მე ისევ ისე...
წამად იღვრება ჩემს ძვლებში ეს დრო ფიფქად იქცევა ნაღვენთი ცრემლი უშენობისგან დღეს რომ კიდევ ვარ მოწმობს ამაზე ღაწვებიც, სველი უბერავს ქარი დაფოთლილ იებს მიაფრქვევს სურნელს შენს საფლავს, სიტყვებსისევ მომაწვა მელანქოლია...
ადამიანი,გრძნობებს რომ მალავს გამოდის რომ სხვა ცხოვრებას პარავს უბრალოდ მისდევს ცხოვრების ქარავს მისი ღიმილი ყველაფერს ფარავს...ისევ
და ყველაფერი ისევ მთავრდება,ტკივილი ისევ მიხსნის იარებს.აუტანელი გულის ხმაური და სუნთქვა მეკვრის...სრული სიბნელე საბნად მეხვევა და უკვე შიშის გრძნობაც დავკარგე,მთვარის შუქიც კი ვეღარ შეაღწევსისევ დაგთმე,როგორც უწინ...
ისევ დაგთმე,როგორც უწინ და ეს სევდაც ისევ მიტევს სად ვიყურო,უკან თუ წინ შევეხები კვლავ შენს თითებს?ისევ მომენატრე
ხოო ალბათ მეათასედ გეუბნები ვიცი ამსიტყვებს მაგრამ გრძნობების გამოხატვა განაა ცუდიაა ფიქრების ფიქრად რომ მექეციჩემი თვალები ისევ მოგელის!
შენს მოლოდინში მე შენზე ვფიქრობ და თითქოს გხედავ ვფიქრობ და ისევ დღეა მზიანი ძვირფასო მოსვლა რად გაგიძნელდა, ძვირფასო რისთვის დაიგვიანე. ახლა ეს გრძნობა უფრო მეტია, ახლა ქარები არხევენ ტირიფს,ისევ მარტო ვარ...
და აწ გარდასულს მხოლოდ ღმერთი გამოიძიებს.. მე კი აჩრდილთა სამყაროში ჩავიკარგები, ვიცი, დრო მოვა.. ბევრი იტყვის, შური ვიძიე, მარტოობით და ღალატით რომ დაიტანჯები..მონატრება, ისევ მონატრება...
ღამის 4 საათია. მესმის როგორ მოძრაობენ ისრები საათზე, ჩემი გულიც თითქოს იმავე ტემპით ცემს. წამი წამს მიჰყვება და ჩემშიც უფრო მეტია მონატრება. სადღაც შორიდან სიმღერის ხმას ჩამესმის .ისევ იმ მუსიკას უკრავენ თავიდან
ფანჯრები ღია მაქვს(ოთახში სიცივე). ჩამესმის საღამოს მუსიკა შორიდან, მე ვზივარ მშვიდად და სხვა ყველა იცინის, დღეს შენგან უფროა ჩემამდე შორი და... საათში გაჩერდა ამწუთას ისრები, არადა...გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა...
გარეთ ისევ წვიმს და ჯერ ადრეა,გარეთ ისევ წვიმს და სულ იწვიმებს მე ვგრძნობ, რომ მცივა და მენატრები,მაგრამ ვერ გხედავ როგორც სიცივეს.გარეთ კი წვიმით სველი აბრები აშიშინებენ შერჩენილ სიცხეს.ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.