მიყვარს შენი დანახვა

მიყვარს შენი დანახვა და მიყვარს შენ რომ გხედავ, მე ამ გრძნობის მოყოლას ხომ ჩემი ლექსით ვბედავ. მიყვარს შენი ღიმილი და მინდა ჩემთან მყავდე და მე მინდა შენთან ერთად ჭიქა ღვინოს ვსვამდე. მიყვარს შენი დანახვა და ეს დანახვა მადნობს, თითქოს მე რაღაც სხვა

შენი ხმა

შენი ხმა ისმის, შენ აღარ ხარ, შენი ხმა დარჩა, სურნელი შენი

შენი ჩვენი სიყვარულის ღმერთი ხარ!

საათობით ვიჯექი სარკის წინ და ჩემს თავს ვუყურებდი... ვერ ვცნობდი,მეცოდებოდა. არ ვიცი,ვერ ვხედავდი იმ თვალებს ისეთივეს როგორიც იყო. საკუთარ სახის ნაკვთებს ვერ ვცნობდი...

მწვანე შენი ფერია

რას მიშვრები გამაგებინე! მაშინაც კი, როცა აღარაფრის მწამს ყველაზე ბედნიერ წამად შენს გვერდით საკურთხევლის წინ დგომა წარმომიდგენია. იმ ხატებს ვთხოვ შენს დაცვას, რომლისაც აღარც კი მჯერა, ამას როგორ ახერხებ? ალბათ ყველაფერი იმ ოხერი თვალების ბრალია,

შენი თვალები

მზეს რომ თვალები ჰქონდეს, რა ფერის იქნებოდნენ ნამდვილად არ ვიცი,ხოლო შენს თვალებში ის სითბო ვიპოვე,რომელსაც სამყაროში ვეძებდი და სწორედ მათ შეუცვალეს პირველად ჩემს გულს ბიძგების ინტერვალი. ნოემბერია,ფანჯარასთან მჯდომი დავარსკვლულ ცაზე

შენი ნათება

მე მიყვარს ის ვისაც ვერ ვეყვარები. მე მინდა მასთან ვისთანაც ვერასდროს ვიქნები. რაც შემიძლია ის შემიძლია რომ ვიყო ჩრდილი მისი თანამდევი. მინდა რომ ვნახო ის სულ ბედნიერი, ამისთვის მზად ვარ დავსთმო ყველაფერი, ოღონდაც იგი იყოს ბედნიერი.

შენი შეხება {სრულად}

და მაინც… მაინც შენს შეხებაზე ვფიქრობდი! აუტანელია უშენობა, გული მეკუმშება და წარმოუდგენლად მენატრები, უბრალოდ რომ გიყურებ მაშინვე ყველაფერს ნათელი ფერები ემჩნევა…

რა ფერის არის შენი თვალები[4]

საკმაოდ დიდ ხანს ისხდნენ ჩუმად.სიჩუმე ალექსანდრეს ხმამ დაარღვია. -გჯერა რომ ახალ წელს სასწაულები ხდება? -მჯერა. -იქნები ჩემი სასწაული? ყველა მისი ქცევა აბნევდა მარიამს,და ახლა სრულიად გაიფანტა,ვერაფერი გაიაზრა.

მე სიყვარული შენი მომინდა

ჩამოქსოვილი ეს მზის სხივები მომიწვასვს ტკივილს და მიჩენს ლაქას,აბა რად მინდა მე ეგ სიტყვები როცა მჭირდები , თუ შენ აქ არხარ ?!ჩამოქსოვილი ღამის სხვივები,აყრილ-დაყრილი გალაქტიდები აბა რად მინდა ეს სილამაზე?!თუკი შენ მაინც დაგავიწყდები.

რა ფერის არის შენი თვალები[2,3]

-რა ჯანდაბას აკეთებ,ბავშვი ხომ არ ვარ.-ბრაზნარევი ტონით ვუთხარი და წარბშეკრულმა გავხედე.მიუხედავად იმისა რომ საშინლად მსიამოვნებდა მისი ეს ქცევა. -კი ბატონო,პირადად ჩემი ბავშვი ხარ.-ძალიან,ძლიან თბილად მითხრა