ჩუმად ვარ ისევ

მენატრები და ჩუმად ვარ ისევ, მინდა ეს გრძნობა დავმარხო ძირ-ფესვ, მენატრები და გიყურებ ისევ, სიცარიელეს ფიქრებით ვივსებ...

ისევ.... ( სულ)

ცხოვრება მუდმივი წრეზე ბრუნვაა, როცა გგონია, უკვე საკმარისად მოშორდი ათვლის წერტილს, აღმოაჩენ, რომ შენდაუნებურად ისევ თავდაპირველ საწყისს დაუბრუნდი. ისევ... ისევ... და ისევ... სწორედ ამიტომ გაქცევით ვერაფერს შეცვლი და უშველი შვილო. გამბედაობა

ისევ ისე

მოვა, მოვა ალბათ მოვა ისევ მეტყვის_ ვიცი საით წავალ ისევ , თუმცა ვიცი გზა გასაყარს ვეტყვი ტყუილად ნუ გაიფანტავ ფიქრებს

ჯანდაბა! ისევ ეს სიზმარი

ორი თვის წინ ჩემს მეგობრებთან ერთად კაფეში ვიყავი. ჩვეულებრივი ნაცრისფერი დღე იყო, არაფრით გამორჩეული. სამსახურიდან ყავის დასალევად გამოვედით. უბრალოდ ყავას ვსვამდი და არაფერზე ვფიქრობდი, უფრო სწორად ჩემს ცარიელ,მოსაწყენ ცხოვრებაზე. ქუჩას

მე ისევ ვხედავ

რა არ ვნახე რა არ მინახავს მაგრამ ასე გაზაფხულის სურნელება არვის დაუფარავს რა არ ვკარგე რა არ დამიკარგავს მაგრამ ასე ძლიერი ტკივილი მე ვერ დამტანჯავს

ისევ მიყვარხარ თუ არა?

გული მწყდება გული მწყდება მთავრ არს რომ აზრი ეკარგება ტყუილი რო მესარჩლება ჩემთან რომ დგას და მემართლებ

იმედი ისევ კიაფობს

სიო გადიქცა მძლავრ გაქროლებად, მოედო ელვის სისწრაფით ველებს, შემოაღწია გულის ღრიჭოშიც, განცდებს აღვირი აგლიჯა მყისვე...

ისევ შენზე ვფიქრობ

ეს გული რამდენს გაუძლებს? თვითონაც არ იცის არა! რადგან ბოლო წუთებს ითვლის ისევ შენზე ვფიქრობ, ვდარდობ, და რა ვქნა? უშენობა რომ არ შემიძლია?!

ისევ დეპრესია მიპყრობს

როგორ უნდა გაუმკლავდე მშობლებს, რომელსაც შენი არ ესმის...

ისევ შენ და ისევ მე, ჩვენი ოცნების ქარავანში... (დასასრული)

- მეორე შანსი... - ამოვიჩურჩულე ხმა წართმეულმა, - თითქოს მარტივია, თითქოს მერე რა? მაგრამ რთულია, ძალიან რთული... - ამოვისუნთქე ხმამაღლა, თითქოს ჰაერი არ მკმაროდა. - არ ვიცი, ჯერ კიდევ არ ვიცი... - შუბლზე მოვისვი ხელი. - მჯერა, შენი სიყვარულის