დრო! ( ნაწილი 2) დასასრული

- როგორი განსხვავებაა მე და შენ შორის, მობეზრებულად აატრიალა თავი მაშოს სიტყვებზე მამაკაცმა, რომელიც ზღაპრებში ჩაუთვალა, - მართალია შენ სიბნელიდან ახლა გამოანათე საყვარელო და მე ისედაც ნათელში ვცხოვრობდი, ჭყანვით ახედა თუ არა რატიმაც ღიმილით

დრო! ( ნაწილი 1)

- მომენატრე მაშა, დაძაბულმა წაიღო ხელი მისკენ და მაშოც მომლოდინედ, ღიმილით უყურებდა, გადაღრლილ ნატანჯ სახეს, რომელსაც წვერიც ვერ მალავდა, თვალებში ეტყობოდა ყველანაირი ტანჯვა, გადაღლა, ცხოვრების უხალისო განწყობა და განადგურებაც - სიკვდილამდე

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეექვსე)

- მაგათ რა ჰგონიათ, ეგრე გაგვაჩერებენ? - ავისმომასწავებელი ღიმილი გაუკრთა დაძაბულ სახეზე დათუნას, უკანასკნელი საათების განმავლობაში ბოლთას რომ სცემდა იმ მრგვალი მაგიდის ირგვლივ, სულ პირველად რომ მიიპატიჟეს მასპიძლებმა სტუმრები. - ზუსტად ეგ ჰგონიათ,

აკრძალული (ნაწილი 2) სრულად

- მარიამ- დამარცვლით წარმოთხვა გოგოს სახელი. უხმოდ გახედა მარიამმაც. რამდენიმე საათი ხდებოდა ჩვენთან იყო, პირველად დავინახე იმ წამს მისი მზერა ჭერის გარდა სხვა ვინმეს რომ მიეპყრო… მას გახედა, ალექსანდრეს… “ რა უსაშველოდ ლამაზად ბარდნის. ვუსმენ

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეხუთე)

- ნენე, დაგვდებ პატივს და ამოიღებ ხმას? - მოთმინების ფიალა აევსო ძარღვებდაჭიმებულ ჩეჩეს, ჯერ უმცროსი დის, შემდეგ ონისეს თვალებში რომ ეძებდა პასუხებს და არ უსწორებდა ისიც ჯიუტად. - ვნახე, - ექოსავით გაისმა გაუბედავი ხმა. - ვინ ნახე? - დაეძაბა ხმა

აკრძალული! ( ნაწილი1 ) სრულად

„სამყარო ჩემთვის სამ ნაწილად იყოფოდა: ერთი, სამყარო, სადაც მე, მონა ვცხოვრობდი და იმ კანონებს ვემორჩილებოდი, რომლებსაც, არ ვიცი, რატომ, მაგრამ ბოლომდე ვერასდროს დავიცავდი; მეორე, ჩემგან უსასრულოდ შორეული სამყარო, სადაც შენ ცხოვრობდი, განაგებდი,

შეცდომებისთვის არასდროს არის გვიან(პირველი ნაწილი)

რომანი „ შეცდომებისთვის არასდროს არის გვიან “ მოგვითხრობს ორი განსხვავებული გოგონას მეგობრობის შესახებ. პერფექციონისტმა მარიამმა აღმოაჩინა რომ მოსაწყენი ცხოვრება აქვს, მაგრამ ბედმა გიჟი მხატვარი, ლილითი, გააცნო, რომელმაც დაარწმუნა რომ შეცდომების

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეოთხე)

ისე საზარლად მოსაღამოვდა, ცაც კი ატყობინებდათ მოსალოდნელ საფრთხეს. გალურჯებულ ცას ნახშირისფერი რომ დაედო, თავი შეახსენა ყველას შეკრების მიზეზმა, მაგრამ ჯიუტად არ იშლებოდნენ ლამაზად განათებული ეზოდან. თბილი ყვითელი სინათლე, სიფაქიზით რომ ედებოდა მუქ

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მესამე)

- ნუ მეკამათები ორი წლის ბავშვივით! - კამათში დამარცხების გემო რომ იგრძნო, კიდევ უფრო გაიმკაცრა ხმა სოფამ. - გამაახალგაზრდავე ახლა? - ხმით ჩაეცინა გიორგის. - გონებით მხოლოდ! - ირონიულად წაისისინა ქალმა, გამეხებული სახით რომ იჯდა ცხენზე. - აი, ეს არ

შენი ფანჯრიდან (ნაწილი მეორე)

- ნუ გეშინია, - დაარღვია ყურს შეჩვეული მდუმარება კაცის ხავერდოვანმა ხმამ ისე, რომ არცერთი წამით მოუშორებია გზისთვის თვალი. სრულ სიჩუმეში გაჟღერებული სიტყვები უცხოდ მოხვდა სოფას ყურს, მიუხედავად იმისა, რომ აქამდეც მოესმინა უკვე მისი ხმა. - არ