მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) ოცდამეერთე თავი (33)

-მე სესილიზე უფრო გავბრაზდი_თქვა დათომ-ასეთი შეცდომა როგორ დაუშვა,რა დაემართა -არ ვიცი,არ ვიცი_თქვა სანდრომ და კედელს მიეყრდნო-ნია სესილიზე ნერვიულობს,ეშინია ირინკამ რამე არ დაუშაოს -ახლა რომ სესილი ვნახო,ალბათ ძალიან ვაწყენინებ_თქვა

პორფირია ( თავი 1.უკანასკნელი გზა )

იმ დილით ზუსტად ისეთი ამინდი იყო,როგორიც ბებიას უყვარდა.წინა საღამოდან მოყოლებული შეუჩერებლად წვიმდა,ქუჩები თითქმის დატბორილიყო. წვიმისაგან დამძიმებულ მიწაზე ფეხის ყოველი დადგმისას ორმოები კეთდებოდა,რომლებიც წყლით ივსებოდა,შემდეგ კი ბუშტებიანი

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეოცე თავი (32)

-სად ვარ_მოესმა მისი ხმა -დამშვიდდი,ახლა კარგად ხარ,საავადმყოფოში ხარ_უაპსუხა ნიამ -შენ?_ზიზღით გახედა ნიას 

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცხრამეტე თავი (31)

-გთხოვ.ეს უბრალო რამე არაა.დათოსაც დაველაპარაკები.გთხოვ დამთანხმდი და ... -ნია ,გეყოფა_სიტყვა გააწყვეტინა მამაკაცმა და გოგონას ხელი მოკიდა,მისკენ მიიზიდა და გულში ჩაიკრა.-ნია,გამიგე გთხოვ,არ მინდა კიდევ ერთხელ გამიცრუვდეს იმედი.მე შევეგუე ამ

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთვრამეტე თავი (30)

-მოდი,არ მოგერიდოს,თავი ისე იგრძენი,როგორც საკუთარ სახლში_უთხრა სესილის და ქურთუკი გამოართვა. მიამ კი თბილი ჩუსტები მიაწოდა. -ყავას ხომ დალევთ?_ჰკითხა მიამ მათ. -სიამოვნებით_უპასუხა ნიამ,სესილი მისაღებ ოთახში შეიყვანა და დივანზე დააჯინა. მიამ ყავა

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეჩვიდმეტე თავი (29)

თავს საშინლად გრძნობდა იმის გამო რაც მოხდა,უფრო მეტად კი იმის გამო,რომ სესილის მიმართ გრძნობა კიდევ უფრო უძლიერდებოდა და ბოლო დროს მისგანაც იგივეს გრძნობდა.თითქმის სძულდა კიდეც საკუთარი თავი,რომ ყველაფერი გააფუჭა.ნიას მიმართ თვითონაც არ იცოდა რას

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეთექვსმეტე თავი (28)

-დამშვიდდი,მოიცა ვაიმე_დაბნეული სცემდა ბოლთას ოთახში-სესილი დამშვიდდი_ხელი მოკიდა სოფიამ თან ეცინებოდა-კი არ ვკვდები ვმშობიარობ,გთხოვ დათოს დაურეკე.-ახლავე-თქვა გოგონამ და ტელეფონი აიღო

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეცხრე)

უიმედო, არასტაბილური, საძაგელი ...აუტანელი ადამიანი ხარ და მაინც მიყვარხარ ...იმიტომ რომ "მე" ხარ, ჩემნაირი ხარ, სულ ჩემში ხარ... ჩემი გულის ცემა ხარ... ჩემი ფიქრი და ჩემი სიცოცხლე... შენთან მე - მე ვარ და არანაირი ნიღაბი და თავის მოჩვენება არ

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მერვე)

-ანი, ბექა ბოდიში რაა, ვიცი ერთად უნდა გაგვეტარებინა ეს დრო, მარა აი როარ წავიდეთ არ შეიძლება -კაი რა გჭირს შე*ემა, უნდა წახვიდე აბა რაა მე და დემეტრე უკვე აეროპორტში ვდგავართ, როგორც წესი პარიზში თაფლობისთვის გასატარებლად მიდიან ხოლმე, ან

ჩემს იქით გზა აღარ გაქვს (თავი მეშვიდე)

ჯერ დილით ადრე გაღვიძება, ბექას წუწუნი, აეროპორტი, მგზავრობა და აი უკვე კუბაზე ვართ. დემეტრემ საქმეები მალევე მოაგვარა და ახლა იახტაზე ვნებივრობთ. - ზურგზე წამისვამ ? - კრემი ავათამაშე ხელში-თუ შენ გინდაა