ბუნება და ფერები

ფერის სიმბოლიზმი ხელოვნებასა და ანთროპოლოგიაში დიდი მნიშვნელობის მატარებელია, რადგან ფერს ყველა კულტურაში თავისი დატვირთვა გააჩნია. ფერის ფსიქოლოგია იკვლევს ფერის გავლენას ადამიანის ქცევასა და გრძნობებზე. ფერის სიმბოლიზმი ცვალებადია დროსა და

არაფერი,მხოლოდ არაფერი და არაფერი არაფრის გარდა..

ეს ერთი უბრალო ჩანაწერია არაფერზე.ან რაზე უნდა დაწეროს ადამიანმა,რომელიც არაფერს ხედავს არაფრის გარდა.ჰოდა მეც ვწერ მის აღმატებულება არაფერზე…

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს,

მინდა ვიყოთ ერთად სოფელში და წვიმდეს, შემოჩვეულ სევდას წვიმის ღვარი შლიდეს, იფარავდეს შინდი შეციებულ ჩიტებს შენ კი ჩემი დიდი სიყვარული გჭირდეს. გიკითხავდე ლექსებს, არა ვგავდეთ დიდებს,

და ჩემს სხეულში შენი გული ძგერს...! [სრულად]

ყველა ადამიანი რაღაც მისიით იბადება! ყეველა ჩვენგანს რაღაც მისია გვაკისრია და ამ მისიისთვის ვცოცხლობთ... იქნება ეს ერთი წელი თუ ასი წელი, მთავარია ჩვენი მისია შევასრულოთ ან ვეცადოთ მაინც მისი შესრულება.... მეგობრობა კი ამ ქვეყნად ყველაზე დიდი და

დაცემული სულის გამოძახილი (პირველი და მეორე თავები)

-მთავარია გაიღიმო- ვიგრძენი , რომ ჩემი ბაგეები გაიპო და ნაზი, მცირე ღიმილიც შემეპარა. განა მისი თვალების შემხედვარე შემეძლო ყოველი მისი ნათქვამი სიტყვა არ მერწმუნა? რა თქმა უნდა, არ შემეძლო. ტაქსი დაიძრა , როგორ არ მინდოდა მზერა მომეშორებინა,

დასაწყისი და დასასრული

ყველაფერს აქვს დასაწყისი და დასასრული-სიყვარულსაც და სიძულვილსაც, ბედნიერებასაც და უბედურებასაც, სიცოცხლესაც და სიკვდილსაც, დიახ სიკვდილსაც. თუმცა ეს ყველაფერი ისეა ერთმანეთზე აწყობილი, რომ გვიჭირს ვთქვათ სად დაიწყო და სად დამთავრდა, რა დაიწყო და რა

და მჯერა სიცოცხლე სხეულის გარეშე

იდეალურობა არ არსებობს. უბრალოდ ჩვენ წარმოვიდგენთ და ვქმნით მას.სიყვარული სწორედ რომ ბრმაა, მეორე ნახევარი რომ იდეალურად მიაჩნია ადამიანს და თავისი მინუსებით უყვარდება და იდეალურობას ხელს არ უშლის არცერთი ცუდი თვისებაა სწორედ ეგ არის სიყვარული.მისი

და მილახავენ მოქალაქის მთავარ უფლებას!

ეულ სხეულში მომწყვდეული სული ეულად, ჩურჩულით იტყვის მოგონების ცივ შესანდობარს, სენტიმენტისგან ჩაითვლება გამოწვეულად, წამში რომ იცვლი წარმოდგენებს ანდა მეგობარს!

მხოლოდ მთებშია ბედნიერება (სრულად) გაბოსი და მარიამის ისტორია

-არ მჯერა რომ ეს გავაკეთე, ჩამოვედი ამ უაზრო ადგილას, ჩემი დის უაზრო ახირების გამო. აქქ... უჰ მაღალ ქუსლიანებით როგორ ვიარო? სულ მაღალ ქუსლიანები წამოვიღე! რა ადგილია უჰ, და სად ჩემი ზღვაა.. აჰამ ჩასვლისთანავე, მოხვდა ის რასაც მოველოოდი და ბოლო რამ

თაღლითი და მატყუარა (დასასრული)

-თქვენი? რა თქვი თქვენიო?-იცინის დადა.-ნუ, რახან თქვენ გინდათ, რომ ჩემი მატყუარა გერქვათ, მუდამ ასე იყოს!-მეუბნება დადა. ვწითლდები, ჩემს ნათქვამს რომ ვიაზრებ, თუმცა მეც ეს არ მინდოდა?! -მეგონა, არ მაპატიებდი!-ვამბობ მე.-გამაოცე!-ავღნიშავ. -ახლა უფრო