ნათლის მფენი თავი 2
- უკაცრავად ორივემ ერთდროულად გამომხედეს მძღოლი სიმპათიური ქერა და ლურჯთვალება იყო ისეთი ლურჯი თვალები ქონდა ასე მეგონა მის თვალებს კი არა ზღვას შევყურებდი წვერი მოშვებული ქონდა რომელიც უფრო სიმპათიურს აჩმდა ლამაზი სახე ჰქონდა და პატარა ცხვირი რომელიც თითქოს არც სწორი იყო და არც აპრეხილი მეორე შავგვრემანი იყო თმები ნულზე ჰქონდა შეჭრილი თაფლისფერი თვალები და გრძელი წამწამები ჰქონდა სწორი სახე მაღალი ყვრილმანები და სწორი ოდნავ ჩამოშვებული ცხვირი ქონდა... აღელვებული ვიყავი და შეშინებულიც - ვინ ხართ ან დედაჩემი სად არის ცოცხალია ? აქ როგორ აღვოჩნდი რაგინდათ ჩემგან? დედაჩემი დედაჩმი სადაა? პანიკაში ვიყავი და ისევ ის საზარელი წუთები მიტრიალებდა თვალწინ თუ როგორ ცლიდა სისხლისგან შემზარავი ვამპირი დედაჩემს - დაწყნარდი ყველაფერი კარგადაა როგორცკი სახლში მივალთ ყველაფერს აგიხსნით და ნუ ღელავ ჩვენ კარგი ვამპირები ვართ ამის გაგონებაზე მძღოლს გაეცინა - დასამშვიდებლად სხვა ვერაფერი მოიფიქრე აიზეკ? კარგი ვამპირები? კარგი რა თითქოს ლიზი ორიწლოს იყოს - ყოვლისმცოდნე იქნებ შენ უკეთ დააწყნარი ადამიანი რომელსაც თვალწინ მოკლეს დედა ის კლაუსი ალბათ ომასაც მოკლავდა ლუკკ ჩვენ რომ არ მიგვესწრო დავიზაფრე ანუ დედაჩემი დედაჩემი ღმერთო ჩემო თავი ვეღრ შევიკავე ტირილი ამივარდა არცკი ვიცოდი რა უნდა მეფიქრა ამწუთას ერთადერთი ადამიანი დავკარგე რომელიც მთელი ცხოვრება ჩემს გვერდით იყო მივლიდა და არაფერს მაკლებდა იმ გარეწარმა კი მოკლა ღმერთო ჩემო მე მას არ ვაცოცხლებ ... ჯერ არ ვიცი როგორ მაგრამ მე მას აუცილებლად გავუსწორდები აიზეკი ჩუმად მიყურებდა ლუკი კი გზას გაჰყურებდა და უკან აღარ გამოუხედავს - ელიზაბეტ დაწყნარდი ვიცი შენთვი ეს ყველაფერი შოკის მომგვრელი და თავზარდამცემია მაგრამ ეხლა საღი გონება გჭირდება რადგან ყველაფერი სწორად განსაზღვრო და გაანალიზო გაოცებულმა და ცოტა გაღიზიანებულმა შევხედე აიზეკს და მივახალე - მითხარი ამ დგომარეობაში როგორ უნდა დავმშვიდდე ? დედაჩემი ერთადერთი ადამიანი რომელიც მთელი ამ წლების განმავლობაში ჩემს გვერდით იყი ჩემი ნაწილი იყო თვალწინ მომიკლეს და მე ვერაფერი გავაკეთე მე იმ ნაძირალას ვერცკი მივუახლოდი და საერთოდ აქ როგორ აღმოვჩნდი ან თვენ ვინ ხართ საერთოდ სად ვართ? სად მივდივართ? აიზეკი მიყურებდა და ფიქრობდა ეთქვა თუ არა ყველაფერი მის თვალებში ვხედავდი როგორ ებრძოდა ერთმანეთს ორი აზრი და ბოლოს დაიწყი მან ლაპარაკი - მე აიზეკი ვარ ესკი ლუკი - ეგ უკვე იცის აიზეკ - ლუკ გთხოვ მაცადე ავუხსნა თუ რა გადახდა თავს და რატომ ერთხელ მაინც მაცადე ყველფრის ჩემებურად გაკეთება - კარგი როგირც შენ იტყვი დანებების ნიშნად ლიკმა ხელები მაღლა აწია და მალევე საჭეს ისევ ჩავლო ხელები - მოკედ გავაგრძელებ მე და ლუკი ვეკუთვნით მეორე ოჯახს კლარკსონებს რომელიც უკვე ათასწლეულებია არსებობს და ჩვენი ოჯახი სიძლიერით იმეორეა პირველი კი კლარკები არიან ისინი ადამიანის სისხლით იკვებებიან ჩვენ კი ვეგეტარიანელები ვართ გაჩერდა და ჩემს თვალებს დააკვირდა გაოგნებული შევყურებდი მან კი განაგრძო - ანუ ჩვე მხოლოდ ცხოველის სისხლს ვსვავთ და არ გვყავს დონორები რიგორც კლარკებს ისინი ადამიანებს ზემოქმედების ძალით იმორჩილებენ და დონორებად აქცევენ მათ ჩვენ არა.. ასევე ჩვენ წინასწარმეტყველებას ვიცავთ რომელიც შენ გეხება ლამის პირი დავაღე როცა გავიგე რომ რაღაც წინასწარმეტყველება არსებობდა და ის მე მეხებიდა ... ერთი დღისთვის ზედმეტად დიდი შოკი იყო.... - შენ გინდა თქვა რომ ჩემზე წინასეარმეტყველებაა? და რა წერია? რა მიწინასწარმეტყველეს ან ვინ ან როდის? -ლიზი ყველაფერს მოგიყვები აუცილებლად მაგრამ ეხლა უნდა დაისვენო შოკში ხარ ვიცი.. თან სახლამდე ძალიან ცოტა დარჩა და როგორცკი მივალთ ცოტას დაისვენებ და ხვალ აუცილებლად ყველაფერს აგიხსნი გპირდები კარგი? გაოგნებული და გაღიზიანებული ვიყავი რომ პატარა ბავშვივით მექცეოდა და არ დასრულა საუბარი.. მაგრამ მართალი იყო ემოციებისგან იმდენად დაღლილი და დაცარიელებული ვიყავი ნამდვილად მჭირდებოდა დასვენება.. უსიტყვიდ დავეთანხმე და ფამჯრიდან ყურება დავიწყე... იმდენად შოკირებულუ და დაბნეული ვიყავი რომ ვერცკი შევამჩნიე მე მანქანაში ვიჯექი რომლის შუშებიდანაც მზის სხივები იღვრებოდა... მის სითბოს სახეზე ვგრძნობდი და ეხლა მივხვდი თუ როგორი საოცრება როცა შეგიძლია მზის სოთბო შეიგრძნო მართალია იანვარია, გზა და ხეები დათოვლილი იყო ირგვლივ კი მთები და გორაკების მეტი არაფერი ჩანდა და მზეც სუსტად ანათებდ მაგრამ ეს ჩემთვის ყველაფერი იყო წარმოიდგინეთ მთელი 17 წელი სახლში მზისგან დამცავი შუშის მეორე ბოლოს ვიმყოფებოდი და დღეს პირველად შევიგრძენი ბუნების მშვენიერება და მზის სითბო...ამ ფიქრებში გართულს მალევე ჩამეძინა... საშინელი თავის ტკივილით გამეღვიძა, ლოგინში ვიწექი მაგრამ არ მახსოვს როგორ მოვხვდი აქ ან სად ვიყავი? რომელ საათი იყო ისიც არ ვიცოდი… ტელეფონის ძებნა დავიწყე მაგრამ არსად იყო, ოთახს თვალი მოვალე და მივხვდი რომ ეს სულაც არ იყო ჩემი სახლი კედლები ნაცრისფრად იყო შეღებილი რაც ჩემზე დამმაშვიდებლად მოქმედენდა, ასევე არავითარი პოსტერი ან თუნდაც ნახატი არ ეკიდა საათიც კი არ იყო, ლოგინი რომელზეც ვიწექი ერთსაწოლოანი იყო გვერძე კომოდი იდგა რომელზეც ღამის ლამპარი იდო, აქვე იყო საწერი მაგიდა და სკამი მაგრამ არა თანამედროვე უფრო ძველებური სტილის ხის საწერი მაგიდა იყო, ზედ კი წიგნები ელაგა, კარის გვერდით კუთხეში ტანსაცმლის.კარადა იყო ისიც ძველებური სტილის.მოჩუქურთმებული ხის ფასადით, ფანჯარას ნაცრიფერი ფარდა ჰქონდა ჩამოფარებული და მკრთალად შემოდიოდა ოთახსში სინათლე… თავი მიბრუოდა და სსაშინლად მწყუროდა, საწოლიდან წამოვჯექი და სახლის ჩუსტების ძებნა დავიწყე ბოლოს ლოგინის ქვეშ ვიპოვე ეხლა დავაკვირდი ჩემს ჩაცმულობას უბრალო თეთრი მაიკა მეცვა რომელიც დღეს დილას ამ ამბებამდე ჩავიცვი, და ქვევიდან სპორტული ადიდასის შარვალი მეცვა ხოლო ჩემი ჩუსტები რომლებიც უფრო ფაჩუჩებს გავდა ძაღლის საყვარელი ფორმა ჰქონდა… როგორცკი ჩავიცვი კარებთან.მივედი და გარეთ გავედი, ვიწრო დერეფანში აღმოვჩნდი სადაც მთელს სიგრზძეეზე ფოტოები ეკიდა. ერთერთზე აიზეკი და ლუკი იყვნენ ორივეს ჯინსის შარვალი და თეთრი მაიკები ეცვათ და ორივე გულიანად იცინოდნენ, ჩემთვის გავიფიქრე რომ ლუკი ამ ფოტოში ძალია საყვარელი იყო ხოლო აიზეკს თმები უხდებოდა ფოტოების უფრო კარგად შეწავლა გადავწყვიტე მაგრამ დერეფნის ბოლოდან საუბრის ხმა მომესმა ამიტომ გზა განვაგრძე და მისაღებ ოთახში გავედი. მიზსახებ თახში ლუკი და აიზეკი ისხდნენ მდივანზე ბუხრის წინ რომელიც გიზგიზებდა და შეშის წვის დროს ტკაცუნი მოისმოდა ბუხრის თავზე ფოტო სურათები ელაგა, ფანჯარას აქაც ფარდა ჰქონოდა ჩამოფარებული თეთრი და სადა ფარდა იყო, მარცხნივ თაღოვანი გასასვლელი იყო ეტყობოდა რომ სამზარეულო უნდ ყოფილიყო ხოლო მე საიდანაც გამოვედი ჩემი ოთახის გარდა კიდევ ორ კარს მოვკარი თვალი… - ელიზაბეტ ვხედავ გაგიღვიძია თავს როგორ გრძნობ? მომართა აიზეკმა, ცოტა შევცბი რადგან ისევ ოთახს ვამთვალიერბდი და ვცდილობდი როგორმე გამეგო თუ სად ვიყავი. -თუ იმას არ ჩავთვლთ რომ საშინლად მტკივა თავი და ასევე საშინლად მწყურია რათქმაუნდა კარგად ვარ აიზეკ ლუკს ჩაეცინა მე კი გამეხებულმა გავხედე, ის შეიშმუშნა აიზეკს გადაულაპარაკა მაგრამ მე ვერ გავიე დედაჩემს არასდროს უსწავლებია ინგლისური და ეხლაც მიკვირს რატომ რადგან თვითონ ყოველთვის კარგად საუბრობდა ინგლისურად.. - ლიზი ალბათ გცივა ბუხართა დაჯექი მე კი წყალს მოგიტან… მითხრა აიზეკმა და თაღოვანი გასასვლელისკენ წავიდა, ჩემთვის ჩამეღიმა არ შვემცდარვარ ნამდვილად სამზარეულო იყო… - აიზეკ მგინი დროა ლიზიმ ყველაფერი გაიგოს წინასწარ მეტყველებაზე და მის ოჯახზეც.. ლუკს გამომცდელად გადავხედე ისიც მიყურებდა ეხლა შევნიშნე რომ მას თვალებთან ერთად კარგი ტუჩებიც ჰქონდა. აიზეკი დაბრუნდა და წყალი და წამალი მომაწოდა გაკვირვებულმა დავხედე და ვკითხე - იმედია რაიმე საძილე წამალი არა რადგან.იმაზე მეტხანს მეძინა ვიდრე ამ სიტვაციაში უნდა მძინებოდა - დამშვიდდი ლოზი ეს უბრალოდ გამაყუჩებელია - არ მეგონა ვამპირებს წამლები თუ სჭირდებოდათ… გაკვირვებულმა ვიკითხე - ჩვენ ნამდვილად არ გვჭირდება ადამიანური ქიმიკატები ეს შენთვის ვიყიდეთ წამოსვლის წინ სანამ შენ უგონოდ იყავი მიპასუხა ლუკმა დავფიქრდი და გამახსენდა რომ მე მათთვი ჩემი სახელი არ მითქვამს -საიდან იცით ჩემი სახელი? ეგეც წინასწარმეტყველებაში წერია? უსიტყვოდ დამეთანხმნენ.. - და კიდევ რა წერია? იქნება თქვენ მაინც გამარკვიოთ ამყველაფერში რადგან დედაჩემი ნამდვილად ვერ შეძლებს საუბრის დასრულებას... დედაჩემის ხსნებაზე მონატრება და სიცარიელე ვიგრძენი, თითქოს რაღაც ძალიან მნიშვნელოვანი დაკარგე და ამით გამოწვეული აგონიისგან ჯერ კიდევ შოკში ხარ და უბრალოდ ვერ აცნობიერებ რომ ამ ადამიანის სიკვდილით შენშიც მოკვდა შენი სულის ნაწილი რმელიც მას ეკავა, მივხვდი რომ ამ სამყაროში მარტო დავრჩი, მე ხომ მისგარდა არავინ მყავდა ისე ახლობელი როგირიც ის იყო… იმ წუთებში დედაჩემი საშინლად მომენატრა ისე ძლიერ რომ სიტყვებით ვერ ავღწერდი … ლუკი და აიზეკი მიყურენდნენ და არფერს ამბობდნენ სანამ წამალი არ დავლიე შემდეგ კი აიზეკმა დაიწყო საუბარი: - ლიზი ვეცდები რაც შემიძლია გარკვევით და დაწვრილებით მოგიყვე ყველაფერი, უკვე ვახსენე რომ ჩვენ მეორე გვარს მიეკუთვნებით კლარკსონებს, ათსწლეულების წინ ეს ორი ოჯახი არ არსებობდა არსებიბდა მხოლოდ ნიკოლაი კარლ კლარკი და ფრიდრიხ ჯუნიორ კლარკი პირველი ვამპირები,რომელთა შორის გამხეთქილება ჩამოვარდა არავინ იცის ზუსტად რატომ და როგორ დაიწყო ეს ყველაფერი, ყველა ვამპირს თვის თეორი აქვს მაგრამ მე ჩვენსას გიამბობ: ნიკოლაი ვერ ეგუებოდა იმას რადაც გადააქციეს და არსურდა თავის გადასარჩენად უდანაშაულო ადამიანების სისხლით ეარსება მაიტომ ფრიდრიხს განუდგა და გვარი შეიცვალა კლარკსონად რადგან არ სურდა ძმასთან რაიმე საერთო ქონოდა, იგი წლების განმავლობაში ბევრს მოგზაურობდა და ეძებდა საშვალებას რომ განკურნებულიყი და ისევ ადამიანად გარდაქმნილიყო საბოლოოდ კი მან წინასწარმეტყველება აქ საქართველოში ერთერთი უხუცესი მაქციისგან გაიგო რომ, დაიბადებოდა გოგონა რომელსაც ექნებოდა სისხლივით წითელი თვალები და მთვარესავით მბზინავი ვერცხლისფერი თმა, ის იქნებოდა ფრიდრიხ კლარკის მემკვიდრის შვილი გაბრიელ კლარკის და ძირძველი წმინდა სისხლიანი ქართველის ელენა გვირჯიშვილის შვილი რომელსაც ექნებოდა შვიდივე ძალა რომელიც არცერთ ვამპირს არასდროს არ დაჰყვებოდა, მაგრამ ის აუცილებლად თავის მეთვრამეტე დაბადების დღეზე უნდა გარდაქმნილიყო ვამპირად რადგან ეს ძალები არ დაეკარგა და თუკი იგი არ გარდაიქმნებოდა მასთან ერთად მოკვდებოდა ის შესაძლებელობა რასაც ნიკოლაი საუკუნეები დაეძებდა დაჰბრუნებოდა მოკვდავის სხეულს და სულს… ამიტომაც ნიკოლაი დასახლდა საქართველოში ძმისგან შორს და ელოდა შენს დაბადებას რათა მას და მის მომხრეებს ჰქონოდათ არჩევანის უფლება, მაგრამ როდესაც ეს ფრიდრიდრიხმა გაიგო მიხვდა რომ შენი დაბადებით დაკარგავდა ყველანაირ ძალაუფლებას ვამპირებზე და მათ ვეღრ გააკონტროლებდა რადგან იცოდა რომ ვამპირები ყოველთვის ძლიერ ლიდერს ირჩევდნენ, ფრიდრიხი საუკუნეებია ცდილობდა და ცდილობს შენს მოკვლას მაგრამ ყოველ ჯერზე კლარკსონები იცავდნენ ამ წინასწარმეტყველებას, და როდესაც გაბრიელი დედაშენს შეხვდა ეს წინასწარმეტყველება საბოლოოდ ასღსრულდა, გაბრიელმა არ იცოდა რომ წინასწარმეტტველება მასზე და ელენაზე იყო, მაგრამ როგორცკი გაიგო დაბადებიდან შენს დაცვას ცდილობდა ამიტომ დედაშენი და შენ საქრათველოში დაგაბრუნათ თავისი მეგობრის ადამის დახმარებით რომელიც კლარკსონი იყო და ლუკის მამა მაგრამ ფრიდრიხმა გაიგო და მამაშენი და ადამი სიკვდილით დასაჯა… დედაშენი კი წლების განმავლობაში გიცავდა და გზრდიდა ისე რომ არც კლარკსონებმა და არც ჩვენ არ ვიცოდით რომ ცოცხალი იყავი მაგრამ შენ იზრდებოდი და დედაშენს სურდა რომ გეცოცხლა ამიტომ მან ჩვენ მოგვძებნა და შენი დაცვა გვთხო… აიზეკი გაჩერდა და დამაკვირდა მე გაოგნებული ვიყავი უბრალოდ ვიჯექი და ვცდილობდი ოთახში სირბილი და კვილი არ ამეტეხა ეს ყველაფერი რაც თვს გადამხდა მხოლოდ იმის გამო ხდება რომ ვამპირს ვამპირობა აღარ უნდოდა და განტევების ვაცად მე გამომიყენეს? და ამ ყველაფერს დედაჩემი შეეწირა… იმდენად გავღიზიანდი რომ მომინდა ჩემი ხელით დამეხრჩო ის წინასწარმეტყველი რომელმაც ასეთი ცხოვრებისთვის გამწირა - ლიზი კარგად ხარ? წყალი ხომ არ გინდა ან რაიმე უფრო ძლიერი ყავა ან კონიაკი? მზრუნველობით სავსე ტონით მკითხა ლუკმა… ცოტა გამიკვირდა მისგან ასეთი ტონით მომართვა… საუბრის თავი არ მქონდა ფანჯარაში ვიხედებოდი საიდანაც საღამოს მზის ჩასვლა მოჩანდა იანვრისთვის უცნაურად კაშკაშა მზე იყო …. - ანუ მე ის ადამიანი ვარ ვინც ვამპირებს არჩევანის უფლებას მისცემს ის ადამიანი ვარ ვინც მათ ადამიანურ ბუნებას დაუბრუნებს? - წინასწარმეტყველების თანახმად კი… დაფიქრებით მიპასუხა აიზეკმა უეცრად ისევ ის ვამპირი წარომიდგა თვალწინ რომელსაც ლუკი და აიზეკი კლაუსს უწოდებდნენ და დედაჩემი რომელსაც მკვდრის ფერი ედო და თვალებით მთხოვდა დახმარებას … ამ ხნის განმავლობაში პირველად გამახსენდა რომ არცკი ვიციდი მის ცხედარს რა ბედი ეწია - ლუკ აიზეკ ორივემ კითხვით სავსე მზერით შემომხედეს და უხმოდ მანიშნეს რომ მეთქვა რისი თქმაც მსურდა - დედაჩემის ცხედარი … ისს ისს… სიტყვები ერთმანეთში ამერია და წინადადება ვეღარ დავასრულე აიზეკი მიმიხვდა სათქმელს და სინანულით სავსე მზერით მიპასუხა - ვწუხვარ ლიზი მაგრამ როდესაც შენს წამოსაყვანად შემოვარდით მე და ლუკი შენს დასაცავად ვიბრძოდით კლაუსთან და ამდროს სახლში ხანძარი გაჩნდა ჩვებ ძლივს გამოვაღწიეთ სახლი კი მთლიანად დაიწვა და ეხლა ყველას ჰგონია რომ ხანძრის დროს დაიღუპეთ შენ და დედაშენი… მან საუბარი დასრულა და ლუკს გადახედა რომელიც მე მიმზერდა და ცდილობდა გამოეცნო აიზეკის მონაყოლმა ჩემზე როგორ იმოქმედა მე კი გავშეშდი და ფეხზე წამოვხტი ჭიქა რომმლითაც წყალი მომიტანა აიზეკმა ბუხარს ვესროლე და ავყვირდი - ჯერ დედაჩემი ჩემს თვალწინ მოკლა იმ იმ არარაობამ შემდეგ კი წესიერად მიწასაც კი ვერ მივაბარე ცეცხლში დაიწვა… ვერცკი დავიტირე, ლუკ აიზეკკ მინდა რომ კლაუსიც ცეცხლში დაიწვეს, ამას არ ვაპატიებ მან დედაჩემი მოკლა მან ჩემი ნაწილი მოკლა მან მე მოკლა… თავი ვერ შევიკავე კედელს მივეყუდე და ძირს უღონოდ ჩავიკეცე თავი კალთაში ჩავრგე და ავტირდი… - ლიზი სიტყავს გაძლევ კლაუს აუცილებლად დავსჯით რაც დაიმსახურა იამს მიღებს ამას გპირდები ისიც ისე დაიტანჯება როგირც შენ … მითხარ ლუკმა ცოტა დამამშვიდა ამ სიტყვებმა … არ ვიცი რამ მიბიძგა მაგრამ ფეხზე წამოვდექი და ლუკს ჩავეხუტე რომელიც ჩემს წინ იდგა .. მის დაკუნთულ მკერდზე დავდე თავი და ავტირდი, ამ მცრემლებ ამოვაყოლე მთელი ჩემი ტკივილი და სინანული, თან ვფიქრობდი რომ ყველას ვაზღვევინებდი ვინც კიდევ ერთცელ წამართმევდა საყვარელ ადამიანს აუცილებლად მოვთხოვდი პასუხს, ის კი უხერხულად ცდილობდა როგორმე დავეწყნარებინე…. მეორე თვის დასასრული |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
გჯერათ ბიჭის და გოგოს მეგობრობის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
