ბედის წერა ...#1

ისე, რანაიად არიან არააა ადამიანები მოწყობილნი , ყველაფერს გაურბიან , რამნიშვნელობა აქვს უბედურებაა ეს თუ ბედნიერბა. მე იმ დღეს უბედურებას გამოვექეცი.... -აღარ ვიხსენებ იმ წამს როცა ჩავალაგე ნივთები და უკან მოუხედავად წამოვედი . ვცდილობ

ბედის ვარსკვლავის ბრალია (საინტერესო ფრაზები)

ისე გამიმართლა ის რომ შემიყვარდა ვან ჰაუტენ. სამყაროში არ დაგეკითხება, გატკინო თუ არაო, ბებერო, მაგრამ ის მაინც შეგვიძია ავირჩიოთ, ვინც გვატკენს. მე მომწონს საკუთარი არჩევანი. იმედი მაქვს მასაც მოსწონს თავისი. მომწონს ავგუსტუს მომწონს. გასი.

ბედის საჩუქარი თავი 16 დასასრული

ქორწილის დილა გათენდა. უცნაური შეგრძნება იყო. ჯერ კიდევ ვერ ვაანალიზებდი რომ ყველაფერი ჩემს თავს ხდებოდა, პატარძალიც მე ვიყავი და ყველაფერი ჩემს ირგვლივ ტრიალებდა. საქორწინო კაბის წინ ვიდექი და სიამაყით ვუყურებდი მას. ტელეფონმა დარეკა. სანდრო იყო.

ბედის საჩუქარი თავი 15

რაც გვიწერია არ აგვცდება არასოდეს. ვინმეს რომ ეთქვა რამდენიმე თვის უკან ეს მელოდა და ასეთი ბედნიერი ვიქნებოდი, შეიძლება ხმამაღლა გამეცინა და რა თქმა უნდა არ დავიჯერებდი. ყველაფერი სიზმარი მეგონა და გაღვიძება არ მინდოდა, მეგონა თვალს რომ გავახელდი

ბედის საჩუქარი თავი 14

სანდრო ადგილზე გაშეშდა. ალბათ ყველაფერს ელოდა ამის გარდა.მერე გვერდით მომიჯდა და ხმას არ ირებდა. მისი სიჩუმე უფრო მეტად მკლავდა და მანადგურებდა. მერჩივნა რამე ეთქვა, თუნდაც ეჩხუბა ან ეყვირა მაგრამ ასე ჩუმად არ ყოფილიყო. მერე ისევ მე დავარღვიე სიჩუმე

ბედის საჩუქარი თავი 13

ქორწილის დღე მზიანი და თბილი გათენდა. უკვე იგრძნობოდა გაზაფხული. ნელ-ნელა ყვავილობას იწყებდნენ ხეები. ხოლო ყოჩივარდებს უკვე გაშლილიყვნენ. დილით ბედნიერმა გავიღვიძე მეც. სწრაფად გადავივლე წყალი და სალონში გავვარდი. დრო არც ისე ბევრი მქონდა. სტილისტი

ბედის საჩუქარი თავი 12

დილით მზის სხივებმა გამაღვიძეს, სანდრო საწოლში არ დამხვდა. ფანჯარაში გავიხედე და დავინახე რომ ის მასპინძლებთან ერთად ეზოში იდგა და რაღაცაზე საუბრობდნენ. თან იცინოდნენ. როგორც ჩანს ხუმრობდნენ. გარეთ მზიანი ამინდი იყო და სულაც არ ეტყობოდა თუ წუხელ

ბედის ირონია (2)

სახლში ბანცალით მივედი და კიბეებს გაბრუებული ავუყევი. მწვანე თვალების თუ სასმელის გამო არ ვიცი. გონებაში უდავოდ ჩამებეჭდა მწვანე, საოცრად ლამაზი ორი გუგა, რომელშიც ჩემს თავს ვხედავდი. კარის სახელური დავქაჩე

ბედის საჩუქარი თავი 11

ძალიან კი მინდოდა სოფელში დარჩენა, სანდროს ჩემზე მეტად მაგრამ საქმეები გვქონდა. დრო არ იცდიდა. ის მორიგი შეჯიბრისთვის ემზადებოდა, მითუმეტეს ახლა უხდებოდა დაბრუნება ისევ აქტიურ სპორტში და არ მინდოდა მიზეზი მე გავმხდარიყავი რომ დაბრუნება გადაედო.

ბედის საჩუქარი თავი 10

მანქანაში ჩავსხედით და გზას დავადექით. გული ძლიერად მიცემდა და იმაზე ვფიქრობდი ჩემები როგორ დამხვდებოდნენ ან როგორ მიიღებდნენ სანდროსთან ერთად სტუმრობას. -უხერხულად გრძნობ თავს როცა ჩემები ასე გეუბნებიან?-მკითხა მან და ფიქრებიდან გამოვედი -ასე