ვნება და სიყვარული-სრულად

-აყვანილი ხართ - ექოსავით ჩაესმა ყურებში სასიამოვნო სიტყვები და გულის ფანცქალით გადახედა ინკას . -შეგიძლიათ ხვალ შუა დღის 12 საათზე სამსახურში გამოცხადდეთ , მთავარი ასისტენტის თანამდებობაზე.სანამ მობილურში გაბმული წუილი მოსაბეზრებელი არ გახდა

ბანდიტი და მე ( Part II)

მანქანა სწრაფად გავაქანე უბნიდან რაც შეიძლება შორს, სულელი ბიჭი, დებილი, უჭკუო. როგორ ვერ ხვდება, რომ ეს გოგო იყენებს მას, რაში დასჭირდება მისნაირი ტიპი პრინცესას? მისი ძმას ხომ ასეთია? ყველა ეგეთია. გამონაკლისები არ არსებობენ, წრფელი სიყვარულის ვინ

სიყვარულს არ ხსნიან, გრძნობენ და სისხლივით ისხამენ ძარღვებში

ჩახუტება, რომელიც მოიცავს ყველა გრძნობას.........ყველა არ თუ ვერ თქმულ სიტყვებს, რომელიც ვერ ითქმება, რომელიც უნდა იგრძნო, სიტყვები რომელიც წვავს!სასაცილოა არა?!...მთვარეს უამბობდა თავის ამბავს შემთხვევით ნაცნობი ლანდს რომ მოკრა თვალი...არ დაიჯერა...

და მაინც,ისევ ერთად (სრულად)

"დადიანი უბრალოდ უყურებდა გოგონას,რომელიც სჭირდებოდა. დადიანი დადიანი იყო,არ უყვარდა ეს დაკონკრეტება,ყველაფერს საკუთარი სახელი რო უნდა ერქვას,ყველაფერი "გაიასნებული" რო უნდა იყოს. ერთი იცოდა,ეს გოგო მისი კოკაინი იყო,პირადი ნარკოტიკი,ჰაერზე უფრო

ფსიქოლოგი და მე.

უკვე ორი თვეა ვყვირი და ვიყურები აქეთ-იქით, თვალებს გაფაციცებით ვატრიალებ და ვცდილობ დავინახო ის ვინც უკვე ორი თვეა დამდევს . მე ფსიქოლოგთან ვიმყოფები ყოველი კვირის ლუწ რიცხვებში . ჩემი ფსიქოლოგი მამრობითი სქესის იყო , სახელად სტივენი ერქვა და

ბანდიტი და მე ( Part I)

თავის თავში ისე დარწმუნებული იყო,არც კი უკითხავს, მჭირდებოდა თუ არა მისი მიყვანა სახლამდე. არა როგორ არ მინდოდა სახლში დაბრუნება, მივხვდი, ჩემი პატარა აფეთქებებთან შედარებით სახლიდან გამოქცევა ღამე სულ სხვა სახის სიგიჟე იყო, მაგრამ უცხო სიმპათიურ

"ჭიქა მარტინი და ბედნიერება..."(სრულად)

დაკარგულს ისევ თუ იპოვიდა. არ ეგონა და არ ეგონა არჩვაძეს წლები ვერაფერს რო ვერ დააკლებდა. იჯდა და უყურებდ ალექსანდრეს,რომელიც თმებისკენ ღრენით მიუთითებდა და ეღიმებოდა,ეღიმებოდა ბედნიერებისგან რომ სასურველი და საყვარელი მამაკაცი მის წინ იჯდა.. და

თურმე მეც მიყვარდა და ვერ ვხვდებოდი 1 თავი

გამარჯობათ, მე ვარ ანკა , 18 წლის ქალაქ თბილისიდან.ვარ პირველი კურსის სტუდენტი და ვსწავლობ ჯავახიშვილის უნივერსიტეტში .გარეგნობით - საშუალო სიმაღლის , არც ისე გამხდარი,დიდი მწვანე თვალებით , გრძელი ,ხვეული წაბლისფერი თმით და წითელი

ქურასბედიანი და ბავშვები - 3 - დასასრული

ხელს მთელი ძალით უჭერდა ქმარს და ცდილობდა მისთის გაეღმა. ხვდებოდა ახლა ისიც ისე რომ ნერვიულობდა და მასაც ორმაგად რომ ტკიოდა მისი ამ მდგომარეობაში ხილვა . ბავშვის ტირილი , ლუკას ბედნიერი ღიმილი , მკერდზე პატარა ორი კნოპკის დაწვენა მათი სურნელის

და აქ დატოვე მამა დედა, ორი ძმა დეა!

ცხვრეებაში არ დამიწერია ლექსი, ერთი კვრის წინ გარდამეცვალ დიშვლი, ცხოვრებას ერთი ძაბი ჩაწყდა თითქოს, არ ვიცოდი რგოგორ გამომეხატა ვტიროდი და არაფრის თქმა არ მინდოდა, უბრალოდ დავწერე რასაც ვგრძნობდი უფალმა გაშოროთ მსგავს ტიკვილს