მთვარის შვილი 1თავი
კოშკთან იდგა და ელოდა, როდის შეძლებდა იქ აცოცებას. უკან დადევნებული მხედარი მალე დაეწეოდა. ან უნდა ჩაბარებოდა, თავისი ნებითა და სურვილით, ან დამალულიყო იქ, სადაც თვით ღმერთიც კი ვერ მიაგნებდა.სიყვარული მთვარის შუქზე
-კი,დანიელ. მე ლუკასი მიყვარდა,მაგრამ ეს არიყო ის ჩვეულებრივი სიყვარული,რომელიც მილიონობით ადამიანს აკავშირებდა ერთმანეთთან. ჩემი სიყვარული მთვარიდან მოწყვეტილ ვერცხლისფერ შუქსაც კი ირეკლავდა..და იმ იასამნის სურნელში ეხვეოდა,რომელიც ლილიანას თავბრუსმთვარის ქალღმერთი. (3)
ათასჯერ მაინც ენახა, გაზაფხულზე გაყვავებული საკურები და ახლა თითქოს ეს საკურები მის ფილტვებში გაყვავებულიყო, ყოველ ჩასუნთქვაზე, რომ გრძნობდა როგორ ირხეოდნენ და სცვიოდათ ფურცლები.მთვარის ქალღმერთი. (2)
სამარადისო, არც ლამაზი და მშვიდი ღამე აღმოჩნდა. ცა ამჯერად თეთრში გაწყობილი, ცისფერი კაბით შეიმოსა.მთვარის ქალღმერთი.
სამარადისო სიჩუმეში, მომბზინავი ტბის პირას, მხოლოდ ღამის ყვავილებს, არ ეძინათ, ღამის ყვავილებს, რომლებსაც მთვარის სინათლე, ასე ახარებდათ.მთვარის სასიკვდილო სქემა
გულანთებული მხატვარი სულმოუთქმელად ელოდება მონაცრისფრო ღრუბლების გაფანტვას, რათა მთვარის უხილავი ფორმებით კოლექციას კიდევ ერთი შედევრი შემატოს. ჯიბეში ხელებჩაწყობილი ბიჭების ხმაური ისმის ქუჩიდან,მთვარის სარწეველა
მაინც მიყვარს. ვერ ველევი იმ მდგომარეობას, მის სარწეველაში მკვდარივით მისვენებული რომ დავცურავ ღამის სი*რინოზულ ტალღებში და ფიქრებს ვერ ვაჩერებ ერთად ადგილას, რომლთაც ძალიან უნდათ გულწრფელობის თამაშში მთავარი ჯილდო მოიგონ და დამარცხებული დატოვონმთვარის წითელი სონატა - დასასრული
-მაპატიე, რომ დაგარტყი. ხმადაბლა ამოვიბურტყუნე და წვენი მოვსვი. ჩემი საქციელი ქაჯობას გავდა,.მაგრამ რას ვიფიქრებდი რომ საკუთარი დაქალი გამყიდდა… -მე გაგაფრთხილე, ცხოვრებას თავზე დაიქცევთქო. ხვნეშით ამოილაპარაკა და დახლს მიეყრდნო. -მხოლოდ იმიტომ, რომმთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XV)
იცოდა ჩემს დაუოკებელ ვნებაზე და სურვილებზე და მაინც იჯდა ჩემთან წყნარად. ჩემი პატარა ხელი მის დიდ ხელებში ეკავა და უბრალოდ მიყურებდა.თავს ვიგიჟებდი რომ ვერვიტანდი, გულს მირევდა და მინდოდა არასდროს მომკარებოდა, მაგრამ ყოველ გადმოხრაზე ვოცნებობდიმთვარის წითელი სონატა (ნაწ. XIV)
-როცა მინდოდა, საკუთარ ქმართან ჩემს ტკივილებზე მესაუბრა, ყოველთვის შენ მახსენდებოდი..-ხმის კანკალით, თითქმის სლუკუნით და ჩურჩულით ვუთხარი. უფრო ახლოს მოიწია. უკვე მის სუნთქვას ჩემს სახეზე ვგრძნობდი. - გთხოვ, არ მაკოცო…ტესტები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.