აი იმ დღეს როცა შენგან წავალ

აი იმ დღეს როცა შენგან წავალ, აი იმ დღეს როცა გეტყვი მორჩა დავამთავროთ ყველაფერი, ვითომ არც ყოფილა არაფერი რომ ვთქვათ….

როცა ამ წერილს წაიკითხავ

საინტერესო იყო მისი მეგობრობა... შედარებით უფროსი ასაკის ადამიანის ასე პატარებთან ურთიერთობა ცოტა უჩვეულოც კი იყო თუმცა არავინ უშლიდა, მხოლოდ ბავშვების მშობლები ქირქილებდნენ ზურგს უკან... უცნაური იყო, და ამაყობდა კიდეც ამით, არც ტანად გამოირჩეოდა

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 9 თავი

კიდევ ერთი დღე თავგადასავლების მოლოდინში, ოცნებები და სიყვარული ყავის სუნი ცხვირზე მალამუნება, თვალებს ზემოთ ვწევ, კიდევ მეღიმება იმ ფიქრით რაც გუშინ გავაკეთე, მერე კი მახსენდება რომ უპასუხოდ არ დარჩება და უკვე გული მეკუმშება რას მოიმოქმედებს, სახეს

როცა..

როცა მომწყინდები, სამყარო გაჩერდება, როცა მომინდები, ღამე გათეთრდება, სუნთქვა შეიკვრება დღე გათენდება გული გაჩერდება ისევ დაბნელდება მთვარე გაასხივებს ღამე აინთება

როცა სინათლე თვალებიდან ქრება 8 თავი

დეე წავედი, მამამ დამაბარა დღეს სტუმრები მოვლენ და შვიდისთვის სუფრა გააწყოსო, გაიღვიძე დეე, გესმის, წავედიიი უკვე სამი საათი სრულდება სახლის გზას რომ მივუყვები, სასწრაფომ ჩამიქრიალა გვერძე, მეკიდე ფეხს არ ვუჩქარებ, ძლივს მივაღწიე, თურმე სასწრაფო

როცა შენგან წავალ....

აი იმ დღეს როცა შენგან წავალ, აი იმ დღეს როცა გეტყვი მორჩა დავამთავროთ ყველაფერი, ვითომ არც ყოფილა არაფერი რომ ვთქვათ….

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 7 თავი

-ნიკუშ რა გჭირს სახეზე? რას გავხარ- სიცილით კვდება სანდრო, ლამის იატაკზე გაწვეს, -ალერგიამ მომცა შაქარზე, რა გჭირს ტოო ეგრე უნდა მეგობრობა, გენერვიულა მაინც, არ შეიძლება მასე -შ-შ-შაქარიიი, როგორ მოახერხე, რამდენი ტონა შეჭამე, მოიცა ამოვისუნთქო, ვინ

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 6 თავი

-გილოცავთ ბატონო ნიკოლოზ ეხლა ეს რესტორანი ოფიციალურად თქვენია -მადლობა, სასიამოვნოა ბატონო თენგიზ თქვენთან საქმის წარმოება -ბატონო ნიკოლოზ და მაინც არ გითქვამთ რატო შეისყიდეთ ეს რესტორანი? -სიყვარული ბატონო თენგიზ, სიყვარულმა გამაგიჯა -მაშინ

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 5 თავი

ჯანდაბა უნდა ავდგე, ეს შაბათი-კვირა უკვე შემძულდა, საათისკენ გავატრიალე თავი, შვიდს უკლია რვა წუთი, სამსახურში მაგვიანდება. სკოლაში ვსწავლობ და თან ვმუშაობ. ჩემი ცხოვრება სულ ქაოსია. რესტორანში მიმტანად ვმუშაობ, როცა დროს ვჭერ ვსწავლობ, მთელი

როცა სინათლე ქრება თვალებიდან 4 თავი

ბევრს ვფირობდი თვითმკვლელობაზე, ღმერთის არ მწამს, უფრო სწორად ვიცი რომ არსებობს, ასე მტანჯავს და მე ეს ყველაფერი უნდა ავიტანი?! ნუ.. უნდა ავიტანო სხვა გზა მაინც არ მაქვს, მაგრამ მასზე საშინლად გაბრაზებული ვარ. ყველა თბითმკვლელი ჯოჯოხეთში ხვდეობა