ღმერთი

ცაზე მასკის ჰომალდი მიცურავს იმიტორო ასე მინდა მე და მასკს ჰგონია რო ღმერთია იმიტორო ასე უნდა ღმერთს და ეშმაკი გამანადგურებს იმიტორო ასე მინდა მე

ამბავი იმ წყვილისა ვის სიყვარულსაც ღმერთი გამოცდის

იყო ერთი ლამაზი წყვილი რომელსაც უყვარდათ ერთმანეთი ისინი ბედნიერები იყვნენ ყველაფერი კარგათ მიდიოდა მათ ცხოვრებაში, ბიჭი გაემგზავრა საზღვარგარეთ სამუშაოთ და გოგონას შეპირდა რომ ჩამოვალ ცოლად მოგიყვანო!

ღმერთი, რომელიც არ იყო არსად(სრულად)

ხუთი ღამეა თვალი არ მოუხუჭავს. ხუთი ღამეა ავადმყოფ შვილს სდარაჯობს სასთუმალთან. სიცხე ვერაფრით ჩაუქრო, წამლებიც გაუთავდა, ფულიც . იშვიათი დაავადების გამო დემეტრე განსაკუთრებულ ყურადღებას საჭიროებს, ამიტომ, სასერტიფიკაციო გამოცდისთვის მომზადებაც კი

ჩემი ღმერთი

ყოველდღე მახსენდები და სულიც ტირდება გულში გრძნობები ისევე გვხვდება არც ვიცი საერთოდ რა მინდა უშენოდ სიცოცხლეც არ მინდა

ტყუილების ღმერთი (თავი VI)

-დაგინახეთ.-ამბობს გამყინავად ცივი ხმით. გველნაკბენივით ავხედე. -რა დაინახე?!- ვყვირი ბრაზისგან გაცოფებული -დავინახე ლეა! დავინახე ფეხზე როგორ აგისვა ხელი!- ისეთ ხმაზე ყვირის წამით გაოგნებული ვჩერდები და აზრზე მოსვლას ვცდილობ. არჩიმ პირველად მიყვირა.

ტყუილების ღმერთი (V თავი)

-მია?! რას აკეთებ!- სილუეტს ლამპიონის განათება ეცემა. დემნა. ჯანდაბა ისევ დემნა! -რას აკეთებ?!- თითქმის მკაცრად მეკითხება, ორი წამიც და ჩემგან ორ ნაბიჯში დგას და სახეზე თითქმის გაბრაზებული მაკვირდება. - რას აკეთებ მეთქი?!- მისი მომთხოვნი ტონი

ტყუილების ღმერთი (თავი IV)

ას ნაბიჯში როგორღაც ბრაზს ვთოკავ და სუნთქვას ვიმშვიდებ, როცა მხარში მიდგება და ჩემს ნაბიჯებს ფეხს უწყობს. ისე ვუყურებ, თითქოს მოჩვენება მომელანდოს. ნაბიჯს ვანელებ და ბოლოს ვჩერდები. ვერ ვხვდები კიდევ აქ როგორ არის ისე, თითქოს რამდენიმე წუთის წინ

ტყუილების ღმერთი (III თავი)

-რა განდა? -უხეშად ვწყვეტ ხელოვნურ სიჩუმეს. როგორღაც მბრძანებლურად გამომდის. საკუთარ თავს გულში ვაქებ და უემოციო გამომეტყველებას ვინარჩუნებ. დემნა ღიმილს აფართოებს. ქათქათა, იდეალურ კბილების წყობაში ოდნავ წვეტიანი ეშვები შემზარავად მემუქრება. -რა

ტყუილების ღმერთი ( II თავი)

-აქედან დაახვიე - უცერემონიოდ ვუცხადებ, ისე რომ არჩის თვალს არ ვაშორებ. თან ვლოცულობ, რომ ვერ დამინახოს. ლუკაც, ასევე უცერემონიოდ, ყბაში ხელს უხეშად მავლებს. ლიდას კივილი ხდება. უნივერსიტეტის საფეხურებზე ამავალი არჩი მოკლე კივილის ხმაზე ჩვენკენ

ტყუილების ღმერთი ( I თავი)

-შე პატარა მახინჯო ვირთხა, გგონია ვინმეს შეაშინებ? ხელის გათავისუფლებას ვცდილობ და თან ვუყვირი, საკუთარ ხმას ვერ ვაკონტროლებ: -შენ სიმახინჯეში ნამდვილად ვერ შეგედრები- ვტყუი, მაგრამ ისიც ხომ ტყუის? მე მახინჯი არ ვარ. ეს სიძულვილის ენაა.-გიმეორებ,