მთაწმინდის მთვარე {დასასრული}

ტუჩები ყურთან მიუტანა სუნთქვაშეკრულ ქალს და იქვე ჩუმად ჩაილაპარაკა. -მეც მიყვარხარ. - ყურის ბიბილოზე მიაკრო ტუჩები, მერე კი თავი ასწია და თვალებ გაბრწყინებულ

მთაწმინდის მთვარე {18}

მიიღო კიდეც თავისი. - კმაყოფილმა ჩაილაპარაკა, თან ხელის გულებით დაეყრდნო კენჭებს. -ერთმანეთს ვკარგავთ? -კითხვის ნიშანი?

მთაწმინდის მთვარე {17}

სხეულს უკოცნიდა და უფრო მეტად აბრუებდა. - გავჩერდე? - ყელში აკოცა, მერე ყბის ძვალზე გადავიდა და კბილები ქვედა ტუჩზე მოუჭირა.

მთაწმინდის მთვარე {16}

-ამის დედაც… რა ლამაზი ხარ. - ზევიდან დაჰყურებდა გათიშულ ქალს და ღიმილს ვერ იშორებდა სახიდან. ისევ გაუჩერებლად ეფერებოდა, კოცნიდა და

მთაწმინდის მთვარე {15}

მკლავები ყელზე მოხვია და ცხვირი გუგას ყელში ჩარგო. -მომენატრე. - ყელში აკოცა, მალევე იგრძნო გუგას მკლავების მოხვევა და სხეულზე უფრო მეტად აეკრა.

მთაწმინდის მთვარე {14}

-არ გითქვამს. - მხარზე აკოცა, შემდეგ ისევ ყელზე გადაინაცვლა და ცხვირიც იქვე ჩარგო. გრძნობდა როგორ უვლიდა ჟრუანტელი ქალს, სიამოვნებისგან თვითონაც ბრუვდებოდა.

მთაწმინდის მთვარე {13}

-ეს არის ჩვენი საძინებელი, ხომ გახსოვს? - გქვედა ტუჩზე იკბიბა და საწოლზე მწოლს ზევიდან მოქცეულმა თვალებში ჩახედა. -გაჩუმდი! - სახე აწითლებულმა მაისური გახადა

მთაწმინდის მთვარე {12}

-კარგი რა მარიამ… ასე თუ დამემორცხვებოდი რას წარმოვიდგენდი. ისე ხშირად ცდილობდი ჩემს ცდუნებას, ვიფიქრე პირველივე ჯერზე თავის თავზე აიღებს ყველაფერსთქო…

მთაწმინდის მთვარე {11}

-ძალას ნუ გამომაყენებინებ. -ა რ ა! - თავი გააქნია და ლუკაც ლამის წყობიდან გამოიყვანა. -კარგი. - სწრაფად გადავიდა მანქანიდან, კარი გამოაღო და მკლავში ჩაავლო ხელი.

მთაწმინდის მთვარე {10}

წელზე მოხვია ხელები და წყალში ჩაიყვანა. - გიხდება. -პირველად ვკომპლექსდები. -არადა სულ დახურულია.