ერთხელ ზღაპარში (2)

ვაიმეეე... ოღონდ ეს არაა ... აღარ ვიცოდიი რა მექნაა და ისევ ჩხუბი განვაგრძეე თან მაშინ მივხვდი რომ ხელი ძალიან მტკიოდაა.. ჩემი მოქმედებით მიხვდა რომ რაღაც ვიტკინე და მანამდე გაჩუმებულმა ახლაღა ამოიღო ხმაა

ერთხელ ზღაპარში..(1)

გამარჯობათ , მე ქეთა ვარ .. არ ვარ ცისფერთვალება ქერათმიანი გოგო ბარბის თოჯინას , რომ გავს . ერთი ჩვეულებრივი გოგო ვარ არაფრით გამორჩეული,შავი თვალები და გრძელი შავი თმა მაქვს, საშუალო სიმაღლის ვარ , 16 წლის არასდროს არ მყოლია შეყვრებული და არც

ერთხელ პარიზში ( თავი V )

ღამით სასეირნოდ დავაპირეთ წასვლა , ნატაშკას დასაძახებლად ავედი და შინ არ დამხვდა ... მე და ტომასი წავედით , ღამით ისეთი ლამაზია ეიფელი განათებული , შიგნით შევედით კაფეში , ყველაფერი ისეთი ძვირი იყო , ერთ ფინჯან ყავაში 50 ფრანკი გადაიხადა, სულ 500

ერთხელ სიცოცხლეში (სრულად)

უკვე საკმაოდ გვიანი იყო სუხიშვილების დარბაზიდან , რომ გამოვედი. ნელი ნაბიჯებით მივუყვებოდი მარჯანიშვილს . გაზახულის თბილი სიო გახურებულ სახეზე სასიამოვნოდ მელამუნებოდა, თმას მიწეწავდა და ხელით ვცდილობდი მათ გასწორებას . დღეს განსაკუთრებულ განწყობაზე

ერთხელ პარიზში ( თავი IV )

გათენდა.თვალები ძლივს გავახილე , თავი საშინლად მტკიოდა - ნატაშკააააააააა ,,, ნატაშკააააააა სად წავიდა ნეტა ეს გოგო , ძლივს ავდექი , ის არსად ჩანდა , დავიწკე იმაზე ფიქრი თუ რა მოხდა გუშინ არაფერი მახსოვდა , ვერაფრით გავიხსენე გუშIნ ნატაშკა დაბრუნდა

ერთხელ პარიზში ( თავი III )

იმ დღის შემდეგ ტომასი აღარ გამოჩენილა , ძალიან მოწყენილი ვიყავი , ვწუხდი , რა არ ვიფიქრე , მაგრამ გონზე ვერ მოვდიოდი რატომ მიმატოვა , შეიძლება მეც მორიგი გოგო ვეგონე ვისთანაც გართობა უნდოდა ... ნატაშკას ჩემს წუხილს არ ვაგრძნობინებდი და ვინიღბებოდი ,

ერთხელ პარიზში ( თავი II )

გათენდა. ძაან მოწყენილობა იყო და გადავწყვიტე Facebook-ზე შევსულიყავი , ჩემი ბავშვობის მეგობარს ჰქონდა ესეთი პოსტი " Traveling To France " , დამაინტერესა მართალი იყო თუ არა და შევეხმიანე მითხრა რომ ორ საათში იქნებოდა პარიზში ისე გამიხარდა მისამართი

ერთხელ პარიზში ( თავი I )

- "უკაცრავად ფრანგული არვიცი" მივუგე ინგლისურად - "ინებეთ გასაღები" გამიმეორა ინგლისურად. მეც გამოვართვი და გასაღებს დავხედე , მასზე ეკიდა პატარა თეთრი ქაღალდი რომელსაც ეწერა "64" , მივხდი რომ ეს ოთახის ნომერიი იყო და ძალიან გამიხარდა რადგან ის

ერთხელ სიცოცხლეში (3)

ადამინები , რომლებსაც მართლა უყვართ ყველაზე ბედნიერები არიან ამ პლანეტაზე და ზოგადად სამყაროში. მეც მინდა , მინდა ვიგრძნო რა არის ნამდვილი სიყვარული და არა ის , რომ ყოველთვის მწირე წარმოდგენა მქონდეს მასზე ის , რომ ამის აღსაწერად ალბათ მთელი

ერთხელ სიცოცხლეში (2)

ჰო კარგი ოღონდ დაწყნარდი ტოო თორემ მანერვიულებ. - მდივანზე წამოწვა ჩემს გვერდით და ჩამიხუტა , ვგრძნოდი როგორ ისუნთქავდა ჩემს სუნს და ეს ჩემს გულისაჩქარება იწვევდა .