სავადმყოფოდან გამოსვლისას სოფი მიყვებოდა როგორ დასაჯა დედამისმა. ჩვენ ვიცინოდით. გზაზეც ასე სიცილ კისკითით გავედით. მე დათაზე ვუყვებოდი ის კი ამაზეც იცინოდა. უეცრად შესახვევიდან მანქანა გამოვარდა და ორივე გავიწიეთ.
-კარგად ხარ? მკითა სოფიმ
-და შენ?
-კარგად ვარ.
მძღოლმა მანქანა გააჩერა და ჩვენსკენ წამოვიდა.
-გამარჯობა გოგოებო მოგვმართა უცნობმა.
-კი გადავრჩით. მადლობა მოკითხვისთვის. მიმართა ცინიკურად სოფიმ და ამაზე გამეცინა
-მშვენივრად ყოფილხარ! მიმართ ბიჭმა
-მზადყოფნაში ვარ თქვენნაირი მძღოლების გამო
-ჩვენნაირი?
-ხო ანუ ბრმები! მიუგო და ორივე სიცილით წამოვედით იქიდან
სოფომ დათას მანქანაში ჩამსვა და წავიდა
-დღეს ზღვაზე წავიდეთ
-წავიდეთ!
მალე ზღვაზე მივედით . დათმ მანქანიდან გადმომსვა და ხელით მიმიყვანა ზღვამდე.
-აბა შევიდეთ საბანაოდ?
-არა რა. მე ცურვა არვიცი
-მომენდე კარგი?
-კარგი.
ზღვა ძალიან მიყვარს. დათასთან ერთდ ვბანაობდი და ვიცინოდით. მომწონდა მასთნ ყოფნა. რალამაზია ახლა ჩემი ცხოვრება!
-შეყვარებული არგყავს ხო? მკითხა დათამ და ნაპირას გამოვედით
-არა!
-ძალიან მიხარია ნინი
-კარგი რა. გავიცინე
-ძალიან ბედნიერი ვარ რომ შეგხვდი.
-მეც ძალიან მიხარია დათა.
დათამ ამიყვანა ხელში და მატრიალებდა და მე კი ბოლო ხმაზე ვიცინოდი.
-წამოდი ახლა კი ვისაუზმოდ.
ეტლში ჩამსვა და ხელი ჩამკიდა. დავსხედით ზღვასთნ და დავიწყეთ ჭამა. მე მას ვაჭმევდი ის კი მე. ამბებს მიყვებოდა ბოლო ხმაზე ვიცინოდით.
-რასაყვარელი სიცილი გაქვს ნინ. მითხრა და გამიღიმა
-ორივე საყვარლები ვართ ! ვუთხარი და ამაზე დიდხანს ვიცინეთ
შემდეგ მას ჩავეხუტე და თვალები დავხუჭე.
ამ დღეს ძალიან ბედნიერები ვიყავით მეც და დათაც. ზუსდატ ამდღეს მივხვდი რომ ჩვენი ისტორია დაიწყო!