Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(8)

აფეთქების ადგილისაკენ მივრბოდი, ფეხები მეკვეთებოდა, არ ვიცოდი რა მაძლევდა ძალას, ალბათ იმის იმედი რომ ლუკას ცოცხალი დამხვდებოდა, უკვე ლენტი გაბმული ქონდათ, მაგრამ ამან ვერ გამაჩერა, პირდაპირ შევაჭერი უკან პოლიცია მომსდევდა მე კი მაინც მივრბოდი და

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(7)

\დილაუთენია ფეხზე წამოვხტი, სააბაზანოში შევედი, წყალი უცებ გადავივლე, ოთახში კარადა გამოვაღე, თბილი ჰუდი,კონფორტული ჯინსი და ფეხზე ბოტასები ჩავიცვი, ჩანთა ავიღე და გარეთ გავარდი. -გოგო ამ დილა უთენია სად მიდიხარ სულ გაგიჟდი?-აივნიდან მიღრიალებდა

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(6)

-როგორ ხარ?-მშვიდი სახით შემომხედა. -შენ რა მეღადავები? ხომ გითხარი შენი დანახვა აღარ მინდათქო.-უხეში ტონით დავიწყე ჩვენი დიალოგი. -დალაპარაკების ნებას თუ მომცემ, რაღაცის თქმა მინდა მხოლოდ 2 წუთს წაგართმევ მეც არ მაქვს ბევრი დრო.-ისევ

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(5)

-შენს დათმობას არ ვაპირებ, რამდენიმე დღეში კი ისევე დავილაპარაკებთ და შენც უფრო დალაგდები, ყოველთვის შენს გვერდით ვიქნები იცოდე, ძალიან მიყვარხარ, ამ დღეების განმავლობაში კი ყურადღებას არ მოგაკლებ.-მისი ყოველი სიტყვა

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(4)

-თვალები რომ გავახილე, პატარა ოთახში აღმოვჩნი, არაფერი არ მახსოვდა, მთელი ოთახი ჩაბნელებული იყო, მხოლოდ ბუხარის სინათლე ანათებდა ოთახს, ერთი პატარა მაგიდა, რამოდენიმე სკამი,ორი პატარა პუფი და მდივანი იდგა რომელზეც

Du gehörst nur mir(შენ მხოლოდ ჩემი ხარ)(3)

-ვაიმე არ მჯერა თორნიკე.-სიხარულით ფეხზე წამოვხტი და გადავეხვიე. -გაგიხარდა ჩემი დანახვა ჩემო გოგო? -არა საერთოდ.-უკვე სკამზე მოთავსებულმა კატომ გადაიკისკისა.

Du gehörst nur mir (შენ მხოლოდ ჩემი ხარ) (2)

ისევ დილაუთენია რეკავდა მარიამის ტელეფონი. -ალოოოოო, რა გინდა კატო.-რათქმუნდა მიხვდა რომ დაქალი იყო და გავრაზებულმა მიმართა. -შვილოო რაღადროს ძილია ადექი და შევუდგეთ საქმეს.-კატერინა როგორც ყოველთვის კარგ ხასიათზე იყო.

"მხოლოდ ვაკეთებ შენთვის"

ნუთუ ამქვეყნად არის ვინმე,ვინც ამ ყველაფერს დათმობს,უნდა წაართვა გული იქვე,რადგან ამასვე ამბობს.სიყვარულის გარდა,შენ გულს ვერავის ანდობ,მარტო ის ვინც შეგიყვარდა,მხოლოდ მას რომ დარდობ.მეკი მიყვარხარ უზომოდ,და ამას ვერავინ შეცვლის,

მხოლოდ შენ

შემოდგომის წვიმიანი დღე იყო, ფანჯარასთან ყავით ხელში ვიჯექი და ფერადი ფოთლების ცვენას ვუყურებდი, მალევე ტელეფონზე ესემესი მოვიდა და ჩემს სახეზე ღიმილი გადაეფინა, რათქმუნდა ეს იყო დათო. -რას შვები? -რავი ყავას ვსვავ,შენ? -არაფერს, დღეს სადმე გავიდეთ

მხოლოდ შენთვის.თავი 5.(დასასრული)

-აქ იმიტომ ჩამოდი,რომ დარწმუნებული იყავი ელზას სიბილწეში,მის ბინძურ ქალობაში და ცდილობდი ალექსანდრესათვის ის შეგეძულებინა,მაგრამ დაიმახსოვრე მათ უყვართ ერთმანეთი და შენ ბევრი რომ ეცადო მათ ვერ დააშორებ.წადი რიტა ჩვენ ხვალ თუ არა,ზეგ მაინც ვიპოვით