არ გაუშვა

მერე მივხვდი, რომ მასზე მნიშვნელოვანი არაფერია, მივხვდი რომ ახლა ის მენატრებოდა და არა რომელიმე ძვირადღირებული მანქანა ან სახლი...მივხვდი რომ მჭირდებოდა, მჭირდებოდა სიცოცხლისთვის...

არ შეგიყვარებ. 2 ნაწილი. 14თავი

...შენ კი მის სიტყვებს ენდობი და არა ჩემსას. -ანუ არაფერი მომხდარა თქვენს შორის? -ანუ ... -მას რაც შეეხება ლელო...

არ შეგიყვარებ. 13თავი

იმ წამს იცით რას მივხვდი? მე დამაინეს მიმართ გაჩენილი გრძნობა მასთან ყოფნას მაიძულებდა. ყოველ ჯერზე, როცა სადმე მივდიოდი, მე გზის ბოლოს ხელში დამაინე მრჩებოდა, თითქოს ცხოვრებამ ყველაფერი

იასამნებმა არ დამინდეს,უთქმელად გამცესს

მოგილოცავდი შენს დღეს(ალბათ,ბევრი ღიმილით) და გაჩუქებდი წითელ ვარდებს ისე,თამამად... ჩავიხუტებდი შენს სიცილებს,როცა იცინი(თ)

არ შეგიყვარებ. 2 ნაწილი12თავი

იატაკს თვალს ვავლებ აქ ხომ არ დამიავრდა სადმე თქო, მერე თავს მაღლა ვწევ და წამის მეასედში მის მწვანე თვალებში ვიძირები. "ღმერთო როგორ ახერხებს ეს ბიჭი სულ ჩემს სიახლოვეს ტრიალებდეს? ჰმ თან როგორი სიმპატიურია! "

მე არ დამისრულებია...(დასასრული)

რომ გამეღვიძა გაბრიელის მკლავებში ვიყავი მომწყვდეული, თავი ჩემს თმებში ჰქონდა ჩამალული და მშვიდად სუნთქავდა. ადგომა ვცადე, მაგრამ უფრო ძლიერად მომხვია ხელები და საწოლზე დამაბრუნა.

არ შეგიყვარებ.2 ნაწილი 11თავი.

კარი იღება, წამით მიყურებს მერე კი საგიჟეთიდან გამოქცეულივით მახტება და წონასწორობის შესანარჩუნებლად ჩარჩოს ხელით ვეჭიდები. ის კი დაბლებზე დგას, ფეხის წვერებით, რომ გამიტოლდეს...

ესე არ იტყოდა ზარატუსტრა 1

- არა მეგობარო. ესე არ იტყოდა ზარატუსტრა. - მაშ, რას იტყოდა?! - არ იტყოდა, მათხოვარო. სიცილით მოკვდებოდა! რაღაც ჩაიბურტყუნა, გალეულმა, მე კი ის ამოვწურე და აღარ მაინტერესებდა. მახსოვს როგორ ჩავუარე დისორიენტირებულმა შემხვედრი კაფის ვიტრინას და

არ შეგიყვარებ. მეორე ნაწილი 10 თავი

მისი სიტყვები გულს ისარივით ჩაერჭო. აღარც ხელჩანთა გამხსენებია და აღარც ჩემოდანი. მთელი სისწრაფით გამოვიქეცი შენობიდან და მანქანაში ჩავჯექი... მანქანას იმდენი ხანი არ მივკარებივარ რომ ავტოდრომზე წასვლა შემეშინდა კიდეც და ცხოვრებადი პირველად ლისზე

შენ ეს გღუპავს !!! შენ ის არ გჭირდება !

დამპალი ვაშლი კი აღარ ჩანს , სხვა ჯანაღ ვაშლებს მიუგორდა ალბათ დასალპობად ....