ავალიანი (თავი 12)

-როგორაა ჩემი ძევოჩკააა??რამ გაგახსენა ჩემი თავი ამდილაუთენია? დაგჭ....ნინა.... რა რაამოხდა?-სახეზე ეყინება ჩვეული ღიმილი...ალბათ ისევ ისეთი წაშლილი სახე მქონდა როგორც გუშინ თორემ ნენე ასეთი მე არმინახავს.... -ნი რა მოხდა ხმა ამოიღე.... რას

ავალიანი (თავი 11)

ვერ აგიღწერთ რას ვგრძნობდი იმ წამს .... დედამიწამ ბრუნვა შეწყვიტა...გულმა ფეთქვა...სისხლმა მოძრაობა...ყურებმა სმენა... თვალებმა ხედვა....ვიგრძენი როგორ გამომეცალა საყრენი ფეხქვეშ...ეს ყველაფერი სულ რამდენიმე წამი გაგრძელდა მანამდე სანამ

ავალიანი (თავი 10)

დანარჩენი ორი კი მათზე არანაკლებ სიმპატიური მათივე ასაკის... წინ დიტო მოდიოდა უკან კი ის სამნი მოჰყვებოდნენ, ავალიანი შუაში იდგა წელს ზემოთ შიშველი „ეს ტიტველი სიარული ახალი მოდაა??“ „თავხედი ,იდიოტი ,უზრდელი!“ ალერგია მჭირდა ამ ბიჭზე დავინახავდი თუ

ავალიანი (თავი 8 (წაშლილი))

არ იყო ეს ნიკას ხელწერა... „ალბათ ამ გოგოსია“ შემომიტია ტვინმა... 2014ში მე გერმანიაში ვიყავი ნიკა აქ .... მაგრამ ყოველდღე ტელეფონებზე ვეკიდეთ, თვეშ ერთხელ მაკითხავდა კიდევაც.... ერთმანეთის გარეშე რომ ვერ ვძლებდით...

ავალიანი (თავი 9)

ყველაფერი უნდა გამერკვია... ვინ იყო ის გოგო, რა კავშირი ჰქონდა ნიკასთან და ნიკას რა კავშირი ჰქონდა ავალიანთან...უამრავი კითხვა ტრიალებდა თავში, უამრავი. რჩევა მჭირდებოდა ვინმეს მიმართულება უნდა მოეცა რამექნა და როგორ.

ავალიანი (თავი 7)

ოთახში ასული მთელი სიმძაფრით შევეჯახე სიმართლეს რომელსაც ვერსად გავექცეოდი,როგორ უნდა მეთქვა ეს ყველაფერი ჩემებისთვის? როგორ მეთქვა ნიასთვის,ნენესთვის,დათისთვის,გიორგისთვის,თორნიკესთვის და ბოლოს ნიკასთვის??ხომ გამაფრთხილა!! ყველანაირად ვაიგნორებ

ავალიანი (თავი 6)

ცოტას და კანკალს დავიწყებდი შიშისგან. ხმა უნდა ამომეღო რამე უნდა მეთქვა კაცმა არიცის სად ჯანდაბაში წამიყვანდა და რას მიზამდა. მანქანა ისეთი სისწრაფით მიყავდა, მეგონა ცოტაც და რომელიმე ხეს ან ბოძს შემოვეხვევითთქო. -ავალიანო ახლავე გააჩერე მანქანა!

ავალიანი (თავი 5)

ყველაზე რთული დღის ყველაზე რთული დილა გათანდა. მესიკვდილებოდა ფეხზე ადგომა.მეძინებოდა ან მეზარებოდა? არა! მეშინოდა, სულის შეძვრამდე მეშინოდა. დღეს გავიგებდოი რა ბედი ეწეოდა, ყველაფერს რაც კი ჩემით მქონდა მოპოვებული ამ ცხოვრებაში.

ავალიანი (თავი 4)

ყველაფერს დაპროგრამებულივით ვაკეთებდი,გზას მივშტერებოდი და მხოლოდ ავალიანის თვალები მედგა წინ, მხოლოდ მასზე და ჩემს საქციელზე ვფიქრობდი. „ღმერთო ეს რა გააკეთე ნინა? ეს რა გააკეთე? შენ რა ადამიანი ხარ? ყველაფერი ერთი ხელის მოსმით დაანგრიე, პროექტი

ავალიანი (თავი 3)

-გისმენ-ჩანთას ვიღებ და მანქანისკენ მივდივარ -ნინა რას შვები ? - ოფისში მოვდივარ ნია, რა იყო? -უკანა კარიდან შემოდი ჟურნალისტების ცვენაა აქ. ნუ მოკლეთ მოდი და ყველაფერს გეტყვი -კაი კია მოვალ მალე. წავედი თორე დამაჯარიმა პატრულმაა.-ტელეფონს ვთიშავ