დარჩი ჩემთან (4)

ნია გამწარებული გარბოდა ავტობუსსაც კი არ დალოდებია.ეგონა თუ ნაბიჯს მოუკლებდა იმ სიმპატიურს მკაცრი გამომეტეყველებით ჩაუვარდებოდა ხელში.მიუხედავად იმისა,რომ მისი სახლი სკოლისგან ასე შორს იყო,ნაახევარ საათში უკვე სახლთან იდგა და სუნთქვა შეკრული

დარჩი ჩემთან (3)

უკვე საკმაოდ ახლოს იყო სულ რამდენიმე ნაბიჯი აშორებდა მათგან სიტყვების გაგებას არც დალოდებია,როცა დაინახა როგორ გადმოაფურთხა დარტყმის შემდეგ პირიდან სისხლი. -თქვენ რა სულ გაგიჟდით.ასე ხომ მოკლავთ ადამიანს.-ყველას ყურადღება ახლა მისკენ იყო

დარჩი ჩემთან (2)

-დროა წავიდე გაკვეთილი დამეწყება-კიდევ ერთხელ მოავლო თვალი იქაურობა და გასასვლელისკენ მიბრუნდა,თუმცა ფეხი იქვე გაშლილ შეზლონგს წამოდი და ხმაური ატეხა.შეზლონგის გასწორება დაიწყო,უცებ გასახდელიდან ფეხის ხმა მოესმა,რომელიც ნიასკენ მოემართებოდა.ნიას წინ

დარჩი ჩემთან (1)

ოთახში სქელი ფარდები იყო ჩამოფარებული,ნაადრევად დღის სინათლეს,რომ არ შეეწუხებინა ლოგინში ლოკოკინასავით გახვეული გოგონა.მაღვიძარა როგორც ყოველთვის პუნქტუალურობა გამოიჩინა და გოგონას ამცნო გათენება.უცებ მან თვალები ჭყიტა,საბნიდან ხელი გამოაძვრინა და

დარჩი ჩემთან.. (სრულად)

გამარჯობაათ.. ამ საიტზე ახალი ვარ და პირველი ესეც ჩემი პირველი და ყველაზე ძველი ისტორიაა.. იმედი მაქვს ისიამოვნებთ.. გთხოვთ თქვენი აზრი კომენტარებში გამოხატეთ და შემდეგისთვის აუცილებლად გავითვალისწინებ.. შაბათ დილას გრილმა ნიავმა გამაღვიძა. თვალები

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 3)

როდესაც ანი სახლში მივიდა თავისი სიხარული მშობლებსაც გაუზიარა. -ვაიმე ანი შვილო ძალიან გამახარე-უთხრა ოთარმა შვილს -მეც ძალიან გამიხარდა მამა, მაგრამ ჯერ ტესტები უნდა ჩავაბარო ახლა კი Gტხოვთ მაღლა გამიშვათ რადგან ტესტებისთვის უნდა მოვემზადო-უთხრა

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 2)

წინა თავში: ცოტა ხანში კი დირექტორი შემოვიდა: გამარჯობათ ბავშვებო გილოცავთ სწავლის დაწყებას, ახლა კი რისთვისაც შემოვედი წელს ჩვეი სკოლა მოხვდა გაცვლითი პროგრამების რიცხვში. აირჩევიან მოსწავლეები, თავიანთი შეფასების და მასწავლებლების დახასიათების

გთხოვ ჩემთან ერთად წამოდი...(თავი 1)

-ანასტასია, გაიღვიძე!-დილა კვლავ ნაცნობი ფრაზით დაიწყო და "ანიმაც" ჩვეულებისამებრ ამოიგმინა ბალიშის ქვეშ. -დედა! რამდენჯერ უნდა გითხრა: ანასტასია კი არა, ანი. ასე ძნელია? -ნუ ბუზღუნებ! დროზე ადექი, თორემ სკოლაში დაგაგვიანდება!-გასძახა ნინომ შვილს და

მოდი ჩემთან...

ლოყებს ბერავს, გამებუტა ფერია,სახეს წყენის დასტყობია ნიშანი,ზურმუხტ თვალებს სევდა შემორევია,გამიბრაზდა, აღარ უნდა მისანი.ეკალს ვარდის ავაცალე კოკორი,შენს დალალში ჩამებნია მინდოდა,ჩასაყლაპი მყავხარ, თანაც როგორი,მხოლოდ შენი გაღიმება

გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.

გაბნეული ვარ როგორც გამწყდარი ყელსაბმის ქვები. ჩემი აკინძვა ვერ მოხდება ახლა, ქარის დროს. გთხოვ მოდი ჩემთან და დაივიწყე თუკი მიყვარდი.