დრაკულა აღსდგაო ეგ მომენტია ㅠㅠ

OK! რაც წერა დავიწყესავით და ბოლო ,მესამე თავი ავტვირთე მაგის მერე თავს ვეუბნები რომ უნდა გავაგრძელო,დაწერა მინდა.... სერიოზულ ჭრილშიც არ ვმაბობ ამას,ახალბედა ვარ

ეგ არაფერი მამა

ეგ არაფერი მამა ეგ არაფერი მამა ნახე შენი ხმა მაქ ნახე შენი თმა მაქ შენ ბიკიკებს სანთლით ვკვალავ

ხევსურეთი XIX

-წარმოდგენა არ მაქვს.რატომღაც მაგ კაცზე მაქვს ეჭვი.სად ცხოვრობს ეგ ნაგავი,ვაჩვენებ როგორ უნდა ხუმრობა -არ ვიცი ნიკო და მაგით წინ ვერ წავალთ.აშკარაა ,რომ ყვავილებიც და ის ფულიც ერთმა და იმავე ადამიანმა

შენი ყველაფერი მიყვარს

ოჰ, როგორ მიყვარს შენი დანახვა, თავმოყვარეობის გადალახვა. როგორ მიზიდავს შენი მშვენება,bგულში გრძნობათა გაშენება. ოჰ, როგორ მიყვარს სათუთი თითი, თმის სურნელისთვის მე კვლავ ვალს ვიხდი. ოჰ, როგორ მიყვარს ეგ მზე და მთვარე. შენ თუ გსურს, საფლავი ჩემთვის

სექტუმ სემპრა IV თავი (ჰარი პოტერის ფანფიკი)

-მართალი ხარ. მეც არ ვიცი რითი ვანუგეშო. მითუმეტეს როცა მე და მალფოიმ... ჰარი მიხვდა თავის შეცდომას და შეწყვიტა საუბარი -შენ და მალფოიმ? ჰარი რა საქმე გაქვს მაგასთან. ან ჰერმიონს? მოიცა ეგ ვირთხა აქაა?

ოჰ როგორ მომწონს(უცნობ ნიას)

ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი ტუჩები! მაგ ვარდისფერის დანახვით ვხურდები! ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი თვალები, მათი ცისფერი, მცხუნვარე ალები! ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი თმები! მათი შეხებით მე მუდამ ვთბები. ოჰ, როგორ მომწონს ეგ შენი ცხვირი! როცა ვერ გხედავ

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მერვე]

რას მოიმოქმედებ იმის გამო, რომ გაპატიო, არ გაპატიებ და იცი რატო? გუშინ წერილი მომწერე, რომ გიყვარდი, ქალი რომელიც უყვართ სხვების ნალაპარაკევის გამო, მითუმეტეს როცა იცის, რომ ეგ ეგრე არ იყო, მხოლოდ იმიტომ, რომ გაბრაზდა არ მივარდებიან და არ ცემენ

- ანგელოზი დედამიწაზე

ჩემი ლექსები სულის ხმაა მუდამ რომ მღერის , შენი ლექსები გავაღმერთე (ჩემად ვიწამე) . ჩუმად გიცქერ და ეგ ღიმილი რარიგად გშვენის , უცნაური ხარ - ანგელოზი დედამიწაზე !

გოგონა ნიღბით [ნაწილი მეექვსე]

დილთ ადრე გამეღვიძა, გამეღვიძა რა ანდრეიმ გამაღვიძა, ჩემი მაღვიძარაა ეგ.დამირეკა, მომიკითხა და მითხრა როცა მზად ვიქნებოდი და მუშაობა მომინდებოდა მეთქვა, რომ სამსახურში მივეყვანე. მეც დავეთანხმე და საწოლიდან წამოვიზლაზნე. რათმქუნდა განრიგი არც ახლა

*სისხლიანი პაემანი* (თავი 22)

თითები მაგიდაზე თანმიმდევრობით დაატკაცუნა,წარბები შეეკრა და ესე გაჩუმებულიყო ერთხანს ჩაფიქრებული,ჭაღარა გარეულ წვერზე ხელს ნერვიულად ისვამდა და თვალებიდან თითქოს ნაპერწკლები იყრებოდა.