ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...

- თქვენზე მეცინება რაა, წეღან ისე ტკბილად ჭიკჭკობდით, შემოსვლაც კი გადავიფიქრე, მეთქი პირდაპირ წავალ დავწვები, ხელს არ შევუშლი გვრიტებსთქო, მაგრამ გულმა არ მომითმინა და ახლა ისეთი საყვარლად დაბნეულები

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...

სასამართლომ წინასწარი 2 თვიანი პატიმრობა შეუფარდა. არც თავდებობზე და არც გირაოზე წამივიდა პროკურატურა. სისხლი მეყინებოდა, გიოს განადგურებულ და უემიციო სახეს, რომ ვუყურებდი. ერთხელაც არ შემოუხედავს ჩემსკენ. არადა მოკლულის ოჯახიც ძალიან მეცოდებოდა,

ნუ ღელავ, ხვალ მზე იქნება...

დღითი-დღე თითქოს ურთიერთობები წესრიგდებოდა, ლაგდებოდა. ვცდილობდი მეც მიმეღო წვლილი ოჯახურ ფაციფუცში, თუმცა ჩემი დედამთილი ყველაფერს იწუნებდა, სულ ცდილობდა ჩემს ნაკლზე მიეთითებინა,

არჩევანი (5 ნაწილი, ახალი ვერსია)

-საღამო მშვიდობისა თამო, ორი წუთით ჩაჯექი, რაღაცაზე მინდა დაგელაპარაკო-ჩემებს ველაპარაკე ამ წამს , ვუთხარი რომ მოვედი და უნდა ავიდე-ძალიან გთხოვ ისევ ნუ ბავშვობ და ნუ მატყუებ

მდევარი

უგზოუკლოდ გარბის დრო ვერ ეწევა მდევარი მოგონება მიაქვს შორს ეჯიბრება ვერ არის მოღრუბლული ღრუბელები ცისფერ ცაზე ჰკიდიან მდევარს ნუ შეაჩერებთ წინ გზა კიდევ დიდი აქვს...

თეთრი თოლია

ბევრი ფრინველი არსებობს ცაზე გამორჩეულად მე ერთი მიყვარს ზღვა ღელავს მეც ვღელავ რადგან დღეს ცივა და ვერ ვხედავ იციი რას ვხედავ როცა მას ვხედავ? მე ვხედავ მთვარეს გარს ვარსკვლავებით თეთრი თოლია დაფრინავს

უნებლიე შეცდომა (6 თავი)

წყნარ კაფეში წაიყვანა ლაშამ გოგო, ისე თბილად ექცეოდა, იმდენად დიდ ყურადღებას აქცევდა ბოლომდე თავბრუ დახვეული დადიოდა ნათია, ეგონა იდეალური კაცი ვიპოვე და ნეტა არ გავაფუჭებდე ყველაფერსო. იმ დღეს ცოტა მოწყენილი ეჩვენა კაცი, საუბარში ვერ იყოლიებდა და

გიჟური დღეები (თავი 8)

-ვა ინებეს გვრიტებმა ჩამოსვლა! - შეძახილებით შეგვხვდა ვაჩე. - ამდენ ხანს რას მაიმუნობდით მანდ? - რატომღაც პირველი თვალს ალექსანდრესკენ ვაპარებ, რომელიც ჩაწითლებული თვალებით გვაკვირდება და შეკრული მუშტი პირთან მიუტანია. თავს დამნაშავედ ვგრძნობ,

ნუ ცდილობ

შენ არამქვეყნიური ხარ! შენი თვისებებით ბრბოს ნაწილი აღარ ხარ. დააკვირდი მათ. დააკვირდი და მიხვდები,რომ საერთო ერთმანეთთან არაფერი გაქვთ.

წვიმა?! სულ ნუ მოვა...

ჩემში ნურასოდეს ნაკლს ნუ გამოძებნი, ცოცხლებს წინასწარ ხომ საფლავს არ უთხრიან, ასე სულღაღლილი ვერსად გამოვჩნდები და თუ ვერ მიმიღებ ჭირსაც წაუღია - ჩემი იმედებით მოვრთავ სასაფლაოს, ბილიკს ოცნებებით ვუქსოვ ძვირფას ფარჩას, მინდა ეს ცხოვრება ერთად