თბილისის ხმაურიანი ცხოვრებით გადაღლილი ზეზვა ახლა უკვე თბილისიდან ხევსურეთისკენ მიმავალ მიკკროავტობუსს დიდუბის ავტოსადგურზე ელოდებოდა. ის დღეს განსაკუთრებულად სიმპათიურად გამოიყურებოდა. წვერები როგორც ყოველთვის ისევ ჰქონდა მოშვებული, რომლითაც სექსუალური მამაკაცის იმიჯს იქმნიდა. ხშირად უკეთებდნენ კომპლიმენტს ზეზვას ამ იმიჯის გამო მასზე შეყვარებული ქალები და სწორედ ეს აძლევდა სტიმულს, რომ წვერი ყოველთვის წესრიგში ჰქონოდა.
მშობლიური ზევსურეთისკენ მიმავალს ვიწრო ჯინსის შარვალი და კუბოკრული, მწვანე ფერის პერანგი ეცვა, რომელსაც ბოლო პერიოდში არ იშორებდა ტანიდან. შავი ზურგჩანთა სავსე იყო საცვლებით და ჰიგიენური, პირველადი მოხმარების საგნებით. შავი ტელეფონი როგორც ყოველთვის ხელში ეჭირა და ყურსასმენებით ტელეფონში ჩაწერილ საყვარელ სიმღერებს უსმენდა.
მიკროავტობუსი ავტოსადგომზე შემოვიდა და მძღოლმა ომახიანად შესძახა
-აბა ვინ მოდიხართ ულამაზესი ხევსურეთისკენ? მარშუტკა ნახევარ საათში გავა.
პირველი ვინც მიკროავტობუსისკენ დაიძრა სწორედ ზეზვა იყო. ის ასევე უწყინრად ავიდა, წინა ადგილზე სარკის მხარეს მოკალათდა და ახლა უკვე სადგურის ტერიტორიის თვალიერება იქიდან დაიწყო. თუმცა ზეზვას რაც გარეთ ხდებოდა არაფერი ესმოდა, რადგან ის მთლიანად ჩაფლული იყო საყვარელი ჰიტების რითმებსა და ფიქრებში. უცებ მის ტელეფონზე ახალი შეტყობინება მოვიდა. ზეზვამ შეტყობინება გახნა. ის ანასგან იყო. შეწუხებული და ოდნავ გაბრაზებული სახეც მიიღო და თავისთვის ჩუმად ჩაილაპარაკა
-აუუ ამ ძუკნას კიდევ რაღა უნდა ახლა?!
რათქმაუნდა ანასგან მიღებული მესიჯისთვის არ უპასუხია. მან ისევ მუსიკასთან ასოცირებულ ფიქრებში განაგრძო მგზავრობა ულამაზესი ხევსურეთისკენ. მას წინ ელოდა მონატრებული გარემო, ნათესავები, მეგობრები და რაც მთავარია საყვარელი ბებია და ბაბუა, რომლებმაც უკვე წინასწარ იცოდნენ, რომ შვილიშვილი მათთან სტუმრად ჩამოდიოდა.

-უკაცრავად, ხელმარცხნივ პირველ შესახვევთან გააჩერეთ თუ შეიძლება? - დაუძახა მძღოლს ზეზვამ და თან სკამიდან წამოდგა.
-კი ბატონო, როგორ არ შეიძლება, სადაც ინებებთ იქ ჩახვალთ - თავაზიანად უპასუხა მიკროავტობუსის ხანშიშესულმა მძღოლმა ზეზვას. ახალგაზრდა ბიჭმა მძღოლს ათლარიანი კუპიურა გაუწოდა და პირველივე შესახვევთან ჩავიდა.
ზეზვას თვალწინ ცამდე აშოტილი ხევსურეთის მთები და ულამაზესი ბუნება გადაიშალა. ის წამიერად შეჩერდა, ლამაზ გარემოს სიამოვნებით გახედა და მშობლიური სუფთა ჰაერი დიდი დოზით ჩაისუნთქა.
-აეეე, აი აქ ჩქეფს ცხოვრებაა...მიყვარხართ მთებო, მიყვარხართ და მომენატრეთ, - მთელი ხმით გაჰყვიროდა ზეზვა და მისი ექო უზარმაზარ მთებში იბნეოდა. მან შავი ჩანთა ზურგიდან მოიხსნა და ბალახებს მიუგდო, თვითონ კი იქვე, ლამაზ გვირილებთან წამოკოტრიალდა და ყნოსვა დაუწყო.
-ჩემი გვირილები, ჩემი მონატრებული გვირილები ხართ თქვენ - თავისთვის ბუტბუტებდა ახალგაზრდა მამაკაცი და გეგონებოდათ ვინმეს ელაპარაკებოდაო.
ზეზვამ კიდევ კარგა ხანს იკოტრიალა ბალახებსა და გვირილებში. წამიერად თითქოს რაღაცამ შემოუარაო, წამოდგა და ჯიბიდან ტელეფონი ამოიღო.
-აქ აღარ აქვს მიღება. დავისვენე ამისგანაც - თავისთვის ჩაიცინა და ჩანთა ისევ ზურგზე მოიცვა. ნელი ნაბიჯებითა და სუფთა ჰაერის ყლაპვით გაუყვა სოფლის სახლისკენ მიმავალ გზას. სამი კილომეტრი ისე გაიარა ფეხით, რომ დაღლა წამითაც არ უგრძვნია, თუმცა წუთშესვენებებს ბუნების წიაღში დროდადრო აკეთებდა.

-შენ შემოგევლოს ბებო. როგორ ხარ ჩემი ანგელოზი ბიჭი?-შეეგება ჭიშკართან მონატრებულ შვილიშვილს ბებო ნინო. ზეზვაც გადაეხვია მას ცრემლმორეული და სახის ყველა ნაკვთი დაუკოცნა.
-ძალიან მომენატრე ბებო. ერთი სული მქონდა მენახე.
-რათ გაქ ბებო ეს წვერები, რათ გინდა? - უკმაყოფილო და ოდნავ დამანჭული სახით უსაყვედურა ბებომ შვილიშვილს.
-მოდაა ბებო, თან ქალებს უყვართ ძალიან, -გაეხუმრა ზეზვა ბებიას და კიდევ ერთხელ შუბლზე აკოცა.
-რა მოდაა ბებო ეს? ისე ტელევიზორს რომ ვუყურებ ყველა ასეთი გაბანჯგვლული დადის და კი ვიფიქრე რაშიც იყო საქმე. ეჰჰ რა დრო დაგვიდგა? - ხელი გაასავსავა შვილიშვილთან თბილად ჩახუტებულმა ნინო ბებომ და მას სიამაყით გადახედა.
-სად არის ბაბუა? - განაგრძო მონატრებულ ბებიასთან დიალოგი ზეზვამ
-აქვე სამეზობლოშია ბებო გადასული. დღეს მინდიას აქვს დაბადების დღე და იხდის. თან საღამოსკენ სტუმრებსაც ელოდებიან თბილისიდან. მოგვიანებით ჩვენც გადავიდეთ -უპასუხა შვილიშვილის მიერ დასმულ კითხვას მოხუცმა და სახლის კარები შეაღო.
ბებიამ და შვილიშვილმა დიდხანს ისაუბრეს სოფლის ამბებზე, ძველზეც და ახალზეც. ასე გაილია დროც და საღამომ მოაწია. ზეზვა ბებიასთან ერთად იქვე სამეზობლოში დაბადების დღის სუფრაზე წასასვლელად ემზადებოდა. მან ჩანთიდან თავისი ნივთები ამოალაგა და იმ ოთახში შეიტანა, სადაც უახლოესი ერთი კვირის განმავლობაში უნდა ეცხოვრა.

უკვე შებინდულიყო. მინდია ბექაურის ოჯახში ძალიან ბევრმა ახლობელმა მოიყარა თავი. აქ იყო უკვე ზეზვაც და ნაცნობებსა და ნათესავებს ესალმებოდა. კითხულობდა მათ ამბებს და თავადაც უყვებოდა დედაქალაქის ცხოვრების რიტმის შესახებ. მასპინძლებთან ერთად სუფრის გაშლაში სტუმრებიც იღებდნენ მონაწილეობას. ზეზვა საუბარში იყო გართული როდესაც სტუმრად მყოფი ქალბატონი მოუახლოვდა და მხარზე ხელი ნაზად დაადო. ბერდია შეტრიალდა მისკენ. მის წინ ცოტათი ჩასუქებული, საკმაოდ ლამაზი ქალბატონი იდგა, რომლსაც აშკარად ეტყობოდა, რომ მასზე უფროსი იყო დიდად.
-უკაცრავად, ხომ ვერ დამეხმარებოდით სუფრის გაშლაში? თქვენ გაგიბედეთ , რადგან ყველაზე უმცროსი მგონი აქ დღეს თქვენ ხართ -ღიმილით უთხრა ქალბატონმა ზეზვას და შემდეგ ხელი გაუწოდა ჩამოსართმევად.
-მე მედეა ვარ. ოჯახის ნათესავის მეუღლე.
-დიდად სასიამოვნოა. მე კი ზეზვა ვარ, ასევე ოჯახის ნათესავი -უთხრა ზეზვამ მედეას და ხელი ჩამოართვა -წავიდეთ, მე მზად ვარ დაგეხმაროთ სუფრის გაშლაში
ქალი ახალგაზრდა ბიჭს წინ სახლის მეორე სართულისკენ გაუძღვა. ზეზვა მის წინ მიმავალ ქალს ყურადღებით აკვირდებოდა. პირველი რაც მას თვალში მოხვდა, ქალის სქელი და გამომწვევი იყო. სხეულის ამ ნაწილს კი მედეას საოცარი მიხვრა-მოხვრა კიდევ უფრო მეტ სილამაზეს სძენდა. თითქოს ქალმაც იგრძნოო ახალგაზრდა მამაკაცის ჩუმი დაკვირვება, მან კიდევ უფრო მეტად დაიწყო თამაში. ამასობაში ორივე მეორე სართულზე აღმოჩნდნენ. სულ მოკლე დროში კი ისე შეხმატკბილდნენ, გეგონებოდათ ერთმანეთს დიდი ხნის წინ იცნობდნენო.

ქეიფი და ღრეობა აქტიურ ფაზაში შევიდა. დალევაში რა თქმა უნდა მამაკაცები უფრო მეტად აქტიურობდნენ, თუმცა ქალებს შორის მედეა აღმოჩნდა ისეთი, რომელსაც წარმოუთქმელად არც ერთი სადღეგრძელო არ დაუტოვებია და ღვინით სავსე ჭიქასაც ფსკერამდე ცლიდა. დედაქალაქიდან ქმართან ერთად სტუმრად ამოსული დიდტრაკა ქალი სოფლის ქალების ჭორაობის საგანი გახდა.
-ეს ქალი რა კაცივით ცლის ჭიქებს. ან ქმრის არ ერიდება, ან მისი ნათესავების? -ჩუმად ეუბნებოდა სოფლის მკვიდრი ნადია მის გვერდითა მეზობელს თამარს.
-ასე არიან ჩემო ნადია თანამედროვე ქალაქელი ქალები. ესაა შენი ევროპა. ამიტომ უნდათ ეს ევროპა. ჭირსაც წაუღია ეს -პასუხობდა მეზობელს მედეას საქციელებით გაბრაზებული თაამარი.
მათ ჭორაობას კი მედეას არასერიოზული და ხმამაღალი სიცილი და შეძახებები ფარავდა. მას უკვე აშკარად ჰქონდა ღვინო მოკიდებული.
-ჩართეთ მუსიკა, უნდა გავმხიარულდეთ ცოტა მაინც -ეს თქვა და იქვე მჯდომ ზეზვას ვნებიანად გადახედა. ზეზვა ადგა და იქვე მაგნითოფონთან მივიდა. მაგიდიდან აუდიო კასეტებს შორის ერთ-ერთი შეარჩია და საცეკვაო მუსიკაც ჩართო. მუსიკის რითმულ ჰანგებზე შეზარხოშებულმა მედეამ ხელები გაასავსავა და ცეკვა დაიწყო. ცეკვავდა მთელი სხეულით. იქვე სუფრასთან მჯდომი მეუღლე კი სიგარეტს აბოლებდა და მედეას ცეკვას დიდი სიამაყით ადევნებდა თვალს. როცა უკვე მორჩა ქალი ცეკვას, ოვაციები თავად ქმრისგან მიიღო.
-ენით აღუწერელი მყავხარ ჩემო ანგელოზო
მედეამ ქმრის კომპლიმენტი და ქათინაური მხოლოდ ერთი ჩეულებრივი გაღიმებით მიიღო და გარეთ აივანზე გავიდა. აივნის კუთხეში მოგრძო სკამზე ჩამოჯდა სადაც სიგარეტს ეწეოდა ზეზვა. სიჩუმე მედეამ დაარღვია.
-რატომ არ ცეკვავ?
-არ მიყვარს ცეკვა თანაც იმდენი არ დამილევია, რომ სითამამემ მძლიოს -უპასუხა ზეზვამ მის გვერდით მჯდომ ქალს.
-მორიდებულიც არ ჩანხარ, - ისე უთხრა ქალმა ახალგაზრდა ბიჭს, თითქოს ამით რაღაც ანიშნაო.
-გააჩნია რა დროს ხარ თამამი, -ეს თქვა ზეზვამ და ქალმა ხმამაღლა გადაიხარხარა. ამის შემდეგ წამიერი სიჩუმე ჩამოვარდა, რომელიც ისევ როხროხა მედეას ხმამ დაარღვია.
-აქაური ხარ?
სულით და გულით კი. ისე თბილისში ვარ უმეტესად.
-გეტყობა თბილისში რომ ხარ.
-რაში შემატყვეთ?
-ყველაფერში - ვნებიანად აღმოხდა ქალს და ზეზვას უთხრა
-ცოტა აქეთ მოიწიე.
ზეზვამაც აღარ დააყოვნა და ქალისკენ მიიწია. მედეამ ხმამაღალი საუბარი და ხარხარი უფრო ვნებიანი ჩურჩულით შეცვალა.
-შეყვარებული გყავს?
-არა არ მყავს.
-სექსი გქონია ჯერ? -ეს თქვა ქალმა და ახლა უკვე ზეზვა ახარხარდა.
-შენ როგორ გგონია?
-მე მგონია რომ ჯერ კიდევ ჩამოკვრაზე ხარ.
ქალის ამ ფრაზამ ზეზვა ცოტათი გააბრაზა, მერე მას ირონიულად გადახედა და უთხრა.
-შენნაირ დიდ ქალებს ვჟიმავ თამამად. უფრო მეტიც, მათ ვაგიჟებ!
ქალი თითქოს სწორედ ამას ელოდებოდაო ზეზვასგან. ამის გაგონებაზე აცუნდრუკდა. მკერდთან პერანგი გაისწორა და ზეზვას ისევ ჩურჩულით უთხრა.
-აქ სადმე არ არის ისეთი ადგილები, სადაც გავლა შეიძლებოდეს?
ზეზვა მიხვდა მედეას ჩანაფიქრს. მან ზუსტად იცოდა უკვე თუ რა ადგილებს გულისხმობდა მედეა და მოჭრილად უპასუხა.
-ადგილები მოიძებნება. ეგ არ არის პრობლემა...
-მაშინ მოძებნე და სადმე გავიაროთ. ერთფეროვნება მალევე მბეზრდება...
ეს თქვა თუ არა ქალმა, ზეზვაც ადგა და საფეხურები პირველ სართულამდე სწრაფად ჩაირბინა. ახალგაზრდა ბიჭი უსწრაფესად ეძებდა შესაბამის ადგილს სადაც შეიძლებოდა მედეასთან ერთად რამოდენიმე წუთით განმარტოებულიყო. სახლის უკან, ცოტა მოშორებით სამზარეულო იყო, სადაც სოფლის ქალებს მოეყარათ თავი და სუფრაზე გასატანად რაღაც კერძებს კიდევ ამზადებდნენ. სამზარეულოსთან ზეზვამ ფეხაკრეფითა დაშეუმჩნევლად გაიარა. ცოტა მოშორებით კი პატარა სათავსოც შენიშნა. კარები ღია იყო თუმცა ერთ პატარა ოთახს, სადაც დაკონსერვებული ქილები, ხის კასრები და ათასგვარი რამ იყო მოთავსებული მხოლოდ სახლის ეზოდან მბჟუტავი შუქი ანათებდა. ზეზვამ მოათვალიერა იქაურობა. კუთხეში მდგარი დაბალი ხის კასრიდან ცარიელი ქილები გადმოალაგა და იქვე მდგარ, ფეხებმორყეულ მაგიდაზე დადო.
რამოდენიმე წუთში ზეზვა უკვე ისევ აივანზე, მოგრძო სკამზე შემოსკუპებულ მედეასთან იყო. ქალს ვნებიანად შეხედა თვალებში და უთხრა.
-ყველაფერი მზადაა. სამზარეულოს გვერდით ძალიამ მყუდრო ოთახი აღმოვაჩინე. შენც მოგეწონება.
-ძალიან კარგი. ჩადი და მეც მალე მოვალ, - უთხრა მედეამ ზეზვას და იმ ოთახში შევიდა სადაც სტუმრები ირეოდნენ და ჯერ კიდევ სვამდნენ. ზეზვა ქვემოთ ჩავიდა და იმ შენობისკენ გაეშურა, სადაც სტუმარ ქალს უნდა დალოდებოდა. დაახლოებით ათ წუთში კი სათავსო შენობის კარებთან მედეაც აიტუზა. ზეზვა ოთახის კუთხეში მდგარ მუხის ხის კასრზე იყო შემოსკუპებული. ქალი კი მას ნელი ნაბიჯებითა და მკერდის ნაზი სრესვით უახლოვდებოდა. მედეამ უკან შეკრული თმები ჩამოიშალა და პერანგის შეხსნა გზადაგზა დაიწყო.
-მოდი ჩემთან, დამაჯექი, -ვნებიანად ჩურჩულებდა უკვე აღგზნებული ახალგაზრდა მამაკაცი.
თითქოს მის ბრძანებას დამორჩილდაო, ქალი მას და მამაკაცის კალთაში წამოსკუპდა. შარვლის ღილებზე ეცა და ვნებისაგან არეული ხმით უთხრა.
-გაიხადე, უზომოდ მინდიხარ!
-ისედაც შეიძლება ყველაფერი, გახდა საჭირო არ არის, -უთხრა ზეზვამ მედეას და ჩახსნილი შარვალი ტრუსიანად მხოლოდ მუხლებამდე ჩაიხადა. გაცოფებულმა ქალმა ბიჭს ასოზე დაუწყო გარყვნილი ფერება
-რა კარგი ხარ...
-შენც დაცემა ქალი ხარ და ახლა მხოლოდ შენი დაუფლების წყურვილი მკლავს, -უთხრა ზეზვამ მედეას და ფრიალა პერანგის ღილები ბოლომდე შეუხსნა. ქალს აზღუდი არ ეკეთა. მედეას დიდი ძუძუები არ ჰქონდა თუმცა აღგზნებისგან ძუძუს კერტები ისე ჰქონდა გამაგრებული, რომ ბიჭს ტუჩებს უჭრიდა. ზეზვა გახელებით ლოშნიდა მედეას გამაგრებულ ძუძუსთავებს, თან მისკენ ხელებით იზიდავდა. ზეზვას გრძელი თითები მედეას ზურგზე დასრიალებდა. სიამოვნებისგან ქალი მოურიდებლად კვნესოდა, რაც კიდევ მეტ ვნებებს აღძრავდა მამაკაცში.
-დამიკბინე კერტები და ნაზად შემომისვი გიჟო. არ ველოდი ამდენ ვნებას შენგან. განუმეორებელი ხარ პატარავ, - კომპლიმენტებით ავსებდა გახელებულ ზეზვას სიამოვნების მწვერვალზე მყოფი მედეა.
-ცეცხლი ქალი ხარ მედ. ამიტომაც მიყვარს გამოცდილი, დამა ქალები. შენ შეუდარებელი ხარ,- ხვნეშით პასუხობდა უკვე კონტროლდაკარგული ზეზვა პარტნიორ ქალს.
ქალი და ახალგაზრდა ბიჭი უკვე ვნებების ტყვეობის ქვეშ იყვნენ. მათ ისიც დაივიწყეს, რაც მათ გარშემო ხდებოდა. მედეა გონმიხდილად ჟიმაობდა რამდენიმე საათის წინ გაცნობილ, მასზე ბევრად პატარა ბიჭთან და ეს ამწამს არც ეთაკილებოდა. სახლის ერთ-ერთ სათავსოში შეყუჟულ წყვილს სექსის დროს მრავალფეროვანი პოზები არ გამოუყენებიათ, თუმცა მათი სახეები მაინც დიდ კმაყოფილებას გამოხატავდნენ.

პირველი სახლის სათავსო შენობიდან მედეა გავიდა. ის ისევე იყო მოწესრიგებული, როგოც ოთახში შესვლამდე. თმები ისევ აწეული ჰქონდა. ერთადერთი რაც აკლდა, ტუჩზე წითელი პომადა იყო. მედეას უკან ზეზვაც მიჰყვა. ის ისევ შარვალს ისწორებდა და კმაყოფილი სახე ჰქონდა.

სახლის მეორე სართულზე ბერდიას დაბადების დღის აღნიშნვა ისევ გრძელდებოდა. თამადა უკვე სტუმრების სადღეგრძელოებს ამბობდა. და აი დადგა მედეას ჯერიც. მის სადღეგრძელოს ულამაზესი ლექსებიც მოჰყვა. მედეა კი თამადას და სუფრის წევრებს ქმართან ხელიხელ გადაკიდებული მადლობას უხდიდა.
-ჩემი მზე და მთვარე ხარ ჩემო ლამაზო ქალო. შენით ვხარობ და ვსულდგმულობ დღემდე და მინდა სულ ასეთი ლამაზი და ბედნიერი მყავდე, -ამ სიტყვებით ადღეგღზელა მედეა საკუთარმა მეუღლემ. მას ბედნიერი სახე ჰქონდა. ზეზვა კი მოშორებით უყურებდა ქმართან ჩახუტებულ მედეას და ღაწვებში ეღიმებოდა. მედეას არც კი შეუხედავს ამ ხნის განმავლობაში ზეზვასთვის, თუმცა ქალი აშკარად გრძნობდა მის მოპირდაპირედ მჯდომი ახალგაზრდა ბიჭის მწველ მზერას.

სტუმრები გვიან წავიდნენ. სუფრა მეზობლებმა აალაგეს თუმცა ზეზვამ ბოდიში მოუხადა ნათესავებს და სოფლის სახლისკენ მიმავალ ვიწრო გზას ნელი ნაბიჯებით გაუყვა.

(მეორე ნაწილის დასასრული)

ნანიკო დვალი