შესვლა
რეგისტრაცია
რეკლამა

ქიმია ორისთვის ( თავი 17)


5-02-2023, 00:59
ავტორი თუკა
ნანახია 11 470

- მომწონს ეს გოგო, ისეთი განსაკუთრებულია, ვერ ვიგებ როდის რას მოიმოქმედებს- ძმას ახედა ანდრიამ და თავი ღიმილით გაიქნია..
- სულაც არ მიკვირს , მაგათში არც ერთია დალაგებული, თუმცა ნუცას ყველაზე მეტად უქრის მგონი.. - უთხარი მერე?
- არა, არაფერი მითქვას დანო, არც ვაპირებ, უბრალოდ მასთან კარგად ვარ, ისიც თავისუფლადაა ჩემთან, არ მინდა რომ ჩემი სიმპატიის გამხელით შევბოჭო, იქნებ გოგო მეგობრულად მიყურებს..
- მაშინ დავაკვირდეთ. ვნახოთ რა როგორ მოხდება და იმის მიხედვით მოვიქცეთ, მაგრამ დრწმუნებული ვარ ხვდება შენს სიმპატიას, საკმაოდ ჭკვიანი გოგოა რომ იცოდე.
- ვხვდები ძმაო და ამიტომ ვარ ასე ფრთხილად. კიდევ ერთ იმედგაცრუებას ვერ გადავიტან უბრალობ..
- მისმინე, აცადე. დრო თვითონ დაალაგებს ყველაფერს.
- რას დაალაგებს ?- მოულოდნელად დაიძახა ნუცამ , ჯერ ბიჭებს გახედა მერე გვერდით მდგარ მართას. - აბა რას გაჩუმდით, გააგრძელეთ მიდით - ძმებს შორის შუაში ჩაჯდა და მოსასმენად მოემზადა..
- აქ ამისთვის მოხვედი რომ მანდ იჯდე? - გაბრაზება ვერ დავმალე და ხმას ავუწიე. არ მითხარი მოგეხმარები სიის შედგენაშო? ნუცა 3 დღეში ზეიმი გვაქვს და შენ კიდევ საჭორაოდ ემზადები..
- კარგი გოგო, რა დაგემართა, ცოტას წავიჭორავებ სიძესთან და მის ძმასთან და სულ ეგაა. რა გჭირს შენ ეს ბოლო დღეებია, მოდი აქ მოდი ,მიუჯექი შენს რაინდს.
- ნუცაა..
- მართა ტვინი წამიღე რა. ან დაჯექი ან წადი და მარტომ დაწერე შენი სია ..
გაბრაზებული დავჯექი დანიელის გვერდზე და ზედ მივეყუდე. შინაგანად სულიერ სისუსტეს ვგრძნობდი, დღესასწაულის ემოციები საშინლად მღლიდა და მასუსტებდა.. ვუსმენდი მათ საუბარს და შინაარსი სრულიად ვერ გამომქონდა, იმდენად სხვაგან ვიყავი ფიქრებით.
ნუცას წვიტინი უსიამოვნოდ მესმოდა და მზად ვიყავი ჩემს ზურგს უკან დადებული ბალიში სახეში ჩამერტყა..
- არა რა საჭიროა ასე , - მათმა კამათმა გამომაფხიზმა და წელში გავსწორდი.. არა და კიდევ ერთხელ არა. სულ მიმაჩნდა და ახლაც მიმაჩნია რომ კაცმა უნდა გადადგას პირველი ნაბიჯი. არ მესმის იმ ქალების რომლებიც მამაკაცებს ეხმარებიან თავიაანთი თავის მოპოვებაში, თითქოს დახუჭობანას თამაშობენ და წინასწარ ეუბნებიან, ამ მაგიდის ქვეშ თუ არ დაგხვდი მაშინ კარების უკან მომძებნეო.. ეგ რაღა მოპოვებაა. კაცს თუ ყველა კარტი გაუშალე და ყველა კარი გაუხსენი. რისთვის? - ეს რისი მომცემია?- კაცმა მეტი უნდა გააკეთოს ვიდრე ქალმა. ხშირად ქალებს ჰქონიათ რომ კაცს თუ ცოლად გაჰყვებიან ან მათ გვერდთ ყოფნას გაინაღდებენ, მერე ხალიჩად უნდა გაეგონ ფეხქვეშ.
- შენ ამბობ რომ კაცს არ უნდა ზრუნვა? საყვარელი კაცის გამო არ უნდა დათმო?
- შენ ზრუნვასა და მონად ქცევას შორის განსხვავებას ხედავ? - გაბრაზებულმა ვუთხარი ანდრიას და დანიელს შევხედე.. - მე რადგან დანიელი მიყვარს, ეს იმას არ ნიშნავს რომ მისი ყველა ოცნება უნდა შევასრულო, ჩემს ოცნებებზე უარი ვთქვა და მისი ცხოვრებით ვიცხოვრო.. მე ხო დანიელმა ისეთი შემიყვანა როგორიც ვიყავი, ისეთი გამიცნო როგორიც ვარ, ცოტა უცნაური, ცოტა სხვანაირი . ახლა მე რომ მის ცხოვრებაზე გადავეწყო, გამოვა რომ საკუთარ მეობას დავკარგავ.
- ღრმად შევტოპავთ იცოდე კამათით - ანდრიამ გამიღიმა და ნუცას გახედა..
- არ მგონია - წინადადების ბოლომდე დასრულება არ ადროვა ნუცამ რომ ჯიბრზე გახედა დანიელს .. - ზოგიერთ მამაკაცს არც კი სჭირდება ბრძოლა ქალის გამო.- აი აქ ვუშვებთ ქალები შეცდომას, ლანგარზე დადებულს მივართმევთ ხოლმე კაცებს ჩვენივე თავს, მანამდე ვახმარინებთ სანამ ეს მათ უნდათ, ან მანამდე სანამ ერთ დღეს არ ვიტყვით რომ საკმარისია და უკან მოხედულებს არაფერი დაგვხვდება. - ასე ნუ მიყურებ ისევ დანიელს შეხედა და ოდნავ გაუღიმა- აი მაგალითად დანიელი შეხედეთ, კაცის იდეალია , მის გამო ქალები აქეთ ომობენ, მე ხომ ვიცი, მას კი შეუძლია მხოლოდ ამოირჩიოს ქერა, თუ ჟღალი და მერე მათთან სექსით დატკბეს. რაში სჭირდება ბრძოლა თუკი აქეთ ეკიდებიან, მაგრამ ეს ურთიერთობა უინტერესოა მისთვის, არაფერს აძლევს და ამიტომ იშორებს ასეთ ქალებს..
- მოდი ეს ყველაფერი წარსულ დროზე გადავაკეთოთ კარგი?- წყენა ვერ დაფარა დანიელმა და ზედ მიმიკრა. - მართალი ხარ, კაცის ვიზუალი ისევე როგორც ქალის ბევრ რამეს ცვლის. თვალი ხარბია, დაინახავ და თვალი ძღება. ასე იყო, არასოდეს მიბრძოლია ქალის გამო, არც დამჭირვებია, იმიტომ რომ ყველა ძალიან მარტივად მომდიოდა. მაგრამ ეს ადრე იყო, მართამდე ნუცა.
- მესმის, მაგრამ ძალიან მაინტერესებს ტატა შენ მოიშორე თუ თავად მოგშორდა? - ნუცას მოულოდნელად დასმულ შეკითხვაზე თვალები გამიფართოვდა და სახეზე ალმური მომედო.
- ეს შენ არ გეხება - გადაჭრით უთხრა და ფეხზე წამოდგა..
- ძალიანაც მეხება, იმიტომ რომ ..
- ნუცა საკმარისია - ანდრიამ მაშინვე სტაცა ხელი თავისკენ დაატრიალა. - ეს ჩვენი საქმე არაა, დანიელი და მართა თავად მოაგვარებენ თუკი ტატას სახით პრობლემა იქნება, ჩვენ არ გვეხება არც ტატა და არც მათი ურთიერთობა.. მითუმეტეს რომ წარსულია..
- რაღაცას მიმალავთ სამივე - გადაჭრით ვთქვი და ნუცას შევხედე. სამივე დასჯილი ბავშვივით იდგა კედელთან და ხმას არც ერთი იღებდა. - იტყვით თუ დავრეკო მეოთხესთან? - ტელეფონი ამოვიღე და ტატასთან დასარეკად მოვემზადე რომ, გამწარებულმა გამაგლიჯა ხელიდან დანიელმა და ნუცას შეხედა..
- ამას რატომ აკეთებ? თქმა თუ გინდოდა აქამდე გეთქვა, რას ელოდებოდი? - რა მიზანი გქონდა? ჩემთან ერთად უნდა გეთქვა ყველაფერი, ჩემი სახე უნდა დაგენახვებინა , გინდოდა მატყუარა გამოგეყვანე თუ რა გინდოდა მითხარი - ეს ლაპარაკიც ამიტომ წამოიწყე, -შენი მიზანი სისრულეში მოგეყვანა? გაბრაზებულმა უყვირა და ჩემკენ დატრიალდა.. - ფოტოები ნახა ტატას ტელეფონში შენმა დაქალმა და ამას გულისხმობს. თუ გაინტერესებს შენახული ექნება და გაჩვენებს..
- რა ფოტოები? - ძლივს მოვახერხე თქმა და დანიელს გავხედე, არ მინდოდა ნუცას სახე დამენახა თორემ ვერავინ გამაცლიდა ხელიდან..
- მართა მორჩი, კარგად იცი რა ფოტოებიც ვნახე, ამას რას უყურებ , მე მაქვს ფოტოები - მარამ რა საჭიროა ამეების ნახვა, ჩემი ხო გჯერა, არასოდეს გეტყვი ტყუილს.
- რაზე ამბობ?- გაორებულმა შევხედე ნუცას და გამომშრალ ტუჩებზე გადავისვი ენა.
- ნუცა მორჩი -თქო - შენ არ გეხება ჩვენი საქმე,- გაიგე ! - პრობლემა ტატაში კი არა შენს ლოგიკაშია , ვინ მოგცა უფლება რომ ასე ჩაერიო ამიხსენი .
- მართა ჩემი დაქალიაა.
- ფეხებზე გოგო !- საჭირო რომ ყოფილიყო ვიტყოდი..
- დანიელ - ნელა შევახე ხელი მკლავზე და ნერვიულობისაგან დაცვარულ შუბლზე ხელის გული გადავისვი. თვალებში წამიერად დაიწყეს პატარა ფერადმა წერტილებმა ფრენა და დანიელის ხელებში გონწასული ჩავესვენე.
მძაფრმა სურნელმა წამიწვა ცხვირი და თვალები ნელა გავახილე. ფერწასული დანიელი მეჯდა გვერდით და შორიდან მკვეთრად მესმოდა ნუცას ტირილის ხმა..
ხელზე მაგრად მიჭერდა ხელს დანიელს და ფრთხილად მკოცნიდა.. ნაძალადევად გავუღიმე რომ მისი ნერვიულობა როგორმე გამექრო.. წამოჯდომაში დამეხმარა და წყლით სავსე ჭიქა გამომიწოდა..
ახლა მის თვალებში იმხელა სევდა იყო, იმხელა დარდი რომ მისთვის ზედმეტი სიტყვის თქმის სურვილი არ მქონდა..
მისი უკიდეგანო სიყვარული შიშს გადაეფარა ..
- დანიელ - დაბალ ხმაზე დავუძახე და მაშინვე მოიხედა ჩემკენ.
- როგორ ხარ? რამე ხო არ გინდა?
- კარგად ვარ, ცოტა გული მერევა.
- რა დაგემართა მართა, როგორ შემაშინე იცი? - ამღვრეული მზერით ჩამხედა თვალებში და ნაზად შემახო ტუჩები ლოყაზე. - კინაღამ მოვკვდი გოგო, ასე აღარასოდეს შემაშინო გაიგე?
- დანიელ - ის რაც ნუცამ თქვა და ნახა . მე მჯერა შენი, მაგრამ მინდა ვიცოდე რაზე ლაპარაკობდა ნუცა, შენგან გავიგო მირჩევნია.
- მართა, მართლა არაფერია დამიჯერე. შენს თავს გეფიცები - გახსოვს ის სურათები ჩემს ტელეფონში, იმეების გაგრძელებაა, ტატაც იღებდა და სულ ესაა. დანარჩენი ძველი ფოტოებია.. მოდი ამაზე არ გვინდა რა, ისედაც ცუდად ხარ.. - მთელი ძალით მიმიკრა ზედ და მის სითბოში ერთიანად გავიტრუნე..
**
ახალი წლის დღესასწაულმა მშვიდად ჩაიარა.
გადაღლილი დადიოდა უზარმაზარ დარბაზში დანიელი და საყვარელი ქალის ბედნიერი სახის დანახვაზე სახიდან ღიმილს არ იშორებდა.. კუთხეში მდგარ მაგიდასთან მჯდომთ გადახედა და მამაკაცს ანიშნა უკან გაყოლოდა.
სიმაღლის მიხედვით შელაგდნენ მართას კაბინეტში და კარები გასაღებით გადაკეტა დანიელმა..
ერთიანად გააცია ტანში რუსუდანს, შეშინებულმა ჯერ შვილს მერე კი სოსოს შეხედა და ინსტიქტურად ჩამოჯდა დივნის კიდეზე. დასჯილი ბავშვივით დაიწყო ხელები მუხლებზე და საყვარელ შვილს მზერა აარიდა.
- არაფრის თქმა არ გინდათ ?- დუმილი ისევ დანიელმა დაარღვია და გორგოლაჭებიანი სკამი მათ წინ გააჩერა. - რომელიმე დაიწყებთ თუ კითხვები მე დავსვა.
- რისი მოსმენა გინდა შვილო? - გამბედაობა მოიკრიბა სოსომ და დანიელს ახედა..
- სიმართლის !- გადაჭრით უთხრა და თვალები მოჭუტა. ოღონდ რომელი სიმართლის ჯერ ვერ გავერკვიე . ბოლო პერიოდია რაღაცა ცუდად ჩურჩულებთ თქვენ, აშკარაა რაღაცას მალავთ . ეს რაღაცა კი ფაქტია ყველამ იცით . ჩვემი , ანდრიას და ნიას გარდა..
- არაფერს ვმალავთ შვილო, საიდან მოიგონე - საუბარში ჩაერია რუსო და დანიელს ხელი ხელი დაადო.
- დედა, თუ ვერ ხვდები გეტყვი რომ გავიზარდე და ცხოვრებაში ბევრი რამე და ვინმე ვნახე. ვხვდები ადამიანები როდის მალავენ რაღაცას. ბოლოს როცა სოსო ბიძია ჩვენთან იყო მოსული, გიორგის ხსენებაზე სახე გეცვალა. რა გააკეთა ისეთი პაპაჩემმა რომ სამივე მაშინვე ჩუმდებით ..
- ცუდი არაფერი გაუკეთებია- ისევ სოსომ დაიწყო და უსას გახედა. - არ ვიცი რაომ უმალავთ ამ ბავშვებს მამაშენის სიკეთეს, არც ის ვიცი ამისი თქმით რა პრობლემა უნდა შეიქმნას. - მამაშენი გაკოტრდა, ნულზე დაჯდა, საქმეში არ გაუმართა გიორგი კი დაეხმარა და სიძე ფეხზე წამოაყენა, თავისი ბიზნესი გადასცა და სათევეშიც ჩაუყენა ფირმას.
- მოიცადეთ, ანუ ეს ფირმა რომელსაც ახლა მე ვუდგავარ პაპაჩემისაა და არა მამაჩემის?- სოსო ამას ამბობ? დაეჭვებულმა გახედა მამაკაცს და მისკენ დაიხარა.
- კი ამას ვამბობ. მაგრამ ამაში ცუდი რა არის ვერ ვიგებ. ადამიანმა დახმარების ხელი გამოგიწოდათ. თქვენ კიდევ ამხელა სიკეთის შესახებ შვილებსაც არ უამბეთ .
- ეს შენი საქმე არაა ! - გაბრაზებული უთხრა რუსამ და დანიელს შეხედა. - კი მამაჩემი დაგვეხმარა, მაგრამ მამაშენმა რა ნაკლები გააკეთა? ყველაფერი გააკეთა იმისათვის რომ წინ წასულიყო, რომ ჩვენი ოჯახი არ დაცემულიყო.
- ეგ რა შუაშია ახლა, დაბნეული გაეპასუხა დანიელი და დედას თვალებში დააშტერდა..- კიდევ რაღაცას მალავ, ან რაღაცეებს.. თვალებში გეტყობა. წამიერად თითქოს რაღაცამ გაუელვა თავში დანიელს და ფეხზე წამოხტა, მაგიდისკენ წავიდა და რამოდენიმე წამს ხელებდაყრდნობილი იდგა მათკენ ზურგით . - მამა გიყვარდა რომ გაყევი ცოლად?- მოულოდნელად დასმულ კითხვაზე ნერვიული ხველება აუტყდა რუსას და საკუთარ ფეხსაცმელს დააშტერდა. - მიპასუხე დედა, მამაჩემი გიყვარდა თუ გიორგის გარიგება იყო ეს?
- მამაშენი მიყვარდა, რა თქმა უნდა !- გაღიზიანებულმა დაუბრუნა პასუხი და ფეხზე წამოდგა. - კარები გამიღე უნდა წავიდე..
- ვერსად ვერ წახვალ , ვერც ერთი ვერ წახვალთ სანამ მე საუბარს არ დავასრულებ ..
- დანიელ , მე დედაშენი ვარ და ამეების მოსმენას არ ვაპირებ.
- მეც შენი შვილი ვიყავი როცა მამაჩემი მამცირებდა და ვუსმენდი და შენ არ მიცავდი - დაგავიწყდა? გაგახსენებ - : „ შენგან რა კაცი გამოვა, ისეთი ხარ შენგან კაცი კი არა , არაფერი დადგება, შეხედე რუსუდან ესაა შენი საყვარელი შვილი, შეხედე ამისგან რა უნდა დადგეს, როგორ შეიძლება ეს სუსტი ჩემი შვილი იყოს“ - გაგახსენდა? შენს ქმარს გვერდით არ ედექი? მე რატომ ვიყავი ვალდებული ესენი მომესმინა დე-და , დამარცვლით უთხრა და დედამისს წინ დაუდგა. - შენ მამაჩემი არ გიყვარს და არც არასოდეს გყვარებია, მასთან სხვა რაღაცის გამო იყავი მუდამ. იმის გამო ხომ არა რომ გიორგის მოსწონდა სიძე? და მთელი შენი ქონება მას გადასცა? ამიტომ აიძულე მამა რომ ყველაფერი ოფიციალურად გადმოეცა ჩემთვის.
- დანიელ საკმარისია ! - არ მოგცემ უფლებას რამეში დამადანაშაულო. ის გავაკეთე რას საჭიროდ ჩავთვალე..
- კარგი პასუხია, ყოჩაღ დედა. ზუსტად ის მოვისმინე რაც მინდოდა რომ გამეგო.
- შენ ნიკოს მართლა შენი ქონების გამო გაყევი რუსა? შენთვის ქონება უფრო მთავარი ყოფილა ვიდრე სიყვარული.. მე კიდევ ვფიქრობდი რომ მამაშენმა გაიძულა , მამაშენის დაჟინებული მოთხოვნის გამო ჩატეხე ჩვენს შორის არსებული ხიდი, თურმე ქალი რომელიც ამდენი წელიწადი მიყვარდა საერთოდ არ მცნობია..
- გაიმეორე - გაავებული ეცა დანიელი სოსოს პერანგის საყელოში და ფეხზე წამოაყენა.- გამიმეორე ახლა რაც თქვი, თორმ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ იცოდე. - შენ და დედაჩემს ერთმანეთი გიყვარდათ?
- გვიყვარდა , ისეთი ლამაზი და წრფელი სიყვარულით მხოლოდ ზღაპრებში რომ არსებობს, გვიყვარდა ისე როგორც შენ გიყვარს მართა დანიელ - დანანებით უთხრა და ხელები მოიშორა . - გვიყვარდა და ამან თურმე ქონებაზე გამცვალა. მე კიდევ მთელი ამდენი წელიწადი ვნერვიულობდი შენზე - რუსას მიუტრიალდა და მის წინ დაიმუხლა. - რა გამოდის, რომ მე სულ სხვა ქალი მიყვარდა, მიამიტი და ბავშური რუსა რომელიც თურმე ქონებას გაკიდებია.
- ყველაზე მაგარი საჩუქარი მივიღე ახალ წელს - ნერვიულად მოისრისა შუბლი დანიელმა და კარზე ატეხილ ბრახუნზე გასაღებად გაიწია..
სამშობიაროს დერეფანში ნერვიულობა არ წყდებოდა..
აღელვებული დადიოდა თორნიკე წინ და უკან.. თითებს ნევიულად იმტვრედა და გული გამალებით უძგერდა. პირველად ხდებოდა მამა, ბედნიერებისაგან ფრენა უნდოდა, უნდოდა ხმამაღლა ეყვირა რომ მალე თავის პატარას გულზე დაიწვენდა...
ბოლოს სიარულით დაიღალა, ემოციამ სძლია და კედელს მიყუდებული იატაკზე დაჯდა.. თამამად მიუჯდა გვერდით დანიელი და ანერვიულებულ მომავალ მამას ხელი შემოხვია..
აწყლიანებული თვალებით შეხედა და გაუღიმა..
- უკვე სამი საათი გავიდა დანიელ ..
- ალბათ ასეა საჭიროა, გამიგია ხანდახან უფრო დიდი დრო სჭირდებათ..
- ხო მაგრამ სამი საათია სტკივა.
- მესმის, ნერვიულობ მაგრამ ცოტაც და ყველაფერი კარგად იქნება..
- არავინ გამოდის , რომ რაიმე მითხრას რაა - მუშტები შეკრა და იატაკზე დააბრახუნა..
- შენი ცოლი მშობიარობს, გატაცებული კი არა ყავთ ძმაო- სიცილით უთხრა და ფეხზე წამოდგა...
ფანჯარასთან ვიდექი და ჩაბნელებულ ქუჩას გადავყურებდი..
ვიღაცა ჩვენსავით ნერვიულობდა, ვიღაცას ეს ნერვიულობა უკვე მოხსნილი ჰქონდა და ერთმანეთს ეხუტებოდნენ..
წელზე ხელების შემოხვევა ვიგრძენი და ინსტიქტურად მივეყუდე.. ვიცოდი ახლა ორივეს ერთი და იგივე ფიქრი გვქონდა. ერთი რამ გვაწუხებდა.. ცრემლებს გასაქანი არ მივეცი, ახლა ამისი დრო და ადგილი არ იყო..
ახლა ჩემი ნათლული უნდა მოვლენილიყო ქვეყანას და სევდიანი ვერ ვიქნებოდი, მაგრამ გული მეფლითებოდა ტკივილით. სულს კივილი უნდოდა..
ბაგეები ერთმანეთს დავაშორე რომ ცხელი ჰაერისაგან განმეთავისუფლებინა ფილტვები და დანიელის თითებში, ჩემი თითები გადავხლართე..
იქნებ ყველაფერი ასე ძალიან არ მტკენოდა გვედით რომ დედა მდგომოდა, გულზე რომ მივეკარი და ეთქვა, შენ პირველი არ ხარ შვილო, ზოგადად ქალებს ასე ემართებათ, აუცილებლად კიდევ გეყოლება შვილებიო, მაგრამ ამ ტკივილიანი რეალობის წინაშე, მხოლოდ ორნი მე და დანიელი ვიდექით..
ამას მხოლოდ ახლა ვიაზრებდი, რადგან როგორც არ უნდა უყვარდე დაქალს, როგორც არ უნდა ზრუნავდეს შენზე, ვერავინ დავა შენს ტკივილამდე, ისე ვერავის ეტკინება როგორც საკუთარ მე-ს და დედას..
- არ ინერვიულო - ჩუმად მიჩურჩულა ყურში და ყელზე მაკოცა, ხო იცი ჯერ ყველაფერი წინ გვაქვს.
- ვიცი- ძლივს მოვახერხე უცრემლოდ ერთი უბრალო სიტყვის თქმა და მისკენ დავტრიალდი, საყვარელი პოზა მივიღე, ხელები შემოვხვიე თავი მკერდზე დავადე და გავიტრუნე..- როდესაც მისი გულის ძგერა მესმოდა, ამ დროს ყველაზე ბედნიერი ვიყავი და ყველაზე ძლიერი .. ამ დროს ვგრძნობდი საოცარ ძალას და ვიცოდი ეს ძალა ყველა ტკივილს დამაძლევინებდა და ეს ძალა ცხორების ახლიდან დაწყების უნარს მინერგავდა ყოველ დღე..
- მთავარია ერთად ვართ, მიყვარხარ და ჩემთვის ეს სრულიად საკმარისია..
- მეც მიყვარხარ, ძალიან - გადაჭრით ვუთხარი და ბლოკიდან გამომავალი ექიმისაკენ სირბილით გავიქეცი..
„გილოცავთ, ჯანმრთელი ბიჭი გყავთ „
მისი ხმა ექოსავით გაისმა დერეფანში და სიხარულის ჟრუანტელმა დამიარა ტანში..
ეს სულ სხვა განცდა, სულ სხვა ემოცია იყო.. სულ სხვა შეგრძნება, რაღაც ახალი სურნელით გაჟღენთილი. სულ სხვა ელფერი დაჰკრავდა ამ სიხარულს.. და ამ სიხარულს სახელად სიყვარულის ნაყოფი ერქვა..

**
დღეები ერთმანეთის მიყოლებით მიდოდა..
ბავშობიდან არ მიყვარდა ახალი წელი. როგორც წესი ახალ წელს ახალი იმედები და ოცნებები მოჰქონდა,მაგრამ ჩემს ცხოვრებაში ყოველთვის ყველაფერი მდორე და ერთფეროვანი იყო დანიელამდე...
მიუხედავად იმისა რომ ამ წელს მეგობრები ერთად ვხვდებოდით , ბავშობაში გამჯდარი განცდა დღემდე ბატონობდა ჩემში.
დღემდე არ ველოდი რაღაც ახალს და განსაკუთრებულს. არც კი მჯეროდა რომ ცხოვრებას შეეძლო რაღაცის შეცვლა და მთლიანად თავდაყირა დაყენება..
გაშლილი მაგიდის წინ ვიდექი და აივანზე მდგარ დანიელს ვუყურებდი. ამდენი ხნის მერე დღეს პირველად მოდიოდა მისი და .. ვიცოდი რომ ახლა ძალიან უჭირდა , მაგრამ ზედმეტი სიტყვების თქმას აზრი არ ჰქონდა, ის ყოველთვის მხოლოდ საკუთარ გულს უსმენდა.
- კარს გააღებ? - დანიელს გავძახე და სამზარეულოში შევტრიალდი..- მინდოდა დას თავად დახვედროდა..
- ახალ წელს გილოცავთ - ომახიანად დაიძახა უჩამ და მეკვლედ პატარა ნინა შემოუშვა..
- მოდით, გარეთ ცივა, რას დამდგარხართ - მათკენ წავედი და ნიას გადავეხვიე..- დანიელ , მუჯლუგუნი ვუთავაზე ფერდში და გონს მოვიყვანე.
- მაპატიე რა - ზლუქუნით უთხრა ნიამ და ხელები მაგრად შემოხვია ძმას.
- ჩემო სულელო, ჩურჩუტო გოგო- რა თქმა უნდა გაპატიე. უკვე აღარც კი მახსოვს არაფერი.. დამშვიდდი, მთავარია ბედნიერი ხარ და ჩემთვის ესეც სრულებით საკმარისია ნიაკო. გულზე მიიკრა მომცრო ტანის გოგო და თავზე მაგრად აკოცა.
ცოტა ხანში სუფრის გარშემო ვისხედით და შემომატებულ სტუმრებთან ერტად გულიანად ვიცინოდით . მათი ბავშობის წლების მოსმენა იმდენად სახალისო იყო, სიცილით მუცელი მტკიოდა..
- მოიცა ის გახსოვს, ერთი ცალი ვაშლის გამო რომ ვიჩხუბეთ, და სანამ ვჩხუბობდით ნიამ რომ შეჭამა?
- აუ, მაგას როგორ დავივიწყებ, სურვილი მქონდა ნია მაგრად მეცემა მაგრამ შემეცდა,ისეთი პატარა და საყვარელი იყო. არადა იმ ვაშლის გამო როგორ ვიჩხუბეთ.. - ეს რა გამახსენე ანდრია - პირველად ვხედავდი ასეთ ბედნიერს დანიელს და ჩვენს გარშემო მორბენალ პატარა გოგოს ვუყურებდი.
ვერასოდეს ვიტანდი ღამის გატეხვას, უძილობა ყოველთვის ცუდად მოქმედებდა ჩემზე. არც ამჯერად იყო გამონაკლისი. დანიელს გადავულპარაკე წავალ წამალს დავლევ და დავბრუნდები თქო, - საძინელისკენ მიმავალს გზად დერეფანში იატაკზე მჯდარი ნინა გადამეყარა და პატარა კნუტივით გამომყვა უკან..
კარგა ხანს ვიყავით მე და ნინა ერთად. უზარმაზარი ფანჯრებიდან გაოცებული იყურებოდა და ბავშურად მიღიმოდა..
- წამოდი ახლა რამე ვჭამოთ , ხომ გშია, ნიას დაავიწყვი მგონი და მამიკოსაც - ჩუმად ვუჩურჩულე და ყელიდან საოცარი სურნელი მოვპარე.
გაოგნებული შევყურებდი დანიელს, რომელიც მზერას არ მაშორებდა.. მისი გაყინული მზერა ჩემში შიშს აღძრავდა და პირველი განცდა გაქცევის მეუფლებოდა..
ქანდაკებასავით გამოფიტული იჯდა და ჩემიდან ნინაზე გადასულ მზერას უკან აბრუნებდა.. ერთანად ჩამოწვა ოთახში დაძაბულობა, ვერავინ ხვდებოდა რა ხდებოდა.. რამოდენიმე წამით მაგრად დახუჭა თვალები და სკამიდან სწრფად წამოხტა..
ბავშვი ნიას გადავაწოდე და უკან დავედევნე.. ფრთხილად მივაკაკუნე სააბაზანოს კარზე და შიგნით შევედი. ხელები ცივი წყლისთვის შეეშვირა და სარკეში საკუთარ ანარეკლს თვალს არ აშორებდა.
ოდნავ შევახე ხელი მხარზე და ჩემკენ დავატრიალე..
- დანიელ მაშინებ, რა მოხდა, ცუდად ხარ?
- ცოტა ხნით მარტო დამტოვე კარგი? ცოტა ხანი და მოვალ..
- კარგი , რაც შემეძლო მშვიდად ვუთხარი და კაბინეტისაკენ მიმავალს გავაყოლე თვალი.. - ეტყობა რაღაცამ აწყინა, ცოტა ხნით წამოწვება და მოვა - დაძაბული სიტუაციის განმუხტვას შევეცადე და კუთვნილ ადგილს დავუბრუნდი.
ცხელი შხაპის მიღებამ ცოტა დაღლილობა მომიხსნა. თორმეტი ხდებოდა ოთახში რომ შევედი, მშვიდად იწვა და თავის ფიქრებში იყო გართული. ჯერ კიდევ ვერაფრით ვხვდებოდი რას უნდა გამოეწვია მისი ასეთი მდგომარეობა.
გვერდით მივუწექი და თავი მკერდზე დავადე. დაუღალავად მფეთქავ არტერიაზე დავუსვი ხელი და საკოცნელად გავიწიე რომ გაუცნობიერებლად მომექცა ზემოდან და ხელები თავს ზემოთ გადამიგრიხა..
- გახსოვს გაგაფრთხილე რომ დაისჯებოდი..
- მასხოვს, მაგრამ შენ ცუდად აღარ ხარ? - ინტერესით ვკითხე და თევზივით გავიფართხალე.
- ტყუილად ფართხალებ , ვერ დაიძვრენ თავს, ხო იცი რასაც ვამბობ იმას ვასრულებ ხოლმე..
- უნდა დამსაჯო? არ თქვა რომ კუთხეში უნდა დამაყენო - გულიანად გადავიხარხარე და ენა გამოვუყავი..
- მაგ ენას ამოგაძრობ.
- შეინახე, დაგჭირდება დან - ალერსით და ვნებით სავსემ ვუთხარი, რადგან მისი ხელის მოძრაობა უკვე სრულიად მიდურებდა სისხლის სათითაო წვეთს.

სიგიჟის მწვერვალზე მივყავდი, ძალას სრულიად მაცლიდა მისი თითოეული შეხება. ვგრძნობდი როგორ მოძრაობდა ჩემში და ეს სათითაო მოძრაობა უფრო და უფრო მაგიჟებდა, მინდოდა ბოლომდე შემეგრძნო მისი თითოეული შეხება, მინდოდა ბოლომდე ვყოფილიყავი მისი ისე როგორც მას სურდა, ისე როგროც მას უნდოდა..
ჩემს სხეულს მონატრებული დანიელი ერთნაირად იყო უხეშიც და ნაზიც. დროდადრო მიჭერდა ხელებს თეძოებზე და სველი ტუჩებით მიკოცნიდა მკერდს. ვერაფრით ვახერხებდი წინააღმდეგობის გაწევას იმდენად მიმზიდველი და სასურველი იყო.
მისი ალერსის დროს მის ხელებში ვდნებოდი, ვიხსნებოდი და სულ სხვა ადამიანი ვხდებოდი, არ ვიცი ამას როგორ ახერხებდა, მაგრამ ეს ყველაზე კარგად გამოსდიოდა. ნელა დამისვა ხელი ყელიდან მკერდის მიმართულებით და ოდნავ შეყოვნდა, მისი თლილი თითები და გავარვარებული ხელის გულები არ წყვეტდა ჩემს მოფერებას, ურცხვად ისმოდა ჩემი სიამოვნებისაგან განცდილი ხმა ოთახში და სულაც არ ვლამობდი გაჩერებას. პირიქით უფრო და უფრო მეტად მინდოდა მისი სხეულის შეგრძნება. მინდოდა დაკარგული სათითაო წამი ამენაზღაურებინა..
ცხელ ტუჩებზე გადაისვა ენა და ტუჩების კუთხე კბილებს შორის დაიქცია. ვგრძნობდი რომ ამას პრინციპულად მიკეთებდა, ცდილობდა მაქსიმალურად გავეგიჟებინე და იცოდა რომ ეს ძალიან კარგად გამოსდიოდა. სწრაფად შევუცურე თმაში ხელები და ,მთელი ძალით მოვქაჩე ჩემკენ, ხარბად ვაკოცე ტუჩებში და მისი ქვედა ტუჩი კბილებს შორის დავიქციე. ნელა გადავუსვი ენა და შიშველი მკერდით ავეკარი სხეულზე. მისი ხელები ჩემი ფეხების ფერებას არ წყვეტდაა. ნელა და მთელი სინაზით მეხებოდა შიშველ სხეულზე რაც უფრო მეტად აღვიძებდა ჩემში მისი შეგრძნების სურვილს. სწრაფად მოვექეცი ზემოდან და თითები მის თითებში გადავხლართე. ზემოდან დავყურებდი და ვგრძნობდი რომ ეს კაცი საშინლად მინდოდა, მისი შეხება მისი კოცნა და ალერსი ახლა ისე მწყუროდა როგორც ვამპირებს თავიაანთი მსვერპლის სისხლი. საშინლად მინდოდა.. ვერაფრით ვჩერდებოდი სურვილი ჩემზე ბევრად ძლიერი იყო. მთელი ემოციით და სინაზით ვმოძრაობდი და მის სახეზე გამოსახული სიამოვნება კიდევ უფრო მეტად მიკიდებდა ცეცხლს.
ვგრძნობდი როგორ კრთოდა მისი სხეული ჩემი სათითაო მოძრაობის დროს . სიამოვნებისაგან გაუაზრებად იმეორებდა ჩემს სახელს და ვგრძნობდი როგორ აღვივებდა წამიერად ჩამქრალ სათითაო ნაკვერჩხალს ჩემში, როგორ მანდომებდა მის კოცნას და ალერსს, როგორ მიძლიერებდა სურვილს კიდევ უფრო მეტად შემეგრძნო მისი ხავერდოვანი კანი. მისი ბაგეებიდან გამოსროლილი ჩემი სახელი რაღაც მელოდიას წააგავდა.. არ ვიცი რამდენ ხანს გრძელდებოდა ჩვენი სიგიჟე მაგრამ ბოლოს ორივე ერთიანად ავფეთქით, ორივემ ერთიანად დავიწყეთ და დავასრულეთ სიამოვნება.. ორივე გადაღლილები ვიწექით ზურგზე და ერთმანეთს გონზე მოსვლას ვაცდიდით.
მის მკერდზე ნაზად ვასრიალებდი თითებს და ახალ შედევრს ვქმნიდი. მიყვარდა მისი კანის შეგრძნება ამ დროს, მიყვარდა როცა ვხედავდი როგორ ეხვეოდა მისი სხეული ბუსუსებში. მხარზე ნელა ავუსვი ენა და გავიტრუნე..
- შენ მგონი საკმარისად ვერ დაიღალე - სიცლით მითხრა და ზედ გადამიწვინა..
- დავიღალე, უბრალოდ ისე მომენატრა შენი შეხება, ასე მგონია მშიერი ვარ და შენით უნდა ამოვივსო სხეული...
- ხო? რამე ახალი იდეა გაქვს? - ყურთან მიჩურჩულა და მთელი ძალით მაკოცა ყელზე..
- დანიელ, მასე ნუ აკეთებ რამდენჯერ გთხოვე, ხვალ ისევ სისხლჩაქცევა მექნება - გაბუტულმა გამოვწიე ტუჩები წინ და კუთვნილ ადგილს დავუბრუნდი.. მაშინვე ამეკრა ზურგიდან და ცხელი ტუჩებით ნაზად მაკოცა კისერზე.. წელამდე დაყრილი თმა მხარზე გადმომიწია და თითების ნელი მოძრაობით ჩაუყვა ხერხემალს. სათითაო მალასთან ჯინაზე ჩერდებოდა და კოცნას მიტოვებდა.. მთელი ძალით მომიჭირა თეძოებზე და თავისკენ გამქაჩა. ვგრძნობდი მისი გავარვარებული სხეულის სიმხურვალეს, შიგნიდან იწვოდა ჩემი საყვარელი ადამიანი, მორიგი აფეთქების მოლოდინში გავიტრუნე და მოლოდინმაც არ დააყოვნა. სიამოვნებისაგან ერთიანად გამაკანკალა და მისი სახელი გაუაზრებლად დასცდა ჩემს ბაგეებს..
- მითხარი გიყვარვარ? - აფორიაქებულმა მკითხა და თავი თავისკენ დამატრიალებინა საკოცნელად..
- ძალიან - ძლივს მოვახერხე ერთი სიტყვის თქმა, მაშინვე ტუჩებზე მეტაკა და მთელი ძალით დამიწყო კოცნა.
- თვალები გაახილე და მიყურე კარგი? - ნახე როგორ მიყვარხარ, მინდა დაინახო რომ ამ ყველაფერს სიყვარულით ვაკეთებ. თვალებში მიყურე და დაინახავ რომ ამას მხოლოდ სიამოვნების გამო არ ვაკეთებ მართა. მინდა რომ შენი სხეულის სათითაო უჯრედს ვგრძნობდე, მინდა იმდენად გაგითავისო რომ როცა შორს მეყოლები თვალები დავხუჭო და შეგიგრძნო..
- ნუ მაგიჟებ - ძლივს მოვახერხე თქმა და გავიტრუნე..
- შემომხედე, თვალებში მიყურე ,- მაშინვე ბრძანება გაურია ხმაში, - მინდა დავინახო რომ ბედნიერი ხარ, რომ ეს ყველაფერი მარტო ჩემი ფანტაზიის ნაყოფი არ არის - დარწმუნებით მითხრა და მაშინვე დაწყო ბატონობა ჩემზე.. კუთვნილი ადგილი დაიკავა უმალ და ხელის გულები მთელი ძალით დამაჭირა ხელებზე. - ერთ დღესაც იქნება და ფერებაში შემომაკვდები - სრულიად დამაჯერებლად მითხრა და ორვეს ერთიანად წაგვსკდა სიცილი..
**
სამზარეულოსში მაგიდასთან ვიჯექი და მის ტელეფონს ვატრიალებდი...
მთელი სხეული მიხურდა ნერვიულობისაგან.. მზად ვიყავი წავსულიყავი და თმით მეთრია მაგრამ მაქსიმალურ სიმშვიდეს ვნარჩუნებდი..
რატომ მექცეოდა ასე..
თავად დამეხმარა, თავად უნდოდა დანიელთან ჩემი ყოფნა..
რას აკეთებდა?
უნდოდა რო ჩემთან ახლოს ყოფილიყო, რომ მეგობრად მიმეღო და მერე ჩაერტყა ზურგში ხანჯალი?
რას ცდილობდა, ვერაფრით ვიაზრებდი..
არადა მისი არც ერთი საქციელი არ იყო ზედმეტი, პირიქით ყოველთის ჩარჩოებში იჯდა მისი ყოველი სიტყვა.. მისი საქციელი.
ახლა რამ გაამწარა, რამ შეუცვალა აზროვნება და გონება , ვერაფრით ვხვდებოდი..
ნერვიულობისაგან ვიჭამდი ტუჩებს, ბავშობის ამ ჩვევას ვერ გადავეჩვიე, ყოველთის დაჭმული ტუჩებით დავდიოდი. ბებია კი ამაზე მუდამ მსაყვედურობდა, ახლაც ამ დღეში ვიყავი.
- ჩემი ფისო რატომ ზის ასე? - აბაზანიდან გამოსული ზურგიდან მომეხვია და თავზე მაკოცა..
- ბრჭყალების გამოსაშვებად ვემზადები- სრულიად გულწრფელად ვუთხარი და ტელეფონი მივაწოდე..
- ამჯერად რა მოხდა- ნერვიულად მოისრისა შუბლი და ტელეფონი გამომართვა.. - გასაგებია - მშვიდად ჩაილაპარაკა და წინ დამიჯდა..
- რამის თქმა გინდა?
- მართა მისმინე. უადგილოა ახლა ეს შენი ეჭვიანობა , არ ღირს, დამიჯერე.. ხო იცი ტატას ამბავი..
- ვერ წარმოიდგენ, ეგ შენი ტატა როგორ მოქმედებს ნერვებზე, და კიდევ თუ მოგწერს ასეთ მესიჯებს , დანიელ , გეფიცები შენს თავს, მივალ და თმით ვითრევ..
- მჯერა, მაგრამ ამაზე რატომ ნერვიულობ. და საერთოდ რატომ ხარ ასეთი გაღიზიანებული ამიხსენი, რამეს ვერ ვაკეთებ ? ცუდად გექცევი? იქნებ იმას ნერვიულობ რომ ქორწილზე არაფერს გეუბნები, მოდი ხვალვე მოვაგვაროთ ყველაფერი ისე როგორც შენ გინდა..
- ეგ არაფერ შუაშია. ეს გოგო მაღიზიანებს, ვერ ვხვდები რას აკეთებს, ჯერ გვერდში მედგა. ახლა ჯიბრზე უკუღმა იქცევა.
- მოდი ტატა გვერდზე გადავდოთ. არაა ეგ გოგო ჩემი ინტერესის სფერო და რატომ ვკარგავთ დროს მასზე ლაპარაკში ამიხსენი.. ახლა ჯობია ჩვენზე ვიფიქროთ და ვილაპარაკოთ. ის რაც წეღან გითხარი, აღარ გადავწელოთ მართა, ხვალ ჩემებთან მივიდეთ შენებსაც დავურეკავ და ვუთხრათ რომ დაქორწინებას ვაპირებთ..
- შენები და ჩემები ერთად, რაღაცა მძაფრსიუჟეტიანი ფილმის სცენარია რაა - უკვე წინასწარ გამაცია ტანში - ტუჩები დავაფრუტუნე და სახე ხელებში ჩავმალე. ვიცოდი რომ ეს ყველაფერი კარგად არ დასრულდებოდა, წინასწარ მიწუხდა გული დედაჩემის საუბრის გამო, მაგრამ ისიც ვიცოდი რომ დანიელს ვერაფრით გადავათქმევინებდი .
თავი მის მხარზე მედო და კინოს უხმოდ ვუყურებდით. მთელი დღის გადაღლილს ძილი ახლა ყველაფერს მერჩივნა.
მოულოდნელად კარზე გაბმულმა ზარმა გონს მომიყვნა და დანიელს შეშინებულმა გავხედე.
- იწექი , მე ვნახავ ვინაა- მშვიდად მითხრა და სწრაფად ამოიცვა შარვალი.. - ორიოდე წუთში კარების გაღების ხმა და ყიყინი ერთიანად შემომესმა.
- შენ რა არსენასავთ დადიხარ - მკვეთრად გავიგონე ანდრიას ხმა და გოგოს სიცილი..- ხალათი შემოვიცვი ტანზე და მისაღებში გავედი.. - გაოცებული ვუყურებდი ანდრიას რომელიც ზედ ეკონწიალებოდა დანიელს და ნიას ..
- რა გჭირთ ხალხო - გაოცებულმა ვიკითხე და ნიასკენ წავედი..
- დავლიეთ, ხოდა მოგვენატრა ჩვენი ყველაზე შრომისმოყვარე, ჩვენი ზე სექსუალური ძმა და მოვედით - სიცილით მითხრა ნიამ და შემომეხვია..
- შენც დალიე? - სიცილი ვერ შევიკავე და დანიელს გავხედე, რომელიც ვერაფრით იშორებდა ანდრიას.
ცოტა ხანში ოთხივე ვერანდაზე ვისხედით და ყავის ფინჯრებით ხელში ერთმანეთს ეყუდებოდნენ ანდრია და ნია.. პატარა ბავშვებივით ისხდნენ დასჯილები. ხმას არც ერთი არ იღებდა, დარცხვენილ მზერას აპარებდა ხან ერთი და ხან მეორე..
- რა აღნიშნეთ? - ბოლოს მოთმინება დაკარგულმა იკითხა დანიელმა და ნიას გახედა, კარგი ეს არაა დალაგებული, შენ რა მოგივიდა?
- არც მე ვარ დალაგებული, ხო შეიძლება ერთხელ არ ვიყო დალაგებული - სიცილი ტირილში გადაეზარდა და დანიელს მზერა აარიდა..
- კარგი, ნუ იქნები დალაგებული, მაგრამ ახლა რა გატირებს? ნია რა ხდება, რა გაწუხებს, სამსახურში არ დადიხარ- არაფერი გითხარი, სახლში არ ხარ ძირითადად- საპატიო მიზეზია და კარგი ჩუმად ვარ , მაგრამ ეს დალევა რაღაცაა- ამან აგიყოლია?
- არა, მიზეზი შენშია- სრულიად დამაჯერებლად უთხრა და ოდნავ წაიწია წინ..
- ჩემშია? შენი პრობლემების სათავე მე ვარ?- მეგონა მოვაგვარეთ.
- შენ ხარ.. დანიელ შენ ხარ - გამწარებულმა უყვირა და ფეხზე წამოხტა . ზურგი მაქციე, გგონია ვერ ვხედავ როგორ შეიცვალე? არც მირეკავ, არც ინტერესდები როგორ ვარ, სად ვარ, ვისთან ვარ.
- და როცა ვინტრესედებოდი და გირეკავდი რა მოვიგე?? - შენ მე პატარა ბავშვი გგონივარ? - გინდოდა ასე ცხოვრება და იცხოვრე, იმას ხო ვერ დამაბრალებ ჩემმა ძმამ დამინგრია ბედნიერებაო.. ერთადერთ რამეს გთხოვდი , რომ ტყუილი არ გეთქვა ჩემთვის, და რა ქენი? - ადექი და ყველაზე მარტივად მომატყუე. გვერდით მეჯექი გოგო და მატყუებდი, როცა მე ჩემს დარდს გიზიარებდი..
- შემეშინდა.
- რისი? მანიაკი ვარ თუ მკვლელი, რისი შეგეშინდა..
- აი ამ მდგომარეობის, როგორც ახლა ვართ. ვიცოდი ზურგს მაქცევდი ამას თუ გაიგებდი..
- აქ იმისთვის მოხვედით რომ ნერვები ამითხარო? მე შენთვის ზურგი არ მიქცევია ეს ერთი და მეორე ვერ ხვდები რატომ გავბრაზდი? მომატყუე და ჩემივე სახლში ერთობოდი, ამათ შორის განსხვავებას ვერ ხედავ შენ? რამოდენიმე დღის წინათ , აქ გყავდა უჩა, რაიმე ვაგრძნობინე და ცუდად მოვექეცი? თუ რა გინდა? მე შენს ქცევაზე მეტკინა გული..
- გავიგე, გავიგე რომ გეტკინა და ახლა მთელი ცხოვრება ასე უნდა ვიყოთ? არასოდეს მაპატიებ? აღარ გეყვარები? - რა გავაკეთო რომ უკან დაგიბრუნო, გინდა მივატოვო უჩა, რა გინდა რომ გავაკეთო? - ყვირილი ისტერიულ ტირილში გადაუვიდა ნიას და ფეხზე წამოხტა.
- მოდი აქ მოდი , მკლავში მაგრად მოკიდა დას ხელი და გულზე მიიკრა, ჩემი სულელი გოგო, ჩემი პატარა ნიაკო. როგორ მენდომება რომ საყვარელი ადამიანი მიატოვო, როცა მე თავად ამის გამო ვიბრძვი..
- მეც ჩამეხუტეთ რა ვინმე - ბავშურად დაიწუწუნა ანდრიამ და ხელები შემომხვია.. მოდი რძალ- მაზლურად ჩავეხუტოთ ერთმანეთს .
- მოდიი - გულიანად გამეცინა და ანდრიას ხელები შემოვხვიე..
არსებობენ ქალები შეხედავ და იფიქრებ მათზე მხიარული არავინ არააო. სახეზე ღიმილი, გულში ფერადი ემოციები და ტვინში ჭრელი ფიქრები აქვთ..
შეხედავ და მოგინდება ნეტავ ასეთი მეც ვიყოო. მაგრამ არავინ იცის ასეთი ქალების მიღმა რა იმალება. არავინ იცის რომ მათ შეიძლება უფრო მეტად სტკიოდეთ ვიდრე სხვებს. არავინ იცის რომ მათ სახეზე ღიმილი, ტუჩებზე წითელი პომადა და ჭრელი სამოსი სევდის და ტკივილის გადასაფარავად არის მოგონილი..
მაგრამ ასეთი ქალები ყველაფერს უძლებენ..
არ წუწუნებენ...
დაცემულები ისევ აყენებენ თავიაანთ თავს ფეხზე. ისევ მთელი ძალით ეჭიდებიან ცხოვრების ახალ დატყმებს.
ისევ შემართებით მიიწევენ წინ და ახალ ძალებს კრეფენ გზადაგზა..
ვუყურებდი ნიას და სახეზე ბედნიერება ესახებოდა.. მისი მთავარი სიხარული მისი ძმის პატიება და სითბო იყო, თანდათან ვრწმუნდებოდი რა ცოტა სჭირდებოდა ადამიანს ბედნიერებისათვის.
**
ბუხრის წინ ვისხედით და ხმას არ ვიღებდი..
გული გამალებით მიძგერდა ისე ვნერვიულობდი.. შიგადაშიგ მალულ მზერას ვაპარებდი დანიელისაკენ რომელიც მშვიდად უსმენდა ჩვენ მშობლების დემაგოგიას.. აშკარა იყო მალე მოთმინების ფიალა აევსებოდა და ეს უფრო მეტად მაშინებდა რომ მისი აფეთქება კარგად არ დასრულდებიდა..
- გიყურებთ და სიცილს ვერ ვიკავებ რა, ასე მგონია რომეო და ჯულიეტას თანამედროვე ვერსია ხართ - ტაში შემოკრა ანდრიამ და დანიელს გახედა. - ძმაო , დარწმუნებული ვარ შექსპირი საფლავში ბრუნავს ახლა..
- ახლა ამისი დროა? - აღრენილმა უთხრა ნიკომ შვილს.
- აბა იმის დროა ილაპარაკო რომ არ ხარ თანახმა? მამაჩემო კითხვა დაატრიალე, ვინმემ გკითხა თანახმა ხარ თუ არაო? ან ვინმეს შენი დალოცვა უნდა? ეს ორი მაინც იქორწილებს, უბრალოდ ზედმეტად კულტურულები არიან და საკმის კურსში ჩაგაყენეს.. ასე რომ არ ვიცი, რატომ იტკიებთ აუტკივარ თავს ეს ოთხი ზრდასრული ადამიანი.
- მაშინ რა აზრი ქონდა , ჩვენს აქ შეკრებას? - სწრაფად წამოხტა ფეხზე ლექსო და ნიკოს შეხედა.. - სიმართლე გითხრათ დავიღალე რა, ლაპარაკით დავიღალე, უნდა შეეშვა, არ უნდა გაყვე, არ უნდა გიყვარდეს, ძალიან დავიღალე. ორივე ზრდასრული ადამიანია რაც უნდა ის უქნიათ..- საკმარისი შეცდომები დავუშვი . ჩემი გავლილი გაც მეყოფა სანანებლად, ახლა ესეც რომ არ ვინანო..
- ანუ მოჭკვავდი? - მაშინვე მაჯაში სტაცა ხელი სალომემ და ქმარი მოწყვეტით დასვა სკამზე.. - არავითარ შემთხვევაში არ ვარ თანახმა და არც ვიქნები , რომ ამ ორმა იქორწინოს, ყველანაირად ვეცდები რომ ეს ქორწილი არ შედგეს..
- ზედმეტი ხო არ მოგდის? - გამწარებული წამოხტა დანიელი და სალომესკენ წავიდა.. - შენ ვინ ხარ რომ ჩვენს ქორწინებას ხელი შეუშალო, ის არ იკმარე რომ შენი შვილი ავარიაში მოყვა და შენს გამო შვილი დავკარგეთ და ახლა კიდევ ასე ამაყად ლაპარაკობ ?მიცხადებ რომ ჩვენს ქორწილს ჩაშლი? ერთხელ გაგეწია დედობა და ერთხელ მოსულიყავი შვილთან , მაშინ მაინც მთელი დღეები რომ დარდისგან ტიროდა..
- მართა ორსულად იყავი? - რუსას მოულოდნელმა კითხვამ და დანიელის აღიარებამ ერთიანად ჩამაგდო შოკში. აცრემლებული თვალებით გავხედე დანიელს და ოთახიდან გავედი..
რამოდენიმე წამში ვიგრძენი ხელის შეხება მხარზე და ნაცნობი სუნამოს სურნელი, რომელიც მუდამ ისეთი ნაცნობი და ისეთი შორეული იყო ჩემთვის თანადროულად. თავისკენ დამატრიალა და ჩემი სახე ხელებში მოიქცია.. იმედიანი თვალებით შევხედე ქალს, რომელსაც დედაჩემი ერქვა.
- ამ კაცისგან შვილს როგორ აჩერდი? - მის კითხვაზე თვალები გამიფართოვდა და ხელები სახიდან მოვაშორებინე.. - მართა, მიპასუხე - ამისგან შვილს როგორ აჩენდი..
- რას ქვია როგორ ვაჩენდი? და რას ნიშნავს ამისგან ? - შენთვის სულერთი არაა ვისგან გავაჩენ შვილს?
- სულ ერთი როგორაა?
- ააა, გასაგებია , თანახმა ხარ ნებისმიერი ადამიანისაგან გავჩინო შვილო ოღონდ დანიელისაგან არა ხო, მაგრამ მთავარი დაგავიწყდა, ფეხებზე შენ რა გინდა. იმიტომ რომ შენ ჩემთვის არავინ ხარ, აქამდე მეგონა რომ ერთ დღეს ვიგრძნობი როგორია დედის სითბო, როგორია დედა ზრუნავდეს და დედას უყვარდე.. მაგრამ ვერ ვიგრძენი, ოცდარვა წელიწადი ამაზე ფიქრით ვიძინებდი, იქნებ დედას ერთხელ მაინც ჩავეკარი გულში, მაგრამ დედას ეს წამითაც არ მოსდომებია.. მას მერე რაც სახეში მომახალე რომ არ გიყვარვარ და არასოდეს გყვარებივარ და შვილი დავკარგე, როგორ გგონია მადარდებს შენ რა გინდა და რა არ გინდა? შენ ჩემთვის რიგითი ქალი ხარ, რომელსაც ჩემს ცხოვრებაში არაფრის უფლება არ აქვს..
- მართა ასე არაა..
- მორჩი რა ! - ხმას ავუწიე და მის ზურგს უკან რუსას გავხედე.. - მე შენ არაფერს გეკითხები, დანიელი ერთადერთი ადამიანია რომელიც სიცოცხლზე მეტად მიყვარს და რომლის გამოც, ყველას და ყველაფერს დავთმობ, ასე რომ არ მაინტერესებს რა გინდა ..
- წარმოუდგენელია , ეს არ იქნება ჩემი შვილი , ჩემი ერთადერთი ქალიშვილი შვილიან კაცს უნდა გაყვეს ცოლად? - ნიკოს ღრიალმა რელობაში დამაბრუნა და სახლში სირბილით შევედი.. - არასოდეს გესმის? თქვენ რა ორივემ ჩემს წინააღმდეგ გადაწყვიტეთ წასვლა თუ რას აკეთებთ, პირი შეკარით? აგიყოლია ამხელა კაცმა?
- რა შუაშია დანიელი, მამა !- სტუმრებთან ნუ ვიკამათებთ - რაც შეეძლო მშვიდად უთხრა და დანიელისკენ წავიდა..
- სტუმრები ახლა გაგახსენდა? ეს ბავშვი უკან წაიყვანე ახლავე მამამისთან და სახლში დაბრუნდი..- როცა დაბრუნდები მერე ვილაპარაკოთ .
- კი მაგრამ მამა..
- არავითარი მამა, გითხარი ახლავე უკან წაიყვანე ეს ბავშვი და სახლში დაბრუნდი -თქო.
- მე წავიყვან ბავშვს, ჩემებსაც გავაცილებ და თქვენ ილაპარაკეთ - რაც შემეძლო აუღელვებლად ვუთხარი ნიკოს და მამაჩემს გავხედე..
ოთახში ბოლთას ნერვიულად სცემდა .. ზუსტად კედლამდე მიდიოდა და მაშინვე უკან ტრიალდებოდა ნიკო . ნერვები არ ყოფნიდა უკვე. შეეძლო შიშველი ხელებით მოეკლა საკუთარი შვილი..
- დიდხანს ივლი ახლა ასე? - ნიკო საკმარისია, არ დაიღალე? - გამწყრალმა უთხრა ქმარს დაჯექიო ანიშნა. - ნიკო შეეშვი ბავშვებს, უკვე გაიზარდნენ, თავიაანთი გზა აქვთ , რა გინდა, რას გადაეკიდე ..
- თავი დავანებო და ცხოვრება დავუნგრიო? ქალო შენ ხო არ გადაირიე.. ერთი შვილიან კაცს მიყვება, მეორეს ტუტუცი გოგო უყვარს და ცოლად მომყავსო, მესამე რას მომიმზადებს თავიდან არ ვიცი რას უნდა ველოდო..
- არაფერს არ უნდა ელოდო ნიკო. დიდები არიან, გაიაზრდნენ, შეეშვი ბავშვებს, ბედნიერებას უნგრევ ვერ ხვდები? მერე რა რომ უჩას შვილი ჰყავს, ცოლი რომ მოკვდომოდა თავად უნდოდა? რატომ არ შეიძლება რომ ნიას უყვარდეს..
- იმიტომ რომ ჩემი შვილი ასეთ კაცს ა გაყვება.
- აჭარბებ ნიკოლოზ, ხვდები მაინც რომ სამივე შვილს უნგრევ ცხოვრებას? ხანდახან მგონია რომ ამას გააზრებულად აკეთებ, გინდა რომ შენი შვილები უბედურები იყვნენ და შენ მაშინ იქნები კარგად.
- საიდან მოგაქვს ეს სისულელეები რუსუდან , ბევრს ფიქრობ ხოლმე სანამ რაიმეს იტყვი? სულ ასეთ სისულელეებით იტენიდი თავს. არც ერთს არ მივცემ უფლებას , ისედაც საკმარისი აკეთა , ამ გოგოსთან ერთად, ხო ხედავ ორსულადაც ყოფილა.
- როგორ არ გრცხვენია, ის ბავშვი შენი შვილიშვილი არ იქნებოდა? რამ გაგიცია გული ასე ადამიანო. შვილებს როგორ უდგები ჯიბრში, ამდენი წელიადია შენს გვერდით ვარ, ვცდილობ სწორი გზა დაგანახვო, მაგრამ წამით არ იხევ უკან, ვერაფრით შეგასმენინე რომ მშობელი ასე არ იქცევა.
- რომელი მშობელი? შენს თავზე ლაპარაკობ?
- რას ქვია ჩემს თავზე? - ნერვიულად დაუბრუნა პასუხი და ზურგი აქციააა.
- კარგად იცი , რასაც ქვია, ზურგს რატომ მაქცევ? შენ რომ მშობლის ქცევაზე , ზრუნვაზე და სიყვარულზე დამიწყებ ლაპარაკს რაღა უნდა გავაკეთოთ რუსუდან..
- ნიკო ირონიას მოეშვი, პატარები არ ვართ.
- მეც მაგს ვამბობ, რომ პატარები არ ვართ - და საკმარისია, გვეყოს. რადგან ხმას არ ვიღებ იმას არ ნიშნავს რომ დებილი ვარ.
- ნიკო, რა გჭირს შენ დღეს? მოდი არ გვინდა კამათი, ჩხუბი და გაუგებრობები. მინდა უბრალოდ ჩემი პოზიცია იცოდე, ახლა შვილების გვერდით ვიდგები, როცა დანო სახლიდან წავიდა შენს მხარეს დავდექი, ვიფიქრე დიდი ბიჭია უკვე კაცია და თავს მიხედავს თქო, მერე ანდრიას დაუნგრიე ცხოვრება და ამაზეც ხმა ვერ ამოვიღე, ახლა ნიას მიადექი და ისევ დანიელს, წრეზე ტრიალებ , რა ვერ იკმარე?
- რუსა რას ქექავ? რა გინდა, ამდენი წელწადია ჩუმად ვარ, ხმას არ ვიღებ, ზედმეტ კითხვას არ ვსვამ, შვილები გაგიზარდე, ადამიანებად ვაქციე, სითბო და ყურადღება არ მოვაკელი მაგრამ დროა მგონი დავსვა ის კითხვა რომელიც ჯერ კიდევ ოცდათხუთმეტი წლის წინათ უნდა დამესვა.
- შენ გამიზარდე შვილები? შენ არ მოაკელი სითბო და ყურადღება და ადამიანებად აქციე შენ ჩემი შვილები?
- კი , კარგად აღნიშნე, შენი შვილები, ჩემი კი არა შენი შვილები, და დროა სიმართლე გაიგონ, კარგად ვიცი რომ ჩემები არ არიან, ვიცი რომ მათ მამა მე არ ვარ,..
- ნიკო რას ამბობ?- სახეზე ალმური მოედო რუსუდანს და ხელები აიფარა, რას ამბობ ნიკო - ერთიდაიგივეს იმეორებდა და თავს ნერვიულად აქანავებდა. - ამას როგორ ამბობ ნიკო..
- ვერ გავიგე რა გაოცებს ასე მწარედ. ორივემ ვიცით რომ მამა მე არ ვარ...
- გაიმეორე რა თქვი - ერთიანად გაფითრებული იდგა კარებში დანიელი და მამამის უმზერდა. - მამა გაიმეორე რა თქვი! - სწრაფი ნაბიჯით წავიდა მისკენ და წინ გაუჩერდა. - მიდი მითხარი..
- დანიელ არ გინდა შვილო , დედის ხმაზე ამღვრეული მზერით გაიხედა მისკენ და ოთახიდან გასვლა უბრძანა..
- მამა , მითხარი რას ამბობდი. სავარძელში ჩამჯდარი მამის წინ დაიმუხლა და ნელა დაადო მუხლზე ხელი . - მიდი გელოდები, მინდა რომ შენგან მოვისმინო ყველაფერი.
- დანიელ რა საჭიროა, ისედაც ხომ გაიგე - ძლივს მოახერხა სიტყვების გადაბმა და შავ თვალებში ჩააშტერდა შვილს. როგორც პატარა ბავშვს პირველად გადაუსვა თავზე ხელი და მერე მხარზე დაჰკრა..
- მისმინე, არ მაინტერესებს რაც ახლა თქვი, ჩათვალე რომ არ გამიგონია, შენ ხარ მამაჩემი, ასე იყო და ასე დარჩება. მამა მიყურე - თავი ააწევინა და მხარზე მიეხუტა - რაც მოხდა, რაც იყო, სულ ერთია. მე მხოლოდ ერთი მამა მყავდა მუდამ და ახლაც ასე იქნება..
- კი მაგრამ დანიელ, მე ხომ შენ ცხოვრება გაგიმწარე...
- თუნდაც, შენ მამაჩემი ხარ და ამას ვერაფერი შეცვლის. არ მაინტერესებს ვინაა მამაჩვენი, არანაირი სიმართლე არ მაინერესებს, ეს ამბავი ჩემს და შენს შორის მორჩება გასაგებია? - აამდე არავინ ვცოდით რეალობა და მუხედავად ყველაფრისა გვიყვარდა მამა რომელც გვეჩხუბებოდა და გვეკამათებოდა, და ახლაც ასე იქნება..
- ასეთი კარგი როგორ გაიზარდე დანიელ? - დანანებით უთხრა შვილს და ფეხზე წამოდგა, პირველად როცა გავიგე რომ ჩემი შვილი არ იყავი , მეგონა მოვკვდებოდი, გიყურებდი და შენში ვეძებდი ჩემს ნაკვთებს, მიმიკებს, გამოხედვას, არადა როგორ მგავდი, ახლაც კი მგავხარ ხასიათით, ჩემსავით უცებ იცი აფეთქება, მერე ჩემსავით ნანობ მომხდარს.. ერთ სიმართლეს მეორე და მესამე მოჰყვა, ახლა როცა ვზივარ და ვფიქრობ მიკვირს როგორ გავუძელი, როგორ გადავიტანე, მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა. დედაშენი მიყვარდა, სიმართლის გამხელის შემთხვევაში ჩემგან წავიდოდა , მასთან გაიქცეოდა.. ისედაც ვიცოდი რომ მთელი ცხოვრება ის უყვარდა, მე კიდევ ამას ვერ გადავიტანდი. ალბათ ეგოისტი ვარ აუტანელი და ბოროტი კაცი ვეგონები ვინმეს, მაგრამ ვერ მოვერიე თავს, რუსას დაკარგვას ვერ გავუძლებდი, წავიდოდა და წაგიყვანდათ ,ამიტომ ჩუმად ვიყავი ამდენი ხანი.. მისი მოყვანის პირველივე წამიდან ვიცოდი რომ არ ვუყვარდი, მაგრამ არასოდეს დამისვმას კითხვა რატომ გამომყვა..
- ერთი დღისთვის ამდენი სიმართლე ბევრია - ნერვიულად ჩაილუღლუღა დანიელმა და შუბლი მოისრისა.. - მისმინე, ახლა მე წავალ და გპირდები ხვალ მოვალ, ან უკეთესია შენ მოდი ოფისში და ვილაპარაკოთ მამა ..
რაც შეეძლო მშვიდად დაუქნია თავი შვილს და სააბაზანოსკენ სწრაფი ნაბიჯით წავიდა სახის გასაგრილებლად.. საკუთარ ანარეკლს უყურებდა და ვერ ეჯერებოდა , შვილი რომელიც მისი შვილი არ იყო, რომელსაც ერთიანად გაუმწარა სიცოცხლე მზად, მზად იყო ყვარებოდა კაცი რომელსაც მისი სისხლი არ დაუდიოდა ვენებში, და მისთის დაეძახა ისევ მამა, არ დაინტერესებულიყო ნამდვილი მამის ვინაობით , რადგან ეს კაცი რომელსაც ახლა სარკეში უყურებდა, რომელმაც სახლიდან გააქცია და რომელიც არ აცდიდა ბედნიერებას, სრულიად ყოფნიდა მამად..
ემოციებისაგან დაცლილი და განადგურებული გავიდა დანიელი და ეზოში მდგარ დედას მიუახლოვდა. მთელი ძალით შემოხვია ხელი და გასასვლელისკენ დაიძრა. ხმას არ იღებდა რუსუდანი, იცოდა ეს საუბარი გარდაუვალი იქნებოდა, ამიტომ გონებაში სიტყვებს ალაგებდა , როგორ აუხსნიდა, რას ეტყოდა. როგორ შეხვდებოდა დანიელი სიმართლეს..
მანქანა სახლთან გააჩერა და დედა წინ გაუშვა.. რამოდენიმე წამში ერთმანეთის პირისპირ ისხდნენ და მოთმინებით ელოდა დანიელი როდის დაიწყებდა დედა დაუბარს..
- ახლა გგონია ჩაგეძიები, ვინაა მამაჩემი, მაგრამ ცდები, მხოლოდ ერთ კითხვაზე მიპასუხე, ეს როგორ გააკეთე? - ადამიანს როგორ უღალატე დედა. სამი შვილი გაჩინე სხვა კაცისგან ისე რომ სინდისმა არ შეგაწუხა? მესმის ადამიანი ერთხელ შეცდეს მაგრამ ეს უკვე ნამეტანია.. სამი შვილის კვალობაზე თუ ვიმსჯელებთ გამოდის რომ მამაჩემს სულ ღალატობდი?
- დანიელ აგიხსნი ..
- რას მიხსნი , აბა მიდი სცადე. როგორ გააჩინე შვილები სხვა კაცისგან ამას მიხსნი? თუ ამდენი წელიწადი როგორ ღალატობდი მამაჩემს ამას მიხსნი, იმან თუ იცის რომ შვილები ჰყავს?
- არა ! არ იცის და ვერც ვერასოდეს გაიგებს. იმიტომ რომ ასეა საჭირო..
- ცოტა ხანში გავგიჟდები, ის კაცი თუ გიყვარდა ნიკოს რატომ გაყევი, გაიძულა ვინმემ, თუ რა ხდება? –
- ასე იყო საჭირო - გადაჭრით უთხრა და ზურგი აქცია.
- რა მაგარი პასუხია დედა, სიმართლე გითხრა სხვას არც ველოდი. შენ ხომ ყოველი საციელის მერე ეს პასუხი გქონდა, რომ ასე იყო საჭირო.. იმაზე არ გიფიქრია რომ სიმართლე ადრე თუ გვიან გასკდებოდა?
- ამაზე ფიქრში რამდენი წელიწადი გავიდა ვეღარ ვითვლი დანიელ. მაგრამ არ მეგონა ნიკომ თუ იცოდა სიმართლე, ამას ვერ ვიფიქრებდი..
- ვერ ვიჯერებ , ქალი რომელიც ერთი შეხედვით უწყინარი, თბილი და მოსიყვარულეა, ასეთ რამეს თუ გააკეთებდა- ამას როგორ წარმოვიდგენდი, ნიკოს რომ ეთქვა ჩემთვის იმასაც კი არ დავუჯერებდი , მაგრამ ჩემი ყურით მოვისმინე.. - გიყურებ და არ ვიცი რა უნდა გავაკეთო, ან რა უნდა გითხრა.. ამიხსენი ეს რატომ გააკეთე დედა..
- პაპაშენს არ მოსწონდა ის კაცი , რომელიც მიყვარდა, ნიკო მისთვის საუკეთესო ვარიანტი იყო .სიმართლე გითხრა , წინააღმდეგობა არ გამიწევია, რადგან თავადაც კარგად ვიცოდი მისგან არ გამოვიდდა ბიზნესმენი, რადგან მისი ოცნებები სხვა მხარეს იყო, სხვა პროფესიაზე ოცნებობდა. ამიტომ ნიკოს წინადადებას დავთანხმდი და ცოლად გავყევი..
- იცოდა რომ არ გიყვარდა??
- არ ვიცი, ამაზე არასოდეს მიფიქრია. მე მისთვის ზრუნვა და ყურადღება არ მომიკვლია. მერე რა თუ ისე ვერ შევიყვარე როგორც ის მიყვარდა, ნიკოსთვის არასოდეს დამიკვლია დანიელ არაფერი.. მისთვის არაფერი დამიშავებია..
- რაზე მელაპარაკები დედა. შენ მას ყველაზე მთავარი დაუშავე, უღალატე ! - ამაზე მეტის დაშავება რა გინდა? წარმოდგენაც კი არ მინდა ამ განცდის, რას გრძნობდა, როგორ განიცდიდა როცა გაიგო რომ ..
- ამაზე არ მიფიქრია -თქო..
- აბა რაზე ფიქრობდი?- გამწარებულმა უყვირა დედას და ფეხზე წამოხტა. - რაზე ფიქრობდი, ვერაფერი გავიგე შენი, მეგონა მამა გიყვარდა და ამიტომ იყავი სულ მის მხარეს, ამიტომ იტანდი ჩვენს დამცირებას. ახლა გამოდის რომ არც მამა გყვარებია და არც ჩვენ. რანაირი ქალი ხარ გამაგებინე. ის ქალი სად გაქრა სევდიანი თვალებით რომ მიყურებდა ხოლმე, შენ არ ხარ ის ქალი, ვიღაცა სხვა ხარ. სრულიად სხვა ქალი, რომელმაც ისე მარტივად უღალატა ქმარს და ისე მარტივად დაანგრევინა შვილებისთვის ცხოვრება დედაჩემი ამას არ გააკეთებდა..
- სხვა გზა არ მქონდა დანიელ. შვილები მინდოდა, როდესაც გავიგე რომ შენ მეყოლებოდი სიხარულისაგან ადგილს ვერ პოულობდი, ისე მიხაროდა, მერე პატარა პრობლემები შემექმნა, გამოკვლევამ აჩვენა რომ მსგავსი ტიპის პრობლემა ნიკოსგან არ მექნებოდა რადგან ნიკო უშვილო იყო. მაშინ გავიაზრე სინამდვილეში რაც ხდებოდა.. მაგრამ სინანულს აზრი აქ ჰქონდა, შვილი იმ კაცისგან მეყოლებოდა ვინც მიყვარდა და ვინც ოცნებებში მუდამ იყო ჩემი შვილების მამა..
- შენ თავიდანვე ღალატობდი ნიკოს, მიზანმიმართულად გაყევი, მერე მამაშენს დახმარება სთხოვე მთელი ბიზნესი და ქონება ნიკოს გადაულოცეთ და ელოდი შანსს როდის შეძლებდი ყველაფრის უკან წამოღებას?! - ამიტომ იყო, რომ პირველივე შანსზე , ადამიანს გამოჯანმრთელება არ აცადე ისე მაიძულე სადავეები ხელში ამეღო და ყველაფერი ჩემს ხელში გადმოსულიყო. ასეა? ყოველი შენი ნაბიჯი დაგეგმილი იყო წინასწარ, და მიზეზს ვერ ვხვდები რატომ?
- შენ ბევრი რამე არ იცი, დანიელ !- ამღვრეული მზერით ახედა შვილს და სამზარეულოში წავიდა, ურეაქციოდ შეაერთა ჩაიდანი დენში და ფინჯნები გადმოიღო. - მე ძმა მყავდა, ჩემზე ხუთი წლით უმცროსი. მამა მასზე გიჟდებოდა. შეეძლო მისთვის ყველაფერი გაეკეთებინა, მისით ეამაყა, მასზე ეზრუნა. მისი ერთი თხოვნა საკმარისი იყო და მთებს გადადგავდა, მე კი სულერთი ვიყავი, რაც არ უნდა მეთხოვა არაფერს მისრულებდა, მეგობრებთან ერთად დასასვენებლად როცა ვთხოვდი წასვლას მეუბნებოდა იმუშავე, დააგროვე საკმრისი თანხა და ისე წადიო. მინდოდა თუ არა, ჩემს ძმაზე ბოღმა და შური ჩამადებინეს. საკუთარ ძმას ვერ ვიტანდი იმის გამო რომ მას ყველაფერი გამოსდიოდა მე კი არა.. მიზნად დავისახე რომ, რადაც არ უნდა დამჯდომოდა ეს ყველაფერი მხოლოდ ჩემი და ჩემი შვილების იქნებოდა. მერე იცი რა მოხდა? საკუთარი ფიქრების გამო დამსაჯა უფალმა. ჩემს ძმას იმ დროისთვის იშვიათი დაავადება ლეიკემია დაემართა, ვერაფრით უშველეს, სად არ ყავდა მამას წაყვანილი, მაგრამ დაიღუპა. ჩემი ძმის გადაცვალება დედამ ვერ აიტანა და მის საფლავზე მოიკლა თავი. წარმოიდგინე მაშინ თხუთმეტი წლის ვიყავი. სრულიად მარტო დავრჩი ამხელა სამყაროში, გვერდით მყავდა მამა რომელსაც ვუყვარდი თუ არა ისიც კი არ ვიცოდი. ამ დროს ნათელი წერტილივით გამოჩნდა ადამიანი რომელმაც ერთიანად გამაბედნიერა, მაგრამ ვიცოდი მასთან ქორწინება არაფერს მომცემდა, ამიტომ ისე მოვიქეცი როგორც მამაჩემს სურდა. მისთვის დამჯერი გოგოს როლი მოვირგე და შედეგიც მივიღე...
- ეს საოცრება ახლა მოიგონე? - დაბნეულმა ახედა დედას დანიელმა..
- სამწუხაროდ დიდი ხანია ამ ტრაგედიის შესახებ არც მახსოვდა და ახლა გამახსენე დანიელ.
- თუ შენი ძმა გარდაიცვალა ანუ არავინ გყავდა მოწილე, გაყოლოდი იმ კაცს ვინ გიყვარდა... რა გიშლიდა ხელს..
- მამას არ მოსწონდა, ამობობდა მისგან წარმატებული ადამიანი ვერ დადგებაო, მაგრამ შეცდა მამაც და მეც.
- მოიცადე. მიცადე არ მითხრა..- არ მითხრა რომ ის კაცი სოსოა- არ გაბედო თქმა რომ ეგ კაცი მამაჩვენია დედა . თავზე ხელები მაგრად მიიჭირა და აივანზე გავიდა..
რამოდენიმე წამს ადროვა რუსუდანმა შვილს დამშვიდება. მერე არწივის მზერით უყურებდა ხედავდა რამდენი მსგავსება იყო დანიელსა და სოსოს შორის, ისეთივე მაღალი და განიერი მხარ-ბეჭი ჰქონდა როგორც მას, ისეთივე თმა და უძირო შავი თვალები რითაც დააბა მაშინ რუსო. ხმის ტემბრი, საუბრის მანერა. ყველაფერი მისი ჰქონდა დანიელს. ამდენი წელიწადი თავადაც არ უნდოდა ამისი აღიარება რომ სამივე შვილი მამას ჰგავდა და ყოველთვის უტიფრად ამტკიცებდა მათ მსგავსებას ნიკოსთან..
- არ ვიცი ალბათ ჩემს ადგილას სხვა ყველაფერს დალეწავდა, მაგრამ ვფიქრობ და არ ვიცი როგორ უნდა მოვიქცე , რა უნდა გავაკეთო. ამხელა ტვირთი როგორ უნდა ვატარო.. გზის გასაყარზე ვდგავარ დედა, სიმართლე უნდა ვუთხრა ანდრიას და ნიას, ან უნდა გავჩუმდე. და იცი რა არის ყველაზე ცუდი? პირველად უნდა მოვიტყუო, პირველად არ უნდა ვთქვა სიმართლე , ისევ მათ გამო, ჯობია იცოდნენ რომ ნიკოა მათი მამა..
- კი მაგრამ დანიელ..
- არანაირი მაგრამ გასაგებია? - კედელს მუშტი მაგრად დაჰკრა და დედა თავისკენ დაატრიალა.. - ახლა იცი რა მოხდება სიმართლის გაგებით? ანდრია ისევ დაეცემა სულიერად, ნიას ისედაც რთული პერიოდი აქვს, მე საკმარისი არა ვარ ამ ტკივილისათის? არ გეყო რომ მე გამანადგურე? არ გაბედო და სიმართლე არ თქვა. არ გაბედი გესმის? გასაგებია -თქო დედა?
- გასაგებია.
- მამაჩვენი ნიკოა , ასე იყო და ასე იქნება. არანაირი სხვა მამა არ გვყოლია და არც გვეყოლება. ერთი მამაც კმარა .. - ახლა სანდროს დავურეკავ, მოვა და სახლში წაგიყავანს, მინდა რომ ცოტა ხანს არ შემაწუხო, არ დამირეკო არც მწერო, მარტო მინდა ყოფნა..
- დანიელ არ გინდა ..
- შენ რა იცი მე რა მინდა? ოდესმე იცოდი რა მინდოდა?? არა ! და არც ახლა იცი !- ასე რომ წახვალ და სახლში იქნები...
შეცდომის დაშვების უფლება ყველას აქვს..
ხანდახან ეს შეცდომა გამოუსწორებელ შედეგს გვიტოვებს, ხანდახან უკვალოდ იკარგება..
დიდი ფილოსოფოსები და მწერლები ამბობენ ადამიანი ერთი და იგივე მდინარეში ორჯერ არ შედის, კანონები იმისთისაა რომ დავიცვათ..
მაგრამ ადამიანები სხვანაირად ვიქცევით, ერთი და იგივე მდინარეში ერთხელ კი არა სამჯერ და ხუთჯერაც შევდივართ, კანონები და წესები კი იმისთვის არსებობს რომ დავარღვიოთო ამასაც გვეუბნებიან..
ჭეშმარიტება სადაა? რომელია სწორი? როგორ უნდა მოიქცეს ადამიანი?
ალბათ ისე როგორც მას მიაჩნია სწორად. ალბათ იმდენჯერ უნდა წაიტეხოს ცხივირი სანამ თავად არ დაიღლება დაცემით..
რადგან სხვისი რჩევით დაცემა ასჯერ მწარეა..
თვლიდა თუ არა რუსო შეცდომად შვილების სხვა კაცისგან გაჩენას? არა !
თუკი ერთხელ დაშვებული შეცდომა, შეცდომად არ აღიქვა, პირველს მეორე და მესამე მიაყოლა. ესეიგი მისთვის შეცდომა კი არა სასურველი ქცევა იყო.. მთელი დროის განმავლობაში წარმატებით თამაშობდა ორ ფლანგზე, ორივეგან მიზანში არტყავდა. ორივეგან სასურველ შედეგამდე მიდიოდა.
არასოდეს ..
არასოდეს არ უნანია საყვარელ კაცთან გატარებული ღამეები და მერე მისგან სახსოვრად დარჩენილი შვილები.. რამდენჯერ ეცადა , როგორ გულით უნდოდა რომ მისგან თავი შორს დაეჭირა, მაგრამ ტვინს თუ რამეს უხერხებდა გული მისკენ გარბოდა. ბოლოს დაიღალა ბრძოლით და ჭიდილით , თავს უფლება მისცა ეკეთებინა ის რაც მთელი სულით და გულით უნდოდა..




სახელი: *
  • bowtiesmilelaughingblushsmileyrelaxedsmirk
    heart_eyeskissing_heartkissing_closed_eyesflushedrelievedsatisfiedgrin
    winkstuck_out_tongue_winking_eyestuck_out_tongue_closed_eyesgrinningkissingstuck_out_tonguesleeping
    worriedfrowninganguishedopen_mouthgrimacingconfusedhushed
    expressionlessunamusedsweat_smilesweatdisappointed_relievedwearypensive
    disappointedconfoundedfearfulcold_sweatperseverecrysob
    joyastonishedscreamtired_faceangryragetriumph
    sleepyyummasksunglassesdizzy_faceimpsmiling_imp
    neutral_faceno_mouthinnocent