შორს და ახლოს

ჩემ თავს პირობა მივეცი...... ისეთ ადამაინზე ვინც თავად არ ეცდებოდა ჩემთან ურთიერთობას,მაგრამ ისევ იგივე შარში ვეხვევი

ახლოს (სრულად)

-მოგონებები? -გულში ვინახავ ბორენა. -მეც შემინახავ?

ბედნიერებასთან ახლოს

ახალგაზრდა გოგონამ, რომელიც წარსულში საშინელი ძალადობის მსხვერპლი გახდა, შეძლო ცხოვრების გაგრძელება და უდიდესი ბედნიერებაც იპოვა.

ქედებს გადაღმა, დაუჯერებლად ახლოს

ირაკლი უყურებდა როგორ დადიოდა ოთახში. ის არ იყო ლამაზი, მაგრამ რაღაც გაიძულებდათ გეთქვათ, მშვენიერიაო. უცნაურად მიმზიდველი იყო მისი თაფლისფერი თვალები, რომელიც ზოგჯერ ისე მკვეთრად იცვლიდა გამომეტყველებას, გაოცდებოდი - ასეთ მშვიდ ადამიანს მთელი

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 6 დასასრული

-მადლობა_გაჭირვებით გადაყლაპა ბიჭმა ნერწყვი და გახარებული სახით ახედა ექიმს -მადლობა ექიმო. -დროებით_თავი დაუქნია კაცმა და გამხიარულებული დატოვა პალატა, დღე ბევრად უკეთესი ხდებოდა პაციენტის ბედნიერი სახის დანახვის შემდეგ. -ესეიგი კარგად ხარ,

სიკვდილთან ახლოს..(თავი 5)

-ჩემებმა მოგიკითხეს_გაღიმებულმა ამოვხედე ლეპტოპიდან ჩაფიქრებულ ნუცას. -ა, მადლობა ჩემგანაც_ძლივს გამოერკვა და ნაძალადევი ღიმილით გამომხედა. -ნუც, რა ხდება?_წამში დავხურე ლეპტოპი და წამოვჯექი. -არაფერი, რა უნდა ხდებოდეს

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 4)

-აუ ბიჭო, რა ვიფიქრე იცი, მოდი თავზე დიდი ტატუ გაიკეთე, თმის იმიტაციის პონტში რა_სიცილს ძლივს იკავებდა რატი. რაც ნუცამ დაავადების შიში დამაძლევინა ხასიათი გამომიკეთდა და ჩემი ძმა ხუმრობებს არ მაკლებდა, ხვდებოდა წყენის ნაცვლად მამხიარულებდა

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 3)

-ხო მშვიდობაა?_პასუხის მოლოდინში სხეული გამეყინა, თითქოს იმ დუღარე წყალში საუკუნის წინ ვიდექი -მამამ სიმართლე უთხრა, აქამდე უმალავდა. -გასაგებია_ყველაფერს მივხვდი კამერაში გამოჩენილ მაიაზე.

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 2)

-სხვა ექიმს? მაინც ვის მირჩევთ? ხმის ამოუღებლად მომაწოდა სავიზიტო ბარათი და ექთანმა კარამდე მიმაცილა. სახელის და გვარის მეტი ვერაფერი გავიგე, წავიკითხე სახელის ქვემოთ მიწერილი ონკოლოგი, მაგრამ წარმოდგენა არ მქონდა რას წარმოადგენდა.

სიკვდილთან ახლოს... (თავი 1)

-აბა შენ იცი ლუკა, ყოჩაღად_ამ სიტყვებზე თითქმის დავნებდი. რატი თვალებში არც მიყურებდა, გვერდულად მიბღვერდა და დამსიდობებასაც არ აპირებდა. მე და რატის უცნაური ძმობა გვქონდა, ერთმანეთზე ახლობელი არავინ გვყავდა და ძმებზე უფრო ძმაკაცები გვერქვა.