დილიდან დიდი ფუსფუსი მიდიოდა დადიანების ოჯახში არავინ იცოდა ოჯახის წევრების გარდა რა იყო ამ ფუსფუსის მიზეზი როცა ეკითხებოდნენ პასუხს ასეთს სცემდენენ „მალე გაიგებთ“.
როდესაც მანქანიდან გონდაკარგული ანაბელ გასვიანი გადმოიყვანეს ნამდვილი აფეთქება მოხდა, შუა ეზოში იყვნენ ალექსანდრე რომ გამოჩნდა და მათ მიუახლოვდა ერეკლემ რძალი თავის ქმარს გადაულოცა და ბიჭებთან დადგა.
- ყველამ იცოდეს და გაიგოს ანაბელ გასვიანი ეხლა ანაბელ დადიანია ალექსანდრე დადიანის ქალი!
მისმა გამოსვლამ კი ყველა კითხვას არა მაგრამ მთავარს გასცა პასუხი. სულ რამდენიმე წუთი აღმოჩნდა საჭირო რომ მთელს სოფელს გაეგო ეს ამბავი, მარინემ ანაბელის დედამ რომ გაიგო ეგრევე მის ქმარს შეატყობინა ის რომ ყველაფერი წყალში ჩაეყარათ. ივანე კი სრულიად აფეთქდა, რადგან ამდენი წლის ლოდინი წყალში ჩაუყარა ალექსანდრე დადიანმა, ადრეც არ ჰქონდათ კარგი ურთიერთობა მაგრამ როდესაც მათ შორის ქალი ჩადგა უფრო გაღრმავდა სიტუაცია. სასწრაფოდ დაბრუნდნენ სოფელში და მთელი ამალით მიეჭრნენ დადიანებს ივანე ბოლო ხმაზე გაჰკიოდა ჩემი საცოლე დამიბრუნეთო ალექსანდრეს გარდა ყველა გარეთ იყო თვით ალექსანდრე დადიანი ამ დროს მძინარე ანაბელს უყურებდა და მისი სილამაზით ტკბებოდა როცა ივანეს ბღავილმა თავი აატკივა ინება ბატონმა ქვევით ჩასვლა.
- ეხლავე დამიბრუნეთ ჩემი ქალი!
- ნუ ბღავიხარ თუ კაცი ხარ!
- ეხ-ლა-ვე და-მი-ბრუ-ნეთ ჩე-მი ქა-ლი
- კიდევ ერთხელ ვიმეორებ და გაფრთხილებთ მესამეჯერ აღარ გავიმეორებ ანაბელ გასვიანი ეხლა ანაბელ დადიანია ალექსანდრე დადიანის ქალი - მოულოდნელი ეფექტით გამოჩნდა ალექსანდრე
- შენ ნაბი**არო! როგორ გაბედე და მას თითი დააკარე - ივანე წინ წაიწია დასარტყმელად მაგრამ შეაჩერეს.
- მას თუ შენს რეპუტციას - ალექსანდრე სიმშვიდეს ინარჩუნებდა.
- მისმინე დადიანო ჩემი ქალიშვილი უკვე ოთხი წელია ივანეზეა დანიშნული სამ თვეში კი ქორწილია დაგეგმილი ამიტომ როგორც კაცი კაცს გთხოვ ხელშეუხებელი დამიბრუნე ჩემი ქალიშვილი და მშვიდად დავტოვებთ აქაურობას.
- პირველი კაცობაზე ნუ მელაპარაკები თქვენ მეორე ვინ გითხრათ რომ ხელი არ დამიკარებია?! - იკითხა ირონიული ხმით.
- ანუ ის...-ვეღარ შეძლო გაგრძელება.
- ანუ ის სრულიად მე მეკუთვნის - განაცხადა მტკიცე ხმით.
- ყველაფრისთვის პასუხს გაგებინებ დადიანო! - მიმავალმა ივანმა დაიყვირა.
- გელოდები!
- ეხლა რა მოხდება?
- ორ დღეში თქვენ ოჯახსა და სანათესაოს ქორწილში გელოდებით - ეს თქვა და მშვიდად აირა კიბეები მისი და უკვე ანაბელის საძინებელი მესამე სართულზე ყველასგან მოშორებით იყო განთავსებული, ნელა შეაღო საძინებლის კარი ეგონა ანაბელს ისევ ეძინა მაგრამ უკვე გაღვიძებული დახვდა და შეშინებული ათვალიერებდა ოთახს როგორცკი ალექსანდრე შეამჩნია ეგრევე ფეხზე წამოიჭრა
- აქ როგორ მოვხვდი?
- მოგიტაცე
- რაა?
- კი ვთქვი მესამეჯერ არ გავიმეორბთქო მაგრამ როგორც ჩანს მომიწევს, ანაბელ გასვიანო დღეიდან ანაბელ დადიანი ხარ ალექსანდრე დადიანის ქალი! - ლაპარაკობდა თან კარადაში რაღაცას ეძებდა
- რას ბოდავ ხვდები ჩემი საქმრო და მამაჩემი რომ გაიგებენ გაგიჟდებიან ხვდები მაინც რას დაგმართებენ?! - ამაზე ალექსანდრემ ბოლო ხმაზე დაიწყო სიცილი ანაბელის მზერა რომ შეამჩნია უფრო მეტად მოუნდა მაგრამ დამშვიდდა.
- რა მაცინებს და ჩემო საყვარელო ცოლო და... - აჭინაურებდა პასუხს - იყვნენ მამაშენი და შენი აწ უკვე ყოფილი საქმრო მოსული და რომ ვუთხარი ანაბელი ქალიშვილი აღარაათქო ენა ჩაუვარდათ და უკნა გაბრუნდნენ, ამიტომ დღეიდან ჩემი ქალი ხარ!
- ეს რატომ გააკეთე? - ტირილნარევი ხმით იკითხა
- შენ რა ტირილს აპირებ? - ინება გამოხედვა - არ გაბედო!- ისე მკაცრად უთხრა მთელ ტანი აუკანკალდა - იმ ორი ნაბიჭვრის გამო ცრემლს არასდროს დაღვრი გასაგებია?! - პასუხი რომ ვერ მიიღო უფრო მოუმატა ხმის სიმაღლეს - გასაბიათქო?! - თავის ქნევით პასუხმა არ დააკმაყოფილა - სიტყვებით! - გასაგებია - მაშინღა შეამჩნია ანბელის აკანკალებული სხეული მიხვდა რომ შეაშინა და ამის გამო საკუთარი თავი შეძულდა, მის გვერდით დაჯდა და ჩაეხუტა - უბრალოდ აღარ მინდა მათნაირი ადამიანების გამო ეს ულამაზესი სახე დაასევდიანო გესმის ვიცი რომ სულ ბედნიერი ვერ იქნები არცერთი ადამიანი არ არის მასე მაგრამ შეგიძლია მათნაირ ადამიანბზე აღარ იდარდო.
- შენ ივანეს არ იცნობ!
- იმაზე კარგად ვიცნობ ვიდრე შენ გგონია,ეხლა კი დროა საყიდლებზე წავიდეთ ყველაფერს ახალს ვიყიდით შენი ძველი სახლიდან თუ რაიმე განსაკუთრებული მნიშვნელობის ნივlთი გაქვს მხოლოდ იმას წამოვიღებთ.
- რაღაც მაინტერსებს რომ გითხრა სხვა მიყვარსთქო გამიშვებ?
- მას ჩემზე მეტად რომ უყვარდე ჩემზე ადრე მოვიდოდა შენს გადასარჩენად!
- ანუ შენ გიყვარვარ?
- წასვლის დროა - კითხვა დაუიგნორა. ქვევით ყველა მათ ელოდა როდესაც გამოჩნდნენ ყველას მზერა მათკენ იყო მიმართული ალექსანდრე წინ მიდიოდა ანაბელი კი უკან მიჰყვებოდა. მანქანას როცა მიუხლოვდენ ალექსანდრემ ჯელტმენურად გამოუღო კარები, როდესაც ჩაჯდა დაკეტა სწრაფად შემოუარა მძღოლის ადგილი დაიკავა და გაქრა თვალთახედიდან...
- ნეტა ბედნიერები იქნებიან ?
- კარგი რა დედა რა ბედნიერებაზე მელაპარაკები გოგონა ღირსებას ჩილქი მოსცხო ის გოგო სახლში ვერ დაბრუნდებოდა და არც ს*რი დააკლებდა არაფერს სხვა რა გზა ჰქონდა დათანხმადა ამ იდიოტს.
- ლიზა ხომ არ დაგავიწყდა ბებო მეც და ბიცოლაშენიც მოტაცებულები რომ ვართ?
- კარგი რა ბებო ყველა თქვენ ხომ არ ხართ ხომ შეიძლება იმ გოგოს არ შეუყვარდეს?!
- მაგაზე უკვე შენმა ძმამ იფიქროს, ვერ გაიგე რა მითხრა გუშინ ყველა ვარიანტში გასვიანის გოგო გახდება ჩემი ცოლიო შენი აზრით რომ შვწინააღმდეგებოდი შეეშვებოდა?! არა რათქმაუნდა უფრო მეტად გაუძლიერდებოდა მასთან სიახლოვის სურვილი.
ასეთები ვართ ადამიანები რაც უფრო მიუწვდომელი მიგვაჩნია ის უფრო გვიზიდავს.

..........................................................................
მეორე თავიც მოვიდააააა!
ველოდებები თქვენს შეფასებებს.