სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მეხუთე თავი)

დილით შედარებით კარგად ვიყავი,გონებაც დამილაგდა.ახლა სახლში დაბრუნების გარდა არაფერი არ მინდოდა.გოგონებიც არ მშორდებოდნენ,მამიდა კი მე გავუშვი ჩემს გამო არ მინდოდა სამსახურში პრობლემები შექმნოდა.აკო სულ ჩემთან იყო და მხნევებდა.ისე რომ დავფიქრდე

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მეოთხე თავი)

ხანდახან გვიბყრობს შიში.შიში ძვირფასი ადამიანის დაკარგვისა,ტკივილი და შიში ერთდროულად გვეუფლება და გულს უფრო გვიმძიმებს.ხანდახან ჩვენმა გაუაზრებელმა სიტყვებმა შეიძლება ისე ატკინოს ვინმეს გული რომ ამ სიტყვებმა რამე სისულელე ჩადენინოს,როგორც ევას

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მესამე თავი)

ხანდახან გრძნობების კორიანტელში ისე ღრმად ვცურავთ რომ ვერც კი ვჩნევთ ჩვენში მალულად შემოპარულ სიყვარულს.გაურკვევლობის ზენიტში იყო ევა.ვერ გაეგო რითი დაიმსახურა ადამიანების წყრომა და ბრაზი.თავს ცუდად დრძნობდა ევა,წყალი მოუნდა ბარბაცით წამოდგა

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(მეორე თავი)

გაბრიელი წამოდგა ევა კი დატოვა გახევებული.-უგუნური ხეპრე გულში გაიძახდა ევა.ნუთუ არ შეეძო წამოდგომაში დახმარებოდა?მართლაც რომ ხეპრეა! —შენ აქ რასაკეთებ??მკაცრი ტონით უთხრა გაბრიელმა.ევა დაიბნა,სწორედ ამდროს გამოჩნდა მამიდამისი და გაბრიელს აუხსნა

სიყვარული ყველაზე ამაყსაც მოადრეკინებს ქედს!(პირველი თავი)

არ ვიცი,დავარქვა თუ არა სევდა-ეს მშვენიერი სახლი-ამ უცნობ გრძნობას,თავისი სიმწარითა და სიტკბოთი მონასავით რომ მიმორჩილებს.ეს იმდენად ყოვლისმომცველი. იმდენად ეგოისტური გრძნობაა,მე თითქოს მრცხვენია მისი.არადა აქამდე სევდა თითქოს შვებას