ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (დასასრული)

ხელი მოხვია და თავისკენ მიიზიდა. -ჩემი პატარა. -ლოყაზე აკოცა, მერე ყელში და ხელი მაიკის ქვეშ შეუცურა. მთელი სხეულით უნდოდა შეეგრძნო, მაგრამ თავის თავისთვის ვერ იმეტებდა.

წახვედი და ყველაფერი წაიღე თავი 1

კიდევ ერთი ზამთარი, კიდევ ერთი ცივი დღე,ჩემი სეზონი,რამდენიხანია უკვე ზამთარი ჩემად იქცა ერთ დროს ზაფხულის მოყვარული გოგოსთვის.ისევ წვიმს ისევ ცივა და ისევ ფანჯრასთან ჩაით ხელში ვზივარ და ვფიქრობ, ვფიქრობ ადამიანზე რომელმაც ერთ დღეში მიმატოვა

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-რატომ ტირი ელ? -ცრემლები შეუმშრალა. -არ ვიცი. -მისმინე პატარავ, ჩემს გამო არასდროს იტირო კარგი? -იმედია ეხლა აქედან არ გადახტები, მაგრად გაგინებ იცოდე. -ჩაეცინა ორივეს.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი V)

გადიოდა დღეები, ყველა ქორწილის სამზადისში იყო. ყოველ საღამოს ადიოდნენ ელესთან ბავშვები, მაგრამ დემეტრე არ ჩანდა. მაჩაბელი უკვე გიჟს გავდა. მონატრებისგან სტკიოდა კიდეც, პრინციპებს არ ღალატობდა და დემეტრეს არ ურეკავდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი IV)

-ამდენს რას ელაპარაკები? მთელი საღამოა ენა არ გაგიჩერებიათ. -ნახე ის ვარსკვლავი როგორ ანათებს. -თითი გაიშვირა ცისკენ. -ერთიც და შევიდეთ. -გეყოფა. -ნახე იმ კორპუსის ფანჯარაში შუქი როგორ ანათებს. -დემეტრეს მიბაძა და მოპირდაპირე კორპუსისკენ თითი

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი III)

-რატომ ექცევი ეგრე? -არ ვიცი ლიზ, რაც გავიცანი იმდღიდან მოყოლებული ესე ვართ. წეღან ხმას რომ არ მცემდა რამის გავგიჟი. -ყველას რომ სიყვარული უხსენი და ეგ გამოტოვე მაგიტომ. გაუტყდა.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი II)

იმას ვამბობ რომ მიჩვეული ვარ ყოველ დღე ვხედავ, ბავშვობიდან სულ ჩემთან არის, ეს ერთი წელი დღე არ გავიდოდა ჩემთან არ ამოსულიყო. თავიდან მარტოს რომ მეშინოდა ღამის სამ საათზე ამოდიოდა ხოლმე.

ყველაფერი "გუშინად" დარჩა (ნაწილი I)

-არ მენდობი? -გიკვირს? ხუთი წუთის გაცნობილ ბიჭს უნდა ვენდო? მითუმეტეს შენნაირს. -ხელებ "გადაჯვარედინებული" ჩამოუდგა მოტოზე შემომჯდარ ბიჭს. -ჩემნაირს როგორს? -ძალიან კარგად ხვდები რასაც ვგულისხმობ.

ან ყველაფერი ან არაფერი (სრულად)

-შენ ჩემთან არ იძინებ. -ბებია წკაპ - გადაჭრით მითხრა და საჯდომზე ხელი მომარტყა - შეცუნცულდი. -ვირო, შე ჰორმონებ დამონებულო კაცო- ვუთხარი ვითომ და გამწარებულმა. ამ სიტყვების გაჟღერება და ხელში ატაცება ერთი იყო, როგორც ცოტა ხნის წინ ისევ შემისვა

ყველაფერი ყველა ფერი გაუფერულდა!!

ყველაფერი ყველა ფერი გაუფერულდა, ცხოვრება დუნედ მიედინება და შენც მიედინები მასთან ერთად. არაფრის სურვილი გაქვს, არაფრის კეთება და არავინ გინდა, გინდა მხოლოდ მარტოობა.. ან იქნებ არ არის ასე..