ეკლიანი, შავი ვარდები..

...ცა არის ლურჯი, მჭირდება ბურჯი, და სულსაც უჭირს, ოღონდ ნუ მეტყვით სიტყვათა სეტყვით: "ესეც გაივლის!"

სამოთხის ჯოჯოხეთს ვუწოდე ცხოვრება

დამსხვრეულ სარკის წინ გავყურებ ჩემს თავს და ბავშვობამ რამდენი სიწმინდე მომპარა. ცრემლებში ტალღისებრ თვალებს, რომ შეასკდა წარსულის ვარდები ეკლებად მოსჩანდა.

ჭკნება ვარდები,ჩამორეცხა წვიმამ აკრილიც

და ახლა როცა შენს თვალებში დგება აპრილი დღეს როცა მთვარე უფრო ახლოს არის ამაღამ ჩემთვის შორია "ოკეანევ" შენი ნაპირი, მინდა სიჩუმით გამოვხატო გრძნობა ხმამაღლა. ჭკნება ვარდები...ჩამორეცხა წვიმამ აკრილიც, ფიქრით შეშლილი იატაკზე ვწვები გულაღმა...

ვარდები

რაღაცნაირი დღე იყო... ყველას ცხელოდა, მე დიდად არა... ყველა წუწაობდა, მე ვერ ვიტან როცა წყალი მესხმევა, ამიტომ მე არა... რაღაც უაზროდ ვიყავი... სახლიდან არ გავსულვარ, ჩემი ოთახის ფანჯრის რაფაზე

გადაწვდი ფანჯრიდან დაწყვიტე ვარდები

მიდი რა ფანჯრიდან დაწყვიტე ვარდები, გადაწვდი ეკლებიც დააძრე ღეროებს, ველური სურნელით იკალი დარდები, ტირილი არ გინდა, შენ უნდა მღეროდე...

მაშინ როდესაც ვარდები ჭკნებიან (ნაწილი 2)

გიგას ნათქვამმა ფიქრისთვის დიდი მიზეზი მარგუნა. სავარძელში ჩასვენებული გრძელი ნაპიფი თითეფით საფეთქლებს იზელს,ცალი თვალით ქვეშ-ქვეშურად ამომყურებს,შემდეგ კი მზერას გახუნებულ იატაკს უშტერებს..

მაშინ როდესაც ვარდები ჭკნებიან (ნაწილი 1)

მახსოვს,ბავშვობაში დედის კალთაზე ჩამომჯდარი როგორ ვითვლიდი ხის ტოტებზე მჯდარ ჟღურტულა ჩიტებს. ვუსმენდი მათ ტკბილ გალობას საამურად გახვეული ნეტარებაში. დედაჩემის ჩამოშლილი ქერა,ხვეული თმა იპყრობდა მუდამ ჩემს ყურადღებას და სულაც მავიწყდებოდა ამ

თეთრი ვარდები (სრულად)

-უკვე რამდენი ხანია ამ სახლში გადმოვედით ამიტომ დღეს ,,ნოვოსელია'' გვექნება.(მაპატიეთ ეს სიტყვა ქართულად ვერ გავიხსენე და ამიტომ ვწერ ჟრგონს) -რააა?აუ კაი რა დედა ხომ იცი ვერ ვიტან ასეთ რაღაცეებს.-აწუწუნდა გოგო და მაგიდაზე დახვავებულ ხილს ერთი

წელს ალბათ ვარდები შემოვა მოდაში...

გახსოვს ის დრო როცა პირველად დავშორდით?!ეოსის თვალებმა უშენოდ ინათა...დამაშვრალ წყაროსთან სადაც ჩვენ ვბავშვობდით ახლა იმ სხვისი ხარ, ვინც მაშინ გინატრა. მას შემდეგ ოცნება გავცვითე რამდენი, მზე დადნა ღვთაებრივ სიტურფის მზერაში...

ვარდები 3

საშინელი მზერა მტყორცნა. მისმა სიციცვემ ისე ამაკანკალა როგორც არასდროს. მივხვდი თვითონ უფრო მეტი გავლენა ჰქონდა ჩემზე, ვიდრე მე მასზე და წეღანდელი „გამარჯვება“ ვინანე, მივხვდი ათმაგად უარესად დამიბრუნებდა. მწვანე თვალები ძალიან ცოცხალი, მაგრამ