ლანგრით მორთმეული ( თავი 16)(დასასრული)

ასე მგონია, ბედნიერების რამოდენიმე საფეხურს ერთიანად გადავახტი და პირდაპირ მწვერვალზე აღმოვჩნდი. ანდროს კოშმარები იშვიათად, მაგრამ მაინც ბრუნდებიან ხოლმე, ყველანი ჩვენი წარსულებიდან მოვდივართ და ზოგიერთი რამ, რაც ამ წარსულში ხდება, თავს არასდროს

ორმოცი საშობაო ანგელოზი (დასასრული)

ზოგჯერ როგორი უცნაურია ადამიანის წრფივი ბუნება. როგორ ძალუძს ყველაფრის არევ-დარევა, ან თავისივე არეულის დალაგება, როგორ შეუძლია იყოს გულქვა, სიძულვილით სავსე ან პირიქით სიყვარულის მორევში გადატყორცნილი. ბუნება უსიტყვოდ გვამცნობს თავის ჩანაფიქრს,

ბედნიერი დასასრული

ხანდახან ფიქრობ და ხვდები რომ ყველაფერი ესე რომ არ დასრულებულიყო ესე ლამაზად და ასე შესანიშნავად სხვანაირად როგორ იქნებოდა? როგორ გაგრძელდებოდა ჩემი ცხოვრება ან მისი ცხოვრება და ყველაზე ცუდი თუ კარგი თქვენ განსაჯეთ იცით რა არის თქვენ თავზე კი არ

ტყეში პატარა ქოხი (ნაწილი 9, დასასრული)

ორშაბათი გათენდა. დღეს ჩემთვის ახალი ცხოვრება იწყება. სადაც ბრძოლა და ქაოსი არ ჩაწყმედს ხმას, გავემზადეთ და ათი საათისთვის უკვე დანიშნულების ადგილზე ვიყავით,ბევრი ხალხი არ იყო...

ცხოვრების გზაჯვარედინი (დასასრული)

და მართლაც, როგორი უცნაური და რთულიც არ უნდა იყოს ჩვენი ცხოვრების გზები, გზაჯვარედინები, ჩიხები თუ შუკები, ისინი ჩვენი გასავლელია! მთავარია ამ გზაჯვარედინებში ის არის, რომ ჩვენი გზა იმ ადამიანის გზის კვეთას დაემთხვეს, რომელიც ხელს მყარად ჩაგჭიდებს

უკანასკნელი კოცნა (დასასრული)

უზომოდ უსაზღᲕროდ ბედნიერი ვიყავი როდესაც ანამ თვალები პირველად გაახილა და შემომხედა, ამ მწვანე სფეროებში დავინახე მე ახლი სამყარო რომლის წყალობითაც მე დედა გავხდი

მინდვრის ყვავილები (ნაწილი XII)დასასრული

ადრიანად გამეღვიძა. საშინლად იყო მოღრუბლული. დიდი ხანია ასეთი ცუდი ამინდი არ ყოფილა. მასპინძელს ეძინა და აღარ გავაღვიძე. მისი საწვიმარი ავიღე და სანამ წვიმას მოუმატებდა გაგას სახლისკენ გავიქეცი. გზა არც ისე ახლოს იყო, ამიტომ შუა გზაზე ისე დაუშვა

მიუწდომელი სიყვარული ნაწილი-15 (დასასრული)

იმის შემდეგ რაც ლუკასმა ისადილა,სააბაზანოში შევიდა შხაპის მისაღებად,მე კი გადავწყვიტე ჩემი გოგონა მომენახულა! მითხრა რომ კარგად იქნება და მარტო ურჩევნია იყოს,მაგრამ მინდა შევამოწმო რას აკეთებს,ეს რომ არ გავაკეთო,მთელი ღამით არ დამეძინება მასზე

სიყვარულის სახელით( დასასრული)

არ იყო ,ძლიერი მოწამვლა, მაგრამ სამი დღე მაინც,დაჰყო სავადმყოფოში, ნიკოლოზი არ შორდებოდა, იმის შიშით რომ, ისევ არაფერი დაეშავსბინა, საკუთარი თავისთვის, მანიკა დედასთან დატოვა, ის კი დღე და ღამ, მარიტასთან იყო,მისი ხელით აჭმევდა, აბანავებდა, უცვლიდა

კაენის მოდგმა დასასრული

თვალი გავახილე.. და დავინახე როგორ მეფერებოდა თმაზე ავთო და სიყვარულით აღსავსე თვალებით, შემცქეროდა.. სიხარულისგან აღელვებული წამოვხტი და აცრემლებული ვცდილობდი ჩამეკრო გულში.. მაგრამ ის ჩემს სიახლოვეს არ იყო.. წინ გავიხედე და დავინახე რომ