ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის (ნაწილი 2)

ხანდახან ისე ხდება, ხოლმე რომ ერთ დღეს ჩვენს ცხოვრებაში მზიანი დღეები წვიმიანი და ღრუბლიანი დღეებით იცვლება და იმედი ბედნიერების, სადღაც ქრება! თითქოს ცის ფერიც გვავიწყდება, გვავიწყდება კაშკაშა მზის ათინათები და ცხოვრების ნაცრისფერ ფერს ისე

ზღვარს მიღმა და ზღვარს შორის... (თავი 1)

როდესაც ცხოვრება შანსს გაძლევს, ხვდები, რომ სხვა ენერგია იღვიძებს შენში და დილაც სხვა მუხტით იწყება. - მოვედი, - პირდაპირ სამზარეულოში შევიდა გეგა, - თამარა ბებო, რა გვაქვს საჭმელი? ...

..და თუ ჩემს ყვირილს ზეცა დაიტევს!

დაფლეთილ ზეცას მოაქვს წვეთები,მოდის სატანა, მახვილთ ძგერით,შუბთა კვეთებით,სული გახრწნილი, სახეზე - თმები,ნათელის მტრობით,კაცთ განკვეთებით, საკუთარ თავთან ომში ვერთვები,მთვარით ვერ ვთბები!

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/16}

სასამართლო დარბაზიდან გამოსული, ბედნიერი თათა, ეხვეოდა ჯინას და მადლობებს უხდიდა. ჩვეული სიდინჯითა და მომხიბვლელი ღიმილით უსმენდა მათ ანასტასია, შემდეგ თემოს კმაყოფილმა მიმართა:

ტექნოლოგიებისა და თანამედროვე სამყაროსგან შორს მცხოვრები ამიშები

და მაინც,რას უნდა ნიშნავდეს ტექნოლოგიებისა და თამამედროვე სამყაროსგან შორს მცხოვრები ამიშები? ვინ არიან ისინი,რას წარმოადგენენ ამას სტატიის წაკითხვის შემდეგ გაიგებთ.

გინახავთ მწერალი რომელიც წვიმიან ამინდში ზის და ფაფას ჭაამს?

გინახავთ მწერალი,რომელიც წვიმიან ამინდში აივანზე ზის და შვრიის ფაფას ჭამს? როგორ უყურებს გარემოს და რას ხედავს იგი. გემრიელად შეექცევა ბევრისთვის უგემურ ფაფას და ფიქრობს.

იტირე და დაივიწყე

იტირე და დაივიწყე, თითქოს არც კი ყოფილა,გახსოვდეს რომ ვიღაც ერთი ყველა ყოფილს ჯობია.განიცადე, მაგრამ ბოლოს ნუ აგიტანს სევდა,იცოდე რომ ცხოვრებაში ასეთებიც ხდება.დაიჯერე, რომ ის ერთი შენი ღირსი არ არის,სიყვარული სხვა

ისევ და ისევ

ახლოდან არასდროს მინახავს ის, შორიდან ვუყურებდი ხოლმე და ვფიქრობდი. ლამაზი, ვარსკვლავებით მოჭედილი ცის ქვეშ, მიწაზე ლუსმანივით ვიყავი დაჭედებული და ვუყურებდი მთვარეს...დრო ნელა გადიოდა,

შიში პატივისცემა და სიყვარული {ნაწილი 2/15}

ბავშვი გამოართვა და მოწვეტით აკოცა თომას, რომელმაც უხერხულად გაიცინა, ბავშვთან ერთად მიიხუტა გოგონას სხეული, საფეთქელზე აკოცა და ნიცამაც მოგვიანებით გაიაზრა ახვლედიანის მზერა და როგორ მალევე გაეცალა მათ.. -მაპატიე, არ..

ცხოვრება ფოკუსით და ფოკუსის გარეშე

ჩვენ,ადამიანებს ასე ოსტატურად გამოგვდის ტყუილები განსაკუთრებულად კი ილუზიების შექმნა და რა სამწუხაროა ასე ღრმად,რომ ვართ ჩაძირული.არ გვინდა ის ვიყოთ რაც/ვინც ვართ,საკუთარი თავისგან ყოველთვის მეტს მოვითხოვთ იმაზე მეტს რისი მიცემაც არ შეგვიძლია.