ორი თვე (თავი 4)

ჩაის ჭიქის გარეცხვა ვერ შევძელი... დიდ ხანს ვუყურე ჩემს წინ მდგარს, მაგრამ ვერ გავასუფთავე მისი არომატისგან, მისი გემოსგან, მისი ტუჩების ანაბეჭდისგან, ვერ მოვაშორე მისი სითბო ჩემს ფინჯანს.

ორი თვე (თავი 3)

-ანუ, ქალბატონი ელიზაბეტი, არა?!-თქვენ კი, ბატონო სამხედრო მოღვაწევ, იოანე ბრძანდებით... - ღიმილიანი თვალებით შევყურებდით ერთმანეთს და თითქოს ყველაფერი ნათელი იყო. -სასიამოვნოა, ლიზა, შენი გაცნობა.

ორი თვე (თავი 2)

სამხედრო ქურთუკს ვხედავ. გონება მებინდება და ვერ ვახერხებ რამეზე კონცეტრირებას, ვერც ფიქრს, უბრალოდ გაშტერებული თვალებით ვდგავარ და ირგვლივ წვიმის მიუხედავად სიჩუმეა, ალბათ სმენა დამეხშო...

ორი თვე (თავი 1)

თბილ ლოგინში ტრუსის ამარა შევძვერი და მოთენთილმა ფანჯრიდან მომზირალ მთვარეს გავუშტერე მზერა. არ მიყვარდა გეგმები, მაგრამ ძილის წინ მომავალი დღის წარმოდგენა თითქოსდა ტრადიციად მექვა.

12 თვე ორსულად

შემოდგომას ვეცეკვები ტანგოს, გაზაფხული მიფერადებს ფერებს ... ზამთარს ვთხოვ რომ შენში შვილი დარგოს, ზაფხული კი მისთვის წაიმღერებს.

მთელი ცხოვრება და სამი თვე ( დასასრული)

-- რა მოხდა?!-- ავტომობილში ვზივარ, არსად მივდივართ უბრალოდ ჩემს სადარბაზოსთან ვდგავართ. -- არაფერი, უბრალოდ შენი ნახვა მინდოდა...-- თავი დამნაშავე ბავშვივით დავხარე -- უბრალოდ რომ არაფერი ხდება შენ ეს არ იცი?! -- არა არ ვიცი მაგრამ გამიგია...

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 9)

დრო საშინლად იწელებოდა... და ჩემი ინტერესი უფრო მძაფრდებოდა...თქვენ არ იცით როგორ მაინტერესებდა "ის"... როგორ მინდოდა გამერკვია რა მოხდა?! ან ახლა როგორ არის?! რას ფიქრობს რას ფიქრობდა... იმდენი რამ მაინტერესებდა.... როგორც იქნა ჩემი წასვლის დრო

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 9)

--ნახევარ საათში ჩემთან იყავი--ტელეფონში "ცოლის" ხმა გავიგონე. ველოდი მის ზარს.. ვიცოდი, ვხვდებოდი დარეკავდა და ეს ყველაფერი მშვიდად არ ჩაივლიდა. სამუშაოდან გავენთავისუფლე და წავდეი.... მთელი გზა აზრებს ვალაგებდი რამეთქვა...რას მკითხავდა,რა

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 8)

--ორი სიყვარული???-ძალიან გავიკვირვე --კი ორი..-დარწმუნებულად თქვა- მას ჰყავდა ორი ქალის კატეგორია,რომელსაც ერთ ქალში ვერასოდეს იპოვნიდა. ორივე უყვარდა,ვერცერთს თმობდა,მაგრამ არც ორივეს ყოლა იყო მართებული.... მისი „ცოლის“ სახით შეიძლება ითქვას

მთელი ცხოვრება და სამი თვე (თავი 7)

--არა სრულებით.. მაგრამ ამ სიტუაციაში პასუხისმგებლობა ორივეს გვქონდა,,,მე საკუთარ თავთან მას კი თავის ოჯახთან,...... როგორც ზრდასრულ ქალს უნდა გამეთვალისწინებინა ბევრი რამ და როგორც ზრდასრულ მამაკაცს გაეთვალისწინებინა... იტყვით ის კაცია და არ