მომავლის იმედი (2)

გზად კაფეტერიაში შევიარე და ერთი ჭიქა ცხელი ყავა ვიყიდე... ფიქრებში წასული ფინჯანს ისე მაგრად ვახვევ ხელს რომ ადუღებული წყლისგან გაცხელებული ფინჯანი ხელს მწვავს, უნებურად უკან ვწევ ხელს და ვკვნესი ოჰ!- ფრთხილად ლამაზო

მომავლის იმედი (1)

ძვირფასო დღიურო! მე ანა მონდგომერი ვარ, მთელი ჩემი ბავშვობა და საერთოდ მთელი 18 წელი ობოლთა თავშესაფარში გავატარე... ჰო მძიმე ბავშვობა მქონდა და საერთოდ ამას თუ ბავშვობა ჰქვია. 16 წლის წინ მე და ჩემი ტყუპისცალი ძმა

იმედი არსებობს [2]

გაკვეთილები მალე დამთავრდა და მე და ევა ყვავილების საყიდლად წავედით რათა სასაფლაოზე ერთად წავსულიყავით ევას როგორც დავპირდი. მე გვირილები ვიყიდე, ევამ კი მინდვრის ყვავილები.ანუკის საფლავს რომ მივუახლოვდით შევნიშნე ევამ როგორ შეაჩერა დიდი ხნით

იმედი არსებობს [1]

-მერე პასუხს რატომ არ სცემ? გსიამოვნებს ასე რომ გექცევიან-ევა-მაგათთან ლაპარაკს აზრი არ აქვს ერთხელ ისე გამომიყვანეს მწყობრიდან რომ სამივეს რიგ-რიგობით სახეში გავარტყი მაგრამ მოკეტეს?-მე-ხო.. ცემა ადვილად ვერ მოაგვარებს საქმეს.. ხო კაი დაივიწყე...

აქაფებული იმედი (სრულად)

მოიცა დავასტოპო,ეს ვინ შენიშნა ჩემმა ლამაზმა თვალებმა,ჰაჰ,დანიელი,უმმ რა საყვარელია...მოიცა,მოიცა მე მიღიმის?? ქუჩას ვკვეთ ამ ფიქრებით,სერიოზულად ჩავფიქრდი ვინ დაიმსახურა დანიელის ულამაზესი ღიმილი,უცებ უკან ვიხედები და ოპა,რაღაც მეჯახება,კიარადა