მეც მოვალ ერთ დღეს - კარგად შეკრულ დახეულ თავშლით, დავმალავ თმებს და თოვლის ფიფქებს მოგიტან მხრებით. თუნდაც მე ვიყო მაცდური და ის ევას ვაშლი ადამს რომ ჩუმად შეაჭამა საკუთარ ხელით. მოგიტან სითბოს... დამაბრალო თუნდაც
ქალაქს მოვდივარ, გითხრა სათქმელი ერთხელ ვიყიდე გზაში სასმელი თითქოს ამ შავი ღვინით დავთვერი ისევ ჩამოწვა ჩემში ნამქერი აღარ ვაპირებ არცერთ სიჩუმეს რადგან სიყვარულს ვატყობ იჩხუბებს აღარ ვაპირებ რომ შევინახო მხოლოდ ჩემს
ამ ქარიშხლიან ღამეს, როცა მზე დახრის მკლავებს, შემომაკლდება წამის ურჩი ლოდინი ამ დღეს... და ამ ქარიან ღამეს გრძნობა ძველ კედლებს ამსხვრევს, რადგან ვოცნებობ შენზე, როცა ზღვა ფიქრებს არევს...
