მიყვარხარ ისე როგორც არასდროს,
არ მყვარებია არავინ ვიცი,
შენით ისუნთქავს ფილტვები ჰაერს,
გულის ფეთქვა კი შენს სახელს მახვევებს.

ო,როგორ მიმძიმს სიშორე შენგან,
როგორ გაწამებს ფიქრები მძიმე,
მისერავს სხეულს დარდები შენზე,
როგორ მინდა,რომ მოგხვიო ხელი.

ქაოსში მყოფი სხვადასხვა სული,
ერთ თავში ამწყვდევს ყველაფერს ასე,
შენს გამო ბნელეთს შევახე ხელი,
შენს გამო მტერსაც ვეკვეთე ჩემით.

დაგიცავ თუნდაც შენ იყო მტერი,
საჯიჯგნად ქცეულ სხეულს როცა ებრძვის,
წიოკი სულის,კივილი ჩუმი...
მე არ ვიქნები არასდროს მუნჯი.

მე არ დავუხრი თავს როცა მებრძვის,
თვალს გავუსწორებ,ამაყად ვეტყვი:
"არ მოგცემ ნებას,მომტაცო გული,
არ მოგცემ ნებას წამართვა სული!".

მოყევი ჩემს ხმას როდესაც გელი,
როცა გიკრავენ ძლიერად ხელ-ფეხს,
მოგყვები როცა გიხმობენ ქვევით,
მაგრამ სიყვარულს ელიან ზევით...

ნუ მისცემ ნებას შენში მყოფ სულებს,
შენს ტვინში ასე აცეცონ ხელი,
დაბრუნდი ჩემო...მე მუდამ გელი...
შენს გამო ვებრძვი...მიყვარხარ,გეტრფი...

და თუ სიყვარული ამდენად ღრმაა...
თვით ლუციფერიც იქნებ და ბრმაა...