ნუთუ ვერ ხვდები ცალფეხზე რომ მკიდხარ ? (სავარძელში გადაწვა და სიცილი დაიწყო) - ლუციუს მომის... (სიტყვა არ დაასრულებინა დეამინს უცბად მოკლედ და სასიხაროლოდ წარმოთქვა) - შაითანი - რაა ? (სახე ეცვალა დეამინს იმის სწარმოსახვაზე შაითანის ნაირი საშინელი დემონი რომ ახსენა ძმამ) - აბა გამოიცანი (ისევ გაიცინა ლუციუსმა) - არააა (მკვდარი სახით ჩამოჯდ ადეამინი და ერთ წერტილს მიაშტერდა, გოგონები ერთმაეთს შორიდან უყურებდნენ და სახეზე სხვადასხვა ფერი ეხატებოდათ) - მათ ხომ ჩვენ გამოგვიშვეს მანამდე სანამ მე არ შევუყვარდები ვინმეს (ერთ ადგილას მიშტერებული დეამინი უკვე ტირილ ნარევი ხმით ამბობდა...მიხვდა ვიქტორია..მიხვდა საბოლოოდ მიხვდ ადა კინაღამ გული გაუსკა როცა მისმა ტვინმა ყოველივე გადახარშა და ახლა დემონის რომელიც სინამდვილეში კეთილი და კარგი ადამიანია სული მის ხელში ატანში კვლავ გასცრა, წამით ემეტი წარმოიდგინა,..მერე ისევ დეამინს შეხედა რომელსაც ყველაფერი ეხატა სახეზე და რომელსაც ოღონდ იქ არ დაბრუნებულიყო და ყველაფერი ერჩივნა, ჟანეტი კი იდგა გაოგნებული და აღარ იცოდა ვისთვის შეეხედა) - ჩვენ არა დეამინ, ეს შენ მოგინდა მასხრობა (ისევ დამცინავი მზერა ესროლა ძმას და აი აქ ვიკის ყველაფერმა ამოსხა) - შენ ეი? (დაიწყო მაღალი ხმით და კიდევ უფრო აუწია ხმას) ვერ ხედავ ??რომ შენი დახმარება უნდა??რომ არუნდა იმ საშინელ ადგილას არც თავად დავბრუნდეს და არც შენ??ნუთუ ვერ ხედავ ლუციუს რამდენად კეთილია შენი ძმა?ნუთუ საკუთარი ზიზღის გარდა სხვას ვერაფერს აჩნევ?ხან კეთილ ზრდილობიან ადამიანად გვევლინები, მიცავ მამშვიდებ, ამბობ რომ შენი ძმა საუკეთესო ადა არაფერს მავნებს, ხან კი თამშობ რომ გულცივი და საშინელი რაღაც ხარ არც ვიცი რა არა უფრო სწორედ ვიცი...დემონი ლუციუს, ნუთუ არც მოგონებები გაგაჩნია ნუთუ არაფერი აგგაჩნია რომ რამემ აზრზე მოგიყვანოს, რომ ეცადო მასაც დაეხმარო და თავსაც?? თუმცა რას გესაუბრები ძმა გაგაც§ია დ აისიც არ გადარდებს სხვა რაზე გელაპარაკო (უკე ყვიროდა ვიქტორია რომელსაც ხელით ეჭირა ფერდაკარგული ჟანეტი, დემაინი კვლავ ერთ ადგილს მიშტერებოდა ხოლო ლუციუსმა კი თითქოს არაფერი გაუგონია თქვა) - შაითანი ძლიერი არა მაგრამ ჩემზე საშიში დემონია, გოგონები ერთად ვერ დაწვებიან რომ რამე იყოს ვერ დაგიცავთ, მითუმეტეს ნახევარ სახლს კარ-ფანჯარა არ აქვს...დეამინ წაიყვანე ვიქტორია (კიბეებზე ასვლა დაიწყო და ისევ იმ ირონიული მზერით შემობრუნდა, ჟანეტს თვალი კვლავ ხარბად ააყოლა და მიმართა) - ჟანეტ გელოდები (თვალი ჩაუკრა და მათ დასანახად სანამ თვალს მიეფარებოდა მანამდე აიხადა მაიკა და გამოაჩინა უნაკლო სხეულო, უცნაური ტატუთი და საოცარი მიხვრა მოხვრით გაუჩინარდა ოთახში) თავი 7 (ვიქტორიამ დეამინის სახეზე ათამაშებული ჭინკები შეამჩნია და ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა, ორიოდე წუთის წინ თუ მამაკაცს სახეზე დარდი და მწუხარება ეხატა ახლა თვალები უბრწყინავდა ვიქტორიას ხომ მასთან უნდა დაეძინა ფიქრები ჟანეტის ხავილმა გაუფანტა ჩახლეჩილი და შეშინებული ხმით იკითხა) - ვიკი შაითანი ვინაა ? - არ ვიცი მაგრამ თუ მათზე უარესი რამაა მართლა მიღირს დეამინთან დაძინება (თვალები დახუხა და კვლავ ძმების არაადამიანი სხეულები, ხმა, ღრიალი და დემონური ძალები წარმოუდგა ტანში გასცრა...და წყლიანი თვალები მოავლო სახლს) - რას ნიშნავს მათზე უარესი ვიკი? (საუბარი დეამინმა გააწყვეტინა) - ვიკი არ მოდიხარ ?ძილი მომერია (მსახიობურად ამთქნარებდა დეამინი, რომელსაც სრულიად არ ეძინებოდა) - ჩემს დაქალს ვესაუბრები ადი და მოვალ (ისევ შეხტა ვიკი რანაირად ჟღერდა "ადი და მოვალ" თითქოს დიდიხნის ცოლქმაარი ყოფილოყვნენ, დეამინი ფიქრს მიუხდა ჩაიღიმა და კიბეებს ისიც ლამაზი ნაბიჯებით აუყვა) - ახლავე მითხარი ვინ არიან ?(ჟანეტმა ხელი წაავლო და სამზარეულოში შეათრია დაქალი, წამით ყოყმანობდა გოგონა ეთქვა თუ არა სიმართლე და მისთვისაც დაენგრია ფსიქიკა, მაგრამ ჟანეტი იმსახურებდა სცოდნოდა) - იქიდან არიან (თითი ზევით აიშვირა ვიკიმ მაინც მოერიდა პირდაპირ ეთქვა) - სად იქიდან ვიკი ? (ორივე გაჩუმდა და ერთმანეთს ელოდა) ვიქტორიაა (ხმა გაიმკაცრა ჟანეტმა) - ზეციდან - ოუ კარგი რა ვიკი რეებს ბოდავ ? (ახლა ისტერიული სიცილი დაეწყო ჟანეტს რომელიც თვითონახ ხვდებოდა რომ მართალს ეუბნებოდა დაქალი) - არ მინდა დეამინთან ძილი (თემა შეცვალა ვიკიმ და ჟანეტსაც არ გაუპროტესტებია, ასე ერჩივნა ვიდრე დემონებზე საუბარი რომელზეც თავს იჯერებდა რომ ცდებოდა და ორივე ადამიანი იყო) - არც მე მეხალისები ლუციუსთან ძილი შეიძლება მომვარდეს ლოგინში ჩამიწვინოს და ხვალ ვითომ ვეღარ მიცნოს (ირონიულად გაეცინა ჟანეტს) ამიტომ მოდი ერთად დავიძინოთ რა (მუდარით შეხედა დაქალს რომელიცც დათანხმებას აპირებდა რომარა შაითანის წარმოდგენა) - დამიჯერე შაითანი თუ ამათნაირია და მგონი უარესიც თვითონ მთხოვდი ლუციუსთან დავიძინებო - კარგი კარგი არ მინდა დაზუსტება და ახწერა რა არიან და ვინარიან ძილინებისა (გაბუსხული ჟანეტიც კიბეს აუყვა და უკან ვიქტორია გაყვა, 3 სართულზე შეჩერდნენ პირდაპირ დეამინის ოთახი იყო ხოლო დერეფნის ბოლოს 6, 7 ოთახის მოშორებით ლუციფერის...ნერწყვი გადაყლაპა ჟანეტმა, მისი სახე ვიკის არ გამორჩენია, ჩუმად მაგრამ გულიანად გადაიხარხარა) - ნეტა იცოდე რა სახე გაქვს, პირველი ღამე არ გქონდეს ეხლა შენც - არ მეცინება (თუმცა ღიმილი მაინც შეპარვოდა სახეზე, წასვლას აპირებდა ვიკიმ მხარზე ხელი რომ დაადო) - დეამინი კიდე ხო როგორმე გავუძლებ მარა ლუციუსი ??ამხელა ზორბა კაცი ?იმედია გადარჩები (სიცილი აუტყდა და სანამ რამე მოხვდებოდა ოთახში შეასწრო) - მიხარია კარგ ხასიათზე რომ ხარ (სააბაზანოდან პირსახოცის შეკვრით გამოვიდა ვიკი შემობრუნდა და ხელით ანიშნა) - ჩაიცვი - მაინც ვწვებით და (კიდევ უფრო მიუხლოვდა დეამინი) - ალბათ ხუმრობ (დენდარტყმულივით შემობრუნდა ვიქტორია და ძლიერ გულმკერძე აეკრა) - შენ ძირს დაწვები რადგან დივანი არაა ოთახში მე კი საწოლში დეამინ - აბააა რა აბაა რა სულ მაგ ჩკუაზე ვარ (მამაკაცმა გადაიხარხარა და სწრაფად შეწვა ლოგინში) - მოდი (ხელი დაუტყაპუნა საწოლზე) - უაზროდ იქცევი უკვე გითხარი სხვა მიყვარს და შენთან ერთად დაწოლას არ ვაპირებ დამეხმარე რომ თეთრეული შემოვიტანო ძირს მე დავწვები (დეამინში ისევ ორი პიროვნება გაჩნდა...გააღიზიანა მისმა სიტყვებმა "სხვა მიყვარს" ძალიან გააღიზიანა თუმცა როგორღაც ბრაზის ჩახშობა მოახერხა, მე არ ვაპირებ ავდგე და გამოგყვე სხვა ოთახში თეთრეულის გამოსატანად შენ თუ გახვალ კაი რა პრობლემაა გვერდი იცვალა და საბნის ქვეშიდანა პირსახოცი რომელიც წელს ქვევით ჰქონდა შემოხვეული მოიხსნა და ძირს გადმოაგდო, გოგონას თვალები შუბლზე აუვიდა და გაბრაზებული გამოვიდა ოთახიდან თუმცა სხვა ოთახების მანძილი რომ გაზომა, იქ შესვლა თეთრეულის აღება და გამოტანა შიშისაგან მოკვდებოდა...ჟანეტისთვის მაინც ეთხოვა, ნეტა დაუძახოს ?არა იქნებ რას აკეთებენ ჩუმად გადაიკისკისა და გაბრაზებული ოთახში დაბრუნდა) - ოოო მოხვედი ძვირფასო ?აბა თეთრეული ? (თვალები არ გაუხელია ისე კითხა დეამინმა გოგონას) - კარგი დავიძინებ ოღონდ ჩაიცვი. (მკაცრად უთხრა გოგონამ) - მაცვია (გაეღიმა დეამინს) - არ გაცვიააა დეამინ - შენ რა იცი ?მიყურებდი ? (იცინოდა მამაკაცი და სიფრიფანას კიდევ მეტად აბარაზებდა) - კარგი რა დეამინ (მუდარაზე გადავიდა გოგო) - გეფიცები მართლა ჩავიცვი სანამ შემოხვიდოდი (იმდრნად სერიოზულად თქვა დაიჯერებდი კაცი) - კარგი და მე რა ჩავიცვა ? (ნერვიულად დაიწყო ოთახის მოთვალიერება იქნებ რამე ვიპოვოვო) - გაიხადე და საცვლებით შემოძვერი ასე რთულია ? (ისევ გაეცინა დეამინს) - არაა რა საცებით დეამინ იმათაც გავიხდი ასე უფრო მყუდროდ არიქნები ?იდიოტიი (ამოიჩურჩულა ვიკიმ და სწრაფად მოიხსნა ბიუსჰალტერი და შორტით და მაიკით შეწვა ლოგინში...გადაბრუნდა დეამინის საპირისპირო მხარეს და გაისუსა, ზუსტად 2 წამი დასჩირდა დეამინს გადმოსაბრუნებლად და ზურგზე ხელების მოსახვევად თავისკენ მისწია და უფრო მიეკრა უნდა დაეწყო ვიკის ერთი ამბავჯ მაგრამ ამაზე უარესი რამ აღმოაჩინა და ბოლო ხმაზე დაუწყო ჩხუბი) - აბა ჩავიცვიო ???ამის მერე კაცი როგორ უნდა გენდოოოს არაფერიც არ გაცვია (თან ცდილოვდა მისი მკლავებისგან განთავისუფლებას, მაგრამ იმდენად შებოჩილი ყავდა მამაკაცს ოდნავადაც ვერ გადმოტრიალდა რომ რამე ჩაერტყა დეამინისთვის) - ნუ ტიტინებ რა დაიძინე თორე მე ვიცი როგორც დაგსჯი (სიცილი ატეხა და გაცეცხლებული ვიკი უფრო აიკრა) - დავიხრჩვი დეამინ (ძლივს ამოიკნავლა გოგონამ და ხელები ოდნავ მოადუნა კაცმა რომ ესუნთქა ვიკის) - დ ა ი ძ ი ნ ე (დაუმარცვლა და თავი ყელში ჩაუყო, რა დააძინებდა ვიკის ფიქრობდა ემეტზე რას აკეთებდა როგორ იქცეოდა არასწორი იყო...დეამინზეც ფიქრობდა თითქოს საერთოდ არაფერს გრძნობდა მაგრამ თან რაღაცნაირად მოსწონდა მასთან ყოფნა მაგრამ ემეტი სიგიჯემდე უყვარდა და უკვე უაზრო გაურკვევლობაში ვარდებოდა) - ვიკი მორჩი ნერვიულობას და უბრალოდ დაიძინე რა (ძილისპირულისგან დაბოხებული ხმით უთხრა მამაკაცმა) - რა იცი რომ ვნერვიულობ ? (გაიკვირვა ვიკიმ და მის ყელში ჩაფლულ მამაკაცს ჩამოხედა მაღლიდან, ისიც ცოტა წამოიწია და ყელთან ძარღვებზე შეეხო) - აი ესენი ნერვიულად დახტიან (მიუთითა კაპილარებზე, ოტივეს გაეცინა ამის მერე ხმა არცერთს ამოუღია ორივემ ძილს მოსცა ნება შემოაულიყო მათში) ჟანეტი კართან იდგა და ღრმად სუნთქავდა წარმოდგენაც არუნდოდა იდიოტი ლუციუსი კიდე რა ჯანდაბას იზავდა ბოლოს გაბედა და ოთახში შევიდა, ბნელოდა, დენის ასანთების მოძებნა დაიწყო მაგრამ ამაოდ ბოლოს ნაცნობმა ბოხმა ბარიტონმა მიმართა რომელიც როგორც ყოველთვის სავარძელში ჩაფლულიყო და ისევ უცნაური თვალებით უყურებდა ქალს) - მარცხნივაა სარკისკენ, მაგრამ არ აანთო - კარგი (2 წუთი უძრავად იდგნენ შემდეგ მამაკაცმა დაარღვია სიჩუმე) - შენი საწოლი ისაა (ხელით მიანიშნა მის წინ მდგარ უზარმაზარ საწოლზე) და აი ესეც (მისი საროჩკა მიაწოდა გოგონას გამოსაცვლელად, ისე რომა არ ამდგარა ) ისიც სააბაზანოა (თითი გაიშვირა მარჯვნივ ოთახზე) - გასაგებია (ბნელოდა თუმცა კარგად არჩევდა მის შიშველ ტანს, უცნაურ ტატუს ნეტა რა ახატია - გაიფიქრა ჟანეტმა...კიდევკარგი ბნელოდა თორე ასეთი თამამი ვერ იქნებოდა ქალი, მაგრამ რა იცოდა ლუციუსის კუპრივით თვალები რომ მის ყოველ შეხედვას ხედავდა) - შენ ? (სიჩუმე ქალმა დაარღვია) - აქაც კომფორტულად ვარ (ჟანეტმა თვალი მოავლო პატარა სავარძელში ჩაფლულ ამხელა დაკუნთულ კაცს და გაეღიმა მერე სიცილი დაიწყო) - ხო აბა რა კიდევ დაეტეოდა ერთი ადამიამიც (წამით ლუციუსსაც გაეღიმა მაგრამ ისევ დასერიოზულდა და ქალის წვალებაგაბაგრძო) - შენ თუ ჩემთან წოლა გინდა მასე თქვი რა შორიდან მივლი ? (ირონიულად ესაუბრებოდა და თვალებით ჩანდა) - უჯმური უაზრო და უზრდელი რომ ხარ უკვე გითხარი ? (საროჩკას ხელი დაავლო და სააბაზანოში შევარდა, მის ასეთ ქცევაზე ლუციუსს გაეცინა თვალები მიხუჩა) - ხეპრე (წყალი შეისხა ჟანეტმა სახეზე და სწრაფად გამოიცვალა მისი, ზედა მოირგო ტანზე რომელიც საოცრად დიდი ჰქონდა და გაეღიმა..ხარბად შეისუნთქა მისი სურნელი რაღაც უცნაური რომ იყო არაამქვეყნიური სპეციფიკური სუნით გაჟღენთილი რომელსაც თან სუნამოს კვამლის და თამბაქოს სუნი ერეოდა ...ოქროსფერი თმები მაღლა აიწია და სააბაზანოდან ისე გამოვიდა კაცისთვის არ შეუხედავს...ისეთი სასაცილო სანახავი იყო გრძელ თითქმის მუხლის დაბლა მყოფ ზედაში რომ ლუციუს კიდევ ერთხელ გაეღიმა და თავის მომძინარება გადაწყვიტა, ჟანეტიც გაისუსა მაგრამ დიდხანს ვერა). - იქ როგორია ? - რაა ? (თვალები ჩყიტა მამაკაცმა) - იქ თქო რახდება ? (ნუთუ ჟანეტმა იცოდა ვინ იყო...ხო ალბათ ვიქტორიამ ყველაფერი უთხრა ..სახე მოეღრიცა მმაკაცს და დანაღვლიანდა...ნაწყენი და დამორცხვებული ხმით უთხრა...) - საშინელი - აბა რატომარ მოდიხარ იქიდან ? - შენი აზრით ასეთი ადვილია ? - იმაზე რთულია ვიდრე იწ ცხოვრება ? - ალბათ არა - შენ გეშინია (ქალი წამოიწია და თითებზე თამაში დაიწყო ნერვიულად) - მე არაფრის მეშინია ჟანეტ (კბილებში გაკოსცრა ლუციუსმა) - არაა ზუსტადაც რომ გეშინია, ადამიანების გეშინია, სიყვარულის გეშინია და საერთოდ იქ როგორ მოხვდი? - გრძელი ამბავია დაიძინე - მომიყევი რა გეხვეწები (ცისფერი თვალები მიანათა ჟანეტმა ლუციუსს) - ბანალურად ძალიან - გთხოვ (მთელი სულით და გულით სთხოვა ჟანეტმა) - .მამამ მიგვატოვა დედა ნერვიულობას გადაყვა ცოტა რომ წამოვიზარდეთ მის სახლს სააც მისი ახალი მეუღლე და ორი მცირეწლოვანი ბავშვი იმყოფებოდა გარშემო ბენზინი მოვასხით და ცეცხლი წავუკიდეთ, სამწუხაროთ მაძილი ვერ განვსაზღვრეთ და სახლის აფეთქებამ ჩვენი თავებიც იმსხვერპლა და ჩვენც მოვკვდით ალბათ მიხვდები რომ სამოთხეში არავინ გაგვიშვებდა...მერე იქ ყველაფერი თავისთავად მოხდა გავბოროტდი და ასე გავხდი ყველაზე ძლიერი და საშიში დემონი თუ არადა მაშინ სამუდამო სატანჯველისთვის უნდა გაიმეტო თავი და ჯოჯოხეთის ცეცხლში დაიხრუკო (სიჩუმე ჩამოვარდა...ლუციფერი ყველაფერს ელოდა ამის გარდა) - გენატრება ? - ძალიან...მისი შეხება და მოფერება მენატრება (გაახსენდა დედის ცისფერი თვალები რომელსაც ახლა დეამინში ხედავდა და მუდამ ამიტომ ცდილობდა ეწყენინებინა მისთვის...თითქოს ამით ცდილობდა ეძია შური დედაზე რომელმაც მიატოვა, ნაადრევად მიატოვა და უსასრულო მარტოობისთვის გაწირა ძმები) - იქ არ გინახავს ? - არა, კარგი ადამიანი იყო ჯოჯოხეთში ვერ ვნახავდი (გურწფელად გაეცინა) - მანახებ ? (ჟანეტმა თვალი გაუსწორა ლუციუს) - რას ? - სინამდვილეში...როგორი ხარ ? - არა. (შეცბა მამაკაცი და გააკანკალა, ჟანეტი ფეხზე წამოდგა და ხელი ლოყაზე შეახო) - ლუციუს ?შენ სინამდვილეში იცი ვინც ხარ, რას წარმოადგენ ვინ იყავი, ის სხეული რომელიც ასე გაშინებს შენი არაა, ის იმ ცოდვებით დამახინჯებული სხეულია, რომელსაც იქ ჩადიოდი...და მინდა განახო და დაგიმტკიცო რომ ჩემთვის სულერთია ის სხეული და რომ შენი არ მეშინია, რომ ამის გამო არ შემძულდები და არ უარგყოფ გესმის ? (მისი სახე ხელებში მოიქცია და კუპრივით შავ თვალებში ჩახედა, რომელშიც ერთდროილად შიში ბედნიერება, სევდა და დიდი ტკივილი იმალებოდა და საოცრად თბილად გაუღიმა მამაკაცს რომელიც გათბა. თავი8 (მამაკაცმა თვალები დახუჭა და ჟანეტს ნება დართო სახეზე შეხებოდა, ქალიც უაზროდ ეფერებოდა თვალებზე, ცხვირზე, ლოყებზე, ტუჩებზეც ჩამოაცოცა თლილი ხელები, თმებზე ხელი გადაუსვა და ტკბილი ხმით უთხრა) - დამენახე რა (ლუციუსს ეკალივით შეესო გულში ეს სიტყვები, ნუთუ ჟანეტს მხოლოდ იმიტომ სურდა ლუციუსის ნახვა რომ მამაკაცი დაერწმუნებინა, რომ არ ეშინოდა...იქნებ რომ ენახა მერე ყველაფერი შეცვლილიყო, არეულიყო და ტკივილი ეგგრძნო ლუციუს...მას ხომ ასე აშინებდა ტკივილის განცდა...ასე თრგუნდავდა და ანერვიულებდა) - სხვადროს (წამოდგომა დაააპირა, ჟანეტმა რომ შეაჩერა და უკან დააბრუნა წელში გასწორდა და მამაკაცს ცისფერი თვალები გაუწორა) - კარგი მოგვიანებით მანახე, ოღონდ არ წახვიდე (თითი დაუქნია და ლამაზი მიხვრა-მოხვრით ლოგინში შეძვრა და საბანი გადაიფარა, როგორ უნდოდა ახლა ვიკისთვის მოეყოლა ყოველივე..თვითონაც უკვირდა ამდენი გამბედაობა საიდან მოემატა რომ მას შეეხო და მოეფერა, იცოდა რომ ლუციუსი მის პირისპირ იჯდა და აკვირდებოდა, ამიტომ საბნის ქვეშ ისედაც წითური გოგონა მეტად გაწითლებულიყო და გული იმ,დენად უცემდა ხელებს იჭერდა ეშინოდა ლუციუსმა არ გაიგოსო, უცბად დაფიქრა და გაეცინა..შეყვარებული სკოლის გამოსაშვების მერე აღარ ჰყოლია, ახლა ერთი ბიჭი გამოჩნდა რომელიც მოეწონა და ისიც დამონია რა უბედურებაა ჩაიჩურჩულა და ისე გაეღიმა) - ხო რთულია დემონი რომ მოგწონს (ცინიკურად მოესმა ლუციუსის ხმა და ისედაც პატარა და თხელი, საბანში მეტად გაეხვა ისე შერცხვა) - ჩემი აზრები გესმის ?? (თავი არ ამოუწევია ისე ჰკითხა კაცს) - აჰაა ანუ მართლა მოგწონვარ (ახარხარდა ლუციუსი, თვითონაც არ იცოდა ძჟანეტი რანაირი ქალი იყო...ხან თოჯინასავით პატარა ნაზი დ ადაუცველი, ხან ფოლადივით შეუდრეკელი და ჯიუტი, მაგრამ ეს ორი თვისება ქმნიდა ზუსტად ისეთ ქალს დემონს რომ შეეწინააღმდეგა და მოხიბლა კიდევაც) - შენი დადებითი ხასიათი კი (სახე ამოყო და თვალი თვალში გაუსწორა მამაკაცს) მარა აი ძალით უგრძნობის უხეშის დ აიდიოტის როლს რომ თამაშობ არა (ხელები გადააჯვარედინა) - ნუ მაბრაზებ (დაუღვირა გოგონას და მანაც გადააჯვარედინა ხელები) მთლიანობაში ხომ მოგწონვარ (გაიკრიჭა პატარა ბავშვივით) - დაიძინე რამდენს საუბრობ??ლუციფერი ხარ თუ თინეიჯერი ბიჭი ? (ახლა მართლა ორივეს გულიანად გაეცინა, მალევე დაასრულეს სიცილი, ჟანეტს წამში ჩაეძინა მთელი დღის დაღლილი იყო, ხოლო ლუციუსი ბევრ რამეზე ფიქრობდა...რომც დომოდა როგორ დარჩებოდა დედამიწაზე?ან საერთოდ რა ტომ უნდა დარჩენილიყო?ვისთის...მერე მძინარე ჟანეტს მოავლო თვალი და გაეღიმა, ოქროსფერი თმები სახეს უფარავდა, პატარა წითელი ტუჩები ერთმანეთისთვის დაეშორებინა და ისე სუნთქავდა..ნუთუ ეს პატარა არსება იყო თავიდათავი ყველაფრის??) - ლამაზია (ჩაიჩურჩულა ლუციუსმა და ისევ გაეღიმა) ................................................................................. (დილით უქაეობამ გააღვიძა, ვიღაც მთელი ძალით უჭერდა ხელებს და არსად უშვებდა, გოგონამ ძლივს ამოიხავლა) - მეტკინა დეამინ (მაგრამ ბიჭს გათიშულს ეძინა, არც კი გაუგია გოგონას ხავიილი) - დეამინ (სცადა შეენჯჱრია, თუმცა ამაოდ მობრუნებასაც ვერ ახერხებდა) - სადაცაა დავიხრჩობი გეფიცები - მმმმმმმ (მოიზლუქუნა მამაკაცმა და მეტად მიეკრა ქალს, ცოტაც და მართლა შეწყვეტდა სუნთქვას, რომარა კაკუნი) - გღვიძავთ გვრიტებო ?? (ლუციუსი იყო, კარგ ხასიათზე შემოაღო კარი, ნახევრად შიშველმა...სპორტული შორტი ეცვა და აშკარად სავარჯიოშოდ მიდიოდა) - მიშველე რა (შეევედრა ვიკი, ლუციუსი ჯერ იცინოდა მერე იფიქრა წავალ რა ჩემი საქმეაო მაგრამ საწყალი ვიკი ისე იყო მიჭუჭყნული მართლა გული აუჩუყდა) - ოე მხეცოოო (თავში წაარტყა დეამინს) - რააა ჯანდაბა გინდა ლუციუს?აქაც შენ ხარ ?პირველ ღამესაც ვერ მოგიშორებ თავიდან (მძინარე დეამინმა ამოიკრუსუნა) - პირველ ღამემდე როგორ მიახწევ თუ საწყალ ვიქტორიას გასრისავ (ისევ თავში წასცხო, ვიკის ფერებმა გადაურბინა სახეზე გამწვანდა, გალურჯდა, ბოლოს გაწითლდა და ყვირილი დაიწყო) - მე არაფერს მეკითხებით??მე შეყვარებული მყავს და მიყვარს ეგ ადამიანი, დეამინ აეთღიე ფეხზე გავიჭყლიტე - შეყვარებული ხო? (ხლა თვალები გაახილა და მთელი ძალით მოხვია ხელები) - მე ვეცადე ვიქტორია, რა გალაპარაკებდა ამდენს ??? (სინანულით გააქნია თავი და გასვლა დააპირა) - გთხოოოოვ ლუციუს გამაშორეე (კარებთან მიაძახა მამაკაცს) - კარგი ეეეეეე მართლა გეყოფა უკვე (სერიოზული ბარიტონით მიმართა ძმას და მანაც წამსვე მოაშორა ხელები ვიკის, ვიქტორიამ მადლიერი მზერა მიაპყრო "მაზლს") - ჟანეტის გაღვიძძებამდე დავბრუნდები (ესღა თქვა და კარში გაუჩინარდა) - ალბათ მომელანდა - ხედავ ისინიც კი იწვნენ ერთად (გაბრაზებულმა ჩაიდუდღუნა დეამინმა ) - ნუ ხარ იდიოტი დეამინ (გაუწყრა გოგონნა) ადექი სააბაზანოში უნდა შევიდე, თან უნდა გამოვიცვალო..ჩემი ბარგი ვიპოვო მიდი - მე არ დამმაბრალ;ო არაფერი, შენ შემიჭამე ტვინი (მოჩვენებითი გაბრაზებით წამოხტა დეამინი ფეხზე და სიცილი აუტყდა როცა ვიკიმ ჯერ შეშფოთებულმა შეხედა დეამინს...დეამინს რა....მერე კი თვალებზე ხელი აიფარა) - იდიოტი ხარ გეფიცები შენზე საზიზღარი ქმნილება ლუციუსიც კი არარის (ბრაზობდა გოგონა) - კაი რა თვალებზე ხელებს იფარებ, დასანახი დაინახე უკვე ად (სიცილს უმატა დეამინმა და კინაღამ ცუდაც გახდა, ბალიში რომ მოხვდა თავში მაშინაც ვერ გაჩუმდა ისე იცინოდა) - ფსიქიკა დამერღვა (გაგიჟებული იყო ვიკი) .................................................................................. (თვალები რომ გაახილა, რატომღაც ეგონა ლუციუსი ოთახი დახვდებოდა, მაგრამ შეცდა...მარტო იყო, წამით ისიც კი იფიქრა ხომარ მომეჩვენაო, მაგრამ მისი სუნი რომ იგრძნო, მისი მაიკა რომ დაინახა ტანთ ეცვა თვალები დახუჭა და ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელიი, თუმცა გული მაინც დაწყდა რომ ის წავიდა და არ დალოდებია) - ჰეი გაიღვიძე ?? (ვიკიმ კარები შემოაღო, როგორ მონატრებია დაქალი ჩაეხუტა და გაიტრუნა) - როგორ გეძინათთთთ ? (კისკისებდა სიფრიფანა) - ლუციუსს სავარძელში ეძინა (მანაც გაიცინა) - დაიფიცე ? (გაიბუსხა გოგონა) - რატომ გაბრაზდი? - ამაშიც კი არ გამიმართლა, იმ იდიოტმა შენთან ვწვებიო არადა წადი და სხვა ოთახში დაწექიო, მერე სულ შიშველი დაწვა და მთელი ღამე სადარ მკოცნიდა ვერ მოვიშორე (ჟანეტი სიცილისგან გაწითლდა) - სულლლ სუუულ შიშველი?სად გკოცნიდა ? (სულს ვეღარ ითქვამდა) - ხო ვამბობ იდიოტია, საზარელი ლუციუსის კი სჯობს კულტურა მაინც გააჩნია (ცხვირი სასაცილოდ აიბზუა) - ხომ მაგრამ, დილით ისე წავიდა არც დამლოდებია, პრინციპში რატომ უნდა დამლოდებოდა (მოჩვენებით გაიცინა) - დილით ვნახე, ადრიანად მიდიოდა გაბადრული, ჟანეტის გაღვიძებამდე დაბვრუნდებიო დაიბარა - სერიოზულად ასე თქვა ?? (სიგიჟემდე გაუხარდა ჟანეტს ვიკის სიტყვები) - მოგწონს არა ? - ჰოო მაგრამ ... არ ვიცი - დემონი რომაა სულარ განაღვლებს (ჩუღცულით კითხა დაქალმა, ჟანეტს გაეცინა და ბედნიერი თვალებით გაწელა) - საააააა ერთოდ არა - ოო ღმერთოოო (ამოიოხრა ვიკიმდ ა უცბად მოიწყინა) ემეტი ძალიან მენატრება მაგრამ მესიჯიც კი არ მოუწერია (რა იცოდა რომ დეამინმა წაიკითხა და წაშალა მისი მესიჯები) - გაბრაზებულია ვიიკ აცადე ჩავალთ და მოგვარდება (კარებში დეამინი შემოვარდა სირბილით, ჟანეტი ფეხზე წამოაყენა) - ჩქარა ჩქარა წწამოდიი - რაა?რამოხდა ?(უკან გაეკიდნენ გოგონები, დაბლა ჩასულებმა შენიშნეს, ლუციუს ხელში როგორ ეჭირა პატარა შველი და ეთამაშებოდა გაკვირვებული ჟანეტი რომ შენიშნა იმ წამსვე უთხრა) - შენიაა, დედა აღარ ყავს და დღეიდან შენს მზრუნველობას ექვემდებარება (თბილად გაუღიმა...ჟანეტი ჯერ გაოცებული უყურებდა შველს, მერე ლუციუს ბოლოს აზრზე მოვიდა გაიქცა და ჩაეხუტა ლუციფერს) თავი9 - მადლობა (უჩურჩულა ლუციუს და ხელები მეტად მოხვია, მამაკაცმა ჩაახველა და მიანიშნა მოშორებულიყო ... განა უნდოდა უბრალოდ დანარჩენი ოთხი თვალი ანერვიულებდა, დეამინის გახარებული გაბადრული ბედნიერი სახე რომ იქნებ როგორღაც ლუციუსი დედამიწაზე დარჩენილიყო და ვიკის გაკვირვებული მზერა) - არ მჯერა ლუციუს ?ნუთუ შენში რაიმე რომატიული არსებობს ?? (სიცილით კვდებოდა დეამინი) - როგორი სასაცილოა დეამინ (ჟანეტი არცერთს აღარ უყურებდა შველით იყო გატაცებული და ბედნიერი ლუციუსის მსგავსი საქციელით) - წამოდი (დეამინმა ვიქტორიას უჩურჩულა) - თავი დამანებე რა რატო უნდა წაკოვიდე (წარბები შეკრა გოგონამ) - ვერ ხედავ რომ ზედმეტი ხარ ? (ისევ ჩურჩულებდა დეამინი) - რა მომდომებული ხარ დეამინ (ცალი წარბი აზიდა მაღლა ვიკიმ რაზეც მამაკაცს ჩაეღიმა აღარ დაუცდია ხელი მოკიდა და სახლში შეიყვანა) - ხომ ხედავ შენშიც დევს სიკეთე ლუციუს (ჟანეტი შველის ფერებას მორჩა და თვალი თვალში გაუყარა) - სიკეთე ? (ცალყბად ჩაეცინა) სიკეთე არამგონია რაღაც მომენტებში ადამიანობა მიბრუნდება ალბათ თორემ მე... - მოკეტე რა..რატომ ცდილობ იყო ცუდი როცა კარგი ხარ ძალიან კარგი ლუციუს - ახლა მაბავ ? (ისევ გაეცინა ოღონდ ნერვიულად) - რაც გინდა ის დაარქვი ... უბრალოდ თავს ნუ აძლევ უფლებას ბოროტმა დაგიმონოს მიეცი შენს სურვილებს უფლება ჰორიზონტს გასცდნენ ლუციუს (ჟანეტი ცისფერ თვალებს კუპრივით შავ თვალებს ანათებდა და მისი განათებული სამყაროთი ცდილობდა შეეცვალა ლუციუსის ბნელი სამყარო და მგონი ახერხებდა თუმცა რამდენჯერაც ეგონა ეშველეო იმდენჯერ აურია ლუციუსმა...) - გინდა გავისეირნოთ ?? (ისევ ქალმა გადადგა პირველი ნაბიჯი თუმცა ამჯერად მამაკაცმა კვლავ უკან დაიხია ალბათ არ სურდა რომ შორს შეეტოპა) - სხვადროს იყოს ჟანეტ, აქვე ახლოს ლამაზი ადგილებია დეამინს თუ სთხოოვ აუცილებლად გაგასეირნრნებთ - და შენ სად მიდიხარ ? (მანქანისკენ შებრუნებული ლუციუსი შეჩერდა და გაეღიმა) - უკვე ეჩვიან ცოლს ემსგავსები ჟანეეეეტ (უფრო ვნებიანად გაუღიმა თვალი კვლავ ააყოლა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა(თან სიამოვნებდა რომ კაცისთვის ამდენად სასურველი იყო ხან ეგონა რომ ასე იმიტომ უყურებდა რომ უბრალოდ უნდოდა ჟინი ჰქონდა ჟანრტის და მეტი არაფერი ისევ მოიწყინა და გადაწყბიტა მარტოს გაედეირნა) - ხელი გამიშვი დეამინ (გოგონამ მამაკაცს ხელი გამოგლიჯა და უკან დაიწყო სვლა) - უაზროდ იქცევი ვიკი, თავიდან მშვენივრად ვიყავით ახლა რაგემართება ? (ახლა რა ემართება ??არაფერი არ ემართება უბრალოდ სიამოვნებს დეამინთან ყოფნა და აი ამაშია საქმე თავს ვერ აპატიებს იმ გოგონების კატეგორიას რომ მიემატოს მისი სახელი ვინც კაცებს იყენებს ღალატობს და ტოვებს...ემეტი ხომ უყვარს, ძალიან უყვარს თვითონაც იცის რომ დეამინი გატაცებაა მაგრამ რა ქნას რომ სიამოვნებს ეს გატაცება) - იმიტომ რომ ყველაფერს ართულებ ყველაფერს დეამინ გესმის ?? - არაა არ მესმის და ამიხსენი ვიქტორია რას ვართულებ ?? (დეამინი სევდიანად უყურებდა ქალს თვალებში) - რას და იმას ართულებ რომ ემეტი მიყვარს რატომ არ გესმის ??შენ კი ცდილობ ჩემს ცხოვრებაში შემოიჩრა.. ცდილობ ყველაფერი რაც დავალაგე ამირიო და გული ვატკინო იმ კაცს ვისთანაც ამდენი ხანი გავატარე..შენ მე არ გიყვარვარ დეამინ არააა უბრალოდ გინდა დედამიწაზე დარჩე უბრალოდ ვიღაც გჩირდება ამისთვის და მე მოგხვდი თვალში ხვდები ?ასე მარტივი არარის...მე ის მიყვარს - მაგრამ მეც გიყვარვარ ვიკი - ღმერთოოო დეამინ რა შეუგნებელი ხარ (ხელები მაღლა აზიდა ვიკიმ და მკწყვეტით დაჯდა კიბეზე) - უბრალოდ შანსი მომეცი ასე რთულია ? (მასთან ახლოს მივიდა და თვალებდახუჩულ გოგონას სახეზე მიეფერა) - დეამინ ?პრობლემა განა შენ ხარ ??...არაა საუკეთესო ადამიანი ხარ მართლა გეუბნები არც შენი შეყვარებაა რთული უბრალოდ არ მინდა. .უბრალოდ სხვა მიყვარს და უბრალოდ არ მინდა ჩემში შემოგიშვა დეამინ რატომარ გესმის ?ვერ ვატკენ იმ ადამიანს გაიგე რა - გაგება არ მინდა ვიქტორია ეს შენ მომისმინე ფეხებზე ყველაფერი და ყველა რაც მინდა ისე იქნება მუდამ...ნერვები არ მომიშალო და სანამ მე მოგიყვანე აზრზე თავად მოდი და შეიგნე რომ შენ ჩემი უნდა იყო იმიტომ რომ მე ასე მინდა ვიქტორია და ნუ გამაბაზებ. - ხეპრეეეე იდიოტო რანაირად მელაპარაკები (სიტყვა არც დაუსრულებია დეამინი რომ ეცა და აკოცა...მიუხედავად იმისა რომ სასწაულად ესიამოვნა ყველანაირად ეცადა არ აყოლოდა კოცნში...ყველანაირად ცდილობდა რომ თვალები არ დახუჩვოდა და ძლიერი ყოფილიყო...ყველანაირად სხვა გრძნობა დაეუფლა, თითქოს ამაღლდა, თითქოს აქამდე არავისთვის უკოცნია და პირველი კოცნა ზუსტად დეამინმა მოპარა...ხელი კრა და გაარტყა) - დეამინ გულს ნუ მატკენ უბრალოდ გაიგეე რა (ხმას აუწია და ხელები დამუშტა...აი დეამინი კი ნამდვილად კმაყოფილი სახით იყურებოდა და ტუჩებს ილოკავდა) - მართალია არ მაკოცე მაგრამ ხომ ვიგრძენი როგორ გინდოდა არადა და როგორ ცდილობდი არ გეკოცნა ძვირფასო ? - რატომ ცდილობ გააფუჩო ყველაფერი დეამინ ? (ნაწყენმა აიბზუა ცხვირი სიფრიფანამ) - რა უნდა გავაფუჩო რაც არ არსებობს ვიკი ?მეგობრები ვართ ?ძმაკაცები თუ შეყვარებულები ? არაფერი ვართ და ან ჩემი იქნები ან არავისი არ იქნები რა ვერ გაიგე ???? (უკვე მართლა ისტერიკა ეწყებოდა დეამინს იმის გაგონებაზე რომ მის სასურველ ქალს სხვა კაცი უყვარდა...) - ისევ აურევ და მერე ინანებ მოდი სხვადროს ვისაუბროდ ამაზე ახლა უბრალოდ თავი აიყვანე ხელში კარგი ? (ვიკიმ მისი სახე ხელებში მოიქცია და თვალებში ჩააშტერდა, იცოდა როგორ უნდა დაეწყნარებინა მამაკაცი ისიც დადუმდა და გაისუსა) ............................................................ (ბარში შესულმა სიგარეტის კოლოფი ამოიღო და მსხვილი დიდი სიგარა გააბოლა) - ვისკი თუ შეიძლება (თითით ანიშნა ბარმენს და იქვე საზოგადოებისგან მკშორებით ორ კაციან მაგიასთან ჩამოჯდა) - რომელი ბატონო ? (ბოხი ხმით მიმართა მსუქანმა ზდაროვმა კაცმა რომელსაც დაღლილობისგან ოფლი გასდიოდა) - დაე იყოს ნება ღვთისა (გაეცინა ლუციუს) ირლანდიური მეგობარი (გაურკვეველი ჟეშტი გააკეთა მან და ხელი საფეთქელთან მიიტანა, თუმცა ბარმენი მის ამ საქციელს მიხვდა და გაიცინა, ერთს მეორე მოყვა და მესამე ჩიქაზე უკვე მაღალი გამხდარი თუმცა უცნაური შესახედაობის მამაკაცი მიუჯფა გვერდით) - ლუციფერ - მალკოტ (ერთმანეთს მკვლელი სახეებით შეხედეს შემდეგ კი სიცილი ატეხეს და ერთმანეთს გადაეხვივნენ) - შე ოხეროო მომენატრე (იცინოდა მალკოტი და თან ლუციუს ვისკს აცლიდა) - მალკოტ ისევ სხვის ხარჯზე დაიწყე ცხოვრება ? (ახარხარდა ლუციუსიც) რახდება სააიქიოში (წამიტ დასერიოზულდა მამაკაცი) - აბა რა გითხრა ლუციფერ, შენს ძმას რომ წაყევი ყველანი ვიცინოდით ხომიცი დემონიმი რა ბავშვია გვეგონა ეს ერთი ხუმრობა იყო შენ მას ჩკუას ასწავლიდი და ბოლო ბოლო გაიგებდა რომ დედამიწა ჩვენნაირებისთვის არარის მაგრამ ზევიდან ახლა ყველაფერი ჩანს ლუციფერ, შენ მოგწონს ყველაფერი აქაური შენ მოგწლნს დედამიწა მოგწონს მისი მტანჯველი და ბედნიერი მხარეები, ყველაზე ცუდი გითხრა ლუციფერ ??შენ მოგწონს ჟანეტი (ამ სახელის გაგონებაზე შეცბა? ვისკის ბოთლს ხელი მაგრად მოუჩირა და ჩაფიქრდა მოეტყუებინა მისი მეგობარი მალკონი და მოეტყუებინა თავიც თუ ბოლო ბოლო ეღიარებინა ეს თავისთვისაც და მეგობართანაც...სანამ ბოთლს შემოფსხვნიდა მანამდე მალკონმა ხელი ხელზე დაადო და გააჩერა) - მისმინე ლუცი თუ აქ გინდა ყოფნა, თუ ტვლი რომ აქ უკეთესია უბრალოდ დარჩი.. დანარჩენის დედაც ლუციუს, ბრძანებელი აქ თავად არ ჩამოვა შაითანს და მის დემონებს გამოუშვებს თუმცა შენ ყველაზე ძლიერი დემინი ხარ ყველაზე ძლიერი რომელსაც ყავს მეგობრები და ჩვენ აუცილებლად დაგეხმარებით მე შენ დეამინი და შენი ლაშქარი რომელსაც შენი ეშინია თუ უყვარხარ მთავარი არაა, მთავარი ისაა რომ შენთვის შაითანს კი არა ლუციფერ ისინი იმ ქმნილებასაც დაუპირისპირდებიან ვინც ასეთებად გვაქცია ლუცი (ასეც ხდება ხოლმე...არსებობს ცუდი და კარგი...თუმცა ყველა ცუდს ყავს თავისი კარგი მეგობარი, ძალიან ძალიან ცუდსაც კი უნდა გვერდით ვიღაც და აი ამდენი წლის განმავლობაში გვერდიდან ერთი წამითაც არ მოშორებია მალკონი ლუციფერსაც ახლაც კი გარისკა დედამიწაზე დაეშვა და ახლა ეუბნება თუ გინდა დარჩიო ეს ხომ ბედნკერებაა...ბედნიერებაა გყავდეს თუმდაც დემონს გვერდით ადამიანი ვინც არ გაგკიცხავს არ გეტყვის რომ სწორი არ ხარ არ გაგსჯის უბრალოდ ძლიერად ჩაგკიდებს ხელს და მიგახვედრებს რომ შენთანაა) - მალკონ ჩემი აქ დარჩენით ბევრი რამ შეიცვლება...ჯერერთი ომი მოხდება...ჩვენ და ისინი მეორე ღმერთი მალკონ...ღმერთი ამას როგორ დაუშვებს რომ ბუნების კანონი დაირღვას და მე აქ დავრჩე მალკონ ?? - ლუციფერ ?მაშინ 14 წლის იყავი არც კი იცოდი რას აკეთებდი შენი ძმა 10 წლის იყო საერთოდ ძმაო ამის გამო არ ღირს თავი მკვლელ ადამიანად მოინათლო, შენ დედა დაკარგე ლუციფერ დედა და მე მესმის შენი...გადაწყვიტე დრო იწურება ხომიცი ? 29 თებერვალს ნაკიანი წელიწადია ბოლო დღე...ეს დღე მოგცაღ ბრძანებელმა და იცოდე თუ დარჩენას გადაწყვეთ ჩვენ ვიომებთ შენთვის ძმაო (ამის მერე ორივე დადიმდა და სმა განაგრძეს, ნუთუ მართლა სურდა ლუციფერს დარჩენილიყო დედამიწაზე...შეძლებდა კი დემონი რომელიც საუკუნეა ჯოჯოხეთში ცხოვრობდა ახლა აქ დედამიწაზე დარჩენილიყო და ეცხოვრა ისე თითქოს არაფერი მომხდარა ?ყვარებოდა ადამიანები და ყოფილიყო ის ვინც დიდი ხნის წინ გაანადგურა საკუტარი ხელით ??ნუთუ შეძლებდა) (გინახავთ ასეთი ადგილი ??სადაც ჩანჩქერი ტყე და სიმწვანე ერთადაა ?სიჩუმე...მყუდროება და ბუნების სილამაზე მეტი რა უნდა გინდოდეს კაცს ??სიამოვნებით იცხოვრება აქ არ წავიდოდა აქედან...ააშენებდა პატარა მყუდრო ხის სახლს და სამუდამოდ მიეკედლებოდა ამ ადგილს, რატომღაც ლუციფერი წარმოიდგინა მისი ცხოვრების მეგზურად, ტანს ზევით შიშველი ზამთარში როგორ შემოდის როგორ შემოაქვს შეშა და ფეჩს ან ტუნდაც ბუხარს როგორ აგიზგიზებს...გაეღიმა, გაზრდიდა შვილებს რომლებსაც არ ეცოდინებოდათ ინტერნეტი, დაცინვა, ტანსაცმლის ბრენდები და ბოროტება...როგორ უნდა ასეთი ცხოვრება) - სიბნელეში სიარული როგორ გიზიდავს ლამაზო ? (ნაცნობმა ხმამ გამოაფხიზლა ჟანეტი) - შეენ ? - არადა ახლოდან ისეთი ლამაზი ხარ ხანდახან მესმის ლუციუსის რაქნას ?ქალი არ უნახავს საუკუნეა (მისკენ მიწევა დაიწყო კაცმა და ქალი ველურ კატას აემსგავსა) - შენი არ მეშინია, ოდნავად არ მეშინია...დავიჯერო დეამინზე და ლიციუსზე საშიში ხარ ?არაა არამგონია (სინამდვილეში კი ძალიან ძალიან ეშინოდა ამ ზორბა კაცის ჟანეტს რომელიც ვნება აშლილი სახით უტიფრად ათვალიერებდა ქალს მისმა ხარხარმა აზრზე მოიყვანა გოგონა) - ვინა ვინააო ??ლუციუსი და დეამინიო ?? (ხარხარებდა მამაკაცი) ალბათ ლუციფერი ანუ იგივე სატანა და დემონაი ანუ იგივე დემონი გინდოდა ხო გეგულისხმა ძვირფასო ? (სახე დაასერიოზულა და ქალსა და მის შორის მანძილი ძალიან შეამოკლა) - ჩემთვის გადამწყვეტი მნიშვნელობა არ აქვს მაგას რა ქვიათ (კაცმა აღარ აცადა...ხელი სტაცა და კაბის ქვეშ ხელები აუსრიალა...ქალი არ ყვიროდა სახეში გაარტყა და მისი მოშორება სცადა...ცრემლები გადმოუგორდა...ძლიერად და მომთხოვნად ცდილობდა მამაკაცი მის დამორჩილებას...წითლად კაცის ხელები რჩებოდა ტანზე ქალს, ტირილს უმატა...ვინიცის რა მოხდებოდა რომარა ის...მერამდენედ უნდა გადამარჩინოს ?გაიფიქრა ჟანეტმა და უსაზღვრო ბედნიერება მოანიჩა იმან რომ კაცი ასე მუდამ იცავდა ქალს) - შაითან... (წამების მერე გააგრძელა ჩუმი და წყნარი ხმით) ხელები მოაშორე (შაითანი ქალს მოშორდა და ცინიკური ღიმილი აიკრა სახეზე) - ჯგუფურზე რა აზრის ხარ ?როცა ვმეგობრობდით ამას ხშირად ვაკეთებდით მედაშენ (ისევ გაუღიმა) - 29 თებერვალი ჯერარ მოსულა იქამდე აღარ დამენახო შაითან თორემ ისეთ დღეში ჩაგაგდებ ჯოჯოხეთში აღარ შეგიშვებენ (შაითანმა ჩაიცინა და შეტრიალდა) - და ხო შაითან რამე ხომარ გავკწყდება ? (შაითანი ერთ წამს დადუმდა...შემდეგ ძარღვები დაეჩიმა და მიხვდა აქ მარტო ლუციფერთან ვერაფერს გახდებოდა ამიტომ დანებდა) - მაპატიე ჟანეტ (თქვა სიძულვილით და იქიდან აორთქლა) - ხედავ ?რომ მარტო არუნდა იარო ? (ლუციუსი კარგად დაშორებული მანძილიდან ესაუბრებოდა ქალს) - მადლობა (ჟამეტმა ამოიჩურჩულა და ისიყო უნდა დაეტოვა ადგილი რომ ცხოვრდბაში პირველად ლუციუსმა წამის მეასედში გულზე მიიხუტა და საფეთქელთან აკოცა) - უჩემოდ აღარ უნდა იარო თორემ ხომ ხედავ, თუ შენთან არ ვარ რა გემართება - მომიყვანე ცოლად და დავისვენებთ ორივე (უნდოდა ცინიკურად ეთქვა მაგრამ უცბად მიხვდა როგორც გამოუვიდა და სულ გაწითლდა) - ჟანეტ..ჟანეტ რა ამბიციური ხარ (მის ტუჩებს ვნებიანად წაეტანა ლუციუსი და პირველად მისცა თავს უფლება დაევიწყებინა ყველა შიში და გაეკეთებინა ის რაც სურდა) თავი10 (უკვე მეორედ აკოცა ჟანეტს ლუციფერმა, მაგრამ ახლა თამაშით...ვნებით და გასამწარებლად არა..მთელი გრძნობით აკოცა და უთქმელი სიტყვები კოცნაში ჩადო) - რასაკეთებ ? (თვალებ დახუჭულ ჟანეტს ერთი ეს აღმოხდა და მამაკაცი გაუჩიანარდა) ....................................................................... - დეამინ ??დეამინ...დეეეეეამინ (ბოლოს სასწაულ ხმააზე იღრიალა ლუციუსმა) - რა ჯანდაბა გაყვირებს ? (თვალებაწითლებული დეამინი სააბაზანოდან გამოვიდა) - ახლა არ მითხრა რომ ტიროდი ? (ხელები გადააჯვარედინა ლუციუსმა და ტუჩები პატარა ბავშვივით დაბუშტა მისდასაცინად) - რამდენიც მგონია იმდენი გეშვველა, ვცდები...შენ არაფერი გეშველება ლუციფერ (გაღიზიანებულმა ხელებნი დამუშტა) - ნაკლებად მადარდებს შენ რას ფიქრობ დეემ ძვირფასო (ძმის ნერვებზე თამაში დაიწყო) რამდენიმე დღით აქედან მიცვიდვარ, გოგონებიბ დააბრუნე სახლში მშვიდობით და ეცადე სამყარომ არ გაიგოს რომ დემონი ხარ დეამინ ნუ ამას პირველივე შემხვედრიც ხვდება ხოლმე, რთული არაა კაცმა შემოგხედოს და ვერ მიხვდეს მაგრ... (სათქმელი აღარ დაარულებინა დეამინმა) - გასაგებია რომ ვერ მიან, დემონი ვარ, არავინ შემიყვარებს სამყარო აუნდა გადავწვა და გოგოები ცოცხლები დავაბრუნო(მოსაბეზრელად ჩამოარაკრაკა უცბად ბიჭმა) კიდეა რაიმე? - არა არაფერი დეამინ, უბრალოდ სახლი მთელი დამახვედრე..თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ - ვიცი როგორ გიყვარს ეგ სახლი ლუციუს, შენ ხომ დედა მანდ ჩაგაკვდა ხელებში (ახლა დეამინი გადავიდა სარკაზმზე, ლუციფერს ხმა აღარ გაუცია, სახლი დატოვა) - ავადმყოფი (ხმამაღლა ჩაიალაპარაკა დეამინმა და ის იყო უნდა შემობრუნებულიყო, სახეში ძლიერი ხელი იგრძნო) - ამას არ გაპატიებ (ვიქტორიამ ხელი გაარტყა და ოთახში აასწრო, ბიჭი გონზე ვერ მოვიდა 2 წუთი რა მოხდა, სანამ გაიაზრა მანამდე ვიკი უკვე ოთახში იყო შეკეტილი და ბარგს ალაგებდა) - კარი გამიღე - არა - ვიკი კარი გააღე, მაინც შემოვალ და ჩამტვრებას არ ჯობს გამიღო? - არა მეთქიიიიიიიიი გაეთრიე აქედან (უკვე ცრემლები მოსდიოდა ვიქტორიას, დეამინმა კარები შეანგრია და მის აცრემლებულ სახეს რომ შეხედა გაშტერდა და ნაბიჯი ვერ გადადგა) - სახეზე რაღაცეები მოგდის ვიკი (ჩურჩულებდა დეამინი) - ცრემლებია იდიოტო (თან მუჭით ცდილობდა რემლების მოშორებას) - გინდა საავადმყოფოში წავიდეთ ? (ეკითხებოდა აგქვავებული დეამინი თითქოს დაჭრილი ყოფილიყო გოგონა, ამაზე მართლან გაეცინა ვიქტორიას) - ეს მხოლოდ ცრემლია დეამინ - და რა დაგემართა? - რა დამემართა ?ჩემს გარეშე რატომ უპასუხე ჩემს მობილურს, რატომ წაშალე მესიჯები??და საერთოდ რატომიქცევი ესე დეამინ ? (ოთახში ჟაბეტი შემოვიდა და ვიკის მივარდა) - რამოხდა?რა დაგემართა? (გაოგნებული ხან დეამინს უყურებდა ხან ვიქტორიას) - დეამინმა ემეტის მესიჯები წამიშალა, დღეს დავურეკე და მითრა როცა გწერდი და გირეკავდი იმის ღირსი მაინც ვიყავი პასუხი მაინც მოგეწერა თუნდაც "აღარ მიყვარხარ" ყოფილიყოვო - დეამინ ეს საშინელი საქციელია (ჟანეტი დეამინს მიუბრუნდა და მშვიდად უთხრა) - არ მაინტერესებს, ჩემი ძმა მართალია..გაემზადეთ და 15 წუთში დაბლა ჩამოდით ვბრუნდებით, ყველა ყველა ჩვენს გზაზე წავალთ და დავისვენებთ ყელში ამომივიდა ყველაფერი (გაგიჟებული დეამინი ოთახიდან გავარდა ვიკიმ კი ტირილს უმატა) - რა უნდა რააა?რას გადამეკიდა - ვიკი რის გამო ტირიხარ?ხანდახან მაგიჟებ...პატარა გოგო ხომარ ხარ ?? (კიდევ უნდოდა რაღაცის თქმა ვიკიმ რომ სასწაული თქვა) - მოოოოოოომწოოოოონს ვერ ხედავ? - რააა?ვინ?დეამინი? - არა ლუციფერი ჟანეტ...ხოოო დეამინი (წამით ორივე გაჩუმდა, შემდეგ ჩამოსხდნენ და ასე იჯდნენ 5 წუთი მაინც) - ემეტი? - მიყვარს - გასაგებია - არ გიკვირს? - არა, მესმის დეამინი ჩემი აზღით ვნებაა..ცდილობ თავიდან მოიშორო ამიტომ ეუხეშები რომ შენში არ შემოვიდეს, ემეტი კი სიყვარულია შენი მთელი 5 წლის ვისყვარული და ასე ვერ გადაიყვარებ ერთ დღეში - ხოდა მეც მაგას ვამბობ, არასწორა ვიქცევი...უბრალოდ ეს დღეები სულ დეამინთან რომ ვარ და ისიც ისეთი მამაკაცური და საყვარელიაი რომ ტვინში შემიჩნდა, მაგრამ მეც ვიცი რომ ემეტი მიყვრს და საერთოდ იცი რომ მაკოცა? (მოისლუკუნა სიფრიფანამ და გულიც ამოაყოლა) - ღმერთოო ვიკი (დაქალს ჩაეხუტა ჟანეტი და თავზე აკოცა) - ცუდი ბიჭია ცუდი...ცდილობს გაანადგუროს ყველაფერი - ვიკი შენს გრძნობებში უნდა გაერკვა..თუ დეამიანს მსგავსად ასე ყველა ბიჭზე მოგივა, მაშინ ემეტი არ გყვარებია და უბრალოდ ჯერ სერიოზული ურთიერთობა შენთვის შორსაა, თუ დეამიანზე მოგდის მხოლოდ ასე მაშინ...მასშინ შენც იცი რომ ასე ემეტსაც დატანჯავ და თავსაცდაიატანჯავ - ორ დღეში ვერ შეგიყვარდება ადამიანი ეს სრული აფსურდია ჟანეტ - მაგას არ გეუბნები უბრალოდ გაერკვიე, მოდი როცა სახლში ჩავალთ დიდი წვეულება გავმართოთ, ემეტს ცოტახანი უთხარი რომ ახლა ცუდათ ხარ და ჩემთან გადმოდი, რამოდენიმე ხანი სხვა ბიჭს შეხვდი და თვითონ გაიგებ ყველაფერს - აუ ჟან ??რაღაც რომ გკითხო მეჩხუბები? - მაქსიმალურად შევიკავებ თავს ვიკი (სიცილი გაეპარა ტუჩის კუთხეში ჟანეტს) - და მაინც...შენი აზრით რომელი მეტად სიმპათიურია?ლუციფერ თუ დეამინი ??? - ვიქტორიაააა (დაიყვირა ჟანეტმა და ბალიში გაუქანა) ................................................................................... - მალკონ ? - დეამინ ? - მეშინოდა რომ დაბრუნდებოდი და ვეღარ მოგისრებდი - არა დეამინ ჯერ დედამიწაზე ვარ ლუციფერია ცუდათ ? - არა არა მალკონ, მოდი შევხვდეთ და აგიხსნი ყველაფერს - მოვედით (ტელეფონზე საუბარი გოგონებმა შეაწყვეტინეს, მალკონს სწრაფად უთხრა ხვალ ჩემთან გელოდებიო და საუბარი დაასრულა) - 15 წუთი ესარის? (ცხვირი აიბზუა და საჭესთან დაჯდა) - იდიოტი...ლუციუსი კარს მაინც გაგვიღებდა (არ ჩუმდებოდა ვიკი) ან ბარგს მაინც ჩაგვადებინებდა - ხოდა ლუციუსს დაელოდეთ (უცბად მანქანა დაქოქა და ადგილს მოწყდა დეამინი) - რაა ?რასაკეთებ? (ჟანეტმა ხელები უღონოდ დაუშვა ძირს როდესც მიხვდა მისი ხმა დეამინამდე ვერ მიახწევდა) - ხედავ?იდიოტია ხომ ვამბობ აქ როგო დაგვტოვა (გაცრებული ლანძღავდა ვიქტორია, მის ფეხებთან კვლავ დეამინი რომ გაჩერდა)- ჩემს ძმას დავპირდი თორემ (ირონიულად გაიღიიმა) - შე..შე - ვიკიიი გაჩუმდიიიიიი (უკვე შეწუხებულმდა ჟანეტმა ამოიყვირა, სახლს თვალი კიდევ მოავლო და შველთან ერთად მანქანაში ჩაჯდა) .................................................................................. (მმანქანამ ვიწრო, მიყრუებულ გზაებს შორის გაიარა და სულ ბოლო სახლთან გაჩერდა...ბოლო სახლთან არა...ეს იყო ერთადერთი სახლი, უზარმაზარი კარიბჭით, ფართო და დიდი სახლით...მგლის ქანდაკებებით და დემონების საიდანაც წყალი გადმოდოდა...მამაკაცმა კვლავ სარკაზმულად ჩაიბუტბუტა,, - დაე იყოს ნება ღვთისა (საინტერესო იყო...ამით ღმერთს დასცინოდა თუ მართლა სთხოვდა დამარებას?) - ლუციფერ (კარებში მაღალი მსხვილი მამაკაცი მიეგება) - შაითან ? (მანაც ხელი მიაგება კაცის ირონიულ მზერას და უზარმაზარ სახლში ორივე გაუჩინარდა) ............................................................................... (სანამ არ ჩავიდნენ ხმა არცერთს ამოუღია, დროდადრო ვიქტორია მობილუსრ უყურებდა თითქოს ეგონა ემეტი ისევ დაურეკავდა...ჟანეტი კი ფანჯარაში იყურებოდა და ფიქრობდა, ისევ რატომ გაუჩინარდა მამაკაცი...) - გადაბრძანდებით თუ ხელში აგიყვანოთ ? (დეამინის სარკაზმულმა ხმამ ორივე გამოაფხიზლა, ბარგი გადმოიტანეს და სახლში დაბინავდნენ) - კარგად ჟანეტ (თვალი ჩაუკრა "რძალს" დეამინმა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა) - ხედავ?რც კი დამემშვიდობა (გაიბუსხა სიფრიფანა) - ვიკი შენი მართლა ვერაფერი გავიგე უკვე ხან რა გინდა ხან რა (ხლა ჟანეტს ამოუვიდა ყველაფერი ყელში და ოთახში შევიდა) - ამ შველს რას უპირებ? (სიტვაცია განმუხტა ვიკიმ) - მოვუვლი, გავზრდი და მერე ტყეში გავუშვებ - დაგენანება - უკეთესი დეა გააქვს ?? (წაბები აუწია ჟანეტმა ვიქტორიას, გოგომნა კი გაჩუმდა) - ხომ მეც ასე ვიფიქრე რომ არ გქონდა (გაღიზიანებულმა მიიკეტა ოთახის კარები, თავისაწოლზე მოიგულა თუ არა პირველი დღიდან დაიწყო ლუციუსის გახსენაბა და სასიამოვნო ტაომ დაუარა) ..................................................................................... (დეამინმა სასმელები იყიდა, საჭმლით გაავსო მანქანა, მთელი დედაქალაქის ელიტა, ღარიბი, მდიდარი, საშუალო საზოგადოება სახლში დაპატიჯა, სტრიპტიზიორები დაიქირავა და სახლში ხმაურით დაბრუნდა) - ღმერთო თავი გამისკდააა (ჯანეტმა თავი წამოყო და ნამძინარევი ხმით ვიკის გახედა რომელიც ფანჯარაში იხედებოდა) - ერთი ამას დამიხედეეე, რომ კითხო მოვწონვარ სულ არ ახატია სახეწე დარდი (თვალებ გადიდებული უყუებდა შიშველი ქალებით მოცულ დეამინს) - რახდება ? (ჟანეტიც იმ იმედით წამოდგა, სადმე ლუციუს თვალს მოვკრავო, თუმცა...შიშველი ქალების და გარყვნილობების გარდა ვერაფერი დაინახა, დეამინმა აგერ ქუჩაშივე დაიწყო ქალთან ალერსი და ვიკის კინაღამ გული აერია, ფარდა სასწრაფოდ გადმოწია და გაბუტული დივანზე დაჯდა, რა იცოდა მამაკაცი რომ ხედავდა...დეამინმა კი კმაყოფილმა ჩაიღიმა და ქალის კოცნა განაგრძო) - ნაგავი - რას ილანძღები? (იცინოდა ჟანეტი) - ლუციფერი მოგწონს ? (სულ სხვა რამეზე დაუწყოგოგონამსაუბარი) - ახლა ეგ რა შუაში იყო? (გურწფელად გაუკვირდა ჟანეტს) - არ ვიცი ... უბრალოდ მინდა დარჩნენ ჟან,,,მგონია რომ იქ სტკივათ.. (ბოლო სიყვები ისე თქვა ვიქტორიამ ჟანეტს გულზე რაღაც მძიმესავით მოხვდა და დაქალს მოეხვია) - ხვალ დედაჩემი უნდა მოვიდეს - რააა სერიოზულად?? (თვალები აუციმციმდა სიფრიფანას) - ჰოდა თავის ქმარსაც მოიყვანს - აუ მაგარიაა (ბოლო ხმაზე სიმღერებმა რომ შეაწუხა, ჟანეტს აღარ დალოდებია, კარები გამოხსნა, ჟანეტის დიდი ბაბუის სანადირო თოფი ჩამოხსნა და საღამურებით გააჭრა დეამინისკენ) - რაას..რას აკეთ(სიტყვა ვერ დაასრულა გაოცებულმა ჟანეტმა....10 წუთი მაინც აბრახუნებდა ვიკი კარზე და ბოლოს ვიღაც გოგონამ გაუღო კარები) - შენ ვინ ხარ? (ცინიკურად აათვალიერა ვიკი) - მოშორდი (მუშტი გაარტყა სახეში ქალს და გზა ისე გააიკვლია) - თქვენი იდიოტი მასპპინძელი სად აგდია ? (თან ირგვლივ მყოფებს ეკითხებოდა) - მემეძებ ? (მთლად შიშველი დეამინი ოთახიდან გამოვიდა, მაგრამ ახლა ვიკის თვალებზე ხელი არ აუფარებია, თვალი თვალში გაუყარა და ნათურებს და დინამიკებს ესროლა, რასაც უნდ ავაღიაროთ დეამინი მართლა არ მოელოდა და შიშისგან შეკრთა) - რასაკეთენბ? (გაოცებულამ ჰკითხა) - მუსიკებს დაუწიე დეამინ თორემ ვფიცავ მერეთ აქ თუ შემოვალ, შენს შუბლს დავუმიზნებ (უკანალამდე პენუარი, დაბლა ამაოდ დაქაჩა და ფეხშიშველი უკან გაბრუნდა დეამინი კი დატოვე გამოშტერებული, ოღონდ ეს ცოტახანს მერე ისევ აურია ბიჭმა) - ეიიი, მაინც ყველაფერი დალეწილია ამიტომ თუ გნებავთ სახლი დაიმხეთ (დაიყვირა ბედნიერებმა და პირველად მან დაამსხვრია შამპანურის ჭიქები, რომელსაც ხალხი მიჰყვა) - რა ჯანდაბა გააკეთ ?შენ რა გაისრლე ? (გარეთ მდგარი ჟანეტი ვიკის მმივარდა) - არაფერია ისწავლის ვის როგორ ელაპარაკოს (ისე თქვა რომ ჟანეტსარ დალოდებია და სახლში შევიდა, გაოცებულმა ჟანემა კი თავისთვის ამოიჩურჩულა) - ეჭვიანობს ............................................................................ (დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა, ჯერ არ დგებოდა თუმცა რომ აღარ შეწყდა, წამოიწია და თავის უსაზღვრო ტკივილიც იგრძნო) - რა საშინელებაა ადამიანობა (მოხვნეშა და ტელეფონს დაწვდა) - ძმაააოოო (სარაკზმულად წარმოთქვა ლუციუსმა სიტყვა დეამინმა კი ნერწყვი გადაყლაპა და წინა დღე გაახსენდა) - ჰო ჰო ძმაო - ხომა მოიწყინე? (ირონიას არ წყვეტდა ლუციუსი) - არა არა ლუც, დარჩი რამდენ ხანსაც გინდა სდა ხარ, მე კარგად ვარ უბრალოდ ცოტა მომენატრე (ლუციუსმა ტუჩის კუთხეში ჩატეხა და ისე რომ ღიმილი არ შეპარვოდა განაგრძო) - დეამინ (მკაცრად წარმოთქვა) - ლუცი (მოფერებით სახელს ეძახდა დეამინი) - ჩემთვის არაფერი გაქვს სათქმელი ? (ეჭვით იკითხა უფროსმაძმამ) - არა არა რასამბობ ძმაო (ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა დეამინმა და სახლს ცალი თვალი მოავლო, მეორეს განძრახ არ ახელდა, ეგონა ორივე თვალით მეტ საშინელებას დაინახავდა) - ხომიცი ვისკის ჭიქები როგორ მიყვარს დეამინ?იცი მაგ 6 ჭიქაში რამდენი მივეცი? (არ წყვეტდ აძმის განერვიულებას ლუციუსი, კარი გაიღო და დეამინს მართლა გული წაუვიდოდა რომარა მალკოტი, რომელმაც შიშველი დეამინის დანახვისას ჯერ ეშმაკმა დალახვროსო ამოიხავლა და მერე სახლს რომ თვალი მოავლო ლუციფერი მოგკლავს დეამინო დაამატა, ბიჭმა კი თითით ანიშნა ვსაუბრობო) - ხო ვიცი ვიცი ძმაო როგორ გიყვარს ჭიქები თან ვისკის, კარგი აბა წავედი მეგობრები მომივიდნენ ლუც - დეამინ ? - ჰო ჰო - მეგობრები არ გყავს (ცალი წარბი აწიაი ლუციუსმა, არ დაუნახავს თუმცა მიხვდა დეაინი რომ ნამდვილად დაეჭვებული უყუებდა საიდანღაც ახლა ლუციუსი) - ალოოო ალოოოო აღარ მესმის (მოიტყუა და მობილური გამორთო) - დეამ.. (მალკოტს უნდა დაეწყო თუმცა დეამინმა მოკლედ უთხრა) - მალკოტ ??ლუციუსი დედამიწაზე უნდა დავტოვოთ, გთხოვ დამეხმარე რომ მიხვდეს ჟანეტი როგორ უყვარს ის ამას იმსახურებს მალკოტ, მუდარარზე გადავიდა დეამინი - ჯერ ჩაიცვი, მერე სახლს ვუშველოთ თორემ ლუციფერი (ორივეს გააკანკალა ლუციფერის რეაქციაზე როცა სახლს ნახავდა) და მერე ყველაფერი სხვა .................................................................................. - მოკლედ შევთანხმდით ლუციფერ - კი შაითან ეს სარფიანი გარიგებაა - მოკლედ დეამინს დედამიწაზე დავტოვებთ, შენ დაბრუნდები თუმცა შენს ტიტულს მე გადმომცემ და სხვებთან ერთად ჯოჯოხეთი სცეცხლში დაიწვები - დაე იყოს ნება ღვთისა (ისევ გაღიმა ლუციფერს და ვისკი მოსვა...ძმები...რომელიც ერთმანეთს დასანახად ვერ იტანდ სინამდვილეში ერთმანეთს სულს მისცემდნენ, ერთმანეთის გარდა სხვა არავინ გააჩნდათ და მიუხედავად იმ დემონური წლების, იმ ბოროტი დღეების მიუხედავად მათში კიდევ შემორჩა რაღაც წმინდა და ადამიანური რომელსაც, სიყვარული ერქვა) თავი11 - ანუ დამეხმარები ხო ? (დეამინმა საწყალი თვალები შეანათა მალკოტს) - ჯანდაბას შენი თავი დეამინ აქაურობას რა დაალაგებს შეხედე რა დღეში ვართ (მალკოტმა თვალი მოავლო, დანგრეულ სახლს) - ეს საახლი .. - ვიცი ვიცი (სიტყვა გააწყვეტინა მალკოტმა) ვიცი დეამინ ეს სახლი ლუციფერს შენც, მეც, დედამიწასაც, ჯოჯოხეთსაც და საერთოდ ყველაფერს ურჩევნია, მაგრამ ... (ახლა დეამინმა გააწყვეტინა სიტყვა) - არანაირი მაგრამ მიშველე რამე, მომკლავს (სერიოზულად აღელდა დეამინი) - იქნებ გოგონებს სთოვო ? - რაა ?რომელ გოგონებს? იმ ორ ალქაჯს ?პრინციპში ჟანეტს რას ვერჩჳ (ცხვირი აიბზუა სასაცილოდ დეამინმა) - უკეთესი იდეა თუ აგქვს გისმენ დეამინ (სავარძელში ჩაესვენა მალკოტი და ცბიერი მზერა მიაპყრო მამაკაცს) - შენ სთხოვე (ხელები უღონოდ ჩამოუშვა დეამინმა და გვერდით მიუჯდა) - მეე? რასამბობ?არცკი მიცნობენ - კარგი რა მალკოტ გამომყევი მაინც (მუდარით შეხედა დეამინმა, ისეთი სასაცილო იყო) - ნუთუ თავად დემონიმს ეშინია ამ ორი ქეციანი გოგოსი, ქალებმა ეგერ დაგაშინეს ? (სიცილი ატეხა მალკოტმა) - გუშინ მთელი ღამე არ დავაძინე სახლიც მათ გამო ავურიე, რომ ბრახუნს მეტი ხმაური გამოეწვია და შეწუხებულიყვნენ...ახლა მათთან რომ მივიდე ვიქტორია მართლა მესვრის იმ თოფს (გაახსენდა გუშინდელი სახე ალეწილი ვიქტოტია და მართლა შეეშინდა, მალკოტმა სიცილს უმატა და ძლივს ამოილუღლუღა) - ბედი შენი ჟანეტი მაინტერესებს როგორია, თორემ კი ხარ ღირსი მარტო გაგიშას კაცმა, პრინციპში მხოლოდ ჟანეტი არა ის მეორეც მაინტერესებს ერთი ძმებს რა დაგმართეს რომ გამოჩლუნგდით ( ორივე წამოდგა და გოოგნებისკენ აიღეს გეზი) ...................................................................................... (ჟანეტის სახლიდან მხიარული ხმები ისმოდა, ასე 40 წლამდე რიჟა ქალბატონი სახეზე ჭორფლებით და ბედნიერი ღიმილით, პიანინოსთან იჯდა და რაღაც ლამაზ მელოდიას აწყობდა, მაღალი სულ თეთრ თმიანი მამაკაცი ჭიქით ხელში ღიმილით შეყურებდა ქალს და თან სადღეგრძელოს ამბობდა, ჟანეტი კი მამას ესაუბრებოდა მობილურზე) - ხო მაა ჩამოვიდნენ, თუ შენც მოხვალ გამიხარდება მაა...აუ კაი რა მამი მოდი და შენი "გოგოც" წამოიყვანე - მამაშენია? (ჟანეტივით წკრიალა ხმა გაისმა ოთახში) - ხო დედა - მომიკითე (გაიბადრა ქალი) - მამა ელისონმა მოგიკითხა (ტელეფონიდან მამა გაუწყრა და შეუსწორა ელისონი კი არა დედაო) - კაი რა ჩარლი თვითონ არ აქვს პრეტენზია (ამოიგმანა ჟანეტმა, მაგრამ ძალიან ხმადაბმა ისე რომ არც კი გაუგია ჩარლის მისი სიტყვები) - კაი მამა, მიყვარხარ და თუ მოხვალ გამიხარდება საღამომდე არ ვიშლებით (მობილური გათიშა და დედას მოეხვია) - ბედნიერია ? - ვინ ? (მოიტყუა ჟანეტი ვითომ ვერ მიხვდა) - ჩარლი ჟანეტ - კი დედა ბედნიერია, მიუხედავად იმისა რომ ამდენ წლიანი ურთიერთობა გაწყვიტე არაფრის გამო და ჩვენც არვიცით რის გამო...მიუხედავად იმისა რომ 2 თვეში გათხოვდი დედაა, გათხოდი ... მასაც ყავს საყვარელი ქალი, ალბათ ისე არუყვარს როგორც შენ უყვარდი მაგრამ პატივს სცემს მას რადგან ის ქალი შენნაირი ქარაფშუტა არ ჩანს (ჟანეტს არასოდეს უჩხუბია დედამისთან, ბევრი რამ არ მოწონდა მისი თუმცა ერჩჳვნა, გადაეყლაპა ვიდრე რამე ეთქვა...ყოველთვის ვიკი და ელისონი მეტად უგებდნენ ერთმანეთს ვიდრე თვითონ ჟნაეტი და დედამისი...ელისონი 40 წლის ხდებოდა მაგრამ მართლაც პატარა გოოგსავით იყო, მუდამ სიახლეს ეძებდა, ერთი და იგივე მალე ბეზრდებოდა...ისიც იცოდა რომ ჩარლი (ჟანეტის მამა) უყვრდა მაგრამ იმ წამს ასე მოუნდა...ჟანეტმა პირველად უთხრა დედამისს თავისი სათქმელი, ჩარლისი სულ ესმოდა მაგრამ ხმას არ იღებდა ახლა კი როცა ეგონა მამამისიც ბედნიერი იყო ისე როგორც დედამისი შეცდა...არცერთი არაა ბედნიერი და ეს ყველაფერი ელისონის ბრალია) - ასეთ სიტყვებს როგორ მეუბნები ? (იწყინა ელისონმა) - მართალი ვარ დედა, ყელშია შენი ბავშურობები, მამამს სულ ებუტებოდი სულ, ყველაფერი გწყინდა და იმის გაკეთბას სთხოვდი რაც არ შეეძლო, შეიძლება ისეთი არიყო როგორიც შენ გინდოდა მაგრამ უყვარდი და გიძლებდა, ედის იმედი გაქვს ? (გახედა დედამისის ახალ ქმარს) კარგი კაცია ძალიან კარგი,მაგრამ აი ნახავ ვერ გაგიძლებს დედა (სამზარეულოს კარი მოიხურა და ვიკის და ედის მიუჯდა) - მე გავაღებ (აღელვებული ჟანეტი წამოდგა და კარი გააღო) შეეეეენ ?შენ...შენ ვაიმეეეე ვიკიიიი (ხტუნაობდა ჟანეტი, ვიქტორია გაგიჟებული გამოვარდა და ხელში ემეტი შერჩა) - მომენატრე (თავი ჩახარა მამაკცმა და ყვავილების ტრიალი დაიწყო ხელებში) - დებილოოო (გაეცინა ვიკის და კაცს მოეხვია) - გამარჟობაათ (ემეტის მოსვლა და მალკონისა და დეამინის ერთი იყო, ორივეს სახე წაეშალა..ემეტი ვიკის მიეკრო და ირონიულად გაუღიმა დეამინს) - გამარჟობაა - ვიკი ?ჩამოხვედი და ეხლა ყოფილები გაგახსენდა ? (დეამინმა სიცილით უთხრა წყვილს) - დეამინ მორჩი (ჟანეტმა გააწყვეტინა სიცილი და მალკონის ყურებისგან დაძაბულმა აქეთ იქით დაიწყო ყურება) - ჩხუბი გინდა ? (ახლა ემეტი წამოიწია) - მორჩით თქო (ვიკიმ ემეტი სახლში შეიყვანა და კარი მიიხურა) - ლამაზია (გადაუჩურჩულა მალკოტმა დეამინს) ორივე (დაამატა ბოლოს როცა სიფრიფანა ვიქტორიას შეხედა) - შენ ალბათ ჟანეტი ხარ (ხელი გაუწოდა მალკონმა)მსმენია შენზე (ტუჩის კუთხეში ჩატეხა მალკონმა) მე მალკონი გახლავარ, დეამინს ალბათ იცნობ ხო უკვე (სამივეს გაეცინა) - ხო ამას ვერაფერი დამავიწყებს - რძალო?მე მეგონა ჩემი ძმა მოგწონდა თორემ ვიქტორიას კი ჯობიხარ (ბოლო სიტყვები უზომოდ ხმამაღლა თქვა, რაზეც მალკოტს გაეცინა, დეამინმა ირონიულად გაუღიმა კარს თითქოს ვიკი იქ იდგა და ჟანეტი კი უზომოდ გაწითლდა) - მე შენი ძმა არ მომწონს დეამინ - ხო აბა რა აბა რა - მობრძანდით (სიტვაციის განმუხტვა სცადა ჟანეტმა, მალკონს უნდა ეთქვა არაა საჭირო სათხოვნელად მოვედითო, მაგრამ დეამინი პირველი შეიჭრა სახლში და სავარძელშიუ მოკალათდა) - გამარჟჴბათ ხალხო (ჩვეული ღიმილით დაასაჩუქრა ყველა და ჟანეტის დედა არ გამორჩენია, ქალი აღტაცებული წამოიჭრა და ბიჭს ხელი გაუწოდა) - ელისონი - მის ელისონ სასიამოვნოა (ხელზე ეამბორა დეამინი) მე დეამინი გახლავართ (მოხიბლა ქალბატონი ელისონი) - მიის ?აჰაჰა (იცონოდა ელისონი) რა სასიამოვნო ახალგაზრდა ბრძანდებით - დიახ დიახ, თქვენი ქალიშვილის მომავალი მაზლი გახლავართ (ჟანეტს წვენი გადასცდა, მალკოტმა სიცილი ძლივს შეიკავა ხოდა დანარჩენები გაკვირვებულები მიაშტერდნენ) - არუნდა გეთქვა თუ შეყვარებული გყავდა? (ზურგს უკან მოესმა ჩარლის ხმა ჟანეტს...ღმერთო მამამისი მოვიდა, მიუხედავად იმისა ჟანეტმა იცოდა როგორ გაუჭირდა აქ მოსვლა მაინც მოვიდა მისი ძვირფასი მამიკო) - ჩარლიიიიიიიიი (გაიქცა და მოეხვია მაღალ შავგვრემან მამაკაცს, ნუშისფერი თვალებით და აპრეხილი ცხვირით რომ იდგა და ცდილობდა გაბრაზებული სახე მიეღო მაგრამ მაინც ეღიმებოდა) - მამიკოოო და არა ჩარლიიი (გულზე მიხუტებული ჟანეტი, ვიკიმ შეცვაა) - ჩარლიი მომენატრეე - ჩარლი კი არა ჩარლი ბიძია (ახლა მას დაუბღვირა მამაკაცმა) - ერტი წუთით ძალიან დავიბენი (ელისონი ჩამოჯდა და თვალი ჩარლის უკან მდგარ ახალგაზრდა ქალბატონზე გააშტერა) - გამარჯობა ელის (მორცხვად მიესალმა ჩარლი ყოფილ ცოლს) გაიცანით ეს ემაა (გამხდარ დაახლოებით 30 წლამდე გოგონაზე მიუთითა) - შვილის ტოლი გოგო რომ არ აერჩიე მეტი ვერ ნახა ? (ჩაიბურტყუნა ელისონმა და ცხვირი აიბზუა) მოიცა მოიცადე ახალგაზრდავ (უცბად გაახსენდა დეამინი და წინ აეტუზა) - მაშ შენ ამბობ რომ შენ ჩემი შვილის შეყვარებულის ძმა ხარ (თვალები გაუბრწყინდა ელისონს, ჟანეტი მკვლელი სახით უყურებდა დეამინს, ამ ფარსის დასრულებას აპირებდა ვიკიმ რომ ემეტს აკოცა და გადაწყვიტა კი არ დაესრულებინა ღრმად შესულიყო) - დიახ დიახ, მეტიც ის საქმროც კია მისი (მაზე ვიკიმ კოცნა შეწყვიტა და ხველა აუტყდა, ხოლო საწყალი ჟანეტი ხან ერთს მიშტერებოდა ხან მეორეს) - მართლა დედი? (გადაეხვია ქალი, შემდეგ კი ედი..ცარლიმ ახლაღა შნიშნა მისი ცოლოს მეორე ქმარი და ძლივს შესამჩნევად მიესალმა) - და აპირებდი თქმას ოდესმე ? (გაუწყრა მამა) - მე მე (ახლა რომ ეთქვა იტყუება დეამინიო, ძალიან უხერხული იყო, ყველა აქ იყო ამიტომ სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა) სიურპრიზის გაკეთბას ვაპირებდით თუმცა დეამინმა ჩაგვიშალა (ისეთი თვალებით გახედა მომღიმარ დეამინს, თვითონ ჟანეტსაც კი შეეშინდა საკუთარი თავის) - ოუუ მართლა ჟან ?მაპატიე რა (გადაეხვია ჟანეტს დეამინი) თუმცა რა პრობლემაა დღეს მაინც ყველა აქ არის და ლუცი რომ ჩამოვა დავსხდეთ ყველანი სავახშმოდ და გავიცნოთ ერთმანეთი (ამის თქმა იყო და ჟანეტი მართლ ამოკლავდა დეამინს, რომარა ვიკი) - ჟანეტ ისუნთქ რა (უჩურჩულა დაქალმა) - სპეციალურად აკეთებს ვიკი (ლამის ატირდა ჟანეტი, რომ წარმოიდგინა ლუციფერისთვის უნდა ეტხოვა ჩემები გაიცანი როგორც ჩემმა საქმრომო) - ღმერთოო რა გადასარევი ყმაწვილი ხართ (აღფრთოვანდა ელისონი) შენი ძმაც თუ ისეთივე სიმპატიურია როგორც შენ მაშინ აჰაჰაჰ - ღმერთო ისევ ისეთია (დანანებით ამოიჩურჩულალ ყოფილი ცოლის ფლირტის ყურებისგან გაღიზიანებულმა ჩარლიმ) - მთლად ჩემნაირიც არარის მაგრამ წავა რა (სიცილითვე უპასუხა დეამინმა) - და თქვენ ბატონი ვინ ხართ ? (ახლა ახმახ მალკონს ააყოლა თვალი ელისონმა) - მეე?მე მალკონი მშვენიერო ქალბატონო, ხელის მომკდიე (ამაის თქმაზე ჟანეტი მართლალა გადაირია ხოდა მალკონი და დეამინი გადაბჟირდნენ) - სამზარეულოში გავალ წყალი მწყურია - გავყვები ჩემს რძალუკას იქნებ რამე დასჭირდეს (დეამინიც უკან გაყვა დ აკარი მოიკეტა) ..................................................................................... - გ ა დ ა ი რ ი ე ? (ყვირილისგან ძლივს იკავებდა თავს ჟანეტი) - მერე რა ცოტას ვიხალისებთ (ჟანეტს ლოყები გაუწელა დეამინმა) - დეამინ სასაცილოა?შენ ძმას როგორ ვუთხრა ეს? - მე დაგეხმარები (წარბები აათამაშ ადეამინმა) - და ჩვენ რომ ეღთად არ ვართ და ლუციუსი ცოლად არ მომიყვანს მერე რა მოხდება? - 21 საუკუნეა რძალო იტყვით რომ გაშორდით რაიყო - ჯერერთი რძალოს ნუ მეძახი, მეორეც და ეს ამხელა ტყუილი იმიტომ რომ დეამინს გართობა მოუნდა ? აუტანელი ხარ - გართობა ??კაი რა სიგიჟემდე მოგწონს ლუციუსი და მაგასაც აშკარად, მოკლედ ეხლა წავედი 15 წუთში ჩემთან გადმოდით რაღაცაში დამეხმარები და სამაგიეროდ მე ჩაგიწყობ ლუციუსთან საქმეებს (გაიცინა და გავიდა) - რაა? რა დეამინ - რა ჯანდაბა გიუთხრა ? (ვიკიმ შემოხსნა კარი) - ვერ ვიტან..ვერც ერთს ვერ ვიტან, იდიოტები - რაა ?არარსებობს მე მაგ იდიოტს სახლს არ დავულაგებ ჟანეტ (პატარა ვიქტორია გაბრაზებული ხელებს იქნევდა) - ჩუუუ რა გაყვირებს?გაიგო ყველამ (დაუცაცხანა ჟანეტმა) ვერ ხვდები რომ ცუდ დღეში ვარ??თუ დეამინს სახლის დალაგებაში არ დავეხმარებით მაშინ მე მომიწევს ლუციუსისთის თხოვნა თავი ჩემს საქმროდ გაასაღოს, ამაზე დიდი სირცხვილი რაღა მინდა ვიკი??თუ დეამინს სახლს დავულაგებთ ის ეტყვის რომ წამოაყრანტალა ჩემებთან და მე სუფთა გამოვალ გთხოოოვ რა (საწყალი სახით მიაშტერდა დაქალს) - ემეტთან ძლივს დავაწყე ყველაფერი და ისევ უნდა აირიოს ვიცი...უბრალოდ ოხ ჯანდაბას ჟანეტ ხო კარგიი - ვიცოდი ვიცოდიი რომ არ მიმატოვებდი (ყელში ჩამოეკიდა ჟანეტი ვიკის და გარეთ გავიდნენ) ........................................................................................... - კარგად ბრძანდებოდეთ საღამოს შევხვდებით და ხო გოგონებს ცოტახანს მოგტაცებთ, ჩმი ძმა საზღვარგარეთიდან ჩამოდის და მინდა სიურპრიზის გაკეთებაში დამეხმარნონ (ღიმილით გადახედა ჯერ ემეტს და შემდეგ გოგონებს დეამინმა) - რას ბოდავს ვიქტორია? (ხმა გაიმკაცრა ემეტმა) - რომ დავბრუნდები ყველაფერს მოგიყვები გპირდები რა (მოეხვია ქალი მამაკაცს) - უკვე ყელში ამოვიდა ყველაფერი საერთოდ (ემეტმა მის სპორტულ ჩანთას ხელი მოკიდა და გარეთ გავარდა) - გაყევი ვიიკ, ვიზავ რამეს მიდი რა გთხოვ - არა არა ჟაან დავსრულოთ ბარემ და მერე დაველაპააკები - ბედნიერი ხარ ? (გადაუჩურჩულა ჟანეტმა გაბადრულ დეამინს) - ბედნიერი? (მან კი ბოლო ხმაზე იყვირა) კი ძალიან, მე ხო ჩემი ტკბილი ძმა უნდა ვნახო რომელიც აქამდე არ მინახავს (ტყუილებს აგრძელებდა დეამინი)_ - რა აუტანელია (ჩაიბურტყუნა ვიკიმ და გარეთ გავიდა) - კარგად ბავშველო და საღამოს გელოდებით (ელისონმა ყველა სათითაოდ გააცილა და სახლში დაბრუნებულმა მძიმე ნაბიჯებით იწყო მისაღებში შესვლა, იქ ხომ მხოლოდ მისი ახლანდელი მეუღლე-ედი, ყოფილი ქმარი-ჩარლი და მისი "გოგონა" იმყოფებოდნენ...ყველა ჩუმად იყო და რაღაცას ელოდა, საუბარი ისევ ელისონმა დაარღვია) - ჩაის დალევს ვინმე ? - ყავა - ჩაი (ედიმ და ჩარლიმ ორი ერთმანეთისგან საპირისპირო რამ წარმოთქვა) - დაგეხმარები ელისონ (ფეხზე ემა წამოდგა ჩარლის "შეყვარებული" და ქალებმა სამზარეულოსო კარი მიიკეტეს) - დიდიხანია ერთად ხართ ? (კვლავ თამამმა ელისონმა დაიწყო) - დიახ უკვე 2 კვირაა (გურწფელად უპასუხა ახალგაზრდა გოგონამ) - და შენ ეს ბევრი გგონია დედიკო? (ირონიით უპასუხა ელისონმა) - ვიცი იმდენი არაა რამდენიც თქვენ იყავით ერთად მაგრამ მე მას უკვე საკმაოდ კარგად ვიცნობ ელისონ - მართლაა?რაასამბობ?მითხარი რომელი ჩაი უყვარს??რომელ საჭმელს ვერ იტანს, როემლი სოუსი უნდა ჰქონდეს კერძს რომ გემრიელად მიირთვას, მისი საყვარელი ფერი ან თუნდაც რიცხვი მითხარი ემა ძვირფასო? - ელისონ მართლა არ მესმის რა გინდა?შენ ხომ მას გაშორდი?რა გაწუხებს ??გავიცნობთ ერთმანეთს ჯერ სად გვეჩქარება ?(აუღელვებლად პასუხობდა გოგონა ელისონს) - არ მაინტერესებთ რაც გინდათ ის გიქნიათ (მოულოდნელად გაბრაზდა ელისნო და სამზარეულოდან გიჟივით გავარდა) - მივდივარ და მალე მოვალ ჟანეტს უთხარით რომ საღამომდე მოვალ (სწრაფად მიაყარა და გასასვლელისკენ გაიქცა) - გამოგყვე ?ელისონ ? (ედის ხმა დაეწია) - გავხედავ (ჩარლი უკან გაჰყვა) - ელ? რა დაგემართა ? (დაუძახა ჩვეული მოკლე სახელით და ელისონის გულში სითბომ იხეთქა) - რამინდა ? (შემობრუნდა გაგიჟებული ქალი) რამინდა??შენ რაგინდა იმ ლაწირაკ გოგოსთან? - მეე?ის სულრაღაც 10 წლით არის უმცროსი ელის, რამოხდა ?ასე მისმა ასაკმა გაგაღიზიანა? (გაოცებული მამაკაცი თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა) - მისმა ასაკმა კი არა შენ გამაღიზიანე შენ ... - კიმაგრამ? - არმინდა სხვასთან იყო, არ შემიძლია არაა (მუხლებზე დაემხო ელისონი და ტირილი დაიწყო) - ელის?მოდი ადექი და ვილაპარაკოთ (მამაკაცი წმაოდგომაში დაეხმარა და გულზე მიიხუტა) შენ ედი გყავს ჟანეტი მეც ყველაფერი კარგად იქნება - ხომაგრამ შენ სხვანაირად მყავხარ და არა ქმარი - რას ბოდავ თვითონაც არ იცი ელ გაგივლის (კაცი მის დამშვიდებას ცდილობდა, თუმცა მხოლო ღმერთმა იცის როგორ უხაროდა ეს სიტყვები, რას გრძნობდა იმ წამს ყველაფერს მისცემდა ახლა ელისონი ისევ მისი მეუღლე რომ ყოფილიყო) - აღარ გიყვარვარ ? (ჰკითხა მოულოდნელად ქალმა მამაკაცს) - რაა? რა..რა (გაოცდა ჩარლიდა უარესად დაიბნა) - აღარ გიყვარვარ შენ (გაიბუუტა ელისონი და მკლავებიდან დაუძვრა) - ელის (თბილად მიმართა ჩარლიმ) შენ დიდი ბავშვი ხარ მხოლოდ იმას აკეთბ რა ცშენ გინდა ირგვლივ მყოფებზე არასოდეს ფიქრობ, ჯერ მე მატკინე ეხლა ედის გინდა აწყენინო? - ანუ აღარ გიყვარვარ ესეც ვიცოდი (გაბუტული მანქანიკენ დაიძრა) - სად მიდიხარ ? - მოვალ, უნდა გავიარო (კარები მიიჯახუნა და ადგილს მოწყდა, გზააბნეულმა ჩარლიმ ხელები უღონოდ ჩამოუშვა და სივრცეს მიაშტერდა) ............................................................................................ (გოგონები თითქმის სახლის დალაგებას იყვნენ მორჩენილები, მალკოტი და დეამინი იმაზე ბჭობდნენ დედამიწაზე ლუციფერი როგორ დაეტოვათ ხოდა დეამინი როგორ გამქარლიყო კარი ს ხმა რომ გაისმა, ორივე დაქალი გაფრთხილებული იყო ლუციფერი მოვა თუ არა საქმეს მორჩით და არაფერი შეიმჩნიოთო, ასეც მოიქცნენ, რაღაცეები ჯერ კიდევ ასალაგებელი იყო მაგრამ ჯობდა ასე დაეტოვათ, დაღლილი და მეტად სიმპატიური მამაკაცი მისაღბში შემოვიდა გასაღბი იქვე მიაგდო და სტუმრებს თვალი მოავლო, ჟანეტს უბრალოდ შეხედა და მზერა მალკოტისკენ გადაიტანა) - სტუმრები გვყოლია - ძმაააააოოო როგორ მომენატრე შენ ხომარიცი (გადაეხვია დეამინი ძმას, ლუციფერმა ეჭვის თვალით შეხედა და ოდნავ ჩაეღიმა) - ჟანეტ შენ თუ მოგენატრე (ისედაც დაბნეულ გოგოს მომნუსხველად გაუღიმა ლუციუსმა) - მეე?მე რასამბობ? - მოენატრე რომელია, ჟანეტ მემგონი რაღაც გაქვს სათქმელი ლუციუსისთვის (დეამინმა წარბები აათამაშა, მოიცა მოიცაა მოატყუა დეამინმა?სახლიც მან დაულაგა და ახლა ლუციუსსაც მან უნდა სთხოვოს ჩემები გაიცანიო??ეს ხომ უსამართლობაა, მის გამოა ახლა ემეტი რომ გაბრაზებულია დაქალზზე და ოხ დეამინ სიამოვნებით მოგკლავდა ახლა ჟანეტი) - ოოოუუ ჩემთან ??საინტერესოა რა საქმე გაქვს ? (წარბები ლუციუსმაც ვნებიანად აათამაშა და ჟანეტის გულუბყვილო სახეზე დაღლილობა სულ გადაავიწყდა) - მეე? აა ხო ხომოკლედ რაღაც უნდა გთხოვო - მე დაგტოვებთ (მაკოტი წამოდგა და გასასვლელისკენ გაემართა) - მალკოტ მეგობარო, ჩვენ მერე ვისაუბროთ საინტერესოა რაგინდოდა აქ ? (ლუციუსმა ორაზროვნად გაუღიმა და ჟანეტს ანიშნა მაღლა ავიდეთო) - დამლოცე (საწყლად გადაუჩურჩულა ვიკის და ობოლი ბავშვივით გაყვა უკან ზორბაა ლუციფერს) - აბა დაიწყე (სკამზე მიუთითა დაჯექიო მამაკაცმა და თავად წინ დაუჯდა სავარძელში) - მოკლედ, მოკლედ მე და შენ მოკლედ (თითებს ათამაშებდა ჟანეტი) აუუ ჩემი შეყვარებული უნდა იყო ერთი დღით რაა (მორცხვად ახედა მომღიმარ ლუციფერს)დედაცმი და მამჩმია აქ და დეამინს წამოცდა მისი მაზლი ვარო ხოდა დაიჩემეს გაგვაცანიო და ხომ გესმის - ოჰოოო - ჰოო .. - სანაცვლოდ რას მივიღბ ? (ეშმაკურად შეხედა გოგონას და სავარძელში გადაწვა) - რაა?ყველაფერს ველოდი ამის გარდა სანაცვლოდ რაუნდა მიიღო?(გაოცდა ჟანეტი) - მოვიფიქრებთ მაგას, წყალი უნდა გადავივლო და ხომარ დამეწვევი ? (სააბაზანოსკენ გააპარ ათვალი) - უტაქტო (გაცოფებული წამოდგა ფეხზე ჟანეტი და ის ის იყო უნდა გასულიყო, კარებზე მიახეთქა მამაკაცმა და ტანზე აიკრო) - ცოტა ჭკვიანდ თორემ ახალი სიძის ძებნა მოგიწევს (ტუჩის კუთხეში ოდნავ შეახო ტუჩები და მაიკის გახდით შეაღო აბაზანის კარი) - იდიოტი (კარსაღებდა უკვე ჩუმდ რომ ჩაილაპარაკა თუმცა ) - გავიგონე (მიაძახა ლუციუსმა) .................................................................................. - ასეთი გაბუტული უნდა იდგე კიდევ დიდხანს ? - აუტანელი რომ ხარ დეამინ თუ იცი ? (ცხარობდა ვიკი) - მოიცა ოიცა შენ ის გოგო არ ხარ ?ჩემზე რომ გეკეტებოდა პ[ირველ დღეს ?(არ ნებდებოდა დეამინი) - მეე?მეე?რა სისულელეა უბრალოდ ნუუ (გაახსენდა მათი შეხვედრის პირველი დღე დასასწაულად გაწითლდა) - რატომარ მაძლევ შანს ვიკი (მამაკაცი ნელნელა უახლოვდეოდა და კედელთან აქცევდა ვიქტორიას) - რაა რომელ შანს, დეამინ გამიშვა (ერთიღა ამოიგმანა ვიქტორიამ და დეამინის ტუჩები იგრძნო ტუჩებზე, ძალიან კი უნდოდა მის თავმოყვარეობას წინააღმდეგობა გაეწია, მაგრამ თავად მას არ სურდა...უკვე მეორედ იგრძნო რაღაც სასწაული, კინაღამ რომ ჩაიკეცა და გონი დაკარგა აი ისეთი, ჰაეროვანი და ტკბილი ერთად) - ამ შანს ვიქტორია (დეამინმა მომაჯადოვებლად გაუღიმა და ისიც გაქრა როგორც ლუციფერი, 5 წუთი გაშტერებული იდგა ვიკი, 3 წუთი სხვა სამყაროში იყო, 2 წუთში იგრძნო როგორ დაიწყო სუნთქვა წეღან თურმე არ სუნთქვად...ბოლო წუთები კი ხელფეხი აამოძრავა..და გონს მოეგო ჟანეტის ხმაზე) - ვიიიიკიიი?რა გჭირს - აქედან წავიდეთ რა (მუდარით სთხოვა გოგონამ და ორივემ სასწრაფოდ დატოვა სახლი) ...................................................................................... - ისევ ბანაობ? (კარზე დაუკაკუნებლად შევიდა დეამინი ძმასთან ) - შემოდი, ეს თუ ეს ? (სარკესთან ლუციფერი სმოკინგს ირგებდა, მუქ ლურჯ და სულ შავ შარვალ- კოსტუმს შორის უჭირდა არჩევანი) - იყოს ლურჯი - ვითომ? (ისევ მიიზომა და დაფიქრდა ლუციუსი) - კაი რა მართლა ქორწილი ხომარაა (გადაიხარხარა დეამინმა და საწოლზე გადაწვა, ხელები თავქვეშ ამოიდო და ძმას დაუწყო ყურება) ლუუუც? - რა გააფუჭე ? (არც კი შეუხედავს ისე ჰკითხა მამაკცმა) - რაცარუნდა მოხდეს იცოდე ჩემთვის სულერთი არ ხარ (წამით გაშეშდა ლუციფერი და გულმა რეჩხი უყო...) - არც ჩემთვის (ჩაილაპარაკა ხმდაბლა თუმცა დეამინმა მაინც გაიგო და სასიამოვნოდ გაეღიმა) - ჩავიცმევ და მალე ჩამოდი (საწოლიდან წამოდგა) - 4 დეამინ და ხო ერთი სხვადროს სახლის დალეწვა რომ მოგინდება ეცადე ჩემს ოთახს მაინც არ შეეხო (თვალი ჩაუკრ ალუციფერმა და გამოშტერებულ დეამინს კარები ცხვირ წინ მიუკეტა) - იდიოტი, ამდნეი ვიწვალე გულმა კინაღამ დაარტყდა და ტურმე სცოდნია (ჩაიბუზღუნა დეამინმა და კიიბეებზე დაეშვა, ლუციფერმა გაიგონა და გურწფელად ჩაეღიმა) - აბა ჩაიცვი?? (კარს ხსნის თეტღ კაბაში გამოწყობილი ვიქტორია, ფუშფუშა მუხლამდე კააბა აიწკიბა და შიშველ-საცვლების ამარა დაქალს გვერდით მიუჯდა როცა სარკის წინ ერთ წერტილს მიშტრებული შენიშნა) - ეიიიი (ხელი აუქნია ვიკიმ) - ჟააანეეეეეტ (ბოლოს ყვირილზე გადავიდა სიფრიფანა გოგონა) - ჰაა ?რამოხდა ? (წამით შეცვა ჟანეტი და შEშინებული დაქალს მიაშტერდა) - ხომარ გაგიფრენია??2 საათის წინ მოვედით და ჯერ არ ჩაგიცვამს ? - მეე?არ მაცვია? (თავადვე დაიხედა ტანზე და შEკრთა, თმა ფანქრით ჰქონდა აწეული და პატარა ლამაზი კულულები ოდნავ ჩამოშლოდა) - როგორც ხედავ არა არ გაცვია ... მოგწონს არა ? (დუმილს შემდეგ გაბედა და იკითხა ვიკიმ) - ვინ ? რა?სად ?მეე? (აღშფოთდა ჟანეტი, თითქოს მიუხვდნენ აზრებსო) - ღმერთოოოო თან როგორ მოგწონს (შუბლზე ხელი მიიდო ვიქტორიამ) - ჰო (ჩაიჩურჩულა ჟანეტმა და ლოგინზე გადაწვა, ისეთი გამხდარი იყო მალებს დაუთვლიდი, სინანულით შეხედა დაქლას ტანზე ვიკიმ და უნდა ეთქვა როგორ გახდიო რომ სარკეში თვალი გაექცა და მიხვდა რომ თავად მეტად გამხდარი იყო და არანაირად ეკუთვნოდა ხმის ამოღება) - მეშინია ვიკი (თვალები დახუჭა გოგონამ) - რომ წავლენ? - ზუსტად ... - გარისკეე - და დემონი შევიყვარო ?დემონს მივცე უფლება ჩემში შემოვიდეს?? - სადაც ასე გიჟდები ისე მოგწონს სიყვარულამდე რაღაა ჟან - და რომ წავიდეს მერე?მერე რა უნდა ვქნა ? - როდის აქეთია რომ მომავალზე გეფიქრება ?ბედნიერი ახრ??ვსიოოო იცხოვრე რა დღევანდელი დღით იქნებ ხვალ კვდები საერთოდ თფუი თფუი ჯვარი გწერია (წითელ გადასაფარებს ხელი სამჯერ მოკიდა ვიკიმ და ჟანეტს უმალვე გაეღიმა) - მაინც მეშინია - დეამინმა მაკოცა (ჟანეტი კინაღამ ლოგინიდან გადმოვარდა) - რაააააააა?რასამბობ ? - ხოოოო - მერე?როგორი იყო? - გოგო აბა გაიზარე რა გითხარი ?და შენ მეუბნები როგორი იყო ?? - მიდი გთხოვ ნუ მაწამებ რაა ერთი სიტყვით მითხარი როგორი იყო (პატარა ბავშვივით ხტუნაობდა ჟანეტი) - გემრეილიი (თვალები დახუჭა ვიკიმდა იმ წამსვე ემეტი დაუდგა თვალწინ) - დაგვ,,რხა (ამოიხავლა ჟანეტმა როცა გაიზარ არომ ძმები ორივეს მოწონდა_) - მაგრამ ... ემეტი ის მე მიიყვარს - რა დაიჩემე მიყვარსო?იქნებ სულარ გიყვარს ?? - ამდეი წელია მასთან ვარ და არ მიყვარს??მგონი გაუბერე (კიდევ დიდხანს გააგრძელებდნენ საუბარს ელისონს კისკისით კარი რომარ შემოეღო) - აბააა გაცვიათ ?? - დედა ??სად იყავი? მოხვედი?ედი ნახე?გაგიჟებული გეძებდა, და მამა ??ის თუნახე - ჩუ ჩუ თავი ამეხადა რაამბავია ამდენი კითხვა??არა არცერთი მინახავს ჭირსაც წაუღია კაცები უფფფ, შემოვიპარე (ისევ აკისკისდ აქალი) - შენ რ ანასვამი ხარ ? - ისე რა (კვლავ კისკისებდა ელისონი) - ღმერთოოოო (ამოიგმანა ჟანეტმა და სავარძელში მიწვა) - ჩაიცვი ჩაიცვი შენი კაცი მალე მოვა (უკან ისევ კისკისით გავიდა ქალი) - ამასაც დაერხა (ვიკიმ თითი კარისკენ გაიშვირა და ელისონი იგულისხმა "ამას" შიც) - ნეტა რომელი უყვარს>? - მგონი ორივე (ორივე დადუმდა და ჩაფიქრდა თუმცა სიჩუმე ჟანეტის კისკისმა დაარღვია) - მგონი შენს დღეშია ვიკი შენს ასე არ ხ... (ვიკის სახეზე სიცილი შეიკავა და სიტყვა აღარ დაასრულა) - ხომიცი რაც ხშირად მიხსენებ დეამინს უფრო შEმიყვარდება და კიდევ ჯანდაბა ჩაიცვი რა - უფრო?ანუ გიყვარს უკვე? (ისევ ატეხა კისკისი ჟანეტმა) - არაფრის ღირსი არ ხარ (გაბუტულმა კარი მიიხურა და დაბლა დაეშვა, ჟანეტის კისკისი პიველ სართულამდე აღწევდა) ........................................................................................... - როგორ გაიგე ? (ლურჯ პიჯაკში გამოწყობილი დეამინი ბუხართან მდგარ ლუციუს მიუახლოვდა) - რა როგორ გავიგე? - სახლზე? - კაი რა დეამინ, საუკუნის დემონი ვარ შენუნდა მომატყუო? (მკაცრი უნდოდა ყოფილიყო თუმცა გაეღიმა) - ჟანეტს რომ დასთანხმდი გამიკვირდა, მეგონა ჩხუბს ატეხდი - ხოდა კარგად არ გცოდნია როგორი ვარ - იქნებ მიზეზი ჟანეტია? - რაცარუნდა იყოს მიზეზი მე და ჟანეტს არ გაგვაჩნია მომავალი მე ის არ მომწონს, მითუმეტეს არ მიყვარს და საერთოდ კიდევ მრავალჯერ გიმეორებ და გაგიმეორებ რომ ჩვენი ადგილი დედამიწაზე არარის...ჩემი ყოველიშემთხვევისთVის (ჩუმად წარმოთქვა ბოლო სიტყვები) - ხომარ ლუც.. - თუ მზად ხარ წავედით (აღარ დაასრულებინა, თაიგულები ხელში აიღო და კარი გამოიკეტა) - მაინც შავები ჩაგიცვამს (გაეცინა დეამინს) - და შენ ლურჯი - ხო ვიცოდი მაინც შავს ჩაიცვამდი (ორივეს გაეცინა, დეამინმა კარზე დააკაკუნა) - ცივილიზაცია არსებობსდეამინ სახელად ზარი (ცინიკურად გაუცინა ლუციფერმა ძმას) - რასამბობ მარტლა ? (იგივე ტონი მოიშველია დეამინმაც და ორივემ ყალბი ღიმილი აიჯრა სახეზე როდესაც კარი გაიღო) - ელისონი (გამარჯობაც არ აცადა ძმ,ებს ისე გაუწოდა ხელი ლუციუსს) - ლუციუსი სასიამონვოა ქალბატონო (ხელზე ემაბორა მამაკაცი და მოზრდილი თაიგული გაუწოდა) ლამაზ ქალბატოს ლამაზი ყვავილები (თან გაუღიმა) - თქვენს სილამაზესთან ვერ მოვა მაგრამ შევეცადეთ სწორად აგვერჩია თაიგული (დაამატა დეამინმაც და ახლა მან მიაწოდა შამპანიური) - ოოო ღმერთოოო ახლა დავდნები, რა სასიამოვნო ახალგაზრდები ხართ მობრძანდით ერთი სიძე შუქზე დავათვალიეროოო - შენს შემდეგ ძმაო (დეამინმა ხელი დაკრა ძმას და გაუღიმა) - გეკადრება ??ჯერ შენ შედი ნუ მაწყენინებ (ახლა ლუციუსმა დაიწყო თამაში) - როგორ გიყვართ ერთმანეთიიი (თვალები გაუბრწყინდა ქალს) - დიახ ნუ იტყვით მაბოდებს ლუციზე (დამაჯერობლობისთვის ლოყებზე აკოცა განრისხებულ ძმას დეამინმა უფრო სწორედ კი არ აკოცა დადორბლა სულ მტლაშა მტლუშით კოცნიდა) - ფუ კარგი დეამინ გეყოფა (უჩურჩულა ლუციუსმა და თვალები აუწითლდა) ახლა გული ამერევა - გაიგონეთ ??გულის რევამდე ვუყვარვარ (ისევ იცინოდა დეამინი თუმცა ვიკის დანახვამ წამსვე მოაკეტინა და თვალებში ჭინკები აუთამაშა, რასაც არც მალავდა ურცხვად უყურებდა გოგონას ჯერ ფეხებზე მერე მკერდძე) - იდიოტი (გაწითლებული გოგონა კარს ამოეფარა სიწითლის დასამალად) - ვიქტორია !! (ლუციუსმა ოფიციალურად თუმცა თბილად მიმართა ოდნავ გაუღიმა და ყვავილები გაუწოდა) - გამარჯობა ლუციუს, შენი იდიოტი ძმისგან განსხვავებით შენი დანახვა მუდამ მიხარია (ლუციფერს თბილად და დეამინს ცინუკურად გადახედა) - ალქაჯი (არც მამაკაცმადააკლო, ასე ალბათ კიდე დიდხანს გააგრძელებდნენ ჟანტს რომარ ჩაეხველებინა, უბრალო სადა შავ კაბაში გამოწყობილი ჩამოვიდა კიბეებზე და ლუციფერის მწველი მზერისგნა დაკომპლექსებულმდა ვიკის დაუწყო ყურება) - ძალიან ლამაზი ხარ (მამაკაცი მოულოდნელად გადაეხვია და ყელში აკოცა, ჟანეტს რ ადაემართა?? კინაღამ სული განუტევა,,,დაბურძგლა და რომ არავის შეემჩნია სწრაფად თუმცა შეუმჩნევლად მოშორდა კაცს, თუმცა დემოს ამას გამოპარებ??ვერა ვერ გამოაპარებ, სასიამოვნოდ გაეღიმა ლუციუს და მეტად მიიკრა გოგონა) - ჩარლი ჟანეტის მამა (ხელი ჩამოართვეს ერთმანეთს, თუმცა ჩარლი აშკარად ეჭვისთვალით უყურებდა ლუციუს) - ლუციუსი ბატონო, მიხარია რომ ასეთი მშვენიერი არსების მამა ბრძანდებით (ჟანეტს პირი ჰქონდა ღია, ნუთუ ლუციუსი ამყველაფერს თამაშობდა და ოდნავ მაინც არ გრძნობდა იმას რასაც ამბობდა ან ასეთი ზრდილობიანიც თამაშის ნაწილი იყო?) - ჰო ძვირფასო სულ დამავიწყდა (სისხლივით წითEლი ვარდები გაუწოდა გოგონას და თლილ თითებზე ბაგეები შეახო, ჟანეტს მომენტალურად თვალები მიეხუჭა და კვლავ დაბურძგლა მთლიან ტანზე) - დავსხდეთ რა (ძლივს ამოილუღლუღა და მისაღEბში მაგიდად პირველი თვითონ მიუჯდა) - რა სასიამოვნო ბიჭევბი ხართ, ძალიან ძალიან სიმპატიური ხარ ლიციუს არ ვიცი რა ვთქვა, ცოტა კი ნაწყენი ვარ აქამდე რომ არ გვაცნობდა შენს თავს ჟანეტი(გაოცებული საუბრობდა ელისონი და ხან დეაინს ათვალიერებდა ხან ლუციფერს) - ხოო სასიამოვნო ყმავიწვილები განსაკუთრებიოთ დეამინ ელ, შენა ხლოს უნდა გაიცნო ისეთი სასიამოვნო ბიჭია სულარ გავს მომაბეზრებელ ახალგაზრდებს (ვიკიმ ეს სიტყვები ირონიულად წარმოთქვა და ისიც მაგიდას მიუჯდა, დეამინმა უბრალოდ ავის მომასწავლებლად გაუღიმა და ზუსტად მის წინ დაჯდა, ლუციფერი ჟანეტს გვერდით მიუჯდა დანარჩენებმაც დაიკავეს ადგილები) - სრული იდილიაა, ნამდვილი ოჯახი ვართ (წარმოთქვა ელისონმა) - არ გაგეცანით მე ედი ვარ (მამაკაცებმა ხელი ჩამოართVეს ერთმანეთს) ელისონის მეუღლე, ხოლო ეს კი ემაა (ემას გაცნობაც ედიმ ითავა) ჩარლის .. (სიტყვა აღარ დაასრულებინა ლუციუსმა) - ჩარლის თანამგზავრი (წამით ყველა დადუმდა და ლუციფერს მიაშტერდა, მამაკაცს დაავიწყდა დემონი რომ იყო და სხვების აზრები ესმოდა და თავის მართლებას შეეცადა) მივხვდი კარგი ინტუიცია მაქვს, აი ჟანეტზეც მიხვდი რომ ისეთივე ლამაზი დედა ეყოლებიოდა როგორი არაჩვეულებრივიც თავდაა და ხომ ხედავთ ახად კიდევაც ჩემი ფიქრები (თავი მაშინვე გამოიძვრინა მამაკაცმა და წამსვე ძმის "ახლა გავიხევი სიცილით" სახეს გადააწყდა და წარბეი შეუკრა, თუმცა დეამინი ამას არ შეუჩერებია მეტიც ხმამაღლაც კი გაბედა გაღიმება, თუმცა მხოლოდ გაღიმება) - ღმერთოოო ნუ მომკალი ეს ახალგაზრდა ქალი (კისკისებდა ელისონი) ამისთანა ოქრო ბიჭს გვიმალავდი? (შვილს საყვადურით გადახედა და მათივე მოტანილი სასმელი გაუწოდა ჩარლის) - როგორ გაიცანით ერთმანეთი ? (საუბარში ემა ჩაერთო) ვგიჯდები სასიყვარულო ამბებზე (ამის თქმაზე ჟანეტი მართლა გაწითლდა და მკლავი გაკრა ლუციფერს მიშველეო) - ჩვენ ??ხოო ჩვენ (თავად მამაკციც დაიბნა, ის ხომ არიყო შეჩვეული სიყვარულს, პაემნებს,ლამაზ ამბებს, სასიყვარულო გაცნობები როგორ ხდებოდა ეგეც არიცოდა საუბარში დეამინი ჩაერთო) - წვიმდა ხო ლუც ? (ძმას წინიდან ანიშნა რამე ამოღერღეო) მახსოვს წვიმდაო მითხარით - და კაფეში შემოვიდა ჟანეტი შენ იქ საქმიანი საუბარი გქონდა (ვიკიც წაეხმარა წყვილს) - აი ნამდვილი მეგობრები როგორ ახსოვთ არა ძვირფასო? (სასმლისგან გათამამებულმა ჟანეტმა "ძვირფასიოც" კი უწოა ლუციფერს და კიდევ ერთი ჭიქა გადაკრა, დაბნეულობას მხოლოდ ჩარლი ამჩნევდა სხვები უბრალოდ იცინოდნენ) - ხო ნამდვილად ასე იყო, შემოვიდა ჟანეტი და სულ გადამავიწყა ჩემი საქმიანი შეხვედრაც, წვიმაც და ჩემი სახელიც კი დავინაე თუ არა მისი ცისფერი თვალები და ოქროსფერი კულულები ყველაფერი მორჩა და გაქრა მხოლოდ ემ და ის დავრჩით იმ წუთას იქ (ეს ისე გრძნობით თქვა ლუციუსმა, დეამინიც კი გაშტერებული უყურებდა, ჩარლისაც კი გაეფანტა ეჭვები იმ წამს ჩარლიც კი ფიქრობდა როგორ უყვარს ჩემი შვილიო, ელისონი ცრემლებს იწმენდდა და ჟანეტი კიდევ ენა ჩავარდნილი მესამე ჭიქას ისხავდა, ვიკის დეკოლტეს თVალს არ აშორებდა დეამინი და გაბუსხული გოგონა თვალებს უბრიალებდა ბიჭს თუმცა ამაოდ, ტუჩების გალოკვა პიკი იყო, ამას მის ფეხზე დეამინის ხელის შეხება მოყვა და ისე წამოხტა ვიქტორია თითქოს ეკლებზე დასვესო) - კარგად ხარ ვიკი? (ჩარლიმ მამობრივი მზრუნველობით ჰკითხა გოგონას) - ხო ხო უბრალოდ იქნებ პიანინოზე დაგვიკრა დეაინ შენ ხომ ასე საოცრად უკრავ ? (ეგონა ბიჭს პიანინოზე დაკვრა საიდან ეცოდინებაო და გამარჯვებული სახე მიაპყრო დეამინს) - რათქმაუნდა ვიკი როგორც შენ მეტყვი (ყველა წამოიშალა და პიანინოს მიუსხდა, მართლაც დაიწყო ნოტების აწყობა დეამინმა და გაოცებული გოგონა კიდევ მეტად მოიხიბლა მისით) - ქორწილს როდის გეგმავთ >? (ელისონი როგორც ყოველთვის ახლაც თმამი და პირდაპირი იყო, ჟანეტს კიდევ უფრო დასცხა და თვალებით ლუციუს ანიშნა ახლაც გადამარჩინე და შენი მოვალე ვიქნები მუდამო, გოგონას გასაკვირად მამაკაცმა ისეთი რამ თქვა ჟანეტი კინაღამ ჩაიკეცა) - ჩემი ნება რომიყოს ახლავე მოვიყვანდი მას ცოლად, თუმცაც ის არ ჩქრობს, მე კი ისე ძლიერ მიყვარს ვეღარ ვითმენ (Aმის თქმა იყო და ჟანეტ სტუჩები ოდნავ შეახო ბაგეებზე ლუციუსმა) - მწყურია, ზალიან მწყურია (ფეხზე წამოდგა უკვე შეზარხოშებული ჟანეტი და მეორე სართულზე აუყვა კიბეებს) - გავყვები, მემგონი ბევრი დალია (ლუციუსიც ადგა და მას მიყვა, არავის არ გაუმახვილებია ყურადღება მათზე რადგან დეამინი რაღაც მომაჯადოვებლად განაგრძობდა დაკვრას და თავად ვიქტორიაც კი გამოშტერებული უსმენდა მას და ახლა დეამინის დაჟინებული მზერა კი არ აფრთხოვდა საოცრად სიამოვნებდა) - რამე მოივიდა ? (კარები გადაკეტა მამაკცმა და კედლთან აკრულ გოგონას კარებიდან დაუწყო ყურება) - რეებს ამბობ ??ნუთუ ასეთი ნიჭიერი მსახიობი ხარ ? (თან ხელს შუბლზე იდებდა და თვალებს აცეცებდა საწყალი გოგონა) - ხომ მთხოვე იყავიი ერთი დღით ჩემი შეყვარებულიო მე კი ვცდილობ ყველანაირად (მიამიტურად ამბობდა ლიციუსი არადა თვალებში ჭინკები უთამაშებდა და საოცრად მოწონდა დაბნეული ჟანეტი) - ხომმაგრამ ასეთი რაღაცეები თქვი თქო არ მითქვამს, ამდენი ტყული რა საჭიროა? - იქნებ არცაა ტყუილი (სერიოზული სახით უპასუხა მამაკაცმა და ორივე დადუმდა...ასე იდგნენ ალბათ 5 წუთი მაინც, უცბად ჟანეტი კედელს მოშორდა და საკმაოდ სწრაფი ნაბიჟებით მიუხლოვდა ლუციფერს) - ჯანდაბასაც წაუღია ყველაფერი, მინდიხარ (მოწყურებული დააცხრა მის ბაგეებს და აქ გაითიშა სამყაროს მოწყდა, გაქრა ... მომაჯადოვებელ სამყაროს ეწვია, საოცარი გრძნობა დაეუფლა მთელს ტანში და ერთიანად აივსო რაღაც უცნაური გრძნობით, ცოტახანში წაიქცეოდა კიდევაც რომარა ლუციფერის ძლიერი მკლავები, რომელმაც წელზე შემოისვა და ყურთან საოცარი ხავერდოვანი, ვნებააღძრული, ჩახლეჩილი ხმით უჩურჩულა) - შენ მე მაგიჯებ (კაბის ქვეშ ხელი აუცურა და გაბეებზე კვლავ წაეტანა) (ლუციფერს გონება დაებინდა, ამ წამს მხოლოდ იმაზე ფიქრობდა რომ უნდოდა...სიგიჟემდე უნდოდა გოგონა, მისი სურნელი ელამუნებოდა ცხვირში, გული საგულეს აღარ ჰქონდა, ეხვეოდა მის სუსტ მკლავებს და ტორებში იქცევდა, საწოლზე დააწვინა და ტუჩებიდან ყელს ჩაუყვა თან თაისდაუნებურად ეჩურჩულებოდა) - ჟანეტ, ჟანეტ რას მიკეთებ ჟანეტ? - მოკეტე და მაკოცე (თავი მაღლა ააწევინა და მის ტუჩებს კვლავ წაეტანა გოგონა, არ ანაღვლებდა ლუციფერს არც ეშმაკები,ა რც დემონები არც თავად ღმერთი, თამამად შეეძლო ეთქვა რომ ამ ქალს ჭკუიდან გადაჰყავდა, სიგიჟემდე მიჰყავდა...უნდოდა ბოლომდე მისი ყოფილიყო, სხვა რაფერი მხოლოდ უნდოდა, მისი შეხების დროს ავიწყდებოდა ყველაფერი, ავიწყდებოდა მძიმე ცხოვრება, თითქოს რაღაც სასწაულს ეხებოდა, ყველა ცუდი და მძიმე რაც კი ქონია ქრებოდა, აცისკროვნებდა ეს გოგონა მის ცხოვრებას, შიში ??რომელ შიშზე იყო საუბარი ახლა თავად სატანა რომ ჩამოსულიყო ლუციფერი არ გაჩერდებოდა, ასეც ხდება ხოლმე ??ასეც ხდება ??ნუთუ ბოროტ, ცუდ ადამიანებსაც ცვლის სიყვარული ??ვინ თქვამ რომ სიყვარული ყველაფერი არარისო??ვინ დასცინა ამ გრძნობას??ვერ ხედავთ ??ლუციფერი...თავად ლუციფერი, დანებდა....ბოლოს მაიინც დანებდა...ყველაფერი რაც კი არსებობს დედამიწაზე ხომ სიყვარულია ??სიყვარული ნებისმიერი რამის ან ვინმის, სიყვარული აფერადებს ყველაფერს, შავთეთრ კადრებს ცისარტყელად გარდაქმნის, ქრება ყველაფერი და ყველა, არ გშურს, არ ყვირი, არ ბრაზობ გიყვარს და ამაყი ხარ რომ არსებობ, რომ განიცადე ასეთი რამ, რომ ისე არ მოკვდი რომ ეს ღმერთისგან სასწაული რამ ვერ განიცადე, ახლა ზუსტად ასეა ლუციფერი...ცოტახანში შეიძლება გული გაუსკდეს, ცუდათ არის ??არაააა უბრალოდ ბედნიერია, ბედნიერი უნდა იღრიალოს, იყვიროს, ამოიღოს ყველაფერი რაც გულში აქვს ვეღარ იტევს ამდენ სიხარულს, საოცრებას გრძნობს...კაბის შეხსნა დაუწყო ჟანეტს, ათრთოლვებული ხელით ცდილობდა როგორმე გრძნობების დარეგურილებას, თუმცა ქალის საოცარი ბგერები კი არ აწყნარებდა მეტად აგიჟებდა) - მეტი აღარ შემიძლია (კაბა შემოახია გოგონას და მის შიშველ მკერდს ურცხვად წაეტანა, ჟანეტმა ფრჩხილები ზურგზე ძლიერად ჩაასო და კვნესა, რომ დაეფარა ლუციფერს მხარზე მთელი ძალით ჩაუჭირა კბილები. სათითაოდ დაოკოცნა მამაკაცმა ჯერ ქვედა შემდეგ კი ზედა ბაგე. თეთრ, თოვლივით სპეტაკ მკერდს ჯერ ძლიერები ტორები მოუჭირა, შემდეგ კი სველი ენით ჩაანაცვალა და გახევებულ ქალს ოქროსფრ თმებში ძლიერად ჩააფრინდა. ქალმა გონება ლამის დაკარგა, როცა მამაკაცის ძლიერები ხელები ფეხებშუა იგრძნო და შემდეგ ხელები ენამ, რომ ჩაანცვლა კვნესის დაფარვა არც კი უცდია და ვერც კი დაფარავდა იმხელა ხმაზე დაიწყო საოცარი ბგერების გამოცემა, გაგიჟებულს სულ დააავიწყდა ყველაფერი. გაგიჯებული წამოდგა და ძლიერი სხეული გადმოატრიალა, ზევიდან გადააჟდა და ტუჩებში დაეწაფა სუსტი და თხელი გოგონა. წრიულად დაიწყო მოძრაობა, შემდეგ კი მეტად აჩქარდა, მამაკაცმა თვალები მილულა და ძალაგამოცლილმა - ჟანეტ ძლივს ამოიჩურჩულა) ............................................................................... - რაუნდა გითხრა დეამინ ??ნამდვილად სასწაული ბიჭი ხარ (აღფრთოვანებული უყურებდა ელისნო მომხიბვლელ ქერა დეამის და ემოციებს ძლივს მალავდა, ის კი არა ყველა მომაჯადოვებებული დარჩა, ვიქტორიამაც კი მხრები აიჩეჩა და სახეში თეტრალურად "გაიტყლაშუნა" ) - იდიოტი კი ხარ მაგრამ არ შემიძლია არ გითხრა რომ ვააააუ დეამინ (გაიკრიჭა სიფრიფანა და ეს საკმარისი აღმოჩნდა, დეამინისთვის რომ რაღაც იმედი გასჩენოდა, მანაც გურწფელი ღიმილით დაასაჩუქრა გოგონა და ასე ალბათ კიდევ დიდხანს იდგებოდნენ რომარა ჩარლი) - სადარიან აქამდე?ჟანეტი არ სვავს ხოლმე და ნეტავ ცუდათ ხომარ გახდა ? (კიბეებისკენ დაიწყო სვლა, თუმცა ემამ და ელისონმა ზუსტად ერთდროულად შეაჩერეს - აცადე წყვილია ჩარლი, დაიწყო ემამ და ელისონმაც იგივე თქვა -ვიკი ავიდეს იქნებ რას აკეთებენ, და ქალური გამჭრიახობით მიხვედრილებს ჩუმად ჩაეღიმათ, ვითომ ერთმანეთის მალულად მაგრამ ორივემ იგრძნო ერტმანეთის ღიმილმორეული სახე) - რასუნდა აკეთებდნენ ?? (წარბები შუბლზე აუვიდა მამაკაცს და გაბრაზებისგან სახე დაებრიცა) - ღმერთო რა გარყვნილი ხარ ჩარლი, იქნებ უბრალოდ საუბრობენ ? - ხო ქორწილზე მაგალითად (ვიკიმაც არ დააყოვნა დამაჯერობლობისთVის, თუმცა ეჭვი ღრნიდა ჟანეტი და ლუციფერი ახლა ან ერთმანეთს ხოცავდნენ ან ერთმანეთს ხოცავდნენ, ან ერთმანეთს ხოცავდნენ...აბა სულ ერთმანეთს ხომარ დახოცავდნენ...სხვა აზრი არ მოსდიოდა უფრო სწორედ ვერ დაიჯერებდა სხვა რამეს, დეამინმაც კი თვალით ანიშნა ადიო და გოგონაც კიბეებს აუყვა, კართან წამით შეჩერდა, ხმა არ გამოდიოდა, არც არავის ჩხუბის ხმა ისმოდა და არც ჟანეტის -მიშველეეეთ ესმოდა სადმე, ანუ ყველაფერი რიგზეა, გული ხელზე მიიდო და დაელოდა მაგრამ მერე დააკაკუნა, ერთხელ !ორჯერ!ბოლოს დაიძახა და კარი რომ არავინ გაუღო თამამად შევიდა, თუმცა ოთახში არავინ დახვდა, სააბაზანოშიც კი შეიხედა, მარტო ჟანეტის დაგლეჟილი კაბა ეგდო ძირს და ლუციფერის კოსტუმი, მოწითალო სალფეტკს მოჰკრა თვალი დაიხარა და შავი თვალის ფანქრით დაწერილი ჟანეტის ხელი ამოიცნო "კარგად ვარ, ვიცი გამლანძღავთ, მაგრამ მე და ლუციუსმა გავლა გადავწყვიტეთ მალე დავბრუნდები არ ინაღვლოთ, ძალიან ბედნიერი ვარ ძალიან" ) - რააა ? (თვალებს არ უჯერებდა ვიქტორია, ოთხჯერ მაინც გადაიკითხა წერილი და სანამ დეამინმა არ ჩაახველა მანამდე ასე იდგა) - რაიყო ცივი წყალი გადაგასხეს? (დაიწყო ისევ...) - ეს ნახე (სალფეტკი გაუწოდა გოგონამ და დაინახა დეამინის ცინიკური სახე ჯერ შეშფოთებით როგორ შEიცვალა, მერე გაოცებით და ბოლოს აღფრთოვანებით) - არაააა? (გაწელა სიტყვა) მატყუებ რაღაცას (თანგაბადრული კითხულობდა ხელმეორედ ფურცელს) არააა არაააა განა მჯერავს (წარმოთქვა მანაც თეატრალურდ და კიდევ უფრო გაებადრა სახე აი მისგან განსხვავებით ვიკის სახე ჩამოსტიროდა და ერთ წერტილს მიშტერებოდა) - ქალაბტონო ვიქტორია, ვიცით რომ დაუნახავი ხართ და მახინჯი ბიჭების იქით არ იხედებით მაგრამ შურიანიოც თუ იყავით და საკუთარი დაქალის ბედნიერება არ გაგიხარდებოდეთ ნამდვილად რას ვიფიქრებდი (დაიწყო დეამინმა ცინიკურად და ემეტს მაინც გადაწვდა) - იდიოტოოო, შურიანი კი არ ვარ მეცოდება ჟანეტი გესმის ??ძალიან მეცოდებაა შენი ძმა, ხო შენი ძმა ჩემზე უკეთ იიცი რაცარის და ვინცარის და შენ გგონია მათ მომავალი გააჩნიათ ??გგონია რამე ექნებათ ??არაფერიც არ ექნებათ ეტკინება ჩემს ჟანეტს, ჩემს პატარას ძალიან ეტკინება და საერთოდ აქ რატომ ჩამოხვედით (ტირილის პირას იყო მისული ვიკი) - შენც გეშინია არა? (ცინიკურად გაუღიმა დეამინმა) - რისი ? (ცრემლის ბურთი რომელიც თვალიდან გადმოსვლას ლამობდა სწრაფად მოიშორა გოგონამ) - იმიტომ გამირბიხარ რომ შენც გეშინია ახლა გასაგებია (წამით ორივე დადუმდა) მაგრამ ჟანეტი და ლუციუსი კარგად იქნებიან გეფიცები, მე დავიწყე ყველაფერი და მევე დავასრულებ (რაღაცნაირი უცნაური თვალებით ამოხედა მამაკაცმა ქალს, საწყალი, საცოდავი თან ნაღვლიანი და გურფწელი ... აღარ იყო ის ცინიკური და დამცინავი დეამინი, წამით გაქრა მისი "ნიღაბი" და ისიც ჩვეულებრივი მგრძნობიარეადამიანად იქცა, ვიკის კიდევ უნდაოდა რაღაცის თქმა თუმცა ელისონი შვლის ნუკრთან ერთად შემოვიდა გაოცებული) - ღმერთო ეს რაარის ??სტუმრების ოთახში ვიპოვეეე (თან ეფერებოდა პატარას) - ლუციუსმა აჩუქა (ხმაჩამწყდარაი ხმით წწარმოთქვა ვიქტორიამ) - მერე უკეთესი რამ ვერ მოიფიქრა ?? (ამრეზით შეხედა ჩარლიმ შველს და უცბად ქალიშვილი გაახსენდა) - ხო მართლა სადარიან ?? - სად დაა მოკლედ მოკლედ (დაიბნა გოგონა) - ლუციუს მისთვის ხელით ხვოვნა უნოდა დღესთქვენ გეგმები შეუცვალეთ ამიტომ ჩუმად წაიყვანა (დაეხმარა დეამინი) - რასააამბოოოოობ რა რომატიულიააა (სიხარულით კინაღამ გაგიჟდა ელისონი) ჩარლიიი (თან ცრემლებს იწმენდდა) - მერე ფანჯრიდან რომარ ეძრომიალათ, კარი არ არსებობს ??(იღრინებოდა ჩრალი) - კარგი რა ჩარლი (მუჯლუგუნი გაჰკრა ქალმა) არ გახსოვს ??პირველად პაემანზე მამაშEნს მანქანა რომ მოპარე ??და ქალაგგარეთ წავედით ??მაშინ სე...ქსი პირველად ვქონდა ჩანჩქერში (ქალი აღფრთოვანებული იხსენებდა ამ ამბასვ ხოლო ჩარლის უკვე წითელი ფერი დასდებოდა ლოყებზე და უხერხულად იშმუშნებოდა ახალგაზრდების ფხუკუნზე) - კარგი კარგი გიჟები ხართ სულყველა (კიბეებზე დაეშვა ჩარლი) - ელის ??მე წავალ კარგი??არამგონია დღეს სიძემ გოგო დაგვიბრუნოს და რომ მოვა სთხოვე დამირეკოს (გადაეხვია ვიქტორია ელისონს სხვებსაც დაემშვიდობა და ჩაფიქრებულმა დატოვა სახლი, ასე იარა ალბათ კარგა ხანს ფეხის ხმაზე რომ ოდნავ შეანელა სიარული და სასიამოვნოდ გაეღიმა) - ვიცი რომ შენ ხარ - მერე და დამალვა არც მინდოდა (უკნიდან მოესმა დეამინის ბარიტონი, თუმცა რაღაც სხვანაირი...სულ სხვნაიარი, თითქოს ნაღვლიანი თითქოს გურწფელი... - მეჩვენება; საკუთარ თავს უთხრა გოგონამ და მისკენ შებრუნდა, უკუნით სიბნელეში თითქოს გაარჩია დეამინის საოცრად ლამაზი თვალები) - ღამით სიარულის აღარ გეშინია ? (იკითხა ოდნავ ღიმილით მამაკაცმა) - ორ დემონს ვიცნოვბ და სიბნელე შემაშინებს ?? (ქალმაც ოდნავ ჩაიღიმა) - შეიძლება სახლამდე გაგცილოთ მის ?? (მზრუნველი ტონით იკითხა დეამინმა და ამაზე ყურებამდე გაეღიმა გოგონას) - რაც გიცნობ ჯერ ტხოვნით არ მოგიმართავს, ამიტომ არ გაწყენინებ (გოგონა შებრუნდა და გზა განაგრძო, დეამინი კი უკან მიჰყვებოდა ... სულ რაღაც 10 ნაბიჯი აშორებდათ ალბათ ერთმანეთისგან, მაგრამ დეამინი არ ცდილობდა დაწეოდა, მოჩვენებასავით მიჰყვებოდა უკანდა პირველად ცხოვრებაში, ქალთან სიახლოვე ხორციელად არუნდოდა უბრალოდ სიამოვნებდა რომასე უკან მიჰყვებოდა მხოლოდ...მართალია ჟანეტის სახლხიდან ვიკის სახლამდე საათ ნახევბარი მაინც უნდა გზას, მაინც არცერთი შეცEრებულდა, არცეღთი დაღლილა, არცერთს შEუსვენია ან მანქანა მოსდომებია ასე ჩუმად, უხმოდ მიდიოდნენ და ორივეს საოცარ სიამოვნებას ანიჭებდა ეს უბრალოება ... ვიკის ხანდახან მისი ფეხის ხმა არ ესმოდა მაგრამ არ ეშინოდა, იცოდა...ზუსტად იცოდა რომ უკან მიჰყვებოდა და ეღიმებოდა, უაზროდ ეღიმებოდა....სახლს არ ახსოვს როგორ მიუახლოვდნენ, ერთმანეთს არ დამშვიდობებიან უბრალოდ შორიდან გაუღიმა დეამინმა გოგონამ დაინახა თუმცა არაფერი გაუკეთებია, მხოლოდ სახლში შესვლის მერე გაიღიმა ფართოდ ძალიან ფართოოოდ და გაბადრულმა დაიწყო გახდა, დეამინს სახეზე ღიმილი მალევე გაუკრთა და სასწრაფოდ მობილური ამოიღო) ......................................................................................... - სად მივდივართ ?? (ხალათში გამოწყობილ რიჟა გოგონას თმა სულ ერთიანად ჩამოშლოდა, პატარა ცხვირი გაწითლებოდა და სასმლისგან გადაშვებულ საოცარი სამყაროდან ნელნელა ბრუნდებოდა, მირბოდა ლუციუსი და თან ხელს არ უშვებდა გოგონას, თითქოს ეშინოდა ვინმე წაართმევსო, მირბოდა და თან მიჰყავდა) - ცოტაც ( მხოლოდ ეს თქვა და სიჩქარეს უმატა, არის რამდენს ხანს ირბინეს, უბრალოდ ბოლოს დაბურულ ტყეს მიადგნენ, სულ შავებში ჩაძირულიყო და ბურუსს მოეცვა ირგვლივ ყველაფერი, თითქოს ძაძებით შEმუსრულიყო ტყე, სიბნელე და სიჩუმე აკრთობდა გოგონას, თითქოს მიუხდა მამაკაცი და ჩაჩურჩულა) - მეხომ არ აქვარ - გენდობი (მანაც ჩუღჩულითვე დაუბრუნდა პასუხი ლუციუსს, ტყის შესასვლეში დიდი და ურჩი ტოტები გადაწია მამაკაცმა და იმდენად განათდა ყოველივე, ჟანეტმა სახეზე ხელი აიფარა სიკაშკაშისგან დაბრმავებულა და ნელნელა დაიწყო თვალების გახელა, ირგვლის ისეთი სამყარო გადაეშალა, კინაღამ სიხარულსგან იქვე ჩაიკეცა...სამოთხეო რომ ამბობენ ... აი ზუსტად !!! აი ასეთი წარმოედგინა ამ წამს გოგონას სამოთხე, განათებული გაცისკროვნებული არემარა, საოცარი ბუნება, ამწვანებული მთები, ჩანჩქერი, ზღვის ლურჯი ტალღები, ჟანეტის თვალებივით უძირო და ცოცხალი,,, ცისარტყელაც ზუსტად მისნაირი, ათასი ფერით აღსავსე კაშკაშა მზე, საამური სიო, ნაზი თბილი სურნელით გაჟღენთილი ჰაერი, მოცისფრო მოლურჯო მოიასამნისფერო ზეცა რაღაც საოცარ ნარევს რომ ქმნიდა, ცხოველები და ის...ხო ის ლუციფერი) - ეს ეს (Aმოილუღლუღა გოგონამ) - ჩემი პირადი სამოთხეა ეს - ეს, ეს..ეს ხელოვნურია თუ ეს მე (დაბნეული ხან რას უყურებდა გოგონა ხან რას) - ჟანეტ ?? მადლობა დიდი მადლობა რომ სწორი გზა დამანახე, რომ მიმახვდრე ცხოვრება ისეთი ხანმოკლეა არ ღირს შუღლში და ბოროტებაში დროის კარგვა...არ ღირს გაექცე ამ გრძნობას რასაც მე ახლა ვერც კი გადმოვცემ იმდენადაა ჩემში შემოჭრილი, მადლობა რომ დამეხმარე, რომ დამანახე ამ ყველაფერს ხომ ხედავ ??ამაზე ორჯერ, ოთხჯერ, 10 ჯერ მეტი სიამოვნება ხარ ჩემთვის - ღმერთო ლუციუს (ქალი მამაკაცს მოეხვია და წამით ისიც კი ინატრა, ღმერთO აქ თუ არ დატოვებ მეც მასთან წამიყვანე დაე დავიწვა ჯოჯოხეთის ცეცხლში, მაგრამ მის სურნელს ნუ მიომაშორებო, თვალები დახუჭა და ლუციფერის სურნელი ხარბად შეისუნთქა ისე თითქოს ბოლოჯერ ხედავდა) ................................................................................ - მალკოტ ?? ... ხო მე ვარ ... მინდა დავასრულოთ, უკან ვბრუნდები...დამეხმარე რომ ლუციფერი დავტოვოთ (კიდევ უნდა ეთქვა რაღაც მაგრამ სასტიკი ღმული აღმოხდა მალკოტის სიტყვებზე უეცრად.... და იქვე ჩაიმუხლა) - ალო ალო დეამინ გაიგე რაც გითხარი??შაითანი დედამიწაზეა, ალო დეამინ ??ომი გარდაუვალია, ქურუმები, დემონები, ალქაჯები დეამინ შენს ძმას ეძებენ გესმის დეამინ ?? (ძირს დაგდებულ მობილურში ისმოდა მამაკაცის მთრთოლვარე ხმა) - ლუციფერ (ერთიღა ამოიხავლა დეამინმა იმის წარმოდგენაზე, მის ერთადერთ ძმას სამუდამოდ ჯოჯოხეთის საშინელი ტკივილისთვის ამზადებდა განგება თან ახლა როდესაც ცხოვრებაში პირველად ბედნიერია, ძალა მოიკრიბა და ფეხზე წამოდგა) - ხალხი შეკრიბე მალკოტ, დაე იყოს ნება ღვთისა (გაიმეორა ლუციფერის სიტყვები და პირჯვარი გადაისახა...დიახ დიახ პირჯვარი !!) თავი15 - რასაპირებ დეამინ ?? - ომი უნდათ ??იყოს ომი (კბილებში გამოსცრა და ქერა თმა უკან გადაიწია დეამინმა) - ქურუმები გვგზავნე დეამინ, ლუციფერის შიში და რიდი ბევრს აქვს ჩამოვლენ (ზეცას მომლოდინე თვალებით ახედა მალკოტმა) ალბათ უკვე აბჯარს ისხავენ მალე ჩამოვლენ. - მალკოტ ??ვალდებული არ ხარ (მხარზე ხელი მეგობრულად დაარტყა დეამინმა რაზეც მაღალმა მულატმა კაცმა ჩაიცინა) - მახსოვს როგორ მოხვდით იქ (საჩვენებელი თითი აიშვირა ზევით) ბავშვები იყავით, პატარა ბავშვები არც კი იცოდით რას სჩადიოდით, მახსოვს დაბნეული შნი ძმა 18 წლის ვიყავი მაშინ ალექს (პირველად მიმართა დეამინს ნამდვილი სახელით მალკოტმა) სტეფანი 15 წლის იქნებოდა, თვალებს აქეთ იქით აცეცბდა და ზურგს უკან გმალავდა... (ახლა ლუციფერი ნამდვილი სახელი წარმოთქვა) საკუთარი სახელი აღარ მახსოვს დემონიმ...მაგრამ თქვენბსას რა დამავიწყებს, რა დამავიწყებს მის მზრუნველ მაგრამ მკაცრს სახეს, კბილებითგიცავდა ჯოჯოხეთის შუა სიბოროტეში მზად იყო თითოეული ბოროტი ქმნილება გაეგლიჯა თუ ცუდათ შეგეხებოდა ვინმე, მახსოვს არ მომეწონა მაშინ ქურუმი ვიყავი და მბრძანებელმა თქვენი გაწვრთვნა მთხოვა, ვფიქრობდი ამთვის სად მცალია ახლა თქო ბოროტებით მქმონდა გული გატენილი, ლუციფერი იყო ადამიანი ვინც ბევრი რამ დამანახა და მერე ნიღაბი მოირგო რომ გეარსებათ, მიზანიც ხომ ეს იყო "სხვები აწამეთ თუ არ გინდათ თქვენ ეწამოთ" ჯოჯოხეთის დევიზიც ხომ ესაა დემონიმ, ბოროტი ადამიანები არ იბადებიან დემონიმ, ბოროტები რაღაცის ან ვიღაცის გამო ხდებიან ... ლუციფერი მსხვერპლია, მან ბევრი რამ დათმო ძალიან ბევრი, შენ რომარ ყოფილიყავი გგონია სხვა ადამიანების წამებას დათანხმდებოდა??არა დეამინ არა, ყველანაირად ეცადა შენს გამო ყველაზე ძლიერ დემონად ქცეულიყო რომ არავის დაეჩაგრეთ ... ის გულისსიღრმეში იმასაც კი ნანობდა მამთქვენის სახი რომ ააფეთქა და შენც თან წაგოიყვანა, ერთხელ წმაოსცდა რომ მცოდნოდა შიგ ბავშვიც იყო ამას როგორ გავაკეთბდიო .. ვკითხე ნანობ თქო?მაგრამ აღარ გაუგრძელებია, მაგრამ მე ხომ ვიცი ნანობდა მაშინ ბავშვეი იყავით მას არ ესმოდა და შენ ხომ არ გესმოდა და არ გესმოდა ... მახსოვს ის პატარა ბიჭი დეამინ, დედა რომ დაკარგა და ცხოვრება ძალიან უსამართლოდ მოექცა, აი მანდ შეცდა შენი ძმა რომ გატყდა, რომ არ დაელოდა ... ცხოვრება ხომ ასეთია დეამინ ??ფეხბურთს გავს, ხან გავიტანთ ხან გაგვიტანენ მაგრამ ამის გამო არუნდა დავნებდეთ, დღეები ერთმანეთს ცვლის ძმაო დღეს თუ ვიღაცას ცხოვრება საშინლად ატკენს გულს ხვალ მზე გამოიდარებს, დღეს თუ იწვიმებს ხვალ მზე ამოვა ეს სულ ასეა, შენს ძმას არ ეყო ნებისყოფა უბრალოდ ... მაგრამ ის მარტო იყო, ის ბავშვი იყო ასე არუნდა დასჯილიყო, მახსოვს ის პატარა ბიჭი სტეფს რომ ვეძახდი და ყველაზე ძლიერი დემონის მიუხედავათ არასოდეს მოქცევია უსამართლოდ ხალხს ამას თუ არ აიძულებდნენ შენი მოკვლის შანტაჟით დეამინ სხვა შემთხვევაში ის არავის ატკენდა, მახსოვს და ვალდებული ვარ დეამინ მახსოვს ჩემი მეგობარი სტეფანი რომელმაც ერთელ მითხრა დედამიწაზე ყოფნა არ მინდა რადგან რომ ცხოვრობდე რაღაცის მიზანი უნდა გაგაჩნდეს ისე ხომ ყველაფერი უაზრობაა, მე კი აქ მყავს მიზანიო შენ გგულისხმობდა, მითხრა თუ ოდესმე დედამიწაზე მოხვდები რამე ისეთჳ გააკეთ რასაც მთელი ცხოვრება ამაყად გაიხსენებ, რამე ღირებული ისეთი მიზანი რომ ერქვასო, ხოდა ახლა ვგრძნობ რომ ამდენი წლის მერე ის ყველაზე მეტად იმსახურებს შანს რომელიც 15 წლისას გამოეცალა ხელიდან დეამინ და მე თუნდაც ჯოჯოხეთის ცეცხლში დავიხრუკო მთელი მთელიი მთლიიიი ჩემი არსებობა მიღირს დეამინ, მე მან მითხრაა რომ რაიმე ღირებული აუცილებლად უნდა გამეკეთბინა ცხოვრებაში (დეამინს მოეჩვენა რომ მალკოტმა ცრემლები შეუმჩნევლად მოიწმინდა და გვერდით გაიხედა...არ იცის დანამდვილებით მოეჩვენა თუ მართლაც მოერია მალკოტს ცრემლი, მაგრამ ამაზე დიდხანს არუფიქრია ძმაზე ფიქრობდა, იმ ძმაზე რომელსაც მთელი ცხოვრება ადანაშაულებდა და ფიქრობდა რომ ლუციფერს დეაინი არ უყვარდა ... თურმე ყველაფერს დეამინისთვის აკეთებდა ჩუმად სხდომის შემდეგ ისევ მალკოტმა გააგრძელა) - შაითანს შეუთანხმდა რომ დედამიწაზე დარჩები და თავად დაბრუნდები (თავი ჩახარა მალკოტმა) - რაა ??რას ამბობ ? (ფეხზე წამოხტა დეამინი) როდის უნდა გეთქვა მალკოტ ???? - არუნდა მეთქვა მაგრამ ახლა ვფიქრობ რომ შაითანი არც შენ დაგტოვებს და არც მას დედამიწაზე ამიტომაა ომი საჭირო (დეამინს ყველა ფერი სახეზე გადაუვიდა, ჯერ გაწითლდა გაცხარდ ამლკოტზე შმდეგ ლუციუსზე დაფიქრდა ... რა უცნაურია ცხოვრება, ორივეს სიგიჟემდე უნდოდა დედამიწაზე დარჩინა, სიგიჟემდე თუმცა ორივე ერთმანეთის სიყვარულის გამო თმობდა ყველაფერს და ორივე ცდილობდა ერთმანეთი დაეტოვებინა თავად კი იმ მარადიული სატანჟველისთვის გაემეტებინა თავი, დეამინი წამით ჩაფიქრდა შემდეგ კი ისე როგორც ოქტომბრისს ქარი გაყვითელებულ ფოთლებს მიაქროლებს ხოლმე, უსასრულობისკენ ისე მოწყდა ადგილს, ზებუნებრივი ძალით მიქროდა და ქარი ელამუნებოდა ქერა თმასა და წვერზე წამით მოეჩვენა დედამისი იყო ქარის სახით და ანიშნებდა რომ მასთან იყო, მირბოდა მირბოდა და ბოლო ხმაზე ყვიროდა) - ლუციფეეეეეეეეერ არ გაააკეთოოო ეს ლუციფეეეერ (ისე ყვიროდა თითქოს მართლა მისწვდებოდა მამაკაცს ძმის ხმა) - დეამინ დეააამინ (უკან ბურუსში ხმადაბლა გაიგონებდით ექოსავით ხმას რომელიც მალკოტისგან მოდიოდა) ისინი მოგკლავენ დეამინ დაველოდოთ სხვებს ისინი უკვე მოდიააანნ დეააა მმმ იინ (ხმა წყდებოდა თუმცა დეამინი შეჩერაბს არ აპირებდა უფრო და უფრო უმატებდა სიჩქარეს და ყვირილს არ წყვეტდდა) - ლუციფეეეეეეეერ არ დაბრუნდეე (განწირული, სასოწარკვეთჳლი ხმით ხაოდა მამაკაცი და სირბილს არ წყვეტდდა) ........................................................................................... - უკაცრავად არ ვიცოდი აქ თუ იყავი (ხალათის შეკვრით ჩამოვიდა ელისონი სამზარეულოში და ჩარლი დაინახა რომელიც მარტო სვავდა დარჩენილ სასმელს) - ეგარაფერი ... რატომარ გძინავს ? (შეხედა სახეწაშლილ ელისონს და ანიშნა შეგიძლია დაჯდე და პარტნიორობა გამიწიოვო) - პირი გამიშრა, თავად რარომ არ გძინავს ? - ემას ვეკამათე და წავიდა ვუთხარი არ ღირს ურთიერთობა თქო - ხო ედიც (ქალმა თავისთისაც ჩამოისხა სასმელი) - ედი რატომ?? (გურწფელად გაოცდა მამაკაცი) - მე კი ვუთხარი დაბნეული ვარ და ცოტახანს მარტო ყოფნამინდა თქო ბავშვს მეძახის და ვერ ითმენს ჩემს ასეთ საქციელებს რომელსაც შენ 20 წელია იტანდდი ( ცოტახანს ორივე დადუმდა და შემდეგ ელისონმა დაიწყო) - ლუციუსი მომწონს - უცნაური ბიჭია აბა რაგითხრა ელის (როგორ მოწონდა ჩარლის ნათქვამი "ელის" ქალს) - უცნაური ყველაა ჩარლი, მეც უცნაური ვარ ძალიან უცნაური .. 40 წლის ქალი ვერ ჩამოვყალლიბებულვარ რა მინდა ამ ცხოვრებაში ჯერ, ამიტომ ნუ გავკიცხავთ სხვებს (თბილად გაუღიმა მამაკაცს) - რისი დავლიოთ ?? - როგორც თავიდამ ახლაც ასე ჩარლის და ელისონს გაუმარჯობს, მე და შენ გაგვიმარჯოს და ელისონს და ჩარლის გაუმარჯოს (ორივემ გულიანად გადაიკისკისა) - ხოო ადრეც ასე იყო როცა სადღეგრძელოები შემოგველეოდა ხოლმე - ხოდაააა ჩარლის და ელისონს გაუმარჯოს - გაუმარჯოს (ჭიქა მიუჭახუნა მამაკაცმა და სწრაფად გამოცალეს სასმელი მოგონებების გახსენით აკისკისებულებმა) ...................................................................................... - მოვდივარ მოვდივარ (საათი სამის წუთებს აჩვენებდა ზარის ხმა რომ გაიგონა და კარის გსაღებად ადგა) - ემეეეტ (სასწაულად გაუკვირდა და თან გაუხარდა ემეტის ნახვა) - ვიკი მე .. მე უბრალოდ ძალიან დაბნეული ვარ (ნამტირალევი თვალები ჰქონდა მამაკაცს და ეს ამხელა ორმეტრიანი კაცი თავჩაღუნული ესაუბრებოდა სიფრიფანას, რაზეც ვიქტორიას გეცინა - მომენატრე - მართლაა ?? (მწვანე თვალები შეანათა ქალს და არ იცოდა რა ექნა ისე დაიბნა) - მართლა ემეტ მართლააა (ხელები ძლიერ მხარბეჭზე შემოხვია ვიკიმ და გაიტრუნა, ცოტახანს ილაპარაკეს მერე ჩაი დალიეს, დროდადრო ცდილობდა ჟანეტთან დარეკვას ხოლმე ვიკი მაგრამ ამაოდ ..კარზე ისევ ზარი რომ გაისმა, საათი სამს უჩვენბდა, ზუსტად სამს !! ვიკის ირონიულად ჩაეღიმა, ასე ამბობენ სამ საათზე თუ გაგაღვიძეს ჩათვალე თავად ეშმაკია შენთან სტუმრადო ... ცოტახანს ასე იჯდა ღიმილიანი სახით ბოლოს ადგა) - რომელი დემონი მომადგა (სარკაზმნით გააღო კარი და ხელში მალკოტი შერჩა) მალკოტ რამოხდა ?? (იმწამსვე ჟანეტზე გაიფიქრა გოგონამ, ემეტიც უკან გამოყვა) - შაითანი ვიქტორია, დემონები ომი იწყება დეამინი სადღაც გავარდა დამეხმარე ჟანეტი უნდა ვიპოვოთ შენ ვერც კი წარმოიდგენ რამხელა რამ გველის წინ ... თავზარი დაემცემა დედამიწას ვიქტორია (ხელები უღონოდ ჩამოუშვა მალკოტმა და წამით ვიკისაც ისევე როგორც დეამინს მოეჩვენა რომ მალკოტი ტიროდა ....) - ჟანეტი (მოიხავლა გოგონამ) დეამინი .... (უფრო ჩუმად წარმოთქვა დეამინის სახელი) და და ... ლუცი..უსი ის (კინაღამ გონება დაკარგა) - დემონია არა ?ვიცოდი (გაეღიმა ემეტს) - იცოდი ?? საიდან როგორ იცოდი ? (გაოცდა ვიქტორია) - კათოლიკურ ახალ აღთქმაში უძველეს დემონებად არიან მოხსენიებული დემონიმი და ლუციფერი სამყაროს ყველაზე მრისხანე დმეონი რომელიც თავად სატანას ჯობს თუ მოინდომა, სახელები გავიგე თუ არა იმწამსვე დავეჭვდი და მერე გარეგნობა??არ გვანან ჩვეულებრივ ბიჭებს დებილი უნდა იყო ვერ მიხვდე, ნაწინასწარმეტყველებია რომ ისინი ერთხელ დედამიწაზე ჩამოვლენ (ახლაღა გაახსენდა ვიკის, ემეტის დედა კათოლიკე რომ იყო და ბავშვობაში ხშირად აიძულებდა ემეტს ეკლესიაში სიარულს) - ემეტ ცვენი ურთიერთობა მერე გავარკვიოთ ცოტა ხანს ფიქრი მჭირდება და ხო წავედით მალკოტ ............................................................................................ (თვალები უნდა დახუჭოთ და ეს ყველაფერი წარმოიდგინოთ რაც იმწამს იქ ხდებოდა, ასეთი რამ ფილბშიც კი არ გექნებათ ნანახი...საოცარად ნაზი სიო, კაშკაშა ზეცა...ნაირნაირი ყვევილები რომელთა სუნიც ერთმანეთში ირევა და საოცარ ნაზავს ქმნის, გამწავენებული გაყვითლებული წელამდე ბალახი, ლაჟვარდისფერი ზღვა ტალღებზე მოთამშე თოლიები, კრიალა სუფთა წყალი, ღრუბლები ისე დაბლა რომ შეეხები, სხვადასხვა ფორმის და ზომის... მცხუნვარე მზე, ჟანეტის ოფროსფერი კულულებივით ლამაზი, ქალს თხელი კიმანოს ხალათი მკერდთან გადაღეღოდა და სახეზე სიცხისგან ჭორფლებს მეტად გაეკვლიათ გზა ვიდრე უწინ, თვალები დახუჭული ჰქონდა და მზად იყო ეს ყველაფერ სიზმარი ყოფილიყო, თუმცა არასოდეს დასრულებულიყო და თუ ვინმე გამოაღვიძებდა იქვე მოკლკავდა ნებისმიერს...ლუციფერს ტანზე გახადა მისი ტანი კიდევ უფრო შეიფერა შავად და ისედაც შავტუხა მამაკაცი მეტად ვნებიანი და სექსუალურ იერს ატარებდა ახლა, ისედაც ნუშისჭრილის წვრილი თვალები მზისგან შეწუხებულს საყვარლად მოეჭუტა და ისე ცდილობდა წყალში გაგრილებას, ტატუ რომელიც მარჯვენა მკლავზე ჰქონდა მეტ მამაკაცურობას სძენდა, საოცარი იყო კაშკაშა მზე და სავსე მთვარე ერთად ანათბდა ზეცაზე...შორიდან გეგონებოდათ მთვარის ბოლო ზღვაში იდო და შიგ იღვრებოდა ყველა სიწმინდე რაც მთვარესთან ასოცირდება, სამოთხე ამაზე ლამაზი თუა ღირს მთელი ცხოვრება ისე იცხოვრო რომ ეს ყველაფერი დაიმსახურო, ნამდვილად ღირს ამ სანახაობის ნახვა) - ლუციუს სამიოთხე როგორია ?ამზე ლამაზია ?? (ბავშვური ღიმილით შუბრუნდა ჟანეტი მამაკაცს და ბაგეებზე ღიმილი ლუციუსაც მოჰფინა) - სამოთხე არასოდეს მინახავს თუმცა მე მსგავსად წარმომიდგენია, იქ ალბათ ისეთი ხალხია ვისაც მსგავსი სიწმინდის ნახვის უფლება აქვს, ეს ადგილი ცისა და დედამიწის კიდეზეა რასაც ახლა უყურებ სადღაც შუაში, აქ ხშირად მოვსულვარ მაგრამ ტყე არასოდეს გადაწეულა...მხოლოდ ზევიდან ვხედავდი და ვადევნებდი თვალს ხოლმე, როცა შევეხე ტყე ისევ ისეთი დაბურული, გაუვალი და მიუწვდომელი იყო...პირველად ახლა გაიხსნა როცა შენთან ერთად მოვედი ჟანეტ და იცცი რა ??მე თუ მკითხავ ამქვეყნად ყველაზე წმინდა რამ რაც არსებობს ესაა ... ეს გრძნობა, სიყვარული ქვია, ლტოლვა ვნება თუ რა არ ვიცი, კიდევ ბვერ სახელს უწოდებს ადამიანი ალბათ... უბრალოდ ეს გრძნობაა ყველაზე წმინდა რასაც მე ახლა შენს მიმართ განვიცდი და რასაჭიროა ტყულად უაზრო ფრაზები? (ხელი გულზე მიიდო მამაკაცმა და ჟანეტის უძირო ცისფერ თვალებში ჩაკარგა, როგორ უნდოდა ეს თალები ენახა ყოველ დილით და ყოველ ღამით, როგორ უნდოდა მუდამ თან ყოლოდა ეს ქალი რომ არაოდეს არასოდეს აღარ ჩაედინა და არც კი ეფიქრა ცუდზე, მის გვერდით ხომ ყველაზე სათნო და კეთილი ხდებოდა, ამას ძალით კი არ აკეთებდა...თავისით მოდიოდა ყველაფერი, საერთოდ ყველაფერი) - არასოდეს ლუციფერ არასოდეს არ დაგივიწყებ, დამელოდე კარგი ?დამელოდე (სიფრიფანა ნაზი ხელები შემოხვია ზორბა მამაკაცს და ყურში უჩურჩულა ქალმა...ცა მოიღრუბლა, ამინდი შეიცვალა, მთვარე გაუჩინარდა, მზემ სიკაშკაშე დაკარგა...ქარი ამოვარდა თუმცა ისეთი სასიამობნო კი არა სწრაფი და ცივი...ჭექაქუხილი დაიწყო და შეშფოთბული ჟანეტი მამაკცს მიეკრო) - ლუციფერ ?? (ხმაჩამწყდარმა ამოხედაც ქვევიდან, თუმცა კაცი ოდნავადაც არ განძრეულა ოდნავ ჩაეღიმა და ჩუმად თუმცა უშიშრად ამოილაპარაკა) - დაიწყო !! ................................................................................. - ამის დედაც !! (ღრიალებდა ქერა მამაკაცი და გზას სირბილით იკვლევდა) ამიიის დედაც, ჯანდაბაში წასულხართ თქვენი ეშმაკებით (ტირილნარევი ხმით ღრიალებდა და კვლავ იმ სიტყვებს იმეორებდა) არ წახვიდე ლუციფერ არ წახვიდე, არ გაპატიებ გეფიცბეი ჩემს აქ მარტო დარჩენას არ გაპატიებ !! (და თან ობოლ ცრემლებს მუჭით იწმენდდა) ................................................................................. - აქ შეაჩერე (მალკოტმა ვიკის ხმადაბლა მიმართა და მანქანა, უკაცრიელ ადგილას გააჩერებინა) - ააქ ??დარწმუნებული ხარ ?? (თვალი მოავლო გოგონამ მიყრუებულ სულ სიბნელეში ჩაძირულ ადგილას და და ემეტს გადახედა რომელმაც დააწყნარა) - მან უკეთ იცის ვაცადოთ ვიკი (მალკოტი მანქანიდან გადავიდა და არემარე დაზვერა, არავინ ჩანდა..საერთოდ არავინ, მაგრამ მოიცადათ !! ჰორიზონტიდან მოჩანდა შავებში ჩაცმული ხალხი რომლთაც სახე არ უჩანდათ, ჯერ 4 კაცი გამოჩნდა, შემდეგ 7 დნი მათ უკან კიდევ 10 15 კაცი მოდიოდა და კიდევ უკან მეტნი.. - ღმერთოოო "აღმოხდა ვიქტორიას და ემეტს მიეკრო" წინ უზარმაზარი ჩასხმული ადამინი მოუყვებოდა ლაშქრს და მასაც სხვებივით სახე შენიღბული ჰქონდა) - ასეთები რატომარიან ემეტ ? - დამიჯერე მათ ნახვას არ გირჩევ სახეზე ! (აურაცცხელი არმია მოუახლოვა მალკოტს, ვიკი მანქანში იჯდა ემტთან ერთდ ადა შორიდან ადევნებდა თვალს, მხოლოდ რამოდენიმეს სახელი გაიგონა) - მალკოტ ? - ბაირონ ?ვეელზევულ ? (ხელი ჩამოართვა მალკოტმა მამაკაცებს, ხოლო ყველაზე უფროსს რომელსაც ხელში ისრები და უზარმაზარი ნაჯახი ეჭირა თბილად მიესალმა) - იბლის ? - მალკოტ მალკოტ (სახე არუჩანდა თუმცა აშკარად სიცილნარევი ხმით მიმართა მანაც მალკოტს და ბოხი საოცრად არაამქვეყნიური ხმით დასჭექა, რომელზეც ვიკიმ ხელები აიფარა ყურებზე) - ომიი იწყებაააა ........................................................................ - რახდება ?? (ლუციფერმა ჟანეტი უკან დაიყენა და სამმადე დათლა დაიწყო) - სამი, ორი, ერთიი (კარი გაიხსნა თუმცა ყველაფრის ნახვას ელოდა იქ დეამინის გარდა - დეამინ ? (ჩასისხლიანებული თვალებით და ტკივლნარეი სახით უმზერდა ძმას დეამინი) - ჩემი მიტოვება გადაწყვიტე და უკან დაბრუნება ხო ? - დეამინ აგიხსნი - რაა ? (ხლა ჟანეტი ჩაერთო საუბარში) რას ამბობს დეამინი ? - უკან ბრუნდება ჟანეტ უკან (ხელები დაემუშტა დეამინს და ისე უყურებდა ლუციფერს თითქოს მოღალატე ყოფილიყო მისი ძმა კი არა) - დეამინ?შენ გინოდა თავიდან აქ დარჩენა და შენ იმსახურება ქ ყოფნას მე ის საზიზღარი ძმა ვარ სულ რომ ვამბობდი დედამიწაზე არასოდეს ჩავალ დ ამითუმეტეს იქ არ დავრჩები თქო, მე დაგცინოდი მუდამ და ვამბობდი არ იმსახურებ იქ ცხოვრებას შენ ვინ შეგიყვარებს თქო, სუინამდვილეში ეგოისტობა მალაპარაკებდა ასე არ ვფიქრობ ალექს (ახლა ლუცისსაც წამოცდა ძმის სახელი და ტავადვე შეკრთა იმის გხსენებაზე დედა როგორ ეძახდათ "სტეეფ ალექს სადილი მზადაა" და თვალწინ დაუდგა პატარა ალექსი როგორ ეუბნებოდა ხოლმე "შენზე სიმპატიური ვიქნები მე ქერა ვარ ცისფერ თვალებაო" გაეღიმა და კვლავ გააგრძელა) - შენ ყველაზე მეტად იმსახურებ აქ დარჩენას დეამინ - ჟენტი ??ჟანეტს რას უპირებ იდიოტო ?? (ყვირილზე გადავიდა დეამინი) - რა ტკბილი სანახაობაა მაგრამ ბოდიში უნდა მოვიხადო მბრძანებლმა ყელში ამომივიდაო და რას იზავთ ბატონებო თქვენით ამობრძანდებით თუ ცეცხლის ლავის კიბე ჩამოვუშვათ მაღლიდან (ახარხარდა შაითანი და ტაშის კვრით შემოგლიჯა ტყე)რასპისარდ რას ფიქრობ ?? (გადახედა ცეცხლში მოგიზგიზე მეორე ტიტან "რაღაცას" სახე არ ჰქონდა კუდი და რქები ედგა მხოლოდ თავზე და ცეცხლში ისე იწვოდა, მისი ხმა შოკი აღმოჩნდა ჟანეტისთვის კინაღამ წაიქცა აკანკალდა და ლციფერს მიეკრო) - თავად ლუციფერი ?არ მჯერა ( ჰა ჰა ჰა...ეხოსავით გაისმა საზარელი არსების საოცრად შემადრწუნებელი ხმა და დანარჩენი აურაცხელი დემონების დამცინავი ხმები) - ღმერთო დიდებულო (მხოლოდ ეს ამოიჩურჩულა ჟანეტმა და დემონებს სახე აქცია) - მეც ასეთი ვარ ჟანეტ (თავი დაბლა ჩახარა დამნაშავესავით ლუციუსმა) - აბა ლუციფერ მოდიხართ ?? - შენ ხომ დამპირდი შაითან ??რომდ ეამინი დარჩებოდა ? - არააა ლუციფერი დატოვეთ (ახლა დეამინმა ამოიღო ხმა) - დედააა რა თავგანწირვაა ასეთი რამეებიც იცით დემონებმა (ისევ ის ცინიკური ხარხარი) - მარტო დემონიმი და შენ კი არა ლუციფერ ცოცხალი არც ეს ქალბატონი დარჩება, ასეთია მიწის ბრძანებლის ნება - რაა ?რასმაბობ ? - რა გეგონათ ადამიანებს რომ უყვებოდით დემონების შესახებ ლუციფერ ??შენგან ამას არ მოველოდი ქალმა დაგამონა დიდო ბელადო ? (დასცინოდნენ ლუციფერს) - აქსიომ ენა ჩაიგდე თორემ (ძარღვები დაებერა დეამინს) - თორემ რა ??მომკლავ ?? (დედამიწას აზანზარებდა მათი სიცილის ხმები, აუტანელი იყო საშინელი...შემადრწუნებული, შეუძლებელი იყო მოგესმინა და ერთიანად არ დაევლო შიშს შენთვის) - მხოლოდ დეამინი ვერა მაგრამ ჩვენ ხომ აქ ვართ ? (შავებში გამოწყობილი 20 წლამდე ბიჭი შემოვიდა შუაგულ ტყეში.. შეუძლებელია??ბაიაზიდი????? რომელიც ყველაზე პატარა მაგრამ ყველაზე საშიშ ქურუმად ითვლებოდა და ნაცნობი სახეებიც შემოყვა, იბილისი, მალკოტი, ბაირონი, კარდუჩი, ქერუბიმნი მთელი არმია და ... და... დანტე...ნუთუ დანტეც აქიყო, დიდი ბრძანებლის საყვარელი ქურუმი, ყველაზე ბოროტი და საშინელი დემონი დანტე რომელიც ბაიაზიდზე მეტად აკრთობდა ყველას !...) - ბაიაზიდ ??დანტე ? (შაითანმა თვალები გააფართოვა) - თუ ომია იყოს ომი შაითან (არანაკლებ გაოცებული უყურებდა ლუციფერი მის ბიჭებს რომლებსაც ზოგს მისი დიდი ხათრი ჰქონდათ ზოგს კი შიში და ვერასოდეს იფიქრებდა თუ რომელიმე ოდესმე მას დაიცავდა ახლა კი თავად დანტე და ბაიაზიდიც კი აქიყო...ქურუმები რომელიც გაგიკვირდებათ და სატანას "შვილივით" უყვარდა, მას აუმხედრდნენ და ახლა ლუციფერს იცავს ? საოცარია ხანდახან ის რომ ღმერთმა სიყვარული ყველა ადამიანში ჩადო, საერთოდ ყველაში თავად სატანაშიც კი ჩადო და ახლა აი ეს მცირე იოტისოდენა სიყვარული თუ არა თანადგრძნობა გამოაჩინეს უძველესმა ბოროტმა ქმნილებებმა...არ იქნებოდა გასაკვირი ზეციდან ვინმე დახმარებოდა ლუციფერს მაგრამ თავად ჯოჯოხეთიდან ორად გაიყო დემონები, თავად მიწისქვეშა სამყაროდან,,,რა გამოდის რომ?? ყველაზე საშინელ და ბოროტ ქმნილებასაც აქვს რაღაც გრძნობა ??ნუთუ ასეა ??ნუთუ ყველა იმსახურებს პატიებას და თითო შანს ??) - დანტე თქვენ მე (რასპისარდი დაფრთხა და შაითანს გადახედა) შაითან ისინი ბრძანებლის შვილები არიან, იქნებ არ ღირს ომი - რასამბობბ ??რასააამბოოოოობ ?? (ღრიალებდა შაითანი და ნელნელა დემონის სახეს იღებდა) მოღალატეები არიან მოღალატეები ისინიც უნდა დაისაჯონ (აუღელვებლად იდგა ლუციუსის მხარე და შაითანის მოქმედებას ელოდა, ბაირონმა ნიღაბი მოიხსნა და თვალით ანიშნა დანარჩენბს ჟანეტი უკან დაეყენებინათ, ასეც მოიქცნენ უკან დაიყენეს დამფრთხალი გოგონა და ისინი გადაეფარნენ, ჟანეტი სასოწარკვეთილი ხან რომელს უყურებდა ხან რომელს და გულში წარმოთქვამდა "მამაო ჩვენო რომელი ხარ ცათაშინა წმიდა იყავნ სახელი შენი მოვედინ სუფევა შენი.." დეამიონი ლუციფერ სუკან ამოუდგა და ჩუმად უთხრა - მაშინ ბავშვები ვიყავით ლუცი, მე გაპატიე (ძმის სიტყვებმა თითქოს გაათამამაო, ახლა საოცრად მოუნდა დედამიწაზე დარჩენა საოცრად მასთან და ჟანეტთან ერთდა ყოფნა მოუნდა და მეტი არაფერი სხვა, საითანის გარდაქმნას არ დალოდებია ისე იწყო თავად წარმოქმნა, თვალები ჩაუწითლდა, ძარღვები დაებერე, სიმაღლეში ზრდა დაიწყო და ყველაზე მთავარი შავმა უზარმაზარმა ფრთებმა იწყო ზრდა, სახეზე სამმა არსებამ გადაურბინა თავდან წითელმა მრისხანება და ბრაზი დაეტყო სახეზე უწინდელ სიმპატიურ ლუციფერს რომლის ადამიანობაც თანდათან ქრებოდა, შემდეგ ღია ყვითელი გამოესახა სახეზე-დაუნდობლობის და სიბოროტის ელფერმა გადაკრა და ბოლო სგაშავდა ... აი აქ კი უკვე ყველაფერი უთქმელად მისახვედრია ... 6 ფენიანი ფრთები წამოეზარდა და ყველა განერიდა რომ არავის მოხვედროდა მისი ბასრი და მჭრელი შავი კუპრივით ფრთბი, ჟანეტი უბრალოდ ისგა...მეტი არაფერი ხდებოდა მის სხეულში, არც სუნთქვდა არც მოძრაობდა, უბრალოდ ასე იდგა...მხოლოდ იდგა, გაოგნებული გაოცებული, შეშინებული ი დგა და უყურებდა მის საყვარელ კაცს რომელსაც ადრტე სთხოვდა მანახე როგორი ხარო, ახლა სადაციყო წაიქცეოდა ისე ეშინოდა და ერთიანად სულ ცახცახებდა...ლუციფერმა არაადამინური მხეცსი ხმით დაიღრიალა და გარდაქმნა დაასრულა მას ჯერ რუტასი და კასია მიყტვნენ შემდეგ დეამინმა დაიწყო გარდაქმნა, მალკოტი, ბაიაზისი მას შაითანის ხალხი მიჰყვა, შემდეგ იალდავაოფი ბოლდერი ... დანტე, ცოტახანში კი ვერსად ნახავდი სულიერს, ხორციელს, ადამინურს იმ საოცარ ადგიალს საადაც სულ რაღაც 10 წუთის უკან სიცოცხლე დუღდა, ახლა ყველაფერი სიბნელეს და ბოროტებას მოეცვა, არსად ჩანდა ადამიანობის განსახიერება, მხოლოდ რაღაც საოცრად მახინჯ ტიტანებს თუ ბოლომდე ჩაუყვებოდი იქ იდგა ოქროსფერ თმიანი საოცრად ლამაზი გოგონა რომელიც გულში ერთსა და იმავეს იმეორებდა "მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა " ირგვლივ ყველაფერი შავი იყო, შავ ფერ სმოეცვა არემარე, ვეღარსად მნახავდი იმ ნათელ და ლამაზ ფერებს ორიოდე წუთის წინ სიცოცხლის სურვილს რომ გაგაიძლიერებდა კაცს, მწყურვალს წყალს რომ საერთოდ დაგავიწყებდა და მშიერს დაგაპურებდა, მომაკვდავს სამოთხეს მოგანდომებდა და ბოროტს სიკეის ჩადენას, ახლა მხოლოდ არაბუნებრივი ხმები ისმოდა, ახლა მხოლოდ მხეცები...ნადირები...არაადამიანები იკვლევდნენ ერთმანეთის დასახიჩრებით გზას და წინ მიილტვოდნენ, ტყეში ჯერ ვიკი შემდეგ კი ემეტი შემოვარდა და ჟანეტს თვალებით ძებნა დაუწყეს, ვიქტორიამ პირველი ვინც ამოიცნო ლუციფერი იყო, შავი უზარმაზარით ფრთბით იცნო...ეს სანახაობა ხომ ერთხელ უკვე ნანახი ჰქონდა ახსოვს რა სჭირად ორი დემონი რომ ჩხუბობდა და ახლა ასობით იყვნენ, ჟანეტი წარმოიდგინა და ტანში გასცრა მის სახის წარმოდგენაზე, ამდენ დემონში იცნო დეამინიც რომელიც ძმის დასაცავად კლანჭები გამოეყო და დაუნდობლად იქნევდა სასწაულად დიდ ბრჭყალებს, კუდს რომელზეც უამრავი ეკლაი იყო რამდნეიმე მათგანს ყელიც გამოჭრა...წამით დეამინიც შეჩერდა და მათ ერთმანეთსი მზერა დაიჭირე...თუმცა მხოლოდ წამით, დეამინმა თვალი აარიდა და ცეცხლის ბურთბს დაუწყო აცილება...) - ჟანეტ ჟანეტ (მივარდა გოგონა დაქალს და სახეზე ხელებს უსმევდა) - შოკშია ვიკი (მშვიდებდა ემეტი) - ჟანეტ ძვირფასო ყველაფერი კარგად იქნება (თუმცა ოქროსფერ თმიანი ხმასარ იღებდა და ჩუმად კვლავ ლოცვებს ბუტბუტებდა, საზარელი სანახაობა იყო, მიწა დასკდა...ჭექა-ქუხილი გაძლიერდა, მიწისძვრა დაიწყო, არაადამიანური ხმებით გამეტებით კლავდნენ დემიონები ერთმანეთს და ფერფლად იქცეოდნენ მოკლული დემონები, ქარს მიჰქონდა და ჰაერში იფანტებოდა ამან უფრო დააფრთხო ვიქტორია და ემეტს გაოცებულმა გადახედა) - ისინი კვდებიან ემეტ ?? - ისედაც დემონები არიან ამიტომ ვეღარ მოკვდებიან უბრალოდ ქრებიან და აღარ იარსებებნ (გული მიეწურა, ერჩივნა სცოდნოდა დეამინი ისევ იმ წყეულ ადგილას იტანჯებოდა ვიდრე საერთოდ გამქარლიყო, შაითანი ულმობლად უსწორდებოდა ლუციფერის ხალხს და გზას ისე მიიკვლევდა ლუციფერისკენ, ყველაფერი დასასრულსიკენ მიემართებოდა, შაითანის ხალხი აშკარად ჯობნიდა დანარჩენებს) - ჯანდაბაა ემეტ (უკვე ტირილისგან იღვრებოდა ვიქტორია) ემეტ რა ვქნათ შენ ხომ წაგიკითხავს ბიბლია ემეტ (აჯანჯღარებდა ემეტს ვიქტორია) - ამის დედაც არ ვიცი არ ვიცი (ხელებს თავზე იჭერდ აემეტი და ნერვიულად უყურებდა დეამინს რომელსაც 4 მახინჯი არსება ანაწევრებდა) - ემეტ მოკლავეეენ ემეტ (ყვიროდა ვიკი და ცდილობად ლუციფერისთვის რომელიც შაითანს შებმოდა ხმა მიეწვდინა) - ლუციფეეეეეეეეეერ, ლუციფეეეერ დეამინიიი (თუმცა ამაოდ, ქვეყანა იქცეოდა ამდენი საზარელი ხმის გადაფარვა შეუძლებელი იყო, ვიქტორიამ ხელები აიფარა სახეზე და ჩაიკეცა თუმცა ახლა ჟანეტმა ხმამაღლა და გარკვევით დაიწყო) - მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა წმიდა იყავნ სახელი შენი მოვედინ სუფევა შენი იყავნ ნება შენი ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა პური ჩვენი არსობისა მომეც ჩუენ დღეს (ლოცვაზე დემონებმა ღრიალი დაიწყეს და ხელები ყურებზე აიფარეს, ყვიროდნენ სასწაული ხმით და გაჩერებას ითხოვდნენ, ყველა ჩაიკეცა და სხვადასხვა ხმებზე იწყეს მოთქმა,ა ამზრზენ სიტყვებს იშველიებდნენ უფლის გასალანძღად და მოიხოვდნენ ლოცვის შეწყვეტას, ამით გათამამებულებმა ვიკიმაც და ემეტმაც დაიწყო ლოცვა ბოლო ხმაზე) - და მომიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა არამედ მიხსენ ჩუენ ბოროტისაგან ამინ !! ( ზეცამ ერთი სასწაულად დაიგრუხუნა და გაიხსნა, სეტყვა წამოვიდა და იამზე ძლიერი ქარი ამოვარდა ვიდერ წინათ, ტორნადო დატრიალდა და ყველა დემონი ერთად მოახვედრა შიგნით, ლუციფერმა წმაით მოასწრო ჟანეტისთის შეხედვა, ვერ გაიგონა ქალმა მისი სიტყვები თუმცა ტუჩების მოძრაობით მიხვდა რაც უთხრა ლიცუსმა) - მიყვარხარ.. - ლუციფეეეერ, ლუციფეეეეეეეეეეეეეეეერ (სასოწარკვეთილი ყვიროდა ჟანეტი) არ მიმატოვო ლუც...თუმცა ყველაფერი უმალვე დასრულდა და გაქრა (თავი სტკიოდა და გვერდებში დაბეჟილობას გრძნობდა, ფეხების აწევა უნდოდა თუმცა ვერ მოახერხა, ჯერ ერთი თვალი გაახილა შემდეგ მეორეს გახელა სცადა...როგორც იქნა მეორეც გაახილა, ყველაფერი თეთრი იყო, ბუნდოვანი და გაორებული...მხოლოდ ოცნაური ხმები ესმოდა...ტირილნარევი თან სიცილნარევი ვერ გაეგო ვინმე იცინოდა თუ დასცინოდა) - დეამინ, დეამინ გონზე მოხვედიი დეამინ (ახლაღა იცნო პატარა სიფრიფანა ვიქტორია რომელიც კიდევ უფრო გამხდარიყო და დაპატარავებულიყო, გვერდით ჟანეტი ედგა..ღმერთო ჟანეტი ?რა სჭირდა ჟანეტს??თვალები გაყავისფრებოდა და უპეები ჩავარდნოდა...სევდიანად უღიმოდა მამაკაცს...აქ რაბ მინდა ?რა მინდა აქ?ფიქრობდა დეამინი და გონება ნელნელა იაზრებდა ყველაფერს, უცბად ჩამწყდარი, გამომშრალი ხმით იკითხა) - ლუციფერი ? - ის ... (ძლივს მოაბა ამ ერთ "ის"ს თავი ვიქტორიამ დაჟანეტს გადახედა რომელმაც ცრემლები გადაყლაპა...)- არაა, არააა ჩემი ძმა ჩემი ძმაააა (ყვიროდა მხეცის ხმით დეამინი) ჩემი ძმააააააააა ლუციუს (ბოლოს ექიმებმა რაღაც ნემსებით გააბრუეს და ცოტხანს ძილს მიეცა დეამინი...14 დღე გავიდა...ტანჯული 14 დღე რაც დეამინი უგონოდ იყო, ლუციფერი გაქრა...აღარც მალკოტი ჩანდა, თითქოს ყველაფერი სიზმარი იყო, თითქოს ყველაფერი მიწამ ცაყლაპა. ლუციფერის არავინ არაფერი იცოდა..არავინ !! თავად ეშმაკმაც არიცოდა სად იყო ლუციფერი, დეამინის ტკივილნარევი ღმუილი აკრთობდა საავადმყოფოს და თავად ჟანეტსაც...დეამიინი ადამიანი გახდა, ადამიანი იყო...მას ბედისწერამ შანსი მისცა, მისცა და ახლა ადამიანია არანაირი ზებუნებრივი ნიჭით დ ადემონური ძალებით, ის ადამიანია და ლუციფერი ?ისევ ლუციფერზე მისდიოდდა ფიქრები ჟანეტს და ტკივილს თვითგვემამდე მიჰყავდა) - როგორაა ? (ყავა მიაჩეჩა ვიქტორიას ჟანეტმა) - ადამიანობას ეგუება (გაეცინა ვიკის)უჭირს მაგრამ ისწავლის ნელნელა - რას აპირებთ თქვენ ?? - დავეხმარები რომ უკეთსი გახდეს, რომ ის ტკივილი დავავიწყო ყველანაირად დავეხმარები ჟან, ჩვენ რაღაც გვაკავშირებს რაღაც სულიერი...ემეტს რაც შეეხება ცოტადრო მინდა საერთოდ რომ გავერკვე რა ხომ გესმის??ემეტს ვთხოვე ცოტახანს მაცადოს რომ გავიგო რა მინდა - დეამინს სჭირდები ვიკი - ვიცი და მე მას არასოდეს მივატოვებ (ყალბი ღიმილით გაიღიმა ჟანეტმა, იმიტომ არა რომ არ უხაროდა დეამინის ამბავი...უბრალოდ ეგონა...ბოლომდე ეგონა ლუციუსი ის..აქ..დედამიწაზე..ხომ გესმით ?) ....................................................................................... (14 დღის შემდეგ გაახილა მანც თვალები და ისიც თეთრ ოთახში თეთრებში ჩაცმული იწვა, ზანტად წამოდგა და მიმოიხედა, აქაურობა საგიჯეთს უფრო ჰგავდა ვიდრე ჯოჯოხეთს ... ) - გაგიღვიძია (თბილად გაუღიმა ასევე თეთრებში ჩაცმულმა მამაკცმა ლუციუსს, რომელსაც პატარა ოფროსფერი გვირგვინი ედგა თავზე და ულამაზესი ფრთბი გაეშალა...გაგიკვირდებათ და...) - მიქაელ გაბრიელ? (აღმოხდა ლუციუსს) მოვკვდი ?? - თითქმის აბა რაგითხრა (კვლავ თბილად გაუღიმა ანგელოზმა) - რამოხდა ? - დიდი აურზაური გამოიწვიე დიდი სტეფან, თუმცა სამოთხე დემონებით გაგვივსე რაც სასიამოვნოა (კვლავ ის თბილი ღიმილი) - რაა ? (გაოცდა ლუციუსი) - ხოო ბაიაზიდი, მალკოტი, დანტე რატომღაც უფალმა ასე ინება შენ მათში სიკეთის მარცვალი დათესე სტეფან, ისინი შენ დაგეხმარნენ და ჩვენ მათ ვაპატიეთ (ისევ გაუღიმა ანგელოზმა) - რასამბობ ??ანუ ისინი ? (გაეღიმა ლუციუსს) მოიცა ჩემი ძმა?სადაა ჩემი ძმა??(ანერვიულდა მამაკაცი) - ხო ისინი შეწყალებულ იქნან ისევე როგორც შენ სტეფ და ისევ როგორც შნი ძმა(ისევ საოცრად თბილი და მეგობრული ღიმილით გაიღიმა მიქაელ-გაბრიელმა და ნელნელა გაქრა, ასე თეთრი ოთახიც გაქრა და ლუციუსიc მათ მიყვა...უცბად დედამისის მოკრა თვალი ყვავილების გვირგვინი ედგა თავზე და საოცრად მომაჯადოვებული ღიმილით უღიმოდა შვილს, - დედაა, წარმოთქვა მამაკაცმა..ხედავდა მამაისს სიბნელიდან რომ უახლოვდენბოდა თუმცა ლუციუსი შორდებოდა..ის კი მოდიოდა მოდიოდა..ესმოდა თოთო ბავშვის ტირილი, ტრიალებდა, ჟანეტი..დეამინი...ხმები, დამიბრუნდი, დამიბრუნდები...-ძმაოოო, ვიქტორია...დედამიწა, ზეცა, ჯოჯოხეთი და უცბად ლუციუსიც ქაოსს შეერია) - ფრთხილად შენ რაგაუბერე ??? სიკვდილი გინდა ? (მანქანიდან ლუციფერს მოხუცი ტაქსისტი გადმოუხტა და ყვირილი დაუწყო, ლუციუსი იმდენად დაიბნა ენა ჩაურდა და პასუხი ვერ გასცა) - მე მე (თან არემარეს ათვალიერებდა და არ სჯეროდა ნანახი) - იდიოტი (ჩაიბურტყუნა კაცმა და მანქანაში ჩაჯდა) - შენ რა პირველ დღესვე სიკვდილს აპირებდი ?? (სიცილზე იცნო სიფრიფანა ვიქტორია და გზის მეორრე მხარეს ვისკის ჭიქებით აყუდებული დეამინიც დალანდა...ხო ვისკის ჭიქებით, მობოდიშების ტოლფასს უდრიდა...ადრე მანარ დაუმსხვია ჭიქები ?როდესაც სახლი გაუნადგურა??ახლა დაბნეულობისგან კინაღამ მეორე მანქანამ გაიტანა ლუციუსი, ბედნიერი და თან დამფრთხალი უყურებდა ძმას) - ნუთუ აქაც ჩემი ძმა უნდა იყო??(ვითომ გაბუტულმა ჩაილაპარაკა სინამდვილეში კი ტუჩი სკუთხე ჩატეხა) - ვერ მომიშორებ (თვალი ჩაუკრა დეამინმა) - მადლობა მადლობაააა (ლუციუსმა ცას ახედა და პირჯვარი სამჯერ გადაიწერა, - დაე იყოს ნება შენი, ისე უცინოდა ზეცას თითქოს ღმერთს ხედავდაო..ან იქნებ ხედავდა კიდევაც რა ვიცით ჩვენ ... გაბადრული შემობრუნდა და ოქროფერთმიან ცისფერთვალება გოგონას შეასკდა, გოგონამ ფართოდ და თბილად გაუღიმა და მომნუსხველად წარმოთქვა) - კეთილი იყოს შენი ფეხი დედამიწაზე, ლ უ ც ი ფ ე რ !! ძველი ისტორია, რომელსაც სხვა ნიკით ვწერდი. მოგესალმებით, სამწუხაროდ ყველა თავს ვერ გადავხედე სავარაუდოდ იქნება ბევრი შეცდომა. წითელ დრაკონს ვინც ელით დაიდება სრულად. |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
