რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი8)

3 საათის შემდეგ, ცოტნე წყნეთში იყო და ლადოს სახლთან გაჩერებული მანქანიდან მისჩერებოდა სახლს. სახლის ფანჯრებიდან სინათლე იღვრებოდა... იცოდა ცოტნემ, რომ ლადო იქ იყო... იცოდა. რომ სულ რამდენიმე ნაბიჯის გადადგმა იყო სჭირო და ყველაფერს წამში

რა არის სიცოცხლე?

რა არის სიცოცხლე? -,, სიცოცხლე სევდა არის, ადამიანად ყოფნის ტკბილი სევდა". ჩვენთვის სასიცოცხლოდ გამოყოფილი დრო ძალზედ ხანმოკლეა და სიზმარივით სწრაფად გადის, ქრება. ის თითქოს წამია, ამ მცირე დროში კი უნდა ვეცადოთ რომ სწორად ვიცხოვროთ

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 7)

კაბინეტში შესულმა ცოტნემ და ჯონიმ კარი შეიკეტეს და მაგიდას მიუსხდნენ. კომპიუტერს მიუსხდნენ და ბაჩაბას გამოგზავნილ ვიდეოების ყურება დაიწყეს. ყველაფერი თვალნათლივ ჩანდა... შავი მერსედესის მარკის ჯიპი, დიდი სისწრაფით მოდის. ეჯახება გზაზე გადამსვლელ

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 6)

-ცოტნე- მთელი ძალით შენგრეული საავადმყოფოს კარი, ძრიალით მიასკდა კედელს. კარში ცოტნე შემოვარდა შეშლილი სახით. ისიც კი აღარ ახსოვდა, ჯონისთან ლაპარაკის შემდეგ, როგორ გამოვარდა სახლიდან და აქამდე როგორ მოვიდა. თავში მხოლოდ თიკოს სახელი უტრიალებდა.

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 5)

-განგა- -გააჩერე... ღმერთო... გააჩერე... გააჩერე...-ვკიოდი გაუჩერებლად, შოკში ჩავვარდი. მანქანა გაჩერდა თუ არა სასწრაფოდ გადავედი და უკვე საკმაოდ დაშორებულ, მიწაზე გართხმული სხეულისკენ გავვარდი. დაახლოებით ხუთი ნაბიჯის მოშორებით გავჩერდი და პირზე

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 4)

მისი ხნა ზარივით ჩამესმოდა ყურეში და სმენას მიკარგავდა. ხელები ყურებზე ავიფარე. ლადომ კი ერთ მაჯაზე წამავლო ხელი და დაბლა ჩამოსაწევად დამეჯაჯგურა. წამით საჭე უყურადღებოდ მიატოვა და დავინახე როგორ მიჰქროდა ჩვენი მანქანა მთელი სისწრაფით გამხდარი

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?(თავი 3)

ოთახიდან გავიდა თუ არა ბალიშში სახით ჩავემხე, და გულიდან წამოსული კივილი ჩავიხშე. რა უნდოდა ჩემგან? ვერ ვხვდებოდი რას ითხოვდა? ნახევარი საათი იყო ალბათ გასული, ოთახის კარი რომ გაიღო. ტირილისგან დასიებული თვალები ძლივს გავახილე და კარს გავხედე. ლადო

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე? (თავი 2)

პირზე სასწრაფოდ ხელები ავიფარე და გაფართოვებული თვალებით შევხედე ლადოს. მან უბრალოდ გვერდი იცვალა და ძილი გააგრძელა. რა უნდა ვქნა ახლა რომ გაიღვიძებს, ახლოს რომ მოვა, რომ შემეხება? ვერ ავიტან, მოვკვდები... ან უბრალოდ...

რა ავირჩიო სიკვდილი თუ სიცოცხლე?

-განგა, ადექი ახლავე, შენთვის დავაყენე მაღვიძარა.-ოთახში დედა შემოვიდა, და თავზე წაფარებული საბანი გადამაძრო.-საღამური კიდევ არ გაცვია?-დამიკივლა ქალბატონდა ქეთიმ და ჩემს ამოჩემებულ, უკვე საკმაოდ გაცრეცილ მაიკაზე მიმითითა. -ამას რას ერჩი დე?-თვალებ

სამჯერ ნაჩუქარი სიცოცხლე! -მიყვარხარ.. (დასასრული)

დღეები გადიოდა და ჩემი ვარაუდი უფრო და უფრო მმართლდებოდა, ნიკა ყურადღებას არ მაქცევდა, თავს უფრო და უფრო მარიდებდა, მე კი საშინლად მინდოდა გამოცდების წინ ვინმეს გავემხნევებინე, ყველას ვიღაც ჰყავდა გვერდში, მხოლოდ მე ვიჯექი იატაკზე მარტო და ჩემს რიგს