შეპყრობილი (თავი მესამე)

ვემშვიდობები მაგდას და ბავშვებს საშინლად არ მსურს ახლა აქედან წასვლა, მაგრამ სხვა გზა როდი მაქვს?..... რამოდენიმე საათიანი მგზავრობის შემდეგ როგორც იქნა ჩამოვედი ქალაქში, შინ წყლის გადავლება ვერ მოვასწარი პირდაპირ მამუკასთან გავემართე.

მარტო' სული 23 თავი

-თორნიკე შენი კარგად მესმის... ზუსტად ვიცი ახლა რასაც გრძნობ... მაგრამ უნდა გაიაზრო რომ რაც მოხდა იმაში დამნაშავე არც მე ვარ და არც შენ... -ვიცი -მაშინ შეწყვიტე საკუთარი თავის სიბრალური და მეც გამათავისუფლე ამ ტვირთისგან... გთხოვ- შეეხვეწა ნიცა და

მწვანე ლაქა ( თავი 22 )

- Ხატიას კიდევ რა გაუკეთე და ასე გააგიჟე? - Მე არაფერი.

მარტო'სული 22 თავი

-შენ...რის გაკეთებას აპირებ?- სლუკუნით ჰკითხა ნიცამ ცრემლიანი თვალები სახეში მიანათა -შენი აზრით?!-აგდებული ტონით ჰკითხა თორნიკემ და წამიერად მზერა გაუსწორა

მარტო' სული 21 თავი

-ვიცი რომ გული ძალიან გტკივა მაგრამ საყვარელი ადამიანი მხოლოდ შენ არ დაგიკარგავს

მწვანე ლაქა თავი 21

ვუყურებ ორ კაციან სავაარძელში მჯდომ გიორგის და ხატიას, რომლებსაც ერთმანეთში ღრმა საუბარი აქვთ გაბმული და ვფიქრობ...

მწვანე ლაქა ( თავი 21 )

Ნაზი თითების შეხებით მისწორებდა წარბებს, წამებში ჩემი უმოქმედო მდგომარეობაში ჩაგდება შეძლო, საყვარელი ქალის შეხებამ, სურნელმა და საშინლად დიდი დოზით გადატანილმა სტრესმა ჩემი დამშვიდება და მოდუნება შეძლო.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 5)

_მაფიოზები ნუ გამოგვიყვანე._ოდნავ ჩაეღიმა მამაკაცს._დამშვიდდი, იმისთვის არ მომიყვანიხარ, რომ დაგემუქრო. _თქვენი სტილი უფრო მანიპულირებაა, მართალი ხარ. _აუჩ, მე კიდე, მეგონა უკეთესი რეპუტაცია მქონდა.

ნანგრევებს მიღმა (თავი 4)

აღარ იყო ფიქრი, აღარ იყო შეკითხვები—მხოლოდ გრძნობათა მძაფრი ნაკადი, რომელმაც წლების სიჩუმე ერთ წამში ჩაანაცვლა. ოთახი, ავეჯი, წარსული—ყველაფერი გაფერმკრთალდა. მხოლოდ სანდროს ჩურჩული და ნატალის აჩქარებული სუნთქვა დარჩა.

შესაფერისი! (თავი 6)

-უჩა, რას აკეთებ?! გადაირიე?!-წამოვიკივლე, როცა მუცელზე ვიგრძენი მისი ხეკების შეხება და ვცადე როგორმე გავთავისუფლებულიყავი. -ნუ ფართხალებ-გასცა ბრძანება და ცხვირი ჩემს თმებში ჩარგო-მაინც რა თბილი ხარ. -მომშორდი რა, ადამიანი არ ხარ?!