ვინუჟდენში დაქორწინებულები 8

თვალები ოდნავ გაუფართოვდა. წამოდგომა სცადა, მაგრამ ვერ მოასწრო, იმდენად სწრაფად დავტაცე ხელი იარაღს, პირდაპირ სახეში დავუმიზნე და დაუფიქრებლად გამოვკარი თითი სასხლეტს. ბიჭმა ორივე ხელი

'შუგას დღიური'-3-ე თავი!

ეს მოთხრობა არის შუგაზე და ჯიმინზე...აქ შუგა არის თავის თავში ჩაკეტილი ადამიანი რომელიც არავის არ ენდობა...მის ცხოვრებაში კი უეცრად ახალი ადამიანი ჩნდება(ჯიმინი)... ვნახოდ როგორ განვითარდება მოვლენები!!

პაპასკირი და ბაბუციძე 8

არა შენ მართლა მაგარი ავადმყოფი ვინმე ხარ . კატოს უკვე სიმწრისგან ეცინებოდა.-ეს ჩაიცვი და წამოდი.-არსადაც არ წამოვალ.-კიდე მეწინააღმდეგები?-ხო დარას მიზამ მცემ? მიდი მერე ვინ გიშლის-ნუ მიწვევ.

ამოუცნობი ზარი (17)

მიტოვებული სახლის სარდაფის შუაგულში სკამზე მიბმული სხეულიდან სისხლი წვეთ–წვეთად ჟონავდა... ყოველი შერხევისას სხეული ღმუოდა,მის წინ მოსიარულე ქალი კი კმაყოფილებისგან იღიმოდა

მზისა და მთვარეს შორის (2)

მშობლების ძალით დახვეწილი ელიტარული ცხოვრება მალევე დაინგრა როდესაც ჩემი უფროსი ძმა ავიაკატასტროფაში გარდაიცვალა ისევე როგორც ჩემი ბაბუა.დედამ სმა დაიწყო მამამ მოწევა და

ბედისწერა 2

ზუსტად ჩვენს გვერდით აღმოჩნდა ის ბიჭი, დღეს რომ დავეჯახე. ელენეს სახეზე ფერი გადაუვიდა. გიომ კი ფხუკუნი დაიწყო. ჩემ ხველაზე იმ მაგიდიდან ყველამ გამოგვხედა. ის ბიჭი ელენეს თვალს არ აშორებდა

გაზაფხულის წვიმა (ნაწილი 12)

საწოლზე ფეხმორთხმით ვზივარ და თავზე ხელს ვიჭერ (საინტერესოა, რისი მეშინია:იქნებ ტვინის არალეგალურად გადმოსხმის, თუმცა წესით ტვინი არ იბერება და არ სკდება, მხოლოდ მისი უჯრედები ივსება და ხვეულები მეტად იხვევა, როცა ადამიანი ჭკვიანდება). მინდა,

წითელი კაშნე(სრულად)

შუა დღე იყო თვალები რომ გაახილა, ზოზინით წამოდგა ლოგინიდან და სააბაზაოსკენ წავიდა.გუშინ მისი საუკეთესო მეგობარი ნიცა გიგაური გათხოვდა,მეჯვარე თვითონ იყო,საშინლად დაიღალა,სახლში გამთენიისას მივიდა. ნიცა მისი ბავშვობის მგობარია, ერთ სკოლაში

ერთჯერადი სტუმარი 18+ (თავი 12)

მთელი გზა ისე არაკომფორტულად ვმგზავრობდი უკვე ცუდად ვიყავი, მაინც სად მივყავდი 4 საათიანი გზა რომ გვქონდა გასავლელი, მთელი გზა მხოლოდ იმას ვფიქრობდი მიხვდა ჩემი შეტყობინების შინაარს თუ ვერათქო. კიდევ რამდენიმე საათის შემდეგ ფანჯრიდან ზღვა დავინახე.

პაემანის დღიურები. ეპიზოდი 15. რთული არჩევანი

მისმინე, - ვჩერდები და ვეხუტები. - მისმინე! გთხოვ, არ ვიცი, რა მჭირს, გაორებული ვარ. ხან შენი დანახვა არ მინდა; როცა ვერ გხედავ, სულ არ ვფიქრობ შენზე; როგორც კი მიახლოვდები, მეხვევი, მაშინ მხოლოდ