ან დასასრულს შესავალი რაღად უნდა?!

იდგა ღამე.. შიში, მწველი როგორც ვეფხვი.. წყვდიადისფერ ქარში ქროდა თმები შელლის, მოგენატრე.. მომელოდი.. მაგრამ ვერ თქვი, უჩემობას სხვადასხვებით რომ ვერ შველი..

რჩევა ან დარიგება

ერთი რაღაც მინდა გითხრათ და თქვენი აზრი მაინტერესებს დიდი ხანი გვაქ ერთმანეთთან ურთიერთობა მე და ჩემ გოგოს ისე მოხდა რო კარგად გავიცანი და შემიყვარდა სადღაც ერთ წელიწადში მანძილი შორია ჩვენშორის მაგრამ ახერხებს წელიწადში რამოდენიმეჯერ ჩამოსვლას და

ვინ დაგვაფასებს ან ვინ დაგვიფასებს?

ვინ დაგვაფასებს ან ვინ დაგვიფასებს?ეს კითხვა ხშირად უნდა გაუმეოროთ ხოლმე საკუთარ თავს.იმიტომ ვაკეთებთ იმ რაღაცას,რომ შემდეგ შედეგი გამოიღოს ესეიგი სასურველი ხარისხი დავდოთ და დაგვიფასდეს ეს ჩვენი ნაწვალები,ნაშრომი.

გზა,რომელიც მოგკლავს ან გამარჯვებას მოგიტანს

შესაძლოა ყველა ცუდი მომენტი დადებითი მხრიდანაც შეაფასო,გადაფარო ის უარყოფითი მაგრამ იმ სიღრმეს მაინც ვერ ჩაწვდები რაც ცუდ მოგონებებს თან ახლავს.

ან გავიმარჯვებ ან მოვკვდები ( the end )

თავის ამაზრზენი წვა მთელს ორგანიზმს მატკიებდა,თვალები ძლივს გავახილე.კარგად ვერ ვსუნთქავდი,ვერც ხელს ვამოძრავებდი.

რატომ ვართ მშიშრები ან რისი გვეშინია?

რატომ გვეშინია? საინტერესო კითხვაა, ეგ კი არა ბევრს ამ კითხვის დასმისაც კი ეშინია.ზოგიერთი კი თავის შიშსა და შფოთვას მალავს.სწორედ ასეთ ადამიანებს უწოდებენ მშიშარას.საერთოდ, უამრავი ცოცხალი არსება არსებობს და ყველამათგანს საკუთარი შიში გააჩნია.

ან გავიმარჯვებ ან მოვკვდები (2)

ლატის ფანჯარაში შემოსულმა მზის სხივმა,თვალი გამისწორა და სიცოცხლე მისურვა. იოცნებეო მითხრა,იოცნებე,იქნებ აგიხდესო.ნელა წამოვიწიე საწოლზე,ამ დროს ექთანი შემოვიდა და თბილი პლედიც შემოიტანა -ავადმყოფობა არ მეყოფოდა,ახლა სიცხითაც უნდა დავიტანჯო -ჩუმად

ან გავიმარჯვებ ან მოვკვდები (1)

განსაკუთრებული სილამაზე აქვს გაზაფხულს,თითქოს ახალი სიცოცხლე იბადება,საწყისად გვევლინება და სულს შთაბერავს გამოფიტულ და გაყინულ ბუნებას.მარტო ბუნებას კი არა ადამიანსაც,მხოლოდ მისი ფერები გაცოცხლებს.შეხედავ გადათეთრებულ, გადავარდისფერებულ ხეებს

ყველაფრად ან არაფრად

ყველაფრად ყოფნა ან არაფერად- მე ამ სიტყვებმა ისევ დამბადეს, გარდაიქეცი ახლებურ აზრად და ცხოვრებისკენ გეზიც შევცვალე. აზრების სკდომა და ფერთა ცვეთა,

ლაპარაკი საკუთარ თავთან, ან მასთან თუ ვინმე მოისმენს

სათაურს ყოველთვის ბოლოს ვარქმევ პოსტს. ახლა ვცადე პირიქით მექნა და ვერაფერი მომივიდა თავში დასაწერად. რაღაცნაირ ჩუმ აღმაფრენას განვიცდი შიგნიდან,თითქოს რაღაც მოხდება,რაღაც კარგი და მე უნდა სათანადოდ შევხვდე.