მძვინვარებს მიწა

მძვინვარეებს მიწა რომ ჩამიტანოს, დამასამაროს მოკვდავი რწმენით...

სისხლად გამშრალი მიწა

დავწერთ ისტორიას და მომავალს ვაცნობებთ იმ ქვეყნის შესახებ არასდროს რომ დანებებულა,დაცემული რომ წამომდგარა და დროშა ხელში აუღია. ადამიანი ბრძოლის დროს საქართველოს ჰიმნს რომ მღეროდა და გულით ოჯახის ფოტოს ატარებდა. ქვეყანა რომელიც ბოლომდე იბრძოდა და

ერკე მიდასი - მზისფერი ლომები (ერკემიდასის მიწა)

იცით, ხშირად მიფიქრია რატომ არი სამყარო ასეთი დაუოკებელი სურვილებით სავსე და ამ სურვილების ახდენის მწარე მოლოდინით, რომ გვავსებს ჩვენც. რატომ გვამძიმებს ის დაუოკებელი ჟინი სამყაროს საიდუმლოს ამოხსნისა და რატომ ვცდილობთ ასე უიმედოდ ვებრძოლოთ ჩვენს

მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს

ვწუხვარ და მიწა მინდა როგორც ფრეზიებს, ვუძლებ შენს მზერას როგორც გვალვას პლუმერიები, შენი სურნელი რომელ ბაღში აღარ ვეძიე, გადასარჩენად ამოვიდა გულზე იები. ჰო ალბათ ახლა სხვა სხეული უფრო ნაზია, როგორც ფურცლებად დაცვენილი კამელიები.

გვირილების მიწა

არ ვიცი, რამდენ ხანს გრძელდებოდა ეს სიზმარი, მაგრამ ახლაც მახსოვს, თუ როგორ მატკინა გული გაღვიძებამ. გვირილების ცხოვრება ძალიან განსხვავდება ადამიანების ცხოვრებისგან. მიუხედავად იმისა, რომ მათი სიცოცხლე ბევრად ხანმოკლეა ვიდრე ჩვენი, ისინი მაინც

საქართველოს ცა და მიწა !

ცამ იწვიმა მხოლოდ მისთვის, რომ შევხედოთ ფეხქვეშ მიწას, ღრუბლებს მიღმა ხედვა ნისლის, მინდა ვთქვა რომ კარგს არ გვიზავს.საქართველოვ, ჩემო დედავ, შენს სულში დღეს რეკენ ზარებს, რას ფიქრობენ ახლა ნეტავ, ან ჩვენ ტანჯვას როს გვაკმარენ. ვინღა დარდობს ქვეყნის