ვარიეტე(მეთერთმეტე თავი)

აღარ მელანდებიო უთხრა თომამ. ნეტავ,როგორი იყოო ჩემი ლანდი - ამასღა ფიქრობდა გაჩუმებული.

ვარიეტე(მეათე თავი)

აღარ უყვირია,როცა იატაკზე აღმოჩენილს ჭიქის ნამსხვრევებმა მუხლები დაუკაწრა. მხოლოდ ერთი,ყველაზე უხმაურო და ადამიანური საყვედური დასცდა - კურცხალი დაუკითხავად მოსწყდა თვალიდან.

ვარიეტე (მეცხრე თავი)

-ისევ უფრთხი ყველაფერს,რაც მას გახსენებს.-რადგან არასდროს დაგვიწყებიაო დაამატა ,ისე რომ თომას არ გაეგო.-მოეშვი ერთი და იმავეს გამეორებას.სახლშიც რომ შემომივარდეს...- და როგორ გინდა,რომ სახლში შემოგივარდეს-სიცილით გააწყვეტინა ვაჟამ.

ვარიეტე (მერვე თავი)

გარინდული ტყე ერთიანად გამოცოცხლდა, ფუღუროებში შემალულმა ციყვებმა თავი წამოსწიეს , აშრიალებული ხეებიდან აფრენილმა ნიბლიების გუნდმა ტოტებს შორის გამოღწეული მზის სხივებიც კი დაფარა წამით . მტკივნეულად ეხლებოდათ ჯერ კიდევ ნორჩი წიწვებით შემკული რტოები

ვარიეტე ( მეშვიდე თავი )

-რაღაც ყვავილი გავპუტე- სულელივით გაიკრიჭა გვანცა. -რა ქენი?-ისე შეხედა თითქოს ორი თავი გამოზრდოდა. -"ვუყვარვარ-არ ვუყვარვარ" ხომ იცი? -მერე ? - გაეცინა ვაჟსაც. -არ უყვარხარო !

ვარიეტე (მეექვსე თავი)

-მაშინ ბოლომდე შემიძულე - არ დააცადა ბიჭმა,ცალი ხელი ძლიერად წაავლო წელში, ,მეორე კი ნიკაბქვეშ ამოსდო და უხეშად წაეტანა ტუჩებზე. გაოცებისა და მრისხანებისაგან თავბრუდახვეულმა უმწეოდ გაიბრძოლდა და ვერაფერი რომ ვერ გააწყო,უკვე სუნთქვაშეკრული და

ვარიეტე (მეხუთე თავი)

-რას აკეთებ ? - ტირილისაგან შეცვლილი ხმით უთხრა და გაკვირვებულმა ახედა - ამბობენ თუკი ჩვილს შუბლზე სულს შეუბერავ,ტირლის შეწყვეტსო -გაეღიმა ბიჭს. - ყოვლისმცოდნე გომბეშო რომ ხარ მითქვამს ? - გაეცინა გვანცას,თვალები ხელისგულებით მოიმშრალა და წამოდგა.

ვარიეტე (მეოთხე თავი)

-ოჰ,მომინდომა ჯენტლმენობა - ორი საათით დაგვიანებაზე რომ არაფერი გითხარი ხომ გახსოვს ? - ნიშნისმოგებით მიუბრუნდა ბიჭი - დიახაც,რომ ჯენტლმენი ვარ . -ველოდი,როდის დამაყვედრიდი - ამოიხორა გვანცამ და გვერდით ამოუდგა.

ვარიეტე (მესამე თავი)

ბიჭმა ხელი აღმართა,თითქოს ყოყმანით და მექანიკურად დააწება საჩვენებელი თითი მარცხენა მხრის თავზე გვანცას და მკლავზე ჩამუსვა,იისფრად შეფერილ მაჯასთან რომ მიიაღწია ,ნაზი გადასმით გადაუნაწილა სიჩქარეში ცუდად წასმული მალამო.

ვარიეტე (მეორე თავი )

ვაჟის სხეულის სიმძიმემ სუნთქვა შეუკრა , მისი ჩამოზრდილი,ჟღალი თმა სახეზე მოელამუნა გვანცას და უნებურად გაიფიქრა ,რომ ამ გამუდმებით აჩეჩილ,სასაცილოდ გაფხორილ კულულებს სასიამოვნო სურნელი ჰქონდათ . თითქოს ახლა იგრძნო რომ ბიჭი,რომელსაც ბავშვობაში