დაკარგული დრო /3/

ვარ და შემიძლია უპრობლემოდ გამოგასალმო სიცოცხლეს შენც და ყველა სხვაც _კარგი გეყოფა..არ მეგონა ასე თუ გავიშხლართებოდი უბრალოდ წინ გადმოჭრა და შენი გაჩერება მინდოდა , მაგრამ ისე მიქროდი სხვანაირად გამოვიდა. გრძნობებს რაც შეეხება სამჯერ მნახე მგონი სულ

დაკარგული დრო /2/

_ეცადე მშვიდად დაიძინო ექიმო , ისევ თუ დაგესიზმრები შეგიძლია დამირეკო _მშვიდი ძილს გისურვებდი, მაგრამ მეეჭვება შეძლო _ხელი დაუქნია , ფართოდ გაუღიმა და ამჯერად სწრაფად განაგრძო გზა. პატარა გოგოსავით იყო აჟიტირებული, იცინოდა და ალბათ საკუთარ თავს

დაკარგული დრო /1/

_ექიმო ზედმეტი საუბარი არ გვინდა...აი აქ გააჩერეთ და გადმოდით _თქვენ არაფერი გჭირთ ამიტომ კარგად ბრძანდებოდეთ ... ვწუხვარ _გადმოდით ექიმო _იარაღი რომ დაინახა წინადადება გაუწყდა _კარგით...გადავდი

დრო გაჩერდა...(თავი პირველი)

ალექსანდრა იყო 17 წლის,მაღალი,გამხდარი, ჰქონდა გრძელი ყავისფერი თმა,ყავისფერი თვალები და სწორი ცხვირი. ნია კარგად სწავლობდა სკოლაში და ოქროს მედალზე გადიოდა,ძალიან უყვარდა ბიოლოგია და ძალიან უნდოდა სამედიცინოზე ჩაბარება. მას ჰყავდა დედა (მაია)და

სადღაც მიჰქრის დრო...

მისრიალებს დრო ჩუმად მიჰქრის ღრუბლებს შორის,შენც მიდიხარ შორს ან იქნებ სულ არ არის შორი,ავედევნე ჭორს გულით წრფელი სულით სუფთა,გაიშლება შორს დემონთათვის სისხლის სუფრა..იცი, იყო დრო, ერთ დროს

დრო თავისას ითხოვს

გული გწყდება თითქოს ზაფხულს ეცლებოდე ფერისცვალებას ხომ ფოთოლცვენა მოდევს. მხოლოდ სამს ეჩვენა გაიბრწყინა მთაზე მიგვითითა ყველას სასუფეველის გზაზე ფერი სიკეთისკენ სული ნათლის ფერი

დრო...

მე არ ვიცოდი რომ დრო არ მქონდა,და როცა მივხვდი შენ უკვე გაქრი,შენ გაიყოლე ის ყველა სხივი მე რომ მათბობდა,მე რომ მიყვარდა...მომენატრება შენი ღიმილი,ჩემი ღიმილიც,

სულის ტკივილი დამიტოვე მარიამ.მეორე ნაწილი თავი 10.

-თქვენ კარგად იცით რა გამოვიარე მთელი ეს წლები,ისიც კარგად იცით თუ რა ჯოჯოხეთი იყო მთელი ეს დრო ჩემთვის,მაგრამ მოგონებებს და ჩემს გრძნობებს გონებაში ვანადგურებდი და არა გულში.

გოგონა ნიღბით [ დასასრული ]

ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვიყავი, მერე გავიზარდე, მარტო, ჩემთვის, დამოუკიდებლად ვცხოვრობდი, ამან გმაოიწვია ჩემი უამრავი შეცდომა ცხოვრებაში, შეცდომაზე შეცდომას ვამატებდი. შემდეგ ის საშინელი დრო როცა მე სხეულით ვვაჭორბდი ლაშასთან, მერე ნიკა, ბოლოს

მდიდარი'ც ადამიანია (თავი 2)

ქალაქიდან წამოსვლის შემდეგ, ყოველ დღიური საუბრები იშვიათად მქონდა გარშემო მყოფებთან, რაც ცოტა არ იყოს მოსაწყენს ხდიდა ცხოვრებას. სამაგიეროდ, ჩემს ძველებურ საწერ მაგიდას დავუმეგობრდი.ლ.